ณ ผับแห่งหนึ่ง เสียงเพลงที่ทำให้แขกอยู่ในร้านต่างโยกย้ายสายสะโพกกันไปมา บรรยากาศในร้านดูครื้นเครง แล้วที่เป็นจุดเด่นมากก็คือ ที่ผับแห่งนี้ ทุกคนจะต้องอยู่ภายใต้หน้ากาก มันเป็นจุดเด่นของร้านนี้ แขกที่มาสามารถค้นหาคู่นอนแบบ one night stand โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน หลายคู่ที่เจอคู่นอนของตัวเองแล้วก็สามารถเปิดห้องชั้นบนทำกิจกรรมกันได้ทันที
เด็กหนุ่มสายพันธุ์โอเมก้า ภายใต้หน้ากากขนนกสีม่วง เขามีผมสีม่วง แววตาสีม่วง กลิ่นฟีโรโมนดอกลาเวนเดอร์ กำลังนั่งอยู่ในโซน VIP เขานั่งไขว่ห้างมองทุกคนที่อยู่ในร้านอย่างเรียบนิ่งโดยไม่คิดที่จะหาอัลฟ่ามาเป็นคู่นอน สายตาของเขาจับจ้องไปเพียงคนที่นั่งจิบเบียร์อยู่ที่เคาน์เตอร์โดยใส่หน้ากากมหาโจรสีดำ เขาจำได้ดีว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร "สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณมีคู่แล้วหรือยัง" สิรินทร์เงยหน้าจากแก้วไวน์ที่เขากำลังจิบก่อนจะมองไปยังอัลฟ่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง "มีแล้วครับ" สิรินทร์ตอบคำถามไปแบบไม่เร่งรีบอะไร คำตอบของโอเมก้าทำให้อัลฟ่าที่ถามถึงกับเดินหนีไปทันที ที่นี่มีกฏห้ามบังคับขืนใจกันโดยเด็ดขาด สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย อายุ 22 ปี โอเมก้าฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ เขามาที่ร้านนี้เป็นครั้งแรก เพราะตามอัลฟ่าเป้าหมายมา เขานั่งอยู่ในร้านนี้มาเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว สายตายังคงจับจ้องไปที่อัลฟ่า ที่ใส่หน้ากากมหาโจร นานๆจะมีโอเมก้าแวะเวียนเข้าไปทำความรู้จัก แต่จะคุยกันอยู่เพียงครู่เดียวโอเมก้าพวกนั้นก็จะหายไป สิรินทร์เทไวน์ลงในแก้วของตัวเองก่อนที่จะลุกเดิน "สวัสดีครับ" อัลฟ่าหันมองทันที เขาเจอกับโอเมก้าที่มีกลิ่นถูกใจ นัยน์ตาสีม่วง "สวัสดีครับ" "ผมเห็นคุณนั่งอยู่นานแล้ว ผมนั่งเป็นเพื่อนได้ไหมครับ" พิพัฒน์ กันตวานิช อายุ 57 ปี นายแพทย์ผู้มีอารมณ์เปลี่ยวเพราะเขาเป็นคนโสด ทำให้เขาชอบมาที่นี่เพื่อจับคู่ one night stand แต่เขาไม่เคยจริงจังกับใครหรือคิดจะไปต่อกับใครเลยหลังจบกิจกรรม เขาชอบจุดขายของร้านนี้ที่ไม่จำเป็นต้องมองหน้ากันก็มีอะไรกันได้ ทำให้เขามาที่นี่บ่อยๆ "ได้สิครับ" พิพัฒน์สังเกตโอเมก้าคนนี้ ดูเรียบหรูถูกใจเขา ทั้งกลิ่นที่คุ้นจมูก และเขาก็ชอบกลิ่นแบบนี้ กลิ่นดอกไม้ที่สดชื่น มันเข้ากันกับกลิ่นฟีโรโมกลิ่นมิ้นของเขา "คืนนี้คุณต้องการคู่กับผมเหรอครับ" พิพัฒน์เคยถามทันทีโดยไม่อ้อมค้อม เพราะที่นี่เป็นสถานที่นัด one night stand อยู่แล้ว ก็เลยไม่จำเป็นต้องอ้อม "แล้วได้ไหมล่ะครับ" พิพัฒน์ฉีกยิ้มทันที คืนนี้เขากะจะมานั่งดื่มเบียร์เย็นๆ ไม่คิดที่จะมีโอเมก้าไปปลดปล่อยอารมณ์เลยด้วยซ้ำ ซึ่งเขาปฏิเสธมาแล้วหลายคน แต่รู้สึกว่าคนนี้ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ "ได้สิครับ" หลังจากที่ตกลงกันได้แล้ว เขาทั้งคู่ยังคงนั่งจิบเบียร์แล้วไวน์อยู่ด้วยกันจนดึก พิพัฒน์ไม่เคยเปิดห้องที่นี่ในการทำกิจกรรม แต่เขาเลือกที่จะไปที่คอนโดของเขาแทน ซึ่งโอเมก้าคนงามก็ยินยอมที่จะตามเขาไป โดยทิ้งรถของตัวเองไว้ที่ร้าน แล้วขึ้นรถของพิพัฒน์ไปแทน "ที่นี่เป็นคอนโดของคุณเหรอครับ" ในระหว่างที่ออกมาด้วยกันจากร้านสิรินทร์ไม่ได้เปิดหน้ากากออก ตัวพิพัฒน์เองก็ไม่ได้เปิดหน้ากากออกเช่นกัน เขาต้องการแค่ one night stand เท่านั้น "ใช่ครับ แต่ไม่ใช่คอนโดหรูอะไรนะ ผมเป็นคนระดับกลางๆนี่แหละ ผมเป็น....." พิพัฒน์รู้ตัวว่ากำลังเอ่ยเรื่องส่วนตัว จึงหยุดไปกลางคัน "ไม่ต้องเล่าก็ได้ครับ ผมไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น" สิรินทร์เอ่ยดักทันที เขารู้อยู่แล้วว่าอัลฟ่าตรงหน้าเป็นใคร ไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวเองหรอก เพราะคนตรงหน้าเป็นเพื่อนพ่อของเขา คุณอา พิพัฒน์ คุณอาสุดหล่อของเขาเอง คุณอาพิพัฒน์เป็นหมออยู่ในโรงพยาบาลที่เขากำลังจะเข้าไปฝึกงาน สิรินทร์เพิ่งจบการศึกษาคณะแพทย์มาหมาดๆ ความจริงป๊าต้องการสร้างโรงพยาบาลให้เขาบริหารเอง แต่เขาปฏิเสธ โดยให้เหตุผลกับป๊าว่าอยากหาประสบการณ์ก่อน ซึ่งป๊าของเขาก็เห็นด้วย ทั้งสองคนเดินขึ้นคอนโดด้วยกัน หลังจากที่ถึงห้องแล้ว ก็ไม่มีใครได้พูดอะไรอีก ต่างคนต่างพุ่งเข้าหากันทันที ทั้งๆที่หน้ากากของทั้งสองคนไม่ได้หลุด แต่เสื้อผ้าหลุดออกจากร่างกายทั้งหมด สิรินทร์ถูกอุ้มขึ้นในท่าเจ้าหญิงก่อนจะเดินเข้าไปภายในห้องนอน ห้องนอนถูกจัดเอาไว้อย่างเรียบร้อยและสะอาดตา ทันทีที่เขาถูกวางไว้บนเตียง คุณอาพิพัฒน์ใช้มือพยายามจะดึงหน้ากากของเขาออก แต่เขาตะครุบมือเอาไว้ "ไม่เปิดหน้ากากสิครับ" สิรินทร์เอ่ยเตือน ทำให้พิพัฒน์เลิกคิดที่จะดึงหน้ากากขนนกของโอเมก้าออกทันที เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน รีบๆทำให้เสร็จ จะได้ต่างคนต่างไป พิพัฒน์คิดได้เท่านั้น ก็ซุกลงที่ซอกคอของโอเมก้าแทนทันที สิรินทร์ฉีกยิ้ม ถ้าขืนให้คุณอาถอดหน้ากากของเขา ความฝันที่จะได้เป็นของคุณอาก็จบสิ้นลงกันพอดี คืนนี้เขาตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะมอบความบริสุทธิ์ที่หวงแหนมา 22 ปีให้แก่คุณอา แผนการเขาจะล้มไม่ได้เด็ดขาดใช้เวลาเพียงไม่นานเสื้อผ้าของสิรินทร์ก็ถูกถอดออกจากเรือนร่าง พิพัฒน์เห็นความขาวผ่อง ฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ถูกปล่อยออกมาผสมไปกับฟีโรโมนกลิ่นมิ้นของเขา พิพัฒน์ลากลิ้นยาวตั้งแต่ต้นคอลงมาจนถึงยอดอกของโอเมก้า เนื้อตัวของโอเมก้าหอมมาจากข้างใน ไม่ได้มีกลิ่นของน้ำหอมผสมอยู่เลย"ผมไม่เคยเจอใครแบบคุณเลย"สิรินทร์ยิ้มกว้างภายใต้หน้ากาก หน้าตาของเขาเห็นเฉพาะดวงตาและปากเท่านั้น ทำให้สามารถจุมพิตกับอัลฟ่าได้"ทำไมหอมแบบนี้!"