ใช้เวลาเพียงไม่นานเสื้อผ้าของสิรินทร์ก็ถูกถอดออกจากเรือนร่าง พิพัฒน์เห็นความขาวผ่อง ฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ถูกปล่อยออกมาผสมไปกับฟีโรโมนกลิ่นมิ้นของเขา พิพัฒน์ลากลิ้นยาวตั้งแต่ต้นคอลงมาจนถึงยอดอกของโอเมก้า เนื้อตัวของโอเมก้าหอมมาจากข้างใน ไม่ได้มีกลิ่นของน้ำหอมผสมอยู่เลย
"ผมไม่เคยเจอใครแบบคุณเลย" สิรินทร์ยิ้มกว้างภายใต้หน้ากาก หน้าตาของเขาเห็นเฉพาะดวงตาและปากเท่านั้น ทำให้สามารถจุมพิตกับอัลฟ่าได้ "ทำไมหอมแบบนี้!" สิรินทร์ไม่ได้ตอบคำถามของอัลฟ่า ภายใต้เรือนร่างเปล่าเปลือยที่อยู่ต่อหน้าของพิพัฒน์ ตัวสิรินทร์เองก็มีความอาย เขาไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องเซ็กซ์เลย แต่เพราะความรักล้วนๆทำให้เขายอม พิพัฒน์ใช้ลิ้นร้อนลากไปจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ เรียกเสียงครางหวานๆจากโอเมก้าได้ไม่ขาดปาก "อือออ..อ๊ะ!" พิพัฒน์รู้สึกว่าโอเมก้าคนนี้กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ง่ายมาก ตอนนี้ลูกชายตัวน้อยของเขาตื่นเต็มที่ทั้งๆที่โอเมก้ายังไม่ได้แตะต้องเลยแม้แต่นิดเดียว "ผมขอเข้าเลยได้ไหม ผมรู้สึกไม่ไหว" "....." ไร้เสียงตอบรับจากโอเมก้า แต่ใบหน้าขาวก็พยักหน้าให้เพียงเล็กน้อย เป็นเชิงว่าอนุญาต พิพัฒน์แหวกขาของโอเมก้าออกเพียงเล็กน้อย เขาแทรกตัวไปตรงกลางระหว่างขาของโอเมก้า จับลูกชายที่พร้อมรบจ่อไปที่ช่องทางรักสีหวาน ก่อนที่จะออกแรงดันทันที "โอ๊ยยยย!!!" พิพัฒน์ถึงกับตะลึงทันที เขาไม่สามารถยัดแก่นกายของเขาเข้าไปในช่องทางสีหวานของโอเมก้าได้เลย ทั้งๆที่ปกติแล้วคู่นอนของเขาทุกคนจะต้องยัดเข้าไปได้ง่ายๆ "ทำไมมันแน่นแบบนี้เนี่ย!" พิพัฒน์เองก็ทำอะไรไม่ถูก หัวของแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น จะถอดออกก็ไม่ได้ จะไปต่อก็ไม่ได้ ตอนนี้ทำได้แค่ค้างๆคาๆ "ผมเจ็บ!!" "เดี๋ยวสิ!! นี่เธอไม่เคยมีอะไรกับใครเลยอย่างนั้นเหรอ!!!" "..." ไม่มีเสียงตอบรับจากโอเมก้านอกจากเสียงร้องเท่านั้น พิพัฒน์ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการกับเหตุการณ์ตรงหน้ายังไง เขาทำได้แค่นิ่ง แล้วปล่อยให้โอเมก้าเริ่มคุ้นชินกับแก่นกายร้อนของเขา "ผมขอโทษนะ ผมไม่รู้ว่าคุณไม่เคย คุณน่าจะบอกผมก่อนเราจะได้ไม่ต้องมาถึงขั้นนี้ คุณต้องหยุดเกร็งก่อนนะครับ ถ้าคุณเกร็งแบบนี้ผมขยับไม่ได้เลย ถ้าคุณไม่ไหวผมจะถอดออกให้" "ไม่ถอด เข้ามาต่อได้เลย" น้ำเสียงที่สั่นเครือของโอเมก้า มันขัดแย้งกับคำพูด น้ำเสียงเหมือนจะกลัว