เล่ห์ลวงวิวาห์รัก
ง้อเมีย ภาค 2
เอื้องคำที่โดนกฤตย์ลากออกมาโวยวายตลอดทาง แต่ดีที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวไว้ ซึ่งเธอก็ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย
“ตั่วเป๋นป้อจาย มาโดนโตแม่หญิงมันบ่แม่นเด้อ”
“หะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ”
ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงต้องเปลี่ยนภาษาพูดใหม่
“ฉันบอกว่าเป็นผู้ชายมาโดนตัวผู้หญิงแบบนี้ไม่ดี”
“แบบนี้นี่เอง พูดกลางได้ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก”
“แล้วจะปล่อยได้หรือยัง”
“โอเค โอเค ฉันปล่อยแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ดี ๆ หน่อย”
“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ชายหนุ่มมองอีกครั้ง อืม ๆ ก็ไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ แฮะ
“แล้วคุณลากฉันออกมาแบบนี้ทำไมมิทราบ” เอื้องคำกอดอกถาม
“แค่ไม่อยากให้เธอไปเป็นก้างขวางคอคุณอิชย์กับคุณริตา”
“แล้วถ้าพี่ริตาเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไม่ต้องห่วงเจ้านายฉันดูแลได้”
“เชอะ แค่บอกไม่ให้ไปเป็นก้างเจ้านาย ไม่เห็นต้องลากออกมาแบบนี้เลย บอกฉันดี ๆ ก็ได้” ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินกลับไปยังบ้านพัก
“เดี๋ยว! แล้วจะไปไหน ฉันยังไม่รู้จักชื่อ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักยอมเมียทุกอย่างตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมารสิกาไม่ได้เห็นหน้าของอิชย์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร หากในใจลึก ๆ ก็อยากรู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาเลย ปกติก่อนที่เขาจะเงียบ เขาชอบมากดไลก์อินสตาแกรมของเธออยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอทำอะไรก็ตาม แต่พักนี้กลับไม่เห็นเขาเข้ามาดูหรือกดไลก์แต่อย่างใด“ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลยอิตาบ้า! โอ้ย! จะไปคิดถึงผู้ชายใจร้ายทำไมล่ะ ลืมสิลืม” มือบางตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แต่ถูกมือหนาของใครบางคนจับไว้ราวกับให้หยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง เลยเงยหน้าไปมองก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เพิ่งจะบ่นคิดถึงเมื่อครู่“คิดถึงพี่อยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้านวลที่ขึ้นแดงชมพูระเรื่อ“บ้า! ใครจะไปคิดถึงคนอย่างคุณกัน” หญิงสาวตอบกลับทันควัน เขาพยักหน้าเบะปากเล็กน้อยไม่เชื่อสิ่งที่รสิกาพูด“เอ๋…แล้วเมื่อกี้ใครนะที่บ่นว่าไม่คิดถึงกันหรือไงตาบ้า แถมยังส่องอินสตาแกรมกันอีก คิดถึงพี่ก็บอกมาเถอะ” อิชย์บอกในสิ่งที่ได้ยินทั้งที่ยังไม่ยอมปล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบทส่งท้าย“หลับแล้วเหรอเนี่ย” รสิกาลงถือผ้าห่มมาจากข้างบนเพื่อจะเอามาให้สามี