พลวัตรตะคอกเสียงดังลั่น “น้าเป็นน้าแท้ๆ ของแกนะโม แกทำกับน้าแบบนี้ได้ยังไง แกเป็นแค่หลานมีสิทธิ์อะไรมาพรากลูกพรากเมียของน้าไป น้องพอสต้องมีพ่อนะโม เด็กอยู่ไม่ได้หรอกนะถ้าไม่มีพ่อ น้าเป็นผู้ชายจะมีเรื่องอย่างว่ากับคนอื่นก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร ผู้ชายมันก็ต้องมีความใคร่ต้องการปลดปล่อยทั้งนั้น ต่อให้น้าเลวยังไง มันก็เรื่องของน้า ไม่ว่าน้าจะมีผู้หญิงอื่นกี่คนหรือไปนอนกับใครมายังไง น้าก็ดูแลครอบครัวของตัวเองได้ดี ไม่เคยขาดตกบกพร่องอะไร ภากับลูกก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้ แกเองมันเกเรเสียคนเกินไปแล้วโม แกกล้าชักนำน้าสะใภ้เสียคนตอนแก่ได้ไง?”ปกติโมก็ปากเก่งอยู่หรอก แต่ตอนนี้โมได้แต่อึ้ง เถียงอะไรไม่ออกสักคำแม้ว่าหลานสาวจะเงียบไปแล้วแต่พลวัตรก็ยังไม่หยุดต่อว่า “แกควรเคารพและให้เกียรติน้านะโม อย่าดื้อด้านให้มันมากนัก ไม่อย่างนั้นน้าจะไม่ให้แกเรียนแล้ว จะให้กลับบ้านนอกไปซะ”“น้าพล!”โมรินตกใจ จากที่ไม่เคยร้องไห้กลับเริ่มมีน้ำตาปริ่มออกมาอย่างไม่อายแล้วเรื่องนี้ทำไมถึงกลายเป็นเธอผิดจนไม่ได้เรียนล่ะ? เห็นชัดๆ ว่าคนผิดคือน้าพล พวกผู้ชายนี่มันยังไง?โมรินได้แต่ยืนเบื้อใบ้เม้มปากกลั้นน้ำตาภัทรเห็นเพื่อน
ณภัทรพูดจบก็ยิ้มก่อนยกมือไหว้เพื่อขออภัยที่เสียมารยาทกับพลวัตร ทว่าท่าทางของเธอบ่งบอกว่าเคารพนะแต่ไม่นับถือ จากนั้นก็พาโมรินเดินเข้าไปในบ้านเพื่อเก็บของส่วนตัวอย่างเงียบงันศรุตหันมากระซิบกับนิรัช “แกเจอผู้หญิงเบอร์หนึ่งแล้วว่ะ ทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องอย่างนี้คือแบบ...”เขาไม่รู้จะพูดยังไงจึงเริ่มเกาหัวจนผมยุ่ง “ว่าแต่โมรินที่เห็นร้ายๆ ที่แท้ก็แข็งนอกอ่อนในแบบนี้นี่เอง ส่วนน้องภัทรผู้น่ารักกลับน่ากลัวกว่าที่คิดไว้เยอะเลย แกระวังตัวไว้เถอะไอ้รัช”คนถูกเตือนเอ่ยเสียงเย็น “ฉันไม่ใช่ผู้ชายแบบน้าพล”ศรุตย่นคิ้ว “แล้วแกเป็นผู้ชายแบบไหน?”นิรัชหันมองเพื่อน “ก็ไม่ใช่แบบแกแล้วกัน”ศรุตจึงหมดคำจะพูดระหว่างคุยกันก็เห็นพลวัตรนั่งลงบนโซฟาอย่างหงุดหงิด ท่าทางแข็งกร้าวเมื่อครู่ยิ่งแข็งกระด้างมากกว่าเดิม สีหน้าหล่อเข้มยังเผยความรู้สึกผิดผสมปนเปกับความรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมออกมาอย่างชัดเจนซักพักก็มีเสียงรอสายดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของพลวัตร เขากดรับสาย กรอกเสียงทุ้มต่ำลงไป“ว่าไงครับหวาน...”ย่อมเป็นกิ๊กสาวหรือเมียน้อยหน้าใสที่ชื่อน้ำหวาน ผู้ซึ่งคอยยุแยงภานีจนครอบครัวแตกแยกอยู่ขณะนี้นิรัชกับศรุ
