ตอนที่ 3 ติดแล้ว

      ธีร์ธวัชขับรถคู่ใจรีบกลับคอนโดให้เร็วที่สุด ขืนช้าไปกว่านี้หากยัยตัวยุ่งโทรไปฟ้องแม่เขาว่าปล่อยให้เธออยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีไฟฟ้า รับรองได้เลยว่าจะได้โดนบทสวดจากคุณหญิงแม่เป็นเวลาสามวันสามคืนอย่างแน่นอน

         ยัยนั่นก็ช่างเข้าใจออดอ้อน เวลาอยู่ต่อหน้าแม่เขาจะชอบทำตัวเรียบร้อยว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อ ไม่เถียง แต่เวลาลับหลังกลับกล้าต่อปากต่อคำกับเขาตลอด

         ถ้าให้แต่งงานกันไป มีหวังคงต้องถูกควบคุมทั้งจากแม่และจากเมียแน่นอน ดังนั้น งานแต่งงานระหว่างเขากับสายขิมจะต้องไม่เกิดขึ้น ไม่ว่าต้องใช้วิธีไหนหรือแผนการอะไรก็ต้องทำให้คุณหญิงเธียรธาราเปลี่ยนใจให้ได้

         คันเร่งเหยียบไปเท่าไหร่ไม่รู้ หรือเพราะการจราจรวันนี้เป็นใจ จึงทำให้ธีร์ธวัชกลับมาถึงคอนโดได้ภายในไม่ถึงชั่วโมง ความรีบร้อนเพราะยัยตัวแสบบอกว่าไฟดับทั้งหมดทำให้ตอนนี้เขาแทบจะควันออกหู เมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วพบว่าคอนโดของเขาไฟสว่างจ้าทุกดวง และสายขิมก็กำลังนั่งกินขนมพร้อมกับดูรายการโทรทัศน์อยู่

         “สายขิม...” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาผ่านไรฟันที่กัดกันจนดังกรอด เพื่อระงับความโมโหของตัวเอง แต่ดูเหมือนเจ้าของชื่อจะไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรด้วยเลย

         “อ้าว! เฮียธีร์ ทำไมวันนี้กลับหัวค่ำจังเลยคะ” เธอเอ่ยทักทายเจ้าของห้องพร้อมรอยยิ้มและดวงตาใสซื่อ

         “สาบานว่าเธอไม่รู้ว่าทำไมฉันกลับมาเร็ว ทั้งที่คืนนี้ฉันควรจะได้อยู่กับน้องกิ๊บซี่คนสวย”

         ยัยตัวแสบไหวไหล่เพียงเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบขนมเข้าปากอย่างไม่รู้สึกรู้สา “ใครจะไปรู้ว่าเฮียมีธุระสำคัญ”

         พูดเสร็จก็หันหน้ากลับไปดูโทรทัศน์ต่อ

         “นี่สายขิม ไหนเธอบอกว่าไฟดับทั้งคอนโดไง ฉันก็อุตส่าห์รีบกลับมา แล้วนี่อะไร...” ธีร์ธวัชเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แล้วเธอก็หันหน้ามามองเขาช้า ๆ

         “อ๋อ...ติดแล้วค่ะ แต่ขิมลืมโทรบอกเฮีย”

         คำตอบที่ออกมาพร้อมกับน้ำเสียงราบเรียบ แล้วเธอก็หันหน้ากลับไปทางเดิม ส่วนคนตัวสูงก็ได้แต่ยืนเท้าสะเอวมองยัยตัวแสบด้วยอารมณ์ที่ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไรดี จะโมโหก็ไม่ได้ จะโกรธก็ไม่ได้ จะด่าก็ไม่ได้อีก เพราะเดี๋ยวเธอไปฟ้องแม่เขาขึ้นมาล่ะยุ่งเลย

         ถ้าเป็นเด็กเล็ก ๆ นะ พ่อจะจับตีก้นเสียให้เข็ด!

