แผนเถอะ

“หลงเอ่อร์ บอกกับข้าว่า มีเพียงนางที่เขารู้สึกว่าต่างจากหญิงนางอื่นที่ผ่านมามีเพียงนางที่ทำให้เขายิ้มและหัวเราะได้” นางกำนัลอมยิ้ม

“ฝ่าบาทไม่เคยเอ่ยเช่นนี้มาก่อนไทเฮาควรจะดีพระทัยเพคะ”

ไทเฮาพยักหน้าขึ้นลง

“ข้าก็ จะดีใจหากว่า…แล้วตำหนักจันทราเล่ามีความเคลื่อนไหวใดบ้าง”

“กุ้ยเฟยทรงง่วนอยู่กับการเลือกอาภรณ์ในเวลาเช้าสายเที่ยงและบ่ายสำหรับสวมใส่อวดรูปโฉม”

ดีแล้ว หยินหยิงเชียวนางโมโหร้าย ข้าหวังว่าก่อนที่หลงเอ่อร์จะเปิดเผยฐานะของนางในห้องเครื่องคนนั้นหยินหยิงเชียวนางจะทำใจได้ ในตอนนี้จึงไม่อยากให้นางรู้เรื่องเร็วเกินไป”

ลานกว้างหน้าบันไดทอดยาวเข้าสู่ตัวตำหนักด้านใน หรือลานด้านหน้าวังหน้าที่กว้างขวางบัดนี้ถูกเนรมิตให้เป็นลานสำหรับดื่มกิน

ผู้คนมากมายจากต่างแคว้นและขุนนางที่ต่างทยอยกันลงจากเกี้ยวหน้าประตูวังเพื่อส่งเทียบเชิญและเดินเข้ามาในวังหลวง ที่ประตูวังเปิดอ้าออกเผยให้เห็นโต๊ะตัวเตี้ยหลายร้อยโต๊ะ ที่ต่างมีคนจับจองนั่งประจำที่ไว้แล้ว

หรวนหนิงหลงยืนมองมองมาจากระเบียงสูงบนตำหนักด้านหน้า เป่ยกงกงประสานมือนอบน้อม

“ฝ่าบาทตัดสินใจแล้วใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ”

หรวนหนิงหลงยิ้มบางๆ

“กงกงช่วยไปที่ห้องเครื่อ