เรื่องนี้จริงอย่างที่ศรุตว่า นิรัชเองก็สังเกตเห็นเช่นกัน ช่วยไม่ได้ ในเมื่อภาพมันฟ้องชัดเจนขนาดนั้น มีเพียงพลวัตรที่มัวแต่มองโมรินอย่างตกใจ จึงไม่ทันได้สังเกตเห็นอะไรๆ ได้ชัดเจนศรุตพูดอีก “ฉันเคยคลุกวงในกับกลุ่มลับเฉพาะมาบ้าง สาวๆ กลุ่มน้ำหวานนี่ถ้าจำไม่ผิดก็อยู่ในขบวนไซด์ไลน์ รับงานเที่ยว งานอีเอ็นบวกวีไอพีอัพซั่ม รับผูกปิ่นโต เด็กเสี่ย เมียน้อย นางบำเรอ ข้าวของแบรนด์หรูที่ประโคมทั่วตัวก็ได้จากงานพวกนี้แหละ ถ้าฉันลงมือกับน้ำหวานนะ รับรองหล่อนไม่หันกลับมามองน้าพลแน่”“ตามใจแก” นิรัชไม่สนใจเรื่องนี้อีกระหว่างคุยกันนั้นณภัทรก็แบกเป้เดินออกมาจากในบ้าน โดยมีโมรินหอบของใช้จำพวกหนังสือเครื่องเขียนสมุดสเก็ตภาพกระดานวาดรูปเดินเยื้องด้านหลังท่าทางเหมือนพวกหนีตามกันอย่างไรอย่างนั้นโมรินพูดกับณภัทร “แก...ฉันเห็นใจน้าพลจังเลยอ่ะ”อีกฝ่ายหันมองเพื่อน “คนที่น่าเห็นใจที่สุดตอนนี้คือน้าภากับน้องพอสต่างหาก” ณภัทรหยุดยืนเพื่อพูดกับโมรินอย่างจริงจัง “แต่ถ้าแกอยากช่วยน้าพล หลักฐานที่น้าภาเก็บไว้สามารถใช้ฟ้องชู้โดยไม่ฟ้องหย่าได้นะ ขอแค่น้าพลรู้สึกผิดและคิดได้เท่านั้น”โมรินส่ายหน้าอย่างลั
หลายวันต่อมา ในที่สุดพลวัตรก็ตามสืบที่อยู่ของภานีได้ เขาแอบตามโมรินมาจากมหาวิทยาลัยอยู่หลายวันถึงได้รู้สักทีแต่เนื่องจากยามรักษาความปลอดภัยที่อยู่ด้านหน้าไม่ให้คนนอกขึ้นไปก่อนได้รับอนุญาต ต่อให้คนนั้นแจ้งว่าเป็นสามีก็ตาม เขาจึงไปดักรอภรรยาที่ประตูทางเข้าลอบบี้ด้านล่าง รอจนกระทั่งวันหนึ่งภานีเดินลงมา เขาจึงเดินตามไปดักข้างหน้าแล้วลากตัวไปตรงมุมลับตาผู้คน“พล!”“ภา! กลับบ้านเดี๋ยวนี้”การยื้อยุดเกิดขึ้นครู่หนึ่ง เมื่อเห็นภานีทำท่าแข็งขึงดึงดันอย่างที่ไม่เคยเป็น พลวัตรจึงเริ่มอ่อนลง“ภา! กลับบ้านเถอะ ให้โอกาส ให้เวลาพลเคลียร์ตัวเองนะ ให้เรากลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิม”“ให้เวลาเคลียร์?” ภานีสะบัดมือเขาออก “เคลียร์ยังไง?”พลวัตรยังตอบไม่ได้ว่าเคลียร์ยังไง ได้แต่บอกเสียงค่อย “ภาแค่รอพลนะ กลับไปอยู่บ้าน รอพล...”“รอ?” ภานีเลิกคิ้วแค่นเสียงเหยียด “รอพลอิ่มตัว? รอพลคั่วกับยัยนั่นจนหนำใจ? ซ้ำกันเรื่อยๆ ใช่มั้ย? ภาก็เคยรอแล้วไง เกือบปีแล้วละมั้ง ยังต้องรออีกเหรอ? จะเอากันอีกนานแค่ไหน?”พลวัตรเงียบกริบภานีพูดอีก “แล้วระหว่างรอพลมีคนอื่น ภามีใคร? คิดว่าผู้ชายเปลี่ยวเป็นฝ่ายเดียวหรือไง? เวลาพลไป