สิรินทร์ไม่ได้ตอบคำถามของอัลฟ่า ภายใต้เรือนร่างเปล่าเปลือยที่อยู่ต่อหน้าของพิพัฒน์ ตัวสิรินทร์เองก็มีความอาย เขาไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องเซ็กซ์เลย แต่เพราะความรักล้วนๆทำให้เขายอมพิพัฒน์ใช้ลิ้นร้อนลากไปจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ เรียกเสียงครางหวานๆจากโอเมก้าได้ไม่ขาดปาก"อือออ..อ๊ะ!"พิพัฒน์รู้สึกว่าโอเมก้าคนนี้กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ง่ายมาก ตอนนี้ลูกชายตัวน้อยของเขาตื่นเต็มที่ทั้งๆที่โอเมก้ายังไม่ได้แตะต้องเลยแม้แต่นิดเดียว"ผมขอเข้าเลยได้ไหม ผมรู้สึกไม่ไหว""....." ไร้เสียงตอบรับจากโอเมก้า แต่ใบหน้าขาวก็พยักหน้าให้เพียงเล็กน้อย เป็นเชิงว่าอนุญาตพิพัฒน์แหวกขาของโอเมก้าออกเพียงเล็
สิรินทร์นอนมองชายที่เขายอมมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้ ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาก็ตาม สิรินทร์ค่อยๆถอดหน้ากากมหาโจรของคุณอาพิพัฒน์ออก ใบหน้าที่หล่อเหลาของคุณอาที่ทำให้เขาหลงรักมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย รวมทั้งนิสัยใจคอและความเป็นผู้ใหญ่ สิรินทร์ถอดหน้ากากขนนกของตัวเองออกวางไว้ข้างเตียง ก่อนที่จะซุกเข้าหาอกกว้าง และหลับลงไปพร้อมกันเช้าวันต่อมา พิพัฒน์ตื่นขึ้นเขาขยับตัวอย่างเมื่อยขบ เมื่อคืนเป็นบทรักที่มีความสุขมาก เขาไม่เคยน็อทมาก่อน แต่เมื่อคืนเขาน็อทติดกับโอเมก้า จนหลับลงไปตอนไหนไม่รู้ พอพิพัฒน์ขยับตัวเขารู้สึกได้ว่ามีร่างหนึ่งนอนทับแขนเขาอยู่ เขาจึงเปิดผ้าห่มออกดู ก่อนที่จะชะงักไป"เฮ้ย!!!!"พิพัฒน์ถึงกับตะโกนลั่น เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นคือหลานชายของเขา ลูกชายของไอ้สิงหลเพื่อนสนิทของเขาเอง"เสือ!!!!"ความเสียงดังทำให้สิรินทร์รู้สึกตัว เขาลืมตามองคุณพิพัฒน์ที่ตอนนี้เบิกตากว้าง "morning ครับคุณอา"เสือขยับตัวลุกขึ้นใช้หลังพิงกับหัวเตียงก่อนที่จะเอ่ยอรุณสวัสดิ์ตอนเช้ากับผู้เป็นอา"สะ ..เสือ!!มานอนในห้องอาได้ยังไง!!"พิพัฒน์ตะลึงงั้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อคืน
พิพัฒน์มาทำงานที่โรงพยาบาลด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น วันนี้ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิเลย พยายามมองหาโอเมก้าที่เป็นหลานของตัวเองแต่ก็ไม่เจอ"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ มาทำงานหรือเปล่า"พิพัฒน์เคยถามนางพยาบาลที่ทำงานกับสิรินทร์"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ลาป่วยนะคะคุณหมอ ถ้ามีอะไรจำเป็นโทรที่เบอร์ส่วนตัวได้เลยค่ะ"พิพัฒน์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะกดเบอร์ออกไป เขารอเสียงอยู่ชั่วครู่ปลายสายจึงตอบกลับมา"ฮัลโหล!"เสียงแหบพล่าบ่งบอกปลายสายกำลังป่วย ทำให้พิพัฒน์ถึงกับขมวดคิ้ว"เสือป่วยเหรอ?!""