แชร์

บทที่ 29

นางคำนับนางเฉียนก่อน จากนั้นก็พาสาวใช้สองคนจากไป

ลู่หมิงซือโกรธจัด แต่ก็หาข้ออ้างที่ดีกว่าเพื่อรั้งซูชิงลั่วไว้ไม่ได้ จึงได้แต่มองนางจากไปอย่างนั้น

ตลอดทาง เมิ่งชิงไต้ไม่ได้พูดอะไร ซูชิงลั่วก็ไม่กล้าพูดออกมาก่อน รู้สึกแค่ว่ามีหลายคนที่มองนางมาด้วยสายตาแปลกๆ

ทันทีที่เข้าไปในห้องพัก ซูชิงลั่วก็โค้งคำนับและถามว่า "คุณหนูเมิ่ง วันนี้ข้าสวมใส่อะไรผิดไปหรือไม่?"

เมิ่งชิงไต้มองนางด้วยความชื่นชม "เจ้าเองก็สังเกตเห็นแล้วสินะ"

มีปัญหาจริงๆ ด้วย

ซูชิงลั่วรีบพูด "ขอคุณหนูเมิ่งชี้แนะด้วย"

เมิ่งชิงไต้พูดเบาๆ "ไม่ถึงกับชี้แนะหรอก นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนในงานชมดอกไม้รู้กันดี องค์หญิงอวี้หยางชอบสีแดงเข้มมากและเกลียดการที่มีคนใส่ชุดสีเดียวกับนางที่สุด เจ้าพึ่งมาเป็นครั้งแรก ไม่รู้เรื่องนี้ก็ไม่แปลก"

ทันใดนั้นซูชิงลั่วก็สะท้านไปทั้งตัว

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ มิน่าลู่หมิงซือถึงได้มอบผ้าไหมจากเมืองซูสีแดงเข้มผืนนี้ให้นาง

นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าลู่หมิงซือมีความคิดโง่เง่าเช่นนี้ได้อย่างไร

หากนางถูกองค์หญิงอวี้หยางตำหนิจนเสียหน้า เช่นนั้นบรรดาสาวๆ ของตระกูลลู่ที่รอแต่งงานจะไม่ได้รับผลกระทบหรือ?

จื๋อหยวนพ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status