ร้านเบเกอรี่นี้ยังได้ออเดอร์หลักจากร้านอาหารของแม่และโรงแรมของพ่อเลี้ยงเป็นหลักด้วยตั้งแต่เช้าเปิดร้านจนค่ำปิดร้านจะเป็นภานีที่คุมควบดูแลร้านเองทั้งหมด ยังต้องเข้าคอร์สเรียนเสริมทำเค้กกับเบเกอรี่แบบคลอบคลุมทั้งแบบคลาสสิคและร่วมสมัย อแดปใช้กับสูตรขนมไทยจนตอนนี้มีเมนูใหม่ไม่ซ้ำใครเยอะมาก อย่างล่าสุดยังออกเมนูเค้กมะพร้าวกะทิสดบลูเบอร์รี่ ทาร์ตอาลัวทับทิมกรอบสามสี คลาฟูตีมะม่วงใบเตย แพนเค้กนมสดมะพร้าวอ่อนยังมีนิรัชกับศรุตด้วยที่ช่วยร่วมหุ้น ทว่าพวกเขาไม่เคยช่วยงานอะไรเลย มีแต่ไปนั่งหล่อล่อลวงสาวน้อยสาวใหญ่เข้าร้าน หรือไม่ก็พาเพื่อนๆ ไปนั่งดื่มกาแฟกินขนมอย่างสำราญจนร้านแน่นเรียกได้ว่าธุรกิจนี้ที่ณภัทรทำร่วมกับภานีค่อนข้างรุ่งมีกำไรเป็นกอบเป็นกำเลยทีเดียว ช่วงนี้ภานีมีสีหน้าดีขึ้นมาก ส่วนน้องพอสก็ซุกซนมากขึ้น พูดได้หลายคำแล้วด้วย เด็กน้อยน่ารักน่าชังเป็นสีสันของร้านทุกวันมีเพียงพลวัตรเท่านั้นที่หน้าดำคร่ำเครียดอยู่คนเดียว เพราะตามง้อขอคืนดีภรรยาของตัวเองไม่สำเร็จสักทีผู้ชายคนหนึ่งต่อให้ไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์แต่หากมีความคิดสักหน่อยย่อมรู้ว่าควรเลือกภรรยาและลูก ไม่ใช่เมียน้อย ทว่าโอกาสแ
เพราะน้ำหวานมีศรุตหนุ่มหล่อหุ่นแน่นพ่อรวยโปรไฟล์เลิศเข้ามาจีบ ทำให้พลวัตรได้ปลดแอกจากน้ำหวานอย่างแท้จริงทว่ากลับเดือดร้อนถึงโมรินที่ต้องทำทีหึงหวงช่วงชิงศรุตกับน้ำหวานอย่างออกหน้าออกตาด้วยค่าจ้างแสนแพงถึงสองแสนบาทคนที่จ้างก็ไม่ใช่ใคร เขาคือศรุตนั่นแหละเรื่องไร้สาระอย่างการใช้กำลังไม่ต้องใช้สมองแบบนี้โมรินก็ถนัดอยู่หรอก แต่การต้องแย่งชิงผู้ชายเจ้าชู้อย่างศรุตก็ออกจะเป็นการเสียมือไปสักหน่อย แต่ไม่เป็นไร เพื่อทุนการศึกษาสองแสนโมรินย่อมจัดให้!แน่นอนว่าการแย่งศรุตจากน้ำหวานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เพราะน้ำหวานที่มีชนักติดหลังเรื่องพลวัตรย่อมไม่กล้าตอแยกับจอมวายร้ายอย่างโมรินอยู่แล้ว หากแต่หวยกลับไปลงที่ณภัทรแทนเพราะกลุ่มของน้ำหวานโดยมีแอมและมะนาวอีกสองคน ไม่อาจเล่นงานโมรินได้ดังใจ เนื่องจากเรียนคนละคณะและยังรู้ซึ้งถึงฤทธิ์เดชอีกฝ่ายว่าร้ายกาจเกรี้ยวกราดขนาดไหน พวกเธอจึงหันไปเล่นงานเพื่อนสนิทของโมรินอย่างณภัทรผู้น่ารักเรียบร้อยแทนเริ่มต้นจากพูดจาแขวะในคลาสเรียน เดินปัดแข้งปัดขา หาเรื่องกลั่นแกล้งต่างๆ นานาให้อับอายไร้ความสุขเวลาเข้าเรียน ต่อมา...ข่าวเรื่องพี่น้องตามกฎหมายกินกันเองโดยไม่