ครับ"พิพัฒน์คิดถึงเรื่องของเมื่อคืน ถ้าเขาจำไม่ผิดโอเมก้าถูกเขากระทำเป็นคนแรก จึงไม่แปลกที่จะมีไข้ "ตอนนี้เสืออยู่ที่ไหน อยู่ที่คฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยใช่ไหม""อยู่ที่คอนโดครับอา"พิพัฒน์ไม่สบายใจเลยเมื่อรู้ว่าสิรินทร์อยู่ที่คอนโด หลังจากที่วางสายแล้วเขาลางานทันที และตรงไปยังคอนโดของหลาน เขาเป็นคนทำให้หลานต้องป่วยเพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ พิพัฒน์เป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมาย เขามีกินมีใช้เพราะการทำงาน มีรถธรรมดาๆขับ 1 คันและไม่ได้มีหนี้สินอะไรแค่นี้ก็บุญแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะมีเพื่อนรวยอย่างสิงหล แต่เขาก็ไม่เคยที่จะไปเดือด
สิรินทร์มีไข้สูง เขานอนซมอยู่บนเตียงโดยมีคุณหมอพิพัฒน์เป็นคนดูแล พิพัฒน์ที่กำลังเช็ดตัวให้กับโอเมก้า เขาตะแคงหูฟังเพราะโอเมก้าพึมพำเบาๆอย่างคนไม่มีสติ"ผมรักคุณอานะครับ"พิพัฒน์ได้ยินถึงกับอึ้งไป เขาไม่รู้เลยว่าหลานชายตัวน้อยของเขาแอบหลงรักเขา เขาคิดกับโอเมก้าเพียงแค่หลานมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน ตอนที่สิรินทร์เกิดเขาอยากได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล และได้อุ้มหนูน้อยของเขาด้วยซ้ำ"แล้วอาจะทำอย่างไรต่อไปนะเสือ อาควรทำยังไงดี"พิพัฒน์ยืนดูโอเมก้าที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาที่เขาฉีดให้ เขาคิดไม่ตกเลย ไหนจะกลัวเพื่อนสนิทรู้ ไหนจากอนาคตของหลาน อายุที่ห่างกัน สิรินทร์กับเขาอายุห่างกันถึง35 ปีเลยทีเดียว มันไม่ใช่ระยะห่างที่น้อยๆ เขาสามารถเป็นพ่อของสิรินทร์ได้ พิพัฒน์นั่งอยู่ในห้องจนถึงเย็น กว่าที่โอเมก้าจะฟื้นขึ้น เขาก็ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิรินทร์เดินออกจากห้องนอน เขานึกว่าคุณอากลับไปแล้ว แต่พอเขาออกมา ก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกทันที "ตื่นแล้วเหรอ อาทำข้าวต้มไว้ให้มาทานเร็วจะได้ทานยา"พิพัฒน์ยิ้มให้กับโอเมก้าที่เดินออกมาจาก ห้อง เขาถือวิสาสะใช้ห้องครัวของโอเมก้าในการทำอาหาร พิพัฒน
สิรินทร์มีไข้สูง เขานอนซมอยู่บนเตียงโดยมีคุณหมอพิพัฒน์เป็นคนดูแล พิพัฒน์ที่กำลังเช็ดตัวให้กับโอเมก้า เขาตะแคงหูฟังเพราะโอเมก้าพึมพำเบาๆอย่างคนไม่มีสติ"ผมรักคุณอานะครับ"พิพัฒน์ได้ยินถึงกับอึ้งไป เขาไม่รู้เลยว่าหลานชายตัวน้อยของเขาแอบหลงรักเขา เขาคิดกับโอเมก้าเพียงแค่หลานมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน ตอนที่สิรินทร์เกิดเขาอยากได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล และได้อุ้มหนูน้อยของเขาด้วยซ้ำ"แล้วอาจะทำอย่างไรต่อไปนะเสือ อาควรทำยังไงดี"พิพัฒน์ยืนดูโอเมก้าที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาที่เขาฉีดให้ เขาคิดไม่ตกเลย ไหนจะกลัวเพื่อนสนิทรู้ ไหนจากอนาคตของหลาน อายุที่ห่างกัน สิรินทร์กับเขาอายุห่างกันถึง35 ปีเลยทีเดียว มันไม่ใช่ระยะห่างที่น้อยๆ เขาสามารถเป็นพ่อของสิรินทร์ได้ พิพัฒน์นั่งอยู่ในห้องจนถึงเย็น กว่าที่โอเมก้าจะฟื้นขึ้น เขาก็ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิรินทร์เดินออกจากห้องนอน เขานึกว่าคุณอากลับไปแล้ว แต่พอเขาออกมา ก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกทันที "ตื่นแล้วเหรอ อาทำข้าวต้มไว้ให้มาทานเร็วจะได้ทานยา"พิพัฒน์ยิ้มให้กับโอเมก้าที่เดินออกมาจาก ห้อง เขาถือวิสาสะใช้ห้องครัวของโอเมก้าในการทำอาหาร พิพัฒน
