ตอนที่ 8 เอาใหม่

         เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังไม่หยุดทำให้เปลือกตาคู่สวยต้องเปิดขึ้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอจะไม่อยากตื่นเลยแม้แต่น้อย สายตาจ้องมองฝ้าเพดาน หัวใจเต้นตึกตัก ๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

         จู่ ๆ เฮียธีร์ก็เปลี่ยนไป ทั้งที่ปกติเขาจะพยายามอยู่ห่างเธอให้มากที่สุดแท้ ๆ ฝ่ามือแตะลงบนหัวไหล่ แล้วเลื่อนมาแตะบนเนินอกที่ถูกเขาประทับริมฝีปากลงไปเมื่อคืน ใบหน้าร้อนผ่าวราวกับคนเป็นไข้ เฮียธีร์ร้ายกาจที่สุด!

         ร่างเล็กดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เรื่องเมื่อคืนเธอแค่ยังไม่ทันตั้งตัว วันนี้เอาใหม่ ยังไงก็ยอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้ เพื่อคุณแม่ ท่องไว้ เพื่อคุณแม่

         ก๊อก ก๊อก!

         ก๊อก ก๊อก!

         เสียงเคาะประตูที่ดังอยู่หลายครั้ง ทำให้คนที่ยังนอนอยู่จำใจลุกขึ้นมาทั้งที่งัวเงียแล้วเดินมาเปิดประตู

         “มีอะไร คนจะนอน”

         “เฮียธีร์พูดไม่เพราะเหมือนเมื่อคืนเลยค่ะ”

         น้ำเสียงน้อยอกน้อยใจของยัยตัวเล็กที่พูดอยู่ตรงหน้าทำให้ธีร์ธวัชต้องรีบปรับโทนเสียงตัวเองใหม่ ภารกิจยังไม่สำเร็จ ช่วงนี้ก็คงต้องทำแบบเมื่อคืนไปก่อน

         “ขอโทษครับ พอดีเฮียเพิ่งตื่นก็เลยไม่ค่อยสดชื่น”

         “นี่เฮียธีร์จะบอกว่า ขิมมารบกวนเหรอคะ”

         ‘เก่งมาก’ ยัยตัวแสบนี่แสดงได้สมบทบาทจริง ๆ ดูเหมือนเขาจะประเมินความสามารถของเธอต่ำไปหน่อย ขนาดเจอรุกใส่แบบเมื่อคืน เช้านี้ยังมายืนทำหน้าน้อยอกน้อยใจออดอ้อนเขาได้

         “แล้วนี่ขิมมีอะไรหรือเปล่า”

         “ขิมแค่จะมาปลุกเฮียมากินข้าวเช้าด้วยกันค่ะ แต่วันนี้ขิมไม่ได้ทำเองนะ สั่งจากร้านมาค่ะ”

         เสียงหวานตอบออดอ้อนแล้วช้อนสายตาขึ้นมองราวกับลูกแมวน้อย ๆ ที่กำลังอ้อนเจ้าของ และมันก็น่ารักมาก

         ‘น่ารัก?’ ไม่ได้เด็ดขาด เขาจะตกหลุมพลางของยัยเตี้ยไม่ได้เด็ดขาด ใจแข็งไว้ ๆ

         “ไม่ได้ทำเองก็ไม่เป็น แค่ได้นั่งกินกับขิมก็พอแล้ว”

         “ถ้าอย่างนั้น...เฮียธีร์รีบไปอาบน้ำนะคะ เดี๋ยวขิมรอ”

         “เฮียอยากให้ขิมมารอในห้อง ได้หรือเปล่า”

         เขาเอ่ยถามด้วยเสียงไม่ดังมากนัก แต่สายตาคมคู่นั้นกลับทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง

         “กะ ก็ได้ค่ะ”

         คนตัวเล็กเดินตามร่างสูงเข้าไปด้านใน ถึงจะเคยเข้ามาหลายครั้งแล้ว แต่คราวนี้มันให้ความรู้สึกต่างออกไป โดยเฉพาะ ภาพของเฮียธีร์ที่กำลังถอดเสื้อออกจากตัว

         น้ำลายเหนียวถูกกลืนลงคอ นี่จะมีใครว่าไหมถ้าภายในใจมันกำลังคิดลามกอยู่ อยากรู้ว่ากล้ามนั่นจะแน่นแค่ไหน อยากจับ อยากลูบ อยาก...

         “ขิม”

         “คะ คะ?”