แต่ไม่คิดว่าเขาจะหลับเร็วแบบนี้ “นอนแบบนี้หนาวแย่”แต่หารู้ไม่คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งหลับตาลงพร้อมกับเอาแขนกอดเอวบางจนล้มลงบนตัวเขาเบา ๆ“นี่มันอะไรเนี่ย หลอกกันเหรอ” รสิกาบ่นเบา ๆ แล้วมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่“เมียจ๋านอนด้วยนะ นอนคนเดียวมันหนาว” ชายหนุ่มแกล้งละเมอพลางสูดดมความหอมจากเรือนร่างที่กอด“หลับจริงหรือแกล้ง” มือบางพยายามแกะมือหนาออกจากเอว“ลงมาทำไม มันหนาวนะ” คนที่นอนบนโซฟาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“กลัวหนาวตายในบ้าน เลยเอาผ้าห่มมาให้ค่ะ”“น้ำเสียงแบบนี้งอนเรื่องเมื่อเย็นอยู่ใช่ไหม”“เปล่าไม่ได้งอน” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าใส่“แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่างอน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ “พี่ไม่ได้ว่าริตาอ้วนเลยนะ”“ก็พี่ว่าริตาตัวหนัก” รสิกาเงียบไปครู่หนึ่งกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกชายหนุ่มขัดก่อน“ที่ว่าหนักหนักเจ้าตัวเล็กด้วยต่างหาก” ว่าแล้วใช้เอา
บทนำอิชย์และอิษยา บุตรชายและบุตรสาวของ นายอดิศวร ภัคดีเลิศรัตน์ ที่ท่านทั้งรักและเป็นห่วง หากแต่ท่านกับทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับงานจนไม่มีเวลาได้เลี้ยงดู เอาใจใส่ลูกชายและลูกสาว ถึงทั้งสองจะมีปู่และย่าคอยดูแลให้ความรักก็ตาม แต่ยังคิดว่ายังคงไม่เพียงพอ เพราะลูก ๆ เสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก เขาจึงชดเชยความรักจากแม่ที่ลูกทั้งสองขาด โดยการพาสมาชิกใหม่ก้าวเข้ามาในบ้านสาวิตรี เข้ามาในฐานะภรรยาและแม่เลี้ยงของอิชย์และอิษยา เพื่อมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเด็ก ๆ รวมถึงลูกสาวของเธออย่างรสิกา นางฟ้าตัวน้อยเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคน สงครามขนาดย่อมจึงเกิดขึ้น เพราะอิชย์ไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่แม่ คงถึงเวลาแล้วที่เขาต้องจัดการกับสองแม่ลูกนั้นให้ออกไปจากบ้านหลังนี้เสียทีตอนที่ 1จุดเริ่มต้นบ้านภัคดีเลิศรัตน์“เจ้าอิชย์จะไปไหนแต่เช้า” เสียงคุณอดิศวรเรียกบุตรชายตนโตอย่าง ‘อิชย์ ภักดีเลิศรัตน์’ ไว้ก่อนที่จะก้าวขาออกจ
อิชย์นั่งดื่มหลังจากทำงานมาทั้งวัน จึงเลือกที่จะออกมาท่องเที่ยวยามราตรีในสถานบันเทิงของเพื่อนเขา“เฮ้ย ๆ ทำไมวันนี้แกมาแต่หัววันเลยวะ” เสียงของชัชวาล เพื่อนสนิทสมัยเรียนและเป็นเจ้าของผับนี้เอ่ยถาม“ทำไมกูจะมาแต่หัววันไม่ได้” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเคืองเพื่อนเล็กน้อย“ได้ครับคุณชายอิชย์ ตามสบายนะครับท่าน” อีกคนก็กวนแถมประชดประชันอีก“แกมาทำอะไรวะไอ้ชัช”“เอ้า โทษนะไอ้คุณอิชย์ถามมาได้ ผับกู กูก็ต้องมาดูสิ”“มึงเป็นอะไร ถึงได้กินอะไรมากมายขนาดนี้” เจ้าของผับถาม หากก็ไม่ได้คำตอบ“ตอบมา! ถ้าไม่ตอบกู จะสั่งให้เด็กยกไปเก็บ”“เซ็งนิดหน่อยว่ะ...”