แต่ปากบอกให้เข้าต่อได้เลย ตอนนี้พิพัฒน์ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร "ถ้าคุณต้องการให้ผมต่อ คุณต้องผ่อนคลายมากกว่านี้นะครับ" สิรินทร์พยายามที่จะผ่อนคลาย เขารู้สึกเนื้อบริเวณนั้นมันฉีกขาด เขานึกว่าการมีเซ็กซ์ครั้งแรกมันน่าจะมีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้ ไม่คิดว่ามันจะเป็นการเจ็บแบบไม่มีอารมณ์ร่วมเลย มันเจ็บและเจ็บมาก เจ็บแบบบรรยายไม่ถูก พิพัฒน์รู้สึกว่าช่องทางสีหวานของโอเมก้าเริ่มผ่อนคลายมากขึ้นแล้ว เขาขยับสะโพกเข้าไปทีละนิด ใช้จูบที่แสนหวานหลอกล่อให้โอเมก้าเคลิ้มตาม เขาอยากจะเรียกชื่อให้โอเมก้ารู้สึกปลอดภัย แต่ความที่เขาสองคนเป็นคู่ one night stand ทำให้เขาสองคนไม่ได้แนะนำชื่อต่อกัน เขาจึงทำได้แค่ปลอบประโลมทางริมฝีปากเท่านั้น "ไหวหรือยัง" "...." สิรินทร์พยักหน้าตอบทำให้อัลฟ่าเริ่มขยับสะโพกมากขึ้น พิพัฒน์รู้สึกว่าความรู้สึกที่เปิดบริสุทธิ์ของโอเมก้าทำให้เขารู้สึกมากเป็นพิเศษ สิรินทร์รู้สึกว่าประสบการณ์ครั้งแรกไม่ค่อยน่าพิศวาสสักเท่าไหร่ แต่เขาเต็มใจที่จะเสียเอง เขากอดคอของพิพัฒน์ไว้แน่น นัยน์ตาสีม่วงของสายพันธุ์โอเมก้ากลิ่นลาเวนเดอร์ จ้องมองไปที่อัลฟ่าที่อยู่ภายใต้หน้ากากมหาโจร นัยน์ตาที่เขาหลงรักตั้งแต่สมัยเรียน คุณอาใจดีเสมอ เขาเคยคิดมาตลอดว่าจะสารภาพรักกับคุณอาหลังเรียนจบ แต่ก็ไม่เคยกล้า หลังจากติดตามคุณอามาสักพักเขาถึงรู้ว่าคุณอาชอบไปที่ผับแห่งนั้น และชอบนัดคู่วันไนท์สแตนด์ ทำให้เขาอยากจะใช้โอกาสอันนี้ในการเข้าหาคุณอา ซึ่งตอนนี้เขาก็ทำสำเร็จแล้ว เขากลายเป็นของคุณอาพิพัฒน์ถึงแม้ว่าตัวคุณอาเองจะไม่รู้ว่าคนที่กำลังร่วมรักอยู่คือลูกชายของเพื่อนสนิทก็ตาม "อ่าาา....ซี๊ด!!!" พิพัฒน์กัดกรามไว้แน่น บทรักครั้งนี้มันถึงใจเขามาก เขามองจุดเชื่อมต่อที่กำลังกระแทกกระทั้นเขาหาโอเมก้า เขาใส่เครื่องป้องกันไว้อย่างดี เพราะไม่ชอบปัญหาที่มันจะตามมา ถึงอยากจะดึงเครื่องป้องกันออกและใส่สดก็ตาม แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าอย่าเสี่ยง 'พั่บ พั่บ พั่บ!!' พิพัฒน์เร่งความเร็วของสะโพกมากขึ้น ออกใกล้จะถึงจุดสุดยอดเขาชักเอาแก่นกายออก เลือกที่จะใช้มือของตัวเองในการชักรูดเพื่อให้แก่นกายถึงจุดเสียว เขาไม่ต้องการแตกในเพื่อให้เกิดอาการน็อท เขาจึงเลือกที่จะแตกใส่หน้าท้องแบนราบของโอเมก้าแทน ซึ่งสิรินทร์ก็นอนมองภาพนั้นด้วยสายตาเรียบนิ่ง จะแตกนอกแตกในไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือเขาตกเป็นของคุณอาโดยสมบูรณ์แล้ว คุณอาไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ สิรินทร์ยิ้มที่มุมปาก ถึงแม้จะเจ็บส่วนร่างเป็นอย่างมาก แต่เขาก็พอที่จะศึกษามาบ้างแล้ว ครั้งแรกอาจจะเจ็บนิดหน่อย แต่ครั้งต่อๆไปเขาจะดีขึ้นสิรินทร์นอนมองชายที่เขายอมมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้ ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาก็ตาม สิรินทร์ค่อยๆถอดหน้ากากมหาโจรของคุณอาพิพัฒน์ออก ใบหน้าที่หล่อเหลาของคุณอาที่ทำให้เขาหลงรักมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย รวมทั้งนิสัยใจคอและความเป็นผู้ใหญ่ สิรินทร์ถอดหน้ากากขนนกของตัวเองออกวางไว้ข้างเตียง ก่อนที่จะซุกเข้าหาอกกว้าง และหลับลงไปพร้อมกันเช้าวันต่อมา พิพัฒน์ตื่นขึ้นเขาขยับตัวอย่างเมื่อยขบ เมื่อคืนเป็นบทรักที่มีความสุขมาก เขาไม่เคยน็อทมาก่อน แต่เมื่อคืนเขาน็อทติดกับโอเมก้า จนหลับลงไปตอนไหนไม่รู้ พอพิพัฒน์ขยับตัวเขารู้สึกได้ว่ามีร่างหนึ่งนอนทับแขนเขาอยู่ เขาจึงเปิดผ้าห่มออกดู ก่อนที่จะชะงักไป"เฮ้ย!!!!"พิพัฒน์ถึงกับตะโกนลั่น เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นคือหลานชายของเขา ลูกชายของไอ้สิงหลเพื่อนสนิทของเขาเอง"เสือ!!!!"ความเสียงดังทำให้สิรินทร์รู้สึกตัว เขาลืมตามองคุณพิพัฒน์ที่ตอนนี้เบิกตากว้าง "morning ครับคุณอา"เสือขยับตัวลุกขึ้นใช้หลังพิงกับหัวเตียงก่อนที่จะเอ่ยอรุณสวัสดิ์ตอนเช้ากับผู้เป็นอา"สะ ..เสือ!!มานอนในห้องอาได้ยังไง!!"พิพัฒน์ตะลึงงั้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อคืน
พิพัฒน์มาทำงานที่โรงพยาบาลด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น วันนี้ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิเลย พยายามมองหาโอเมก้าที่เป็นหลานของตัวเองแต่ก็ไม่เจอ"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ มาทำงานหรือเปล่า"พิพัฒน์เคยถามนางพยาบาลที่ทำงานกับสิรินทร์"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ลาป่วยนะคะคุณหมอ ถ้ามีอะไรจำเป็นโทรที่เบอร์ส่วนตัวได้เลยค่ะ"พิพัฒน์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะกดเบอร์ออกไป เขารอเสียงอยู่ชั่วครู่ปลายสายจึงตอบกลับมา"ฮัลโหล!"เสียงแหบพล่าบ่งบอกปลายสายกำลังป่วย ทำให้พิพัฒน์ถึงกับขมวดคิ้ว"เสือป่วยเหรอ?!""