ตอนที่22 อยากเปิดเผย 2

การลูบไล้เคล้นคลึงผิวเปลือยเปล่าเรียบเนียนภายใต้สายน้ำยามร่วมรักเป็นความรู้สึกดีสุดยอด

แขนเรียวกลมกลึง เนินอกหยุ่นนุ่มน่าสัมผัส แผงอกตึงแน่นถูไถยอดทรวงผสานความเปียกฉ่ำน่าหลงใหล

ทุกสิ่งทุกอย่างก่อเกิดเกินคำว่าอารมณ์พิศวาสยากห้ามใจ

นิรัชกำลังรู้สึกมากกว่ารักเพราะเขากำลังหวงแหนณภัทร ความรู้สึกถึงการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกำลังทำให้เขาแทบคลั่ง

เขาอยากประกาศออกไปดังๆ ว่าเธอเป็นของเขา

เป็นของเขาคนเดียว...

ชายหนุ่มกอดกระชับหญิงสาวจนร่างเธอบดเบียดเสียดสีแทบจะหลอมละลายรวมเข้ามาในร่างเดียวกับเขา

“อา...พี่รัช”

ณภัทรทำได้เพียงปรือตาหยาดเยิ้มมองนิรัชอย่างหวามไหว             สองแขนกอดรอบคอแกร่งเอาไว้แน่น เธอครวญครางอย่างรัญจวนจนเส้นเสียงแหบแห้งไปหมด

“ชอบไหม?”

ชายหนุ่มถามเสียงทุ้มนุ่มทั้งแหบแห้งและสั่นพร่า ส่งแรงปรารถนาร้อนฉ่าแผดเผาคนตัวเล็กอย่างเร่าร้อนกลางสายน้ำ

ณภัทรหรี่ตาฉ่ำปรือมองใบหน้าคนถามใกล้ ๆ อย่างไม่รู้จะตอบอย่างไร มันมากกว่าคำว่าชอบแล้วไหม?

หญิงสาวคิดว่าเป็นใครก็ต้องชอบนิรัชอยู่แล้ว เขาทั้งหล่อ เปี่ยมเสน่ห์ นิสัยดี เป็นผู้ชายอันดับหนึ่งในความคิดของเธอ ไม่มีใครเทียบได้เลย

คิดไปคิดมาก็พลันนึกไปถึงผู้หญิงทั้งหลายที่หมายปองเขา

เมื่อคืนก่อนในผับหรูยังมีผู้หญิงสวยจัดโฉบเฉี่ยวแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดเซ็กซี่มายั่วยวนเชิญชวนเขาถึงเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่

เธอกล่าวเสียงสั่นหวิวกระเง้ากระงอดในที “ใคร ๆ ก็ชอบพี่รัชทั้งนั้นนี่นา ผู้หญิงส่วนใหญ่มองพี่รัชด้วยสายตาชื่นชมโลมเลีย คงอยากเห็นทุกส่วนของพี่รัชใจจะขาดละมัง”

“หึงเหรอ?” นิรัชถามยิ้มๆ ก่อนเคลื่อนใบหน้าเข้ามาจูบที่กลีบปากนุ่ม ลงลิ้นดูดดื่มชิมความหวานอย่างลึกล้ำ ครู่หนึ่งจึงถอนออกมา “พี่ก็ให้ภัทรเห็นแค่คนเดียวแล้วไง”

จบคำก็ก้มหน้าลงต่ำ งับปลายถันชูชัน บดขยี้เนื้อนุ่มด้วยปลายลิ้นอุ่นชื้น ขยับเอวถอนออกแล้วโถมเข้าอย่างลึกซึ้ง โยกคลึงเป็นจังหวะมั่นคง เร่าร้อนเสียวสะท้าน

“อื้อออ พี่รัช...”

“ตอบมา ชอบพี่หรือยัง?”