“ทำไมวะ แฟนเก่ามึงกลับมาขอคืนดีไง”“ไม่ใช่ อย่าพูดถึงได้ไหมวะ” ชายหนุ่มว่าอย่างไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอดีตคนรัก“แล้วมันเรื่องอะไร”“กูบังเอิญได้ยินพ่อคุยกับเมียใหม่ว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกเมียเขา ยัยตุ่มต่อขาน่ะ”ชัชวาลทำท่าทางนึกคิดถึงใบหน้าว่าที่เจ้าสาวของเพื่อน“อ๋อ…น้องริตาน่ะเหรอ กูจำได้ว่าเคยเจอตอนที่น้องจบมัธยม เกือบสิบปีแล้วมั้ง”“ใช่ ยัยริตาตุ่มต่อขาเดินได้นั่นแหละ กูก็ไม่ได้เจอเกือบสิบปีแล้ว เห็นแต่ยัยอินเล่าให้ฟังทุกครั้งที่ยัยตุ่มต่อขาโทรมา
ตอนที่ 2คำขอร้องหรือบังคับแสงสว่างยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างเพนเฮาส์ชั้นสูงสุดของโรงแรม ทำให้อิชย์พลิกตัวหันหลังให้กับแสงและหลับลงอีกครั้ง หลับไปไม่นานเสียงเข้าก็ดังขึ้น ชายหนุ่มใช้มือควานหามือถือที่วางอยู่ตู้ข้างหัวเตียง“ครับพ่อ” เสียงงัวเงียตอบกลับอย่างหงุดหงิด“เจ้าอิชย์ แกอยู่ไหน” ปลายสายถามบุตรชายเพราะเมื่อคืนท่านไม่เห็นลูกคนโตกลับมานอนที่บ้าน“อยู่โรงแรมทำไมครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ”“กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้!! ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับแก” อดิศวรสั่งเสียงเข้ม“คุยทางโทรศัพท์ไม่ได้เหรอครับ”“เรื่องสำคัญ ฉันต้องการคุยกับแกที่บ้านตอนนี้” เสียงของบิดาสั่งแกมบังคับ เขาจำต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและตรงกลับบ้านไม่นานรถยนต์คันหรูของชายหนุ่มแล่นเข้ามาจอดที่ลานน้ำพุหน้าบ้าน ถอนหายใจครู่หนึ่งก่อนเดินตรงไปยังเชิงบันได โดยมีแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวออกมาต้อนรับ“ป้านวล คุณพ่ออยู่ไหนครับ”“คุณท่านอยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”“ขอบคุณครับป้า”“คุณอิชย์คะ…คุยกับคุณท่านดี ๆ อย่าใช้อารมณ์ ป้าขอนะ”"ผมจะพยายามครับ"ชายหนุ่มเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบบิดานั่งอยู่เคียงข้างแม่เลี้ยงอยู่ก่อนแล้ว
สนามบินสุวรรณภูมิผู้คนมากมายมารอการเดินทางไปยังสถานที่ต่าง ๆ หนึ่งในนั้นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินทางกลับมาจากฝรั่งเศส โดยที่เธอสวมแว่นตากันแดดสีเงินเดินออกมาจากสนามบิน และตรงไปยังรถแท็กซี่ที่เรียกไว้เพื่อให้พาไปยังจุดหมายปลายทาง เมื่อถึงจุดหมายที่ต้องการก็ใกล้ค่ำเสียแล้ว“จอดตรงนี้แหละค่ะ…นี่เงินค่ะ…ขอบคุณมากนะคะ”สาวสวยเดินมาหยุดหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางสีเทาอ่อนสองใบ ก่อนบรรจงถอดแว่นกันแดดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่สวย