ครับ"พิพัฒน์คิดถึงเรื่องของเมื่อคืน ถ้าเขาจำไม่ผิดโอเมก้าถูกเขากระทำเป็นคนแรก จึงไม่แปลกที่จะมีไข้ "ตอนนี้เสืออยู่ที่ไหน อยู่ที่คฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยใช่ไหม""อยู่ที่คอนโดครับอา"พิพัฒน์ไม่สบายใจเลยเมื่อรู้ว่าสิรินทร์อยู่ที่คอนโด หลังจากที่วางสายแล้วเขาลางานทันที และตรงไปยังคอนโดของหลาน เขาเป็นคนทำให้หลานต้องป่วยเพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ พิพัฒน์เป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมาย เขามีกินมีใช้เพราะการทำงาน มีรถธรรมดาๆขับ 1 คันและไม่ได้มีหนี้สินอะไรแค่นี้ก็บุญแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะมีเพื่อนรวยอย่างสิงหล แต่เขาก็ไม่เคยที่จะไปเดือด
สิรินทร์มีไข้สูง เขานอนซมอยู่บนเตียงโดยมีคุณหมอพิพัฒน์เป็นคนดูแล พิพัฒน์ที่กำลังเช็ดตัวให้กับโอเมก้า เขาตะแคงหูฟังเพราะโอเมก้าพึมพำเบาๆอย่างคนไม่มีสติ"ผมรักคุณอานะครับ"พิพัฒน์ได้ยินถึงกับอึ้งไป เขาไม่รู้เลยว่าหลานชายตัวน้อยของเขาแอบหลงรักเขา เขาคิดกับโอเมก้าเพียงแค่หลานมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน ตอนที่สิรินทร์เกิดเขาอยากได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล และได้อุ้มหนูน้อยของเขาด้วยซ้ำ"แล้วอาจะทำอย่างไรต่อไปนะเสือ อาควรทำยังไงดี"พิพัฒน์ยืนดูโอเมก้าที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาที่เขาฉีดให้ เขาคิดไม่ตกเลย ไหนจะกลัวเพื่อนสนิทรู้ ไหนจากอนาคตของหลาน อายุที่ห่างกัน สิรินทร์กับเขาอายุห่างกันถึง35 ปีเลยทีเดียว มันไม่ใช่ระยะห่างที่น้อยๆ เขาสามารถเป็นพ่อของสิรินทร์ได้ พิพัฒน์นั่งอยู่ในห้องจนถึงเย็น กว่าที่โอเมก้าจะฟื้นขึ้น เขาก็ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิรินทร์เดินออกจากห้องนอน เขานึกว่าคุณอากลับไปแล้ว แต่พอเขาออกมา ก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกทันที "ตื่นแล้วเหรอ อาทำข้าวต้มไว้ให้มาทานเร็วจะได้ทานยา"พิพัฒน์ยิ้มให้กับโอเมก้าที่เดินออกมาจาก ห้อง เขาถือวิสาสะใช้ห้องครัวของโอเมก้าในการทำอาหาร พิพัฒน
ณ ผับแห่งหนึ่ง เสียงเพลงที่ทำให้แขกอยู่ในร้านต่างโยกย้ายสายสะโพกกันไปมา บรรยากาศในร้านดูครื้นเครง แล้วที่เป็นจุดเด่นมากก็คือ ที่ผับแห่งนี้ ทุกคนจะต้องอยู่ภายใต้หน้ากาก มันเป็นจุดเด่นของร้านนี้ แขกที่มาสามารถค้นหาคู่นอนแบบ one night stand โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน หลายคู่ที่เจอคู่นอนของตัวเองแล้วก็สามารถเปิดห้องชั้นบนทำกิจกรรมกันได้ทันทีเด็กหนุ่มสายพันธุ์โอเมก้า ภายใต้หน้ากากขนนกสีม่วง เขามีผมสีม่วง แววตาสีม่วง กลิ่นฟีโรโมนดอกลาเวนเดอร์ กำลังนั่งอยู่ในโซน VIP เขานั่งไขว่ห้างมองทุกคนที่อยู่ในร้านอย่างเรียบนิ่งโดยไม่คิดที่จะหาอัลฟ่ามาเป็นคู่นอน สายตาของเขาจับจ้องไปเพียงคนที่นั่งจิบเบียร์อยู่ที่เคาน์เตอร์โดยใส่หน้ากากมหาโจรสีดำ เขาจำได้ดีว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร "สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณมีคู่แล้วหรือยัง"สิรินทร์เงยหน้าจากแก้วไวน์ที่เขากำลังจิบก่อนจะมองไปยังอัลฟ่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"มีแล้วครับ"สิรินทร์ตอบคำถามไปแบบไม่เร่งรีบอะไร คำตอบของโอเมก้าทำให้อัลฟ่าที่ถามถึงกับเดินหนีไปทันที ที่นี่มีกฏห้ามบังคับขืนใจกันโดยเด็ดขาดสิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย อายุ 22 ปี โอเมก้าฟีโรโมนกลิ่นลาเ
สิรินทร์มีไข้สูง เขานอนซมอยู่บนเตียงโดยมีคุณหมอพิพัฒน์เป็นคนดูแล พิพัฒน์ที่กำลังเช็ดตัวให้กับโอเมก้า เขาตะแคงหูฟังเพราะโอเมก้าพึมพำเบาๆอย่างคนไม่มีสติ"ผมรักคุณอานะครับ"พิพัฒน์ได้ยินถึงกับอึ้งไป เขาไม่รู้เลยว่าหลานชายตัวน้อยของเขาแอบหลงรักเขา เขาคิดกับโอเมก้าเพียงแค่หลานมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกัน ตอนที่สิรินทร์เกิดเขาอยากได้ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล และได้อุ้มหนูน้อยของเขาด้วยซ้ำ"แล้วอาจะทำอย่างไรต่อไปนะเสือ อาควรทำยังไงดี"พิพัฒน์ยืนดูโอเมก้าที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาที่เขาฉีดให้ เขาคิดไม่ตกเลย ไหนจะกลัวเพื่อนสนิทรู้ ไหนจากอนาคตของหลาน อายุที่ห่างกัน สิรินทร์กับเขาอายุห่างกันถึง35 ปีเลยทีเดียว มันไม่ใช่ระยะห่างที่น้อยๆ เขาสามารถเป็นพ่อของสิรินทร์ได้ พิพัฒน์นั่งอยู่ในห้องจนถึงเย็น กว่าที่โอเมก้าจะฟื้นขึ้น เขาก็ทำอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว สิรินทร์เดินออกจากห้องนอน เขานึกว่าคุณอากลับไปแล้ว แต่พอเขาออกมา ก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกทันที "ตื่นแล้วเหรอ อาทำข้าวต้มไว้ให้มาทานเร็วจะได้ทานยา"พิพัฒน์ยิ้มให้กับโอเมก้าที่เดินออกมาจาก ห้อง เขาถือวิสาสะใช้ห้องครัวของโอเมก้าในการทำอาหาร พิพัฒน
