เรื่องที่ต้องพูด

“จะใส่ยาพิษไปในอาหารก็จะต้องหาจังหวะให้ดี ต้องแน่ใจด้วยว่าหรวนหนิงหลงจะกินของสิ่งนั้นเข้าไปจริงๆ”

ศรีไพรทรุดกายลงบนพื้น นั่งตัวสั่นกับพื้น

นี่มันแผนลอบสังหารที่บังเอิญศรีไพรมาได้ยินเข้าพอดีสังหารฮ่องเต้เชียวหรือ ว่าแต่เสียงพูดคุ้นหูไม่น้อย จะต้องรู้ให้ได้ว่าคือใครศรีไพรค่อยๆ โผล่หัวขึ้นไปด้านบน จ้องมองไปยังบุคคลที่กำลังคุยกันเบาๆ

ศรีไพรขมวดคิ้ว ลุงซุนคุยกับใครคนที่ลุงซุนก้มหัวให้ด้วยความอ่อนน้อมคนนั้นคือใคร จะใครก็ช่างแต่ลุงซุนก็คือคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ถึงศรีไพรจะไม่ค่อยชอบฝ่าบาทอะไรนั่นแต่รู้ก็รู้ว่าเขาไม่ชอบว่าเขากลัวว่าจะโดนวางยาพิษแล้วลุงซุนยังกล้าทำเรื่องแบบนี้อีกหรือ กินบนเรือนขี้บนหลังข้า ข้าเก่าเมียรักจริงๆ แบบนี้

“ขอรับรับรองว่าฝ่าบาทจะต้องเสวยอย่างแน่นอน”ลุงซุนรับคำมั่นเหมาะ

ไอ้คนนั้นที่หันหลังให้ศรีไพรล้วงอะไรบางอย่างวางลงบนมือของลุงซุนที่ศรีไพรเห็นได้ชัดว่าดวงตาเป็นประกายต้องแสงจันทร์ให้ตายเถอะออกไปเปิดโปงตอนนี้เลยดีไหม ไม่สิ จะต้อง เอารื่องนี้ไปบอกใครสักคน ว่าแต่ใครสักคนนั่น ควรจะเป็นใคร ป้าตื้อจะเข้าข้างสามีไหม แล้วถ้าเป็นอี้เอ่อร์เล่า นางเขาข้างฝ่าบาทแน่แต่นางจะทำอะไรได้