         ความคิดเมื่อกี้ต้องชะงักหยุดลงเมื่อคนตัวโตเอ่ยเรียกจนเธอสะดุ้งตกใจ พอรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เฮียธีร์มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว อืม...กล้ามแน่น ๆ มันชัดกว่าเมื่อคืนที่เห็นตอนนวดให้เขาอีก

         “เฮียไปอาบน้ำก่อน รอแป๊บเดียวนะ”

         “ได้ค่ะ”

         บอกเสร็จร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนเธอก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่โดนเขาจับได้ว่ากำลังแอบมองร่างกายล่ำ ๆ ของเขาอยู่ แต่บางทีก็ไม่ได้อยากแค่มองนะ

         ฮึ่ย...แรดเกินไปแล้วนังขิม

         ขณะที่ความคิดกำลังตีกันอยู่ในหัวสมอง เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น คราวนี้สายขิมได้แต่เบิกตากว้างอ้าปากค้าง เพราะภาพตรงหน้าคือ เฮียธีร์ที่เปลือยท่อนบน ส่วนท่อนล่างพันเพียงผ้าขนหนูเอาไว้หลวม ๆ คิดว่าแค่เธอดึงนิดหน่อยก็น่าจะหลุดออกมาอย่างง่ายดาย

         อ่า...หรือว่าจะลองดึงดู บางทีก็อยากจะรู้ว่านอกจากหุ่นล่ำ ๆ ช่วงบน ช่วงล่างจะล่ำเหมือนกันหรือเปล่า

         “มองขนาดนี้ ขิมลองจับดูไหม”

เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับเขาที่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอพอดี และตอนนี้ กล้ามท้องแน่น ๆ มันก็เด่นมาก

“จับได้เหรอคะ”

“แล้วทำไมไม่ได้ครับ”

เพียงจบประโยค ฝ่ามือเล็กก็ถูกมือหนาจับเอาไว้แล้วพาไปวางทาบลงบนหน้าท้องที่แน่นด้วยลอนกล้าม ความรู้สึกแรกคือมันแข็ง แล้วก็อุ่น ๆ ผิวเฮียธีร์ก็เนียนมาก แต่ว่า...ถ้าลูบลงต่ำกว่านี้จะโดนว่าหรือเปล่านะ

“อยากทำมากกว่าจับหรือเปล่า”

ร่างสูงโน้มตัวลงมาใกล้ ทำเอาคนที่กำลังตะลึงกับกล้ามแน่น ๆ สะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าของเขาห่างกับหน้าของเธอไม่ถึงคืบ กลิ่นครีมอาบน้ำลอยเตะจมูกจนจะเคลิ้ม

“ฮะ เฮียธีร์รีบใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ กับข้าวเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

สุดท้ายก็ต้องรีบตัดบท เพราะตอนนี้หัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ไหว ๆ หัวใจของเธอยังรับสายตาและท่าทางแบบนี้ไม่ไหว

         “ครับ...”

         ธีร์ธวัชตอบกลับเพียงสั้น ๆ พร้อมกระตุกยิ้มมุมปากโดยที่ยัยตัวเล็กไม่เห็น ท่าทางเหมือนลูกแมวกลัวน้ำนี่น่ามันเขี้ยวชะมัด ยังอ่อนประสบการณ์แท้ ๆ แต่กล้าจะมาแหย่หนวดมังกรแบบเขา พอโดนรุกเข้าหน่อยก็ตัวสั่นเชียว

         หรือจะลองแหย่เล่นอีกหน่อยดีนะ

         “ขิม มาช่วยเฮียเลือกเสื้อหน่อยสิ”

         “วันนี้เฮียธีร์อยากจะใส่แบบไหนคะ”

         สายขิมเดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าของเขา แล้วมองดูเสื้อผ้าที่แขวนเรียงกันอยู่ด้านใน

         “ปกติเฮียชอบใส่เสื้อยืดอยู่บ้าน ขิมว่าเอาสีนี้ดีกว่านะคะ อ๊ะ!”