พิพัฒน์มาทำงานที่โรงพยาบาลด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น วันนี้ทั้งวันเขาไม่มีสมาธิเลย พยายามมองหาโอเมก้าที่เป็นหลานของตัวเองแต่ก็ไม่เจอ"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ มาทำงานหรือเปล่า"พิพัฒน์เคยถามนางพยาบาลที่ทำงานกับสิรินทร์"วันนี้คุณหมอสิรินทร์ลาป่วยนะคะคุณหมอ ถ้ามีอะไรจำเป็นโทรที่เบอร์ส่วนตัวได้เลยค่ะ"พิพัฒน์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะกดเบอร์ออกไป เขารอเสียงอยู่ชั่วครู่ปลายสายจึงตอบกลับมา"ฮัลโหล!"เสียงแหบพล่าบ่งบอกปลายสายกำลังป่วย ทำให้พิพัฒน์ถึงกับขมวดคิ้ว"เสือป่วยเหรอ?!""ครับ"พิพัฒน์คิดถึงเรื่องของเมื่อคืน ถ้าเขาจำไม่ผิดโอเมก้าถูกเขากระทำเป็นคนแรก จึงไม่แปลกที่จะมีไข้ "ตอนนี้เสืออยู่ที่ไหน อยู่ที่คฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยใช่ไหม""อยู่ที่คอนโดครับอา"พิพัฒน์ไม่สบายใจเลยเมื่อรู้ว่าสิรินทร์อยู่ที่คอนโด หลังจากที่วางสายแล้วเขาลางานทันที และตรงไปยังคอนโดของหลาน เขาเป็นคนทำให้หลานต้องป่วยเพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบ พิพัฒน์เป็นคนที่ไม่ได้มีฐานะดีอะไรมากมาย เขามีกินมีใช้เพราะการทำงาน มีรถธรรมดาๆขับ 1 คันและไม่ได้มีหนี้สินอะไรแค่นี้ก็บุญแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะมีเพื่อนรวยอย่างสิงหล แต่เขาก็ไม่เคยที่จะไปเดือด
สิรินทร์นอนมองชายที่เขายอมมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้ ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขาก็ตาม สิรินทร์ค่อยๆถอดหน้ากากมหาโจรของคุณอาพิพัฒน์ออก ใบหน้าที่หล่อเหลาของคุณอาที่ทำให้เขาหลงรักมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย รวมทั้งนิสัยใจคอและความเป็นผู้ใหญ่ สิรินทร์ถอดหน้ากากขนนกของตัวเองออกวางไว้ข้างเตียง ก่อนที่จะซุกเข้าหาอกกว้าง และหลับลงไปพร้อมกันเช้าวันต่อมา พิพัฒน์ตื่นขึ้นเขาขยับตัวอย่างเมื่อยขบ เมื่อคืนเป็นบทรักที่มีความสุขมาก เขาไม่เคยน็อทมาก่อน แต่เมื่อคืนเขาน็อทติดกับโอเมก้า จนหลับลงไปตอนไหนไม่รู้ พอพิพัฒน์ขยับตัวเขารู้สึกได้ว่ามีร่างหนึ่งนอนทับแขนเขาอยู่ เขาจึงเปิดผ้าห่มออกดู ก่อนที่จะชะงักไป"เฮ้ย!!!!"พิพัฒน์ถึงกับตะโกนลั่น เพราะภาพตรงหน้าที่เห็นคือหลานชายของเขา ลูกชายของไอ้สิงหลเพื่อนสนิทของเขาเอง"เสือ!!!!"ความเสียงดังทำให้สิรินทร์รู้สึกตัว เขาลืมตามองคุณพิพัฒน์ที่ตอนนี้เบิกตากว้าง "morning ครับคุณอา"เสือขยับตัวลุกขึ้นใช้หลังพิงกับหัวเตียงก่อนที่จะเอ่ยอรุณสวัสดิ์ตอนเช้ากับผู้เป็นอา"สะ ..เสือ!!มานอนในห้องอาได้ยังไง!!"พิพัฒน์ตะลึงงั้นกับภาพที่เห็นตรงหน้า เมื่อคืน