ก่อนเดินเข้าบ้านหลังงามที่ตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบมาหาใครคะ” เด็กรับใช้ในบ้านถามหญิงสาว“มาหาคุณอดิศวรกับคุณสาวิตรีค่ะ ไม่ทราบท่านทั้งสองอยู่มั้ยคะ” หญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านตอบ“ไม่อยู่ค่ะ พอดีท่านออกไปทานข้าวกับคุณอิน”“อีกนานมั้ยจ๊ะกว่าจะกลับ”“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เอ่อ…รอสักครู่นะคะเดี๋ยวหนูไปเอาน้ำมาให้”“ขอบใจจ้ะ เอ่อ แล้วป้านวลอยู่ไหนจ๊ะ” ก่อนที่สาวใช้คนเดิมจะออกไป จึงเรียกไว้“ป้านวลอยู่หลังบ้านค่ะ” เด็กรับใช้ในบ้านบอกแล้วรีบไปหาน้ำเสิร์ฟ แต่ยังมิวายบอกให้อีกคนไปบอกป้าศรีนวล“ป้านวลมีแขกมาหา เขาถามหาคุณท่านแล้วยังถามหาป้าด้วยนะ”“ถามหาข้าเนี่ยนะ รี
หลังจากที่คุยกับลูกชายเป็นอันเข้าใจและตกลงกันได้แล้ว รุ่งเช้าหลังจากที่ลูกชายกับลูกสาวออกไปทำงาน คุณอดิศวรจึงให้เด็กรับใช้ไปตามรสิกามาพบเพื่อที่จะคุยเรื่องสำคัญ“คุณลุงให้เด็กไปตาม มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ลุงอยากให้หนูแต่งงานกับเจ้าอิชย์จะได้มั้ย ถือว่าลุงขอร้องละนะ” อดิศวรไม่พูดพร่ำทำเพลงเอ่ยเข้าประเด็นทันทีที่อยากคุยกับลูกเลี้ยงที่ตนรักเสมือนลูก“คุณอิชย์เหรอคะ”หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดถึงบิดาเลี้ยงผู้มีเมตตาขอร้องเขารู้ดีว่าสิ่งที่ร้องขอจากลูกเลี้ยงจะทำให้เธอลำบากใจมากก็ตาม แม้จะรู้ว่าอิชย์จงเกลียดจงชังเด็กสาวตรงหน้ามากเพียงใด แต่ถ้ามองลึกเข้าไปในแววตาหวานของหญิงสาวตรงหน้าบ่งบอกถึงความดีใจ อีกอย่างเขาแค่มองก็รู้ว่ารสิกาแอบรักลูกชายของตนอยู่เลยได้แต่หวังให้รสิกาตกลงรับปากแต่งงานกับอิชย์ ด้วยอยากให้ลูกชายมีคนดูแลและมีภรรยาที่ดี จากที่เขาได้เห็นรสิกาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนเก่ง ฉลาด อ่อนหวาน แต่ไม่ได้อ่อนแอ มารยาทหรือก็เรียบร้อย แม้จะแอบมีนิสัยแก่นอยู่บ้าง เขาว่าหญิงสาวจะหยุดลูกชายตัวดีของเขาได้“เขารู้แล้ว…แต่ลุงไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากหนูนะ”รสิกานั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหัน
ตอนที่ 3 งานเลี้ยงฉลองงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเป็นอีกธุรกิจหนึ่งของครอบครัวภักดีเลิศรัตน์และงานนี้ยังมีเซอร์ไพรส์วันคล้ายวันเกิดของคุณอดิศวร ภักดีเลิศรัตน์ เจ้าของกิจการต่าง ๆ ที่ตอนนี้ได้วางมือให้กับบุตรชายบริหารงานแทนบรรดาแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานก็มีทั้งผู้บริหาร ดารา นักแสดง เซเลบ ไฮโซต่างเดินทางมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ภายในงานจัดขึ้นอย่างหรูหรา ควบคุมดูแลโดยอิษยาที่เป็นหัวเรือใหญ่ของงานนี้ ตอนนี้งานดำเนินไปด้วยความสุขความสนุกสนาน เช่นเดียวกันกับ อิชย์ ธีรดลและชัชวาลต่างพากันมองสาวสวยในงานตามวิสัยของหนุ่มเจ้าชู้อย่างไม่วางตาและไม่นานทั้งคู่สะดุดสายตาไปกับหญิงสาวนางหนึ่งเธอคนนั้นอยู่ในชุดเดรสสีขาวเดินเคียงคู่มากับอิษยา ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเดรสสีชมพูอ่อนเดินเข้ามาหาบิดาและมารดาเลี้ยง ซึ่งยืนอยู่กับแมนหรือเมนี่ เพื่อนร่วมงานของเธอชัชวาลเห็นดังนั้นจึงสะกิดเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ อย่างอิชย์ ให้มองไปยังเป้าหมาย“เฮ้ย ไอ้อิชย์ ไอ้ธีร์ นั่นใครวะที่เดินมากับน้องอิน ชุดสีขาวโคตรสวยเลยว่ะ บอกเลยคนนี้แจ่ม ถูกใจพี่ชัชเหลือเกิน”“ทำไมพวกฉันไม่เคยเห็นหน้าเลยวะ” ธีรดลร้องถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักบทส่งท้าย“หลับแล้วเหรอเนี่ย” รสิกาลงถือผ้าห่มมาจากข้างบนเพื่อจะเอามาให้สามี แต่ไม่คิดว่าเขาจะหลับเร็วแบบนี้ “นอนแบบนี้หนาวแย่”แต่หารู้ไม่คนที่นอนอยู่บนโซฟาลืมตาอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งหลับตาลงพร้อมกับเอาแขนกอดเอวบางจนล้มลงบนตัวเขาเบา ๆ“นี่มันอะไรเนี่ย หลอกกันเหรอ” รสิกาบ่นเบา ๆ แล้วมองหน้าคนที่นอนหลับอยู่“เมียจ๋านอนด้วยนะ นอนคนเดียวมันหนาว” ชายหนุ่มแกล้งละเมอพลางสูดดมความหอมจากเรือนร่างที่กอด“หลับจริงหรือแกล้ง” มือบางพยายามแกะมือหนาออกจากเอว“ลงมาทำไม มันหนาวนะ” คนที่นอนบนโซฟาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“กลัวหนาวตายในบ้าน เลยเอาผ้าห่มมาให้ค่ะ”“น้ำเสียงแบบนี้งอนเรื่องเมื่อเย็นอยู่ใช่ไหม”“เปล่าไม่ได้งอน” หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าใส่“แบบนี้แหละที่เขาเรียกว่างอน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ “พี่ไม่ได้ว่าริตาอ้วนเลยนะ”“ก็พี่ว่าริตาตัวหนัก” รสิกาเงียบไปครู่หนึ่งกำลังจะพูดต่อ แต่ถูกชายหนุ่มขัดก่อน“ที่ว่าหนักหนักเจ้าตัวเล็กด้วยต่างหาก” ว่าแล้วใช้เอา
เล่ห์ลวงวิวาห์รักยอมเมียทุกอย่างตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมารสิกาไม่ได้เห็นหน้าของอิชย์เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปไหนหรือทำอะไร หากในใจลึก ๆ ก็อยากรู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ติดต่อกลับมาเลย ปกติก่อนที่เขาจะเงียบ เขาชอบมากดไลก์อินสตาแกรมของเธออยู่บ่อยครั้ง เวลาเธอทำอะไรก็ตาม แต่พักนี้กลับไม่เห็นเขาเข้ามาดูหรือกดไลก์แต่อย่างใด“ไม่คิดจะติดต่อกลับมาเลยอิตาบ้า! โอ้ย! จะไปคิดถึงผู้ชายใจร้ายทำไมล่ะ ลืมสิลืม” มือบางตบศีรษะตัวเองเบา ๆ แต่ถูกมือหนาของใครบางคนจับไว้ราวกับให้หยุดการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง เลยเงยหน้าไปมองก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของคนที่เพิ่งจะบ่นคิดถึงเมื่อครู่“คิดถึงพี่อยู่เหรอจ๊ะเมียจ๋า” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ใบหน้านวลที่ขึ้นแดงชมพูระเรื่อ“บ้า! ใครจะไปคิดถึงคนอย่างคุณกัน” หญิงสาวตอบกลับทันควัน