ตั้งแต่ทำร้าน น้องพอสก็มีพี่เลี้ยงคอยวิ่งตาม ภานีจึงเต็มที่กับงานได้อย่างมีความสุข เธอมักจะพูดขอบคุณณภัทรตลอดเวลา“เลิกขอบคุณภัทรได้แล้วค่ะน้าภา ภัทรแค่ออกความคิดกับเงินเก็บไม่เท่าไหร่เอง แต่น้าภาน่ะ ดูแลร้านคนเดียวทุกอย่าง เหนื่อยกว่าภัทรเป็นไหนๆ”แต่ภานีก็ยังขอบคุณณภัทรไม่หยุดอยู่ดี “ถ้าหากน้าไม่ได้เจอภัทร คนขี้กลัวอย่างน้าก็คงไม่กล้าลุกขึ้นสู้แบบนี้ คงยังจมอยู่ในทะเลทุกข์ไม่หลุดพ้นเสียที น้าดีใจจริงๆ ที่โมมีเพื่อนแบบภัทรนะ”สาวน้อยหัวเราะแกล้งพูดหยอก “แต่โชคร้ายที่โมมีน้าชายอย่างน้าพลใช่มั้ยล่ะคะ”ภานีได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วนิดหนึ่งก่อนจะหลุดหัวเราะเสียงดัง เพราะเห็นด้วยอย่างแรงหากเป็นเมื่อหลายเดือนก่อนเธอคงไม่อาจหัวเราะได้แน่ แค่ได้ยินชื่อเขาเธอก็ปวดร้าวไปทั้งใจทว่ายามนี้ไม่ใช่ผู้ชายเห็นแก่ตัวชั่วร้ายคนนั้นไม่มีค่าอะไรแล้วทุกวันนี้พลวัตรมาง้อขอคืนดีพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ตลอด ขอเริ่มต้นจีบใหม่ทั้งๆ ที่มีลูกวิ่งได้แล้วแบบนี้เธอกลับรู้สึกไปอีกแบบ เธอเหมือนได้เป็นสาวอีกครั้ง ค่อยๆ เริ่มต้นความรักครั้งใหม่กับผู้ชายคนเดิม แม้ใจไม่โกรธแล้วแต่ยังระแวงอยู่ดี สามีคนนี้ทำเธอเจ็บมากเกินไป
คุยกันไปอีกสักพักก็รู้สึกถึงบรรยากาศแบบแปลกๆ ระบายมากับอากาศทางโซนหน้าร้านณภัทรหันไปมองถึงได้รู้ว่ามีรถสปอตคันหรูมาจอดสองคัน ผู้ชายออร่ากระจายปรากฏกายออกจากรถคนละคันแล้วพากันเดินมาทางหน้าร้าน หนึ่งหล่อเข้มมาดอย่างกับหนุ่มนักธุรกิจไฟแรง อีกหนึ่งเป็นหนุ่มหล่อร้ายมาดคุณชายเย็นชาที่ตอนนี้ใกล้จะได้เป็นท่านประธานสุดเนี้ยบเต็มทีหล่อกระชากใจขนาดนั้น หากไม่ใช่ศรุตกับนิรัชจะเป็นใคร คอยดูเถอะ! อีกประเดี๋ยวลูกค้าสาวๆ คงแน่นร้านมากขึ้นกว่านี้“พวกเราลุกไปทำงานกันดีกว่าค่ะน้าภา”ภานีพยักหน้าเห็นด้วยรีบลุกขึ้นทันที เพราะเวลาที่พ่อหนุ่มสองคนนี้มา เธอกับลูกน้องในร้านรับออเดอร์แทบไม่ทัน บางวันถึงขั้นเซิ้งกันเลยทีเดียวช่วงนี้สองหนุ่มสุดหล่อใกล้จบแล้วจึงต้องฝึกงานข้างนอก ไหนจะต้องคร่ำเคร่งกับโปรเจคจบจึงไม่ค่อยเข้าไปมหาวิทยาลัย สถานที่แห่งการพบหน้าจึงเป็นร้านเบเกอรี่เท่านั้นศรุตบ่นกับนิรัชด้วยความกลัดกลุ้มขณะเดินมาด้วยกัน “โมจีบยากชะมัด ทำยังไงดีวะเพื่อน?”นิรัชตอบเสียงเย็น “ไม่ใช่ว่าเป็นแฟนกันแล้วเหรอ?”อีกฝ่ายถอนหายใจ “ฉันกับโมรินทำทีเป็นแฟนกันหวานชื่นแค่ต่อหน้าสาวน้อยสาวใหญ่ที่คอยตามตื้อฉันเท่าน