พิพัฒน์มาทำงานที่โรงพยาบาลด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น วันนี้ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิเลย พยายามมองหาโอเมก้าที่เป็นหลานของตัวเองแต่ก็ไม่เจอ"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ มาทำงานหรือเปล่า"พิพัฒน์เคยถามนางพยาบาลที่ทำงานกับสิรินทร์"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ลาป่วยนะคะคุณหมอ ถ้ามีอะไรจำเป็นโทรที่เบอร์ส่วนตัวได้เลยค่ะ"พิพัฒน์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะกดเบอร์ออกไป เขารอเสียงอยู่ชั่วครู่ปลายสายจึงตอบกลับมา"ฮัลโหล!"เสียงแหบพล่าบ่งบอกปลายสายกำลังป่วย ทำให้พิพัฒน์ถึงกับขมวดคิ้ว"เสือป่วยเหรอ?!""ครับ"พิพัฒน์คิดถึงเรื่องของเมื่อคืน ถ้าเขาจำไม่ผิดโอเมก้าถูกเขากระทำเป็นคนแรก จึงไม่แปลกที่จะมีไข้ "ตอนนี้เสืออยู่ที่ไหน อยู่ที่คฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยใช่ไหม""อยู่ที่คอนโดครับอา"พิพัฒน์ไม่สบายใจเลยเมื่อรู้ว่าสิรินทร์อยู่ที่คอนโด หลังจากที่วางสายแล้วเขาลางานทันที และตรงไปยังคอนโดของหลาน เขาเป็นคนทำให้หลานต้องป่วยเพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ พิพัฒน์เป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมาย เขามีกินมีใช้เพราะการทำงาน มีรถธรรมดาๆขับ 1 คันและไม่ได้มีหนี้สินอะไรแค่นี้ก็บุญแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะมีเพื่อนรวยอย่างสิงหล แต่เขาก็ไม่เคยที่จะไปเดือด
สิรินทร์นอนมองชายที่เขายอมมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้ ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาก็ตาม สิรินทร์ค่อยๆถอดหน้ากากมหาโจรของคุณอาพิพัฒน์ออก ใบหน้าที่หล่อเหลาของคุณอาที่ทำให้เขาหลงรักมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย รวมทั้งนิสัยใจคอและความเป็นผู้ใหญ่ สิรินทร์ถอดหน้ากากขนนกของตัวเองออกวางไว้ข้างเตียง ก่อนที่จะซุกเข้าหาอกกว้าง และหลับลงไปพร้อมกันเช้าวันต่อมา พิพัฒน์ตื่นขึ้นเขาขยับตัวอย่างเมื่อยขบ เมื่อคืนเป็นบทรักที่มีความสุขมาก เขาไม่เคยน็อทมาก่อน แต่เมื่อคืนเขาน็อทติดกับโอเมก้า จนหลับลงไปตอนไหนไม่รู้ พอพิพัฒน์ขยับตัวเขารู้สึกได้ว่ามีร่างหนึ่งนอนทับแขนเขาอยู่ เขาจึงเปิดผ้าห่มออกดู ก่อนที่จะชะงักไป"เฮ้ย!!!!"พิพัฒน์ถึงกับตะโกนลั่น เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นคือหลานชายของเขา ลูกชายของไอ้สิงหลเพื่อนสนิทของเขาเอง"เสือ!!!!"ความเสียงดังทำให้สิรินทร์รู้สึกตัว เขาลืมตามองคุณพิพัฒน์ที่ตอนนี้เบิกตากว้าง "morning ครับคุณอา"เสือขยับตัวลุกขึ้นใช้หลังพิงกับหัวเตียงก่อนที่จะเอ่ยอรุณสวัสดิ์ตอนเช้ากับผู้เป็นอา"สะ ..เสือ!!มานอนในห้องอาได้ยังไง!!"พิพัฒน์ตะลึงงั้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อคืน