         ลมหายใจถูกสูดเข้าเต็มปอดเพื่อระงับสติอารมณ์เอาไว้ ก่อนที่จะยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือ ใจจริงก็อยากจะกลับไปหาน้องกิ๊บซี่คนสวย แต่พอคิดว่าต้องขับรถฝ่ารถติดไปอีกก็รู้สึกขี้เกียจขึ้นมา

         ธีร์ธวัชส่ายศีรษะไปมาอย่างเซ็ง ๆ แล้วก็เดินไปทางห้องนอนของตนเอง

         “อ้าว...เฮีย” สายขิมเอ่ยเรียก ทำให้เขาหยุดชะงักฝีเท้า “ไม่ไปหาน้องกิ๊บซี่คนสวยแล้วเหรอคะ”

         น้ำเสียงที่เอ่ยถามมันปนเสียงหัวเราะเล็ก ๆ น่ามันเขี้ยว มันน่านัก น่าจับมาลงโทษเสียจริง ๆ

         สายตาคมไล่มองเด็กดื้อที่นั่งอยู่บนโซฟา มือข้างหนึ่งถือถุงขนม ส่วนอีกข้างก็หยิบขนมเอาเข้าปาก สายตามองดูรายการตลกที่กำลังฉายอยู่ในจอ ปากก็หัวเราะอย่างอารมร์ดี

         จะว่าไปแล้ว เธอก็โตขึ้นเยอะเหมือนกันนะ โดยเฉพาะไอ้ส่วนนูนที่ล้ำหน้าเกินตัวเล็ก ๆ ไปเยอะทีเดียว

         สองเท้าก้าวเดินกลับมาทางเก่า ธีร์ธวัชหยุดยืนอยู่ข้างโซฟา สองมือกอดอกพร้อมทั้งใช้สายตาสำรวจร่างเล็กที่มีสวมเสื้อยืดรัดรูปกับกางเกงขาสั้น ที่สั้นมาก!

         สวยเหมือนกันแฮะ...

         “เฮียธีร์มองอะไร” เพราะโดนจ้องอยู่นานจนรู้สึกตัว สายขิมหันใบหน้ากลับมาแล้วเอ่ยถาม แต่อีกฝ่ายกลับทำเพียงยืนอยู่นิ่ง ๆ ใช้สายตามองเธอพร้อมกับรอยยิ้มแปลก ๆ

         “เธอรู้ไหมสายขิม”

         “รู้อะไร...”

         “ก็การที่ฉันรีบกลับมาคอนโดเพราะเธอโทรไปบอกว่าไฟดับ ทำให้คืนนี้ฉันพลาดโอกาสที่จะได้กระแทกกับน้องกิ๊บซี่ น่ะสิ”

         คนตัวเล็กเริ่มกระถดถอยหนี เมื่อร่างสูงตรงหน้าก้าวเข้ามาชิดโซฟาที่เธอนั่งอยู่มากขึ้นเรื่อย ๆ

         “ละ แล้วมันทำไม” ละล่ำละลักเอ่ยถาม แล้วใช้สองเท้าถดตัวขยับมาจนสุดโซฟาตัวยาว และการกระทำนั้น มันก็ยิ่งทำให้กางเกงที่สั้นอยู่แล้ว ร่นขึ้นสูงจนแทบจะเห็นแก้มก้น

         ธีร์ธวัชหยักยิ้มได้ใจ ดูเหมือนวันนี้เขาจะเป็นคนคุมเกมได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็แกล้งอีกสักหน่อยก็แล้วกัน

         “ก็หมายความว่า...” นัยน์ตาคมวาวระยับ ไล่มองร่างเล็กตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะย้อนกลับมามองตรงส่วนนูนช่วงบนของร่างกายเด็กดื้อ “เธอควรจะรับผิดชอบน่ะสิ”

         “รับผิดชอบอะไร ไม่เกี่ยวกับขิมสักหน่อย”

         “เดี๋ยว จะไปไหน”

         ฝ่ามือใหญ่คว้าข้อมือเรียวเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะลุกขึ้นจากโซฟา แต่เพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างเล็กจึงเซถลาเอนลงส่งผลให้คนที่จับข้อมือเธออยู่เอนทับลงมาด้วย

         ใบหน้าหล่อเหลาห่างกับใบหน้าเธอแค่เพียงคืบ สายตาของอีกฝ่ายยังจ้องมองไม่ละไปไหน ซ้ำตอนนี้ ธีร์ธวัชยังอยู่ในท่าคร่อมทับเธออยู่  แผ่นอกของเขาทาบลงมาได้เหมาะเจาะกับหน้าอกอวบพอดิบพอดี

         สายขิมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก จะหันหน้าหนี หรือจะผลักเขาให้เขยิบออก ในตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เพราะคนตัวโตรวบแขนของเธอสองข้างเข้าด้วยกันแล้วจับตรึงไว้เหนือศีรษะเรียบร้อย

         “เฮีย ปล่อยขิมนะ ขิมจะไปนอนแล้ว”

         “นอน? ง่วงแล้วเหรอ เมื่อกี้ยังนั่งกินขนมอยู่เลย”

         เขาเอ่ยถามทั้งยักคิ้วหลิ่วตายียวน พลางโน้มใบหน้าลงมาใกล้ เอียงหน้าเล็กน้อยแล้วกระซิบอยู่ข้างใบหู