ใช้เวลาเพียงไม่นานเสื้อผ้าของสิรินทร์ก็ถูกถอดออกจากเรือนร่าง พิพัฒน์เห็นความขาวผ่อง ฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ถูกปล่อยออกมาผสมไปกับฟีโรโมนกลิ่นมิ้นของเขา พิพัฒน์ลากลิ้นยาวตั้งแต่ต้นคอลงมาจนถึงยอดอกของโอเมก้า เนื้อตัวของโอเมก้าหอมมาจากข้างใน ไม่ได้มีกลิ่นของน้ำหอมผสมอยู่เลย"ผมไม่เคยเจอใครแบบคุณเลย"สิรินทร์ยิ้มกว้างภายใต้หน้ากาก หน้าตาของเขาเห็นเฉพาะดวงตาและปากเท่านั้น ทำให้สามารถจุมพิตกับอัลฟ่าได้"ทำไมหอมแบบนี้!"สิรินทร์ไม่ได้ตอบคำถามของอัลฟ่า ภายใต้เรือนร่างเปล่าเปลือยที่อยู่ต่อหน้าของพิพัฒน์ ตัวสิรินทร์เองก็มีความอาย เขาไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องเซ็กซ์เลย แต่เพราะความรักล้วนๆทำให้เขายอมพิพัฒน์ใช้ลิ้นร้อนลากไปจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ เรียกเสียงครางหวานๆจากโอเมก้าได้ไม่ขาดปาก"อือออ..อ๊ะ!"พิพัฒน์รู้สึกว่าโอเมก้าคนนี้กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้ง่ายมาก ตอนนี้ลูกชายตัวน้อยของเขาตื่นเต็มที่ทั้งๆที่โอเมก้ายังไม่ได้แตะต้องเลยแม้แต่นิดเดียว"ผมขอเข้าเลยได้ไหม ผมรู้สึกไม่ไหว""....." ไร้เสียงตอบรับจากโอเมก้า แต่ใบหน้าขาวก็พยักหน้าให้เพียงเล็กน้อย เป็นเชิงว่าอนุญาตพิพัฒน์แหวกขาของโอเมก้าออกเพียงเล็
ณ ผับแห่งหนึ่ง เสียงเพลงที่ทำให้แขกอยู่ในร้านต่างโยกย้ายสายสะโพกกันไปมา บรรยากาศในร้านดูครื้นเครง แล้วที่เป็นจุดเด่นมากก็คือ ที่ผับแห่งนี้ ทุกคนจะต้องอยู่ภายใต้หน้ากาก มันเป็นจุดเด่นของร้านนี้ แขกที่มาสามารถค้นหาคู่นอนแบบ one night stand โดยไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน หลายคู่ที่เจอคู่นอนของตัวเองแล้วก็สามารถเปิดห้องชั้นบนทำกิจกรรมกันได้ทันทีเด็กหนุ่มสายพันธุ์โอเมก้า ภายใต้หน้ากากขนนกสีม่วง เขามีผมสีม่วง แววตาสีม่วง กลิ่นฟีโรโมนดอกลาเวนเดอร์ กำลังนั่งอยู่ในโซน VIP เขานั่งไขว่ห้างมองทุกคนที่อยู่ในร้านอย่างเรียบนิ่งโดยไม่คิดที่จะหาอัลฟ่ามาเป็นคู่นอน สายตาของเขาจับจ้องไปเพียงคนที่นั่งจิบเบียร์อยู่ที่เคาน์เตอร์โดยใส่หน้ากากมหาโจรสีดำ เขาจำได้ดีว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร "สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณมีคู่แล้วหรือยัง"สิรินทร์เงยหน้าจากแก้วไวน์ที่เขากำลังจิบก่อนจะมองไปยังอัลฟ่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง"มีแล้วครับ"สิรินทร์ตอบคำถามไปแบบไม่เร่งรีบอะไร คำตอบของโอเมก้าทำให้อัลฟ่าที่ถามถึงกับเดินหนีไปทันที ที่นี่มีกฏห้ามบังคับขืนใจกันโดยเด็ดขาดสิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย อายุ 22 ปี โอเมก้าฟีโรโมนกลิ่นลาเ