ใช้เวลาเพียงไม่นานเสื้อผ้าของสิรินทร์ก็ถูกถอดออกจากเรือนร่าง พิพัฒน์เห็นความขาวผ่อง ฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ถูกปล่อยออกมาผสมไปกับฟีโรโมนกลิ่นมิ้นของเขา พิพัฒน์ลากลิ้นยาวตั้งแต่ต้นคอลงมาจนถึงยอดอกของโอเมก้า เนื้อตัวของโอเมก้าหอมมาจากข้างใน ไม่ได้มีกลิ่นของน้ำหอมผสมอยู่เลย"ผมไม่เคยเจอใครแบบคุณเลย"สิรินทร์ยิ้มกว้างภายใต้หน้ากาก หน้าตาของเขาเห็นเฉพาะดวงตาและปากเท่านั้น ทำให้สามารถจุมพิตกับอัลฟ่าได้"ทำไมหอมแบบนี้!"สิรินทร์ไม่ได้ตอบคำถามของอัลฟ่า ภายใต้เรือนร่างเปล่าเปลือยที่อยู่ต่อหน้าของพิพัฒน์ ตัวสิรินทร์เองก็มีความอาย เขาไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องเซ็กซ์เลย แต่เพราะความรักล้วนๆทำให้เขายอมพิพัฒน์ใช้ลิ้นร้อนลากไปจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ เรียกเสียงครางหวานๆจากโอเมก้าได้ไม่ขาดปาก"อือออ..อ๊ะ!"พิพัฒน์รู้สึกว่าโอเมก้าคนนี้กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ง่ายมาก ตอนนี้ลูกชายตัวน้อยของเขาตื่นเต็มที่ทั้งๆที่โอเมก้ายังไม่ได้แตะต้องเลยแม้แต่นิดเดียว"ผมขอเข้าเลยได้ไหม ผมรู้สึกไม่ไหว""....." ไร้เสียงตอบรับจากโอเมก้า แต่ใบหน้าขาวก็พยักหน้าให้เพียงเล็กน้อย เป็นเชิงว่าอนุญาตพิพัฒน์แหวกขาของโอเมก้าออกเพียงเล็
ณ ผับแห่งหนึ่ง เสียงเพลงที่ทำให้แขกอยู่ในร้านต่างโยกย้ายสายสะโพกกันไปมา บรรยากาศในร้านดูครื้นเครง แล้วที่เป็นจุดเด่นมากก็คือ ที่ผับแห่งนี้ ทุกคนจะต้องอยู่ภายใต้หน้ากาก มันเป็นจุดเด่นของร้านนี้ แขกที่มาสามารถค้นหาคู่นอนแบบ one night stand โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน หลายคู่ที่เจอคู่นอนของตัวเองแล้วก็สามารถเปิดห้องชั้นบนทำกิจกรรมกันได้ทันทีเด็กหนุ่มสายพันธุ์โอเมก้า ภายใต้หน้ากากขนนกสีม่วง เขามีผมสีม่วง แววตาสีม่วง กลิ่นฟีโรโมนดอกลาเวนเดอร์ กำลังนั่งอยู่ในโซน VIP เขานั่งไขว่ห้างมองทุกคนที่อยู่ในร้านอย่างเรียบนิ่งโดยไม่คิดที่จะหาอัลฟ่ามาเป็นคู่นอน สายตาของเขาจับจ้องไปเพียงคนที่นั่งจิบเบียร์อยู่ที่เคาน์เตอร์โดยใส่หน้ากากมหาโจรสีดำ เขาจำได้ดีว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร "สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณมีคู่แล้วหรือยัง"สิรินทร์เงยหน้าจากแก้วไวน์ที่เขากำลังจิบก่อนจะมองไปยังอัลฟ่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"มีแล้วครับ"สิรินทร์ตอบคำถามไปแบบไม่เร่งรีบอะไร คำตอบของโอเมก้าทำให้อัลฟ่าที่ถามถึงกับเดินหนีไปทันที ที่นี่มีกฏห้ามบังคับขืนใจกันโดยเด็ดขาดสิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย อายุ 22 ปี โอเมก้าฟีโรโมนกลิ่นลาเ