บนเวทีมงคล พิธีกรชายกำลังส่งคำถามแก่คู่บ่าวสาวด้วยสีหน้ากรุ้มกริ่ม“ตามธรรมเนียม ทั้งสองต้องบอกมาตามตรงว่าพบรักกันได้ยังไง เล่ามาเลยครับ”ข้างล่างต่างรอฟังอย่างตื่นเต้นกันใหญ่ มีบางคนแอบสงสัยว่าพวกเขาคงแพ้ความใกล้ชิดแหละ ประมาณน้ำมันกับไฟเจอกันใครจะคิดอย่างไรไม่ใช่ว่านิรัชกับณภัทรจะรับรู้ไม่ได้ ทว่าต่อให้เป็นเพราะเหตุนั้นแล้วยังไงล่ะเจ้าบ่าวรับไมค์ไปกรอกเสียงตอบก่อน “ผมแอบชอบภัทรตั้งแต่ตอนเธออยู่มัธยมต้น เธอเป็นรักแรกพบของผม ตั้งแต่วันนั้น เจ้าสาวของผมคือเธอคนเดียวครับ”และคำตอบตรงไปตรงมาของคนพูดน้อยเรียกเสียงกรีดร้องจากสาวๆ ทั้งงานเลยทีเดียว หลายคนนับนิ้วกันใหญ่ หลายปีเชียว ผู้ชายในงานยังยกนิ้วโป้งส่งให้ นายแน่มาก...ตอนนี้ณภัทรหน้าแดงก่ำไปหมด เขินจนตอบไม่ถูกแล้วค่ะพิธีกรให้เวลาเธอได้สะเทิ้นอายพอประมาณแล้วเริ่มถาม “แล้วเจ้าสาวล่ะครับ เริ่มรักเจ้าบ่าวตอนไหนเอ่ย?”หญิงสาวค่อยๆ ตอบเสียงสั่น “รู้ตัวว่ารักหมดใจเมื่อไม่นานมานี่ล่ะค่ะ ก่อนหน้านั้นแค่มึนๆ ไม่ค่อยเข้าใจ”เสียงหัวเราะดังครืน คำตอบของเจ้าสาวยียวนใช้ได้เจ้าบ่าวแซวเธอ “เพราะแบบนี้ไงถึงต้องรีบแต่งงานเร็วๆ กลัวเจ้
งานหมั้นถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายหรูหราที่บ้านปัญจรักษ์ในหนึ่งเดือนต่อมา มีเพียงญาติสนิทและมิตรสหายเท่านั้นที่ได้รับสิทธิ์ร่วมงานสำคัญครั้งนี้ ส่วนงานฉลองมงคลสมรสจะถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ที่โรงแรมในเครืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้าทว่าระหว่างนั้นณภัทรกลับเริ่มมีความผิดปกติของร่างกาย เธอรู้สึกผะอืดผะอมขมคอปั่นป่วนมวนท้องในตอนลืมตาตื่นตอนเช้า หญิงสาวคลื่นไส้อาเจียนและไวต่อกลิ่นกับอาหารการกินทุกอย่างเธอนึกขึ้นได้ว่าหยุดกินยาคุมกำเนิดตอนที่ห่างกับนิรัช แต่แล้วพลันถูกเขาจู่โจมอย่างร้อนแรงในเพ้นท์เฮ้าส์วันนั้น ถุงยางอนามัยก็ไม่ได้ใส่ กว่าจะรู้ตัวว่าลืมป้องกันก็ไม่ทันแล้วสุดท้ายความจริงจึงกระจ่าง