         “อยากจะเป็นเมียฉันไม่ใช่เหรอ ก็หัดหน้าที่เมียเอาไว้ก่อนสิ”

         จบประโยคนั้น สองมือเล็กผลักหน้าอกคนตัวโตสุดแรง คราวนี้ธีร์ธวัชยอมผละตัวออกอย่างง่ายดาย ปล่อยให้ยัยตัวเล็กได้ลุกขึ้น แต่ไม่วาย ทั้งสีหน้าและท่าทางของเขาก็ยังคล้ายจะอยากแกล้งเธออยู่

         “หัดเหิดอะไร ยังไม่ได้แต่งงานเลย อีกอย่าง เฮียก็ไม่ได้อยากแต่งกับขิมไม่ใช่หรือไง”

         ที่กล้าพูดออกมายาวเป็นชุด เพราะตอนนี้เธอลุกหนีมายืนอยู่ข้างโซฟาแล้ว กะด้วยระยะสายตาก็ถือว่าปลอดภัย

         ร่างสูงลุกขึ้นยืนตาม แล้วก้าวเท้าเข้ามาประชิด “แต่แม่บอกว่าให้ศึกษาดูใจกับเธอ แล้วก็...” เขาเว้นคำพูดไว้ช่วงหนึ่ง “รีบ ๆ มีหลานให้แม่”

         ดวงตาสวยคมเบิกกว้าง ก็จริงอยู่ที่คุณหญิงเธียรธาราอยากให้เธอแต่งงานกับเขา ถึงได้ส่งมาอยู่ที่นี่เพื่อมัดใจคนตรงหน้าให้ได้ แต่ในเวลานี้ หัวใจกลับเต้นแรงแปลก ๆ เมื่ออีกฝ่ายมีท่าทีต่างจากทุกวัน

         “นั่นมันคำพูดคุณแม่ ขิมไม่ได้พูดเองสักหน่อย ตอนมาถึงที่นี่ขิมก็บอกแล้วว่ารอคุณแม่อารมณ์เย็นก่อน แล้วขิมก็จะกลับใต้”

         ยัยตัวเล็กแก้ตัวข้าง ๆ คู ๆ ด้วยกำลังวิตกกับท่าทีของคนตัวสูงตรงหน้า จริงอยู่ที่เธอชอบเขา จริงอยู่ที่เธออย่างแต่งงานกับเขา ไอ้เรื่องอย่างว่าก็ยอมรับว่ามีจินตนาการไว้บ้าง แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อม!

         “ก็ใช่ไง ฉันก็เชื่อฟังที่แม่บอก อยากจะทำหลานให้แม่เร็ว ๆ อืม...เริ่มคืนนี้เลยเป็นไง ไหน ๆ ฉันก็ไม่มีที่ลงอยู่แล้ว”

         ธีร์ธวัชหลุบสายตาลงต่ำมองกลางกายของตัวเอง คล้ายกำลังจะบอกเธอว่า ไอ้สิ่งที่อยู่ในนั้นมันเตรียมพร้อมใช้งานแล้ว ขอแค่เธอตกลง

         “คะ ใครจะทำกับเฮียกัน”

         พูดเสร็จยัยตัวแสบก็หันหลังแล้ววิ่งกลับเข้าห้องนอนของตัวเองไปทันที เหลือไว้แต่ผู้ชายเจ้าเล่ห์ที่ยกมือเท้าสะเอวหัวเราะชอบอกชอบใจอยู่คนเดียว

         นี่มันก็เป็นอีกหนึ่งในแผนการของเขานั่นแหละ ทำให้ยัยนั่นกลัวแล้วจะได้หนีกลับใต้ไปเร็ว ๆ และดูเหมือนสิ่งที่เขาทำเมื่อครู่จะได้ผลดีเสียด้วย

         ทางด้านสายขิมที่หนีกลับเข้ามาในห้อง ร่างเล็กยังยืนพิงประตูอยู่ มือข้างหนึ่งยกขึ้นมากุมหน้าอกด้านซ้ายเอาไว้ มันเต้นแรงและเร็วจนคิดว่าจะหลุดออกมา ลมหายใจถูกสูดเข้าเต็มปอดเพื่อลดความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

         เขาแกล้งเธอ ทำไมจะไม่รู้ แต่แค่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวเท่านั้น ขอเวลาอีกสักสองสามวันก่อนเถอะ รุกมา รุกกลับ ยังไงก็ไม่รอดเงื้อมมือสายขิมแน่ เฮียธีร์!

///////////////////////////////////////////////////////