“อา...พี่รัช”

ม่านน้ำเคลื่อนไหวเกิดคลื่นเล็กใหญ่ซาดซัดขอบอ่างตามแรงอารมณ์ร้อนแรงสอดแทรกหนักหน่วง

ณภัทรหอบกระเส่า สุดรัญจวน ครวญครางไม่หยุด

มันรู้สึกเหนือคำว่าชอบมากเลยแหละ เขาทำเธอรู้สึกลึกซึ้ง ทั้งตราตรึงคะนึงหา ตอนนี้เธอคล้ายคนละเมอแทบเป็นบ้า

ส่วนแข็งขึงที่ตอกตรึงลงในส่วนอ่อนไหวอุ่นนุ่มจนสั่นหวิวทั้งกายใจ ณภัทรรู้ดีว่าไม่ใช่แค่ความต้องการอันเป็นสัญชาตญาณตามธรรมชาติที่มี แต่เธอกำลังหลงรักผู้ชายคนนี้แบบหัวปักหัวปำเข้าให้แล้ว...

กว่าจะได้อาบน้ำแต่งตัวดีๆ ณภัทรก็ถูกนิรัชกลั่นแกล้งด้วยการจัดหนักไปหลายท่า ชักนำด้วยจังหวะสวรรค์ไม่รู้กี่ครั้ง มากกว่าวีดีโอที่ได้ศึกษามาเสียอีก

หน้ากระจกโต๊ะบานใสในห้องแต่งตัว ณภัทรยืนใส่เสื้อผ้าอย่างเหม่อลอย สมองน้อยๆ เริ่มประมวลผลช้าลงเพราะแบตเตอรี่ของเธอถูกปลั๊กตัวผู้เสียบแล้วดูดพลังงานไปหมด ไม่มีเหลือ

หญิงสาวถึงขั้นลืมรูดซิปที่ชุดเดรสด้านหลัง เธอสวมเสร็จเอี้ยวตัวมองตนเองในกระจกอย่างเบลอๆ ก็ทำท่าจะเดินผละไป       นิรัชจึงดึงตัวเธอกลับมาแล้วรูดซิปให้อย่างนึกขำ

“ลืมใส่ชั้นในด้วยหรือเปล่าเนี่ย”

แซวเสียงทุ้มพลางรั้งเอวบางเข้ามากอดจากทางด้านหลัง ก้มหน้าขบติ่งหูขาวอย่างเข่นเขี้ยวอีกหนึ่งที ใจจริงอยากฟัดเธออีกสักสองสามรอบด้วยซ้ำ คนอะไรน่ากอดเสียจริง ทั้งนุ่มทั้งหอม

เรียวนิ้วแกร่งล้วงเข้าใต้กระโปรงเพื่อตรวจสอบสิ่งที่ถาม เขาสำรวจหน้าท้องแบนราบ ไล้วนคลึงเล่นใต้สะดือสวยครู่หนึ่ง

“ใส่แล้ว...เอ๊ะ! พี่รัชนี่ พอแล้ว ทำภัทรเบลอไปหมด”

“ภัทรตัวหอม น่ากัดน่ากินทั้งตัว”

ว่าพร้อมจรดจมูกกับเรือนผมนุ่มลื่นก่อนจุมพิตแก้มนวล

หญิงสาวถามเสียงเบาหวิว “คนหรือปลวกเนี่ย”

ชายหนุ่มหัวเราะเสียงทุ้ม “เป็นแฟนภัทรไง หรือจำไม่ได้”

นิรัชซุกซบหอมกลิ่นกรุ่นจากซอกคอขาว ดูดเม้มผิวนุ่มเนียนละเอียดอย่างมันเขี้ยว “หอมจริง...”

“อืม...ก็ใช้แชมพูกับสบู่ของพี่รัชไง”

“ที่พี่ถูให้นะเหรอ อันไหน?” ขณะสงสัยก็หอมไม่หยุด

“ทุกอันนั่นแหละ อ๊ะ!” ณภัทรหน้าแดงไปหมด