         ร่างเล็กถูกจับพลิกหันกลับมาหาเขาโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว แต่ตอนนี้ แผ่นอกกว้างที่ไร้เสื้อผ้าปกปิดมันได้ระดับกับใบหน้าของเธอพอดี

         “เฮียธีร์จะทำอะไรคะ”

         “ขิมว่า เราควรจะทำอะไรกันดีล่ะ ออกกำลังกายตอนเช้าสักหน่อยดีไหม”

         นิ้วยาวเชยปลายคางมนขึ้น ให้ใบหน้าสวยเงยขึ้นมาสบตากับเขา ท้องนิ้วโป้งเกลี่ยตรงริมฝีปากอิ่มแผ่วเบา จะว่าไปแล้ว ‘ปากยัยเตี้ยก็น่าจูบเหมือนกันแฮะ’

         “ฝึกจูบหน่อยดีไหม”

         ถามออกไปด้วยความมั่นใจว่าเธอจะกลัว แต่ผิดคาด เมื่อสายขิมยกแขนของเธอขึ้นคล้องคอเขาเอาไว้ แล้วเบียดตัวเข้าชิดจนเต้าอวบที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดรัดรูปบดเบียดหน้าอกแกร่ง

         “ก็เอาสิคะ ขิมอยากให้เฮียสอนพอดีเลย”

         มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยได้ไง มันก็ต้องสู้กันสักตั้ง และแทนที่เธอจะรอให้เขาเป็นคนประทับริมฝีปากลงมา ปลายเท้าคนตัวเล็กกลับเขย่งขึ้น แล้วประกิบริมฝีปากของตัวเองลงไป

         กลีบปากนิ่มค่อย ๆ บดคลึงอย่างไม่รู้ประสา แค่ทำตามวิดีโอหนังผู้ใหญ่ที่เคยดูผ่านตามาบ้าง แต่บางทีเธออาจไม่รู้ตัวว่าความเงอะงะนี้กำลังทำให้อีกฝ่ายเริ่มจะคุมตัวเองไม่ได้

         วงแขนแกร่งตวัดรั้งร่างบางให้แนบชิดกว่าเก่า ฝ่ามือของเขาเคล้นคลึงไปตามแผ่นหลังของคนตัวเล็กอย่างลืมตัว ก่อนที่จะบดจูบเข้าหาอย่างเร่าร้อน

         นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่เพียงตอนนี้เธอทำได้เพียงจิกเล็บลงบนหัวไหล่กว้างของอีกฝ่ายแรงขึ้นและแรงขึ้น

         “ถ้ายังไม่พร้อมก็อย่ายั่วเฮียเล่น” ธีร์ธวัชผละจูบออกเมื่อรู้สึกได้ว่าสายขิมตัวสั่นกว่าเมื่อครู่ “เพราะถ้าเฮียหยุดไม่ได้ขิมจะโดนเฮียเอาจริง ๆ รู้ตัวหรือเปล่า”

         “คะ ใครบอกว่าขิมยังไม่พร้อม ขิมอายุตั้ง 23 แล้วนะ”

         “แน่ใจ? งั้นก็ต่อจากเมื่อกี้ดีไหม”

         จากมือที่วางอยู่บนแผ่นหลังนอกเสื้อยืด คราวนี้ธีร์ธวัชเลื่อนมันเข้าไปด้านใน เคล้นคลึงผิวเนียนโดยที่ไร้สิ่งขวางกั้น สายตาคมจับจ้องเด็กดื้อที่ยืนหลับตาปี๋ตรงหน้า ยิ่งเห็นก็ยิ่งนึกอยากแกล้ง

         ปลายนิ้วยาวเกี่ยวตะขอบราตัวจิ๋วเพียงครั้งเดียวก็หลุดออกอย่างง่ายดาย พาลให้คนตัวเล็กสะดุ้ง แต่ว่า...ก็ยังทำใจดีสู้เสือไม่หือ ไม่อือ

         “ถ้าขิมไม่บอกให้เฮียหยุด เฮียจะเลื่อนมาจับด้านหน้าแล้วนะ ว่าไงครับ”

         “ยะ หยุดก่อนก็ได้ค่ะ กับข้าวเย็นหมดแล้ว”

         สุดท้ายก็เป็นเธอที่ยอมแพ้ในเกมรุกครั้งนี้ เฮียธีร์ในแบบที่เธอไม่เคยเห็นอันตรายต่อหัวใจเหลือเกิน แม้อยากลองดูว่ามันจะรู้สึกอย่างไรหากได้ทำไปถึงขั้นนั้น แต่คนที่ไร้ประสบการณ์กลับกลัวขึ้นมาเสียดื้อ ๆ

         “ถ้างั้น...วันหลังเฮียจะสอนมากกว่าจูบนะครับ”

         เป็นอีกครั้งที่ยัยตัวเล็กวิ่งหนีเขาออกไปจากห้อง แต่ที่แตกต่างจากทุกครั้งก็คือ หัวใจของตัวเองที่วูบวาบแปลก ๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

         หรือว่า...

///////////////////////////////////////////////////////