เขาพยักหน้าเบะปากเล็กน้อยไม่เชื่อสิ่งที่รสิกาพูด“เอ๋…แล้วเมื่อกี้ใครนะที่บ่นว่าไม่คิดถึงกันหรือไงตาบ้า แถมยังส่องอินสตาแกรมกันอีก คิดถึงพี่ก็บอกมาเถอะ” อิชย์บอกในสิ่งที่ได้ยินทั้งที่ยังไม่ยอมปล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักง้อเมีย ภาค 2เอื้องคำที่โดนกฤตย์ลากออกมาโวยวายตลอดทาง แต่ดีที่ชายหนุ่มเอามือปิดปากเด็กสาวไว้ ซึ่งเธอก็ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย“ตั่วเป๋นป้อจาย มาโดนโตแม่หญิงมันบ่แม่นเด้อ”“หะ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ”ชายหนุ่มถามด้วยความไม่เข้าใจ เธอจึงต้องเปลี่ยนภาษาพูดใหม่“ฉันบอกว่าเป็นผู้ชายมาโดนตัวผู้หญิงแบบนี้ไม่ดี”“แบบนี้นี่เอง พูดกลางได้ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรก”“แล้วจะปล่อยได้หรือยัง”“โอเค โอเค ฉันปล่อยแล้ว เป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจากับผู้ใหญ่ดี ๆ หน่อย”“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ชายหนุ่มมองอีกครั้ง อืม ๆ ก็ไม่ใช่เด็กแล้วจริง ๆ แฮะ“แล้วคุณลากฉันออกมาแบบนี้ทำไมมิทราบ” เอื้องคำกอดอกถาม“แค่ไม่อยากให้เธอไปเป็นก้างขวางคอคุณอิชย์กับคุณริตา”“แล้วถ้าพี่ริตาเป็นลมขึ้นมาจะทำยังไง”“ไม่ต้องห่วงเจ้านายฉันดูแลได้”“เชอะ แค่บอกไม่ให้ไปเป็นก้างเจ้านาย ไม่เห็นต้องลากออกมาแบบนี้เลย บอกฉันดี ๆ ก็ได้” ว่าแล้วก็หันหลังจะเดินกลับไปยังบ้านพัก“เดี๋ยว! แล้วจะไปไหน ฉันยังไม่รู้จักชื่อ
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก พาร์ททื่สี่สิบหกค่ะเวลาล่วงเลยมาเกือบเย็น ชายหนุ่มยังคงรอหญิงสาวอยู่หน้าบ้าน ไม่กล้าเข้าไป จนได้เวลาของหญิงสูงอายุนามว่ายายสายใจ เจ้าของส้มสายใจกลับเข้าบ้าน ซึ่งเป็นคุณยายของรสิกา“เอ้า! พ่อหนุ่มมายืนอะไรอยู่ตรงนี้”“สวัสดีครับคุณยาย ผมเป็นสามีของริตาครับ”“อิชย์เหรอลูก มา ๆ เข้าบ้านก่อน” นางเอ่ยชวนหลานเขยที่นางเคยเจอตอนงานแต่งงานของหลานสาว“ขอบคุณครับคุณยาย”“นั่งก่อนสิลูก ว่าแต่มาทำอะไรมืดค่ำแบบนี้”“ผมมาหาริตาครับ”“แล้วทำไมไม่เข้ามานั่งรอในบ้านล่ะ”“ผมไม่กล้าเข้ามานั่งข้างในครับ ผมกลัวริตาโกรธหนักกว่าเดิม”“งั้นยายขอถามหน่อยว่าทำไมริตาถึงมาที่นี้ อิชย์ทำอะไรหลานยาย”“ผมทำไม่ดีกับริตาครับ ผมเข้าใจเธอผิด ริตาเลยหนีมา” จากนั้นชายหนุ่มก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับหญิงชราฟัง“ยายขอถามอิชย์อีกอย่าง อิชย์รักหลานยายมั้ยลูก”“รักครับ ผมรักริตามาก ๆ” เขาตอบโดยไม่ต้องคิด หญิงชราที่ท่าทางแข็งแรงพยักหน้าเบา ๆ“งั้นเอาเป็นว่ายายจะช่วยนะ เพราะเห็นแก่เหลนไม่อยากให้กำพร้าพ่อ”