เนื่องจากผลการตรวจครรภ์ของณภัทรขึ้นสองขีดเต็มๆทั้งนิรัชและณภัทรถูกลินดาเรียกไปต่อว่าเสียยกใหญ่เรียกได้ว่าบ้านแทบแตกพวกเขาได้แต่ก้มหน้าก้มตายอมรับผิดอย่างจำนนคนเป็นแม่โกรธจัดไม่ใช่เพราะอยากทำเหมือนที่บ้านเดิมหรืออะไร แค่รู้สึกผิดหวังที่ลูกสาวไม่ยอมบอกความจริงเท่านั้น“ภัทรไม่ควรโกหกแม่นะ ลูกคิดว่าแม่จะตัดหางปล่อยวัดเหมือนบ้านคุณตาคุณยายหรืออย่างไร? แม่ไม่สิ้นคิดทำร้ายลูกสาวสุดที่รักของแม่ขนา
ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ก่อนนิรัชเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกา เขาคุยกับวิชัยตามตรงที่สนามบินโดยไม่ปิดบัง‘ผมกับภัทรรักกันเกินพี่น้อง เราสองคนจะแต่งงานทันทีเมื่อเรียนจบ’นั่นจึงทำให้วิชัยถึงขั้นไม่พูดไม่จา ยามเดินกลับมาสมทบกับลินดาและณภัทรที่ร้านอาหาร สีหน้าเขาเย็นชา ท่าทางเคร่งขรึม ครู่ใหญ่จึงยอมปริปาก“ตารัชไปแล้ว...ใจหายเหมือนกันนะ”ลินดารีบจับมือสามีมากุมเอาไว้ “เด็กๆ ต้องโตขึ้นค่ะ ตารัชจะเติบใหญ่โดยสมบูรณ์แล้วกลับมาดูแลปัญจรักษ์อย่างดีนะคะ”ชายวัยกลางคนพยักหน้า ตบเบาๆ ที่หลังมือภรรยา “อืม...ลูกๆ ของเรา พวกเขาโตแล้วจริงๆ”พวกเขาไม่ใช่แค่เด็กชายเด็กหญิงไร้เดียงสาอีกแล้ว... หลังจากนั้น วิชัยจึงค่อยๆ มอบหมายงานถึงขั้นมอบกิจการให้ณภัทรดูแลแบบเต็มตัว เพื่อฝึกเป็นสะใภ้หนึ่งเดียวแห่งปัญจรักษ์เพราะนั่นคือสินสอดทองหมั้น คือของขวัญรอวันแต่งงานของลูกชายกับลูกสาวณภัทรได้ฟังความจริงจากปากของนิรัชก็ได้แต่อึ้งส่วนปัญหาเรื่องผู้หญิงที่ชื่อชัญญ่า และห้องหนึ่งซึ่งพวกเขาอยู่ด้วยกัน ล้วนเป็นการเข้าใจผิดในห้องนั้นคือโซนวีไอพีให้กลุ่มที่นัดทำโปรเจกต์ร่วมกัน เจ้าของห้องคือแฟนต่างชาติของชัญญ่าณภ
ในขณะที่ณภัทรเปล่าเปลือยทั้งตัว นิรัชยังเหลือเสื้อด้านบน เขาหยัดกายขึ้นถอดมันออกไม่ไยดี เผยกล้ามตึงแน่นเรียงตัวงดงามเขาก้มหน้าลง บดจูบเธออีกครั้งและอีกครั้ง ลงลิ้นชิมรสหวานฉ่ำอย่างโหยหามาแรมปี ท่าทางร้อนรนและเก็บกดเต็มที่ เนินอกอวบนิ่มบดเบียดกล้ามลอนแข็งแกร่งแนบแน่นการขยับเสียดสีก่อเกิดความวาบหวิวสยิวซ่านในอีกครา ความพลุ่งพล่านเกิดขึ้นอีกคำรบ พวกเขายังคงไร้ซึ่งคำพูดใดต่อกันกระนั้นร่างกายกลับรู้ดีไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ นิรัชอุ้มณภัทรไปวางลงบนโซฟา เปลี่ยนสถานที่ร่วมกระสัน ปรับเปลี่ยนท่วงท่า เพิ่มความตื่นเต้นในลีลาแห่งรักใคร่คราวนี้เป็นสาวน้อยบ้างขึ้นคร่อมข้างบน อีกคนนั่งเอนกายพิงแผ่นหลังกับพนัก