บทที่ 133

แต่ในใจนางก็เริ่มตระหนักได้ว่า หลังจากได้เป็นภรรยาของลู่เหิงจือแล้ว เกรงว่าต่อไปจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งคราว นางคงไม่อาจปล่อยให้ตัวเองจัดการเรื่องแบบนี้ไม่เป็นได้

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า "ถ้าเช่นนั้น ก็ลงโทษนางกักบริเวณสักหนึ่งเดือนเถิด"

คงจะรุนแรงพอแล้วใช่ไหม?

ลู่เหิงจือขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

ลู่หมิงซือพอได้ยินเช่นนั้น ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

หญิงชราเองก็ถอนหายใจเช่นกันแล้วกล่าวว่า "ชิงลั่วจิตใจดีเสมอ เอาอย่างนี้แล้วกัน ลงโทษหมิงซือกักบริเวณครึ่งปี ลดเบี้ยเลี้ยงลงครึ่งหนึ่ง และให้คัดกฎแห่งสตรีสามบททุกวัน"

เมื่อซูชิงลั่วเอ่ยปากไปแล้ว ลู่เหิงจือจึงไม่อาจแย้งได้ เขาพูดเสียงเรียบว่า "ขายตัวสาวใช้ของนางออกไปเสีย"

น้ำตาของลู่หมิงซือไหลพราก "ไม่...ไม่ได้นะ...เยว่เสี่ยวเติบโตมากับข้าตั้งแต่เล็ก ข้าขอร้องล่ะ ได้โปรด..."

นางพุ่งเข้ามากอดเท้าซูชิงลั่ว ดึงชายกระโปรงของนาง "ท่านพี่ ข้าขอร้องล่ะ จะให้เยว่เสี่ยวถูกขายไม่ได้นะ ข้าขอร้องล่ะ…"

ซูชิงลั่วเริ่มรู้สึกใจอ่อนลงเล็กน้อยจึงหันไปมองลู่เหิงจือ

ลู่เหิงจือจับมือนางไว้ บีบเบาๆ นางจึงไม่เอ่ยอะไรออกไปอีก

เรื่องราวจึงได้