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก“เพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเป็นคนแบบนี้” ไม่พูดเปล่า ร่างหนาค่อย ๆ เสียดแทรกเข้าไปอยู่ภายในขยับทีละน้อย ๆ ให้คนใต้ร่างปรับตัวได้ บทรักบทพิศวาสที่แสนเร่าร้อนของทั้งคู่ดำเนินต่อไปจนกลางดึก“เมียพี่นี่แน่นจริง ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยกับร่างบางที่นอนกอด“เมียเหรอคะ” หญิงสาวถามทั้งที่นอนกอดกับอกอุ่น“ใช่สิ อินเป็นเมียพี่นิ”“พี่ธีร์คะ”“หืม ว่าไง” ถามพร้อมกับหอมหน้าผากมนอย่างหวงแหน“เมื่อไรเราจะบอกเรื่องนี้กับทุกคน”“พี่ยังไม่พร้อม อีกอย่างพี่ยังไม่ได้เอ่ยเรื่องของเรากับครอบครัวพี่เลย อินถามทำไม”“อินแค่ถามเพื่อความมั่นใจค่ะ”“พี่รักอินคนเดียว”“อินว่าพี่กลับไปได้แล้วนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”“ยังดึกอยู่เลยนะ อีกอย่างพี่อยากนอนกอดอินยันเช้าเลย”หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เหนื่อยที่จะอยู่ในเงาของเขา เลยต้องหลับไปทั้งน้ำตา“พี่ขอโทษ รอพี่พร้อมนะ พี่จะยกขันหมากมาขอ” ชายหนุ่มเอ่ยเบา ๆ พร้อมกระชับอ้อมกอด กลัวว่าคนที่กอดจะหายไป
เล่ห์ลวงวิวาห์รัก 43เหมือนความสัมพันธ์ของธีรดลกับอิษยากำลังไปได้สวย แต่สองสามวันมานี้หญิงสาวกำลังยุ่งกับงานที่ร้านและโรงแรม จึงไม่ค่อยมีเวลาพักวันนี้หญิงสาวเลยเลือกกลับมานอนที่บ้านแทนการไปนอนเพนเฮาส์หรือคอนโด เพราะนานแล้วที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน ด้วยความเอาแต่ใจของธีรดลชอบบังคับให้เธอไปอยู่คอนโดส่วนตัวของเขาใช่ว่าเขานะนอนเฉย ๆ นะ ชายหนุ่มหาทางรังแกเธอทุกครั้ง ไหนจะทำงานมาเหนื่อยทั้งวัน ยังต้องมารับบทรักที่เขาเรียกร้องแทบจะตลอดคืนอีก เธอก็เหนื่อยเป็นนะ วันนี้เลยได้แต่หวังว่ากลับมานอนที่บ้านเขาจะไม่ตามมา“ป้านวลคะ เย็นนี้มีอะไรให้อินทานบ้าง”“คุณอินอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวป้าทำให้”“อะไรก็ได้ค่ะ สักอย่างสองอย่างก็พอ”“ได้ค่ะ รอป้าสักครู่นะคะ” ร่างอวบของแม่บ้านกำลังจะหันหลังเข้าครัวเสียงหวานเรียกไว้“ป้านวล...คุณพ่อกับน้าสาไม่อยู่เหรอ”“คุณท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสองสามวันค่ะ”“อ๋อ งั้นอินเปลี่ยนเป็นข้าวต้มแล้วกันค่ะ”“ได้ค่ะ”ไม่นานหญิงสาวก็ทานอาหารที่แม่บ้านทำให้จนหมดแล้วเดินไปหยิบยาพาราขึ้นมากิน แล
เล่ห์ลวงวิวาห์รักหลายชั่วโมงผ่านกว่าจะเคลียร์เอกสารกองโตที่กองสุมอยู่บนโต๊ะเสร็จ จึงเดินไปทิ้งตัวบนโซฟาตัวยาวมุมห้องที่ครั้งก่อนเคยมีรสิกาคอยเอาอาหารมาให้อยู่บ่อย ๆภาพวันวานอันหอมหวานหวนคืนมาอีกครั้ง...“พี่อิชย์คะว่างหรือเปล่าคะ” ชายหนุ่มทั้งสองมองไปยังประตูห้องทำงานตามเสียงหวานที่ส่งเสียงมาก่อนตัว“ว่างจ้ะเมียจ๋า” อิชย์มองภรรยาที่รักตรงหน้าพร้อมส่งสายตาหวานออดอ้อน ทำให้คนที่อยู่ในห้องรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน“หืม ถ้าจะส่งสายตาหวานขนาดนี้ อยากอ้อนเมียเต็มที่เลยล่ะสิ” ธีรดลเอ่ยแซวและหันมองเพื่อนสนิทจนทำให้ร่างบางเขินจนหน้าแดง รสิกาส่งยิ้มหวานให้เพื่อนสนิทของสามี“ริตาเอาอาหารกลางวันมาให้พี่อิชย์ค่ะ”หญิงสาวค่อย ๆ บรรจงวางอาหารในมือลงที่โต๊ะกาแฟตัวสวยหน้าโซฟาสีดำ“นั่งลงเลย เดี๋ยวไอ้ธีร์ก็กลับแล้ว” คนที่นั่งอยู่รู้สึกโดนไล่ทางอ้อมมองอย่างล้อเรียนคนติดเมีย“พี่กำลังจะกลับพอดี เห็นริตากับไอ้อิชย์หวานกันขนาดนี้ พี่อยากมีเมียแล้วสิ” ชายหนุ่มคล้ายรำพึงรำพันกับตัวเอง “พี่กลับก่อนนะริตา”“ค่ะ ขับรถดี ๆ นะคะ” หญ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหญิงสาวเดินทางมายังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพตามคำแนะนำของคุณหมออธิราชเพื่อนของภัทร์ลูกพี่ลูกน้องที่รู้จักกัน โดยมีภัทร์คอยไปเป็นเพื่อน อีกทั้งคุณหมอบอกว่าอาการลูกในท้องปกติดี งานนี้ต้องขอบคุณคุณหมอเจตน์และพี่ภัทร์ที่คอยดูแลเธอมาตลอด“ขอบคุณคุณหมอเจตน์มากนะคะ ที่คอยเป็นธุระจัดการติดต่อหมอโชให้ริตา”“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เองครับ อีกอย่างเรื่องนี้ต้องขอบคุณหมอธาราที่ติดต่อหมอโชให้” คุณหมอหนุ่มหันไปบอกคุณหมอสาวนามว่าธารา“ขอบคุณคุณหมอธารานะคะ”คุณหมอยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบ “ด้วยความยินดีค่ะ อย่าลืมทานอาหารที่มีประโยชน์เยอะ ๆ นะคะ”“ค่ะคุณหมอธารา แล้วก็ขอบคุณคุณหมอเจตน์อีกครั้งนะคะ”“ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกริตาเหมือนพี่ภัทร์ได้นะคะ”“งั้นริตาก็เรียกพี่ว่าพี่หมอแล้วกันนะ”“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”“พี่ยินดีครับ ไอ้ภัทร์มันก็เพื่อนพี่ ริตาก็เหมือนน้องของพี่นี่แหละ”“ต้องขอบคุณพี่ภัทร์ด้วยนะคะ ที่พามาวันนี้”“ว่าแต่เราน่ะ จะแวะไปหาน้าสาที่บ้านไหม” ภัทร์ถ
เล่ห์ลวงวิวาห์รักสองเดือนผ่านไป ณ สวนส้มไปรยากุลอากาศที่แสนเย็นสบายพร้อมกับท้องฟ้าสีสดใสกับทิวเขาที่เขียวขจี สถานที่ที่เงียบสงบ ไม่มีความวุ่นวายเหมือนในเมือง การที่รสิกามาอยู่ที่นี่ มีเพียงมารดาและคุณอดิศวรที่รู้ แต่ไม่เชิงว่ามีแค่สองคนเท่านั้นยังมีธีรดลอีกคน หลังจากออกจากบ้านก็ไม่ลืมที่จะโทรไปหามารดาว่าเธออยู่ที่นี่แล้ว และมักจะโทรไปคุยกับท่านบ่อย ๆ เวลาที่คิดถึง อย่างเช่นวันนี้ที่แม่โทรมาหาเธอกริ๊ง กริ๊ง กริ๊งเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานบัญชีในไร่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะได้เวลาที่มารดาจะโทรหาเธอแล้ว“สวัสดีค่ะคุณแม่” เสียงหวานกรอกลงไปตามสาย“เป็นยังไงบ้างลูก อยู่ที่นั่นสบายดีมั้ย”“สบายดีค่ะ แล้วแม่ล่ะคะ...สบายดีรึเปล่า”“แม่สบายดีจ้ะ แล้วหลานแม่เป็นยังไงบ้าง”“อยู่สบายดีค่ะ แถมยังกินเก่งด้วยนะคะ และริตาเพิ่งไปโรงพยาบาลมาค่ะ”“ไปยัง แล้วใครพาไปล่ะ” นางถามด้วยความเป็นห่วง“พี่ภัทร์เป็นคนพาริตาไปค่ะ”“ภัทร์น่ะหรือลูก” คนฟังทำหน้าฉงน “พี่เขาย้ายไปอยู่ภาคใต้