ปล่อยเธอย่ำยีคุมเกมส์ตามอัธยาศัยเสียงหอบกระเส่าของเขาดังอยู่ริมหู อกแกร่งสะท้านขึ้นลงใต้ร่างเธอณภัทรก้มหน้ากัดสันกรามอย่างแรง ทั้งประชดและหมั่นไส้ นิรัชเงยหน้าขึ้น หอมแก้มแดงฟอดใหญ่แววตาคมดุเต็มเปี่ยมไปด้วยความนัย ทำเอาคนถูกจ้องต้องสะเทิ้นอาย ขัดเขินโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยอะไรสักคำสะโพกกลมงามโยกเบาๆ แต่หน่วงหนึบตอดรัด เรียกเสียงสูดปากจากชายใต้ร่างได้ไม่ยาก เขาซุกซบใบหน้าลงบนเนินอกสล้าง ดูดกลื
นิรัชลงมือลงทัณฑ์รวดเร็ว ไม่ให้นักโทษสาวได้ตั้งตัวห้องครัวกลายเป็นสนามรักอันบ้าคลั่ง โต๊ะตัวยาวที่เดิมทีใช้กินอาหารยังกลายเป็นสถานที่เริงรักอันร้อนแรงตอนนี้ ณภัทรใจเต้นเร่าเหมือนจะตายให้ได้ ดวงตาหลับปี๋แน่นอนเธอตกใจ แต่ที่มากกว่านั้นคือกล้ามเนื้อในตัวเธอกำลังเต้นอย่างรุ่มร้อน ปวดตุบๆ ด้วยความถวิลหาผู้ชายตรงหน้าคือนิรัชไม่ผิดแน่ภายในกายเธอบีบรัด ทั้งเปียกทั้งพร้อมในเวลาอันรวดเร็ววูบแรกเธอรู้สึกน้อยใจจนเกือบจะท้อถอยถอดใจ ทว่าวูบต่อมาเธอกลับเอียงหน้าแนบเข้าหาสัมผัสของเขาตามสัญชาตญาณคนเราจะรู้สึกคิดถึงถวิลหาและรักใคร่หมดใจจนความผิดอะไรก็ลืมไปได้จนสิ้นในพริบตา แบบนี้เลยเหรอ?ท่ามกลางความรู้สึกสับสนมึนงงปนเป ณภัทรถูกนิรัชสั่นคลอนจิตใจโดยสมบูรณ์ ชายหนุ่มหญิงสาวคล้ายไฟเจอน้ำมัน เผาไหม้กลืนกินไม่ยั้ง ราวพายุหมุนพัดพาทุกสรรพสิ่งอย่างบ้าคลั่งนิรัชปลดเปลื้องกางเกงของตนอย่างรวดเร็ว หอบทุกความปรารถนาบรรจุลงบนความต้องการของร่างกายที่แข็งขึงตึงผงาดความเป็นชายสั่นระริกเพราะแข็งจัดเบียดเสียดแนบสนิทกับส่วนอ่อนไหวที่บัดนี้ฉ่ำเยิ้มพร้อมพรั่งกระทั่งสองร่างสอดผสานแนบแน่นถึงได้รู้ว่าพวกเขาตัวสั่น อ
แม้ปากจะบอกแบบนั้น แต่ทุกวันที่ผันผ่านก็ยังคงเลวร้ายในความรู้สึกอยู่มากโชคดีที่ณภัทรเป็นคนที่จัดการกับความรู้สึกตนเองได้เป็นอย่างดี หญิงสาวยิ่งรู้สึกว่าโชคดีเหลือเกินที่เธอเลือกเร้นรัก กักเก็บความสัมพันธ์ฉันแฟนกับนิรัชโดยไม่คิดเปิดเผยออกมาเผื่อที่ว่าถึงวันหนึ่งเรื่องของเธอกับเขามันเป็นไปไม่ได้ อะไรๆ จะได้ไม่เลวร้ายมากไปกว่านี้ผู้ชายน่ะ เวลาเปลี่ยนใจไปมีคนใหม่ พวกเขาจะสามารถมองหน้าผู้หญิงคนเก่าได้อย่างสบาย ทำทีเป็นไม่เคยมีอะไรต่อกันก็ยังได้ เพราะฉะนั้น เพื่อรักษาระดับความสัมพันธ์ฉันพี่น้องให้ครอบครัวไร้ปัญหา เธอก็จะต้องทำได้เช่นกันแต่ว่า...นั่นเฉพาะต่อหน้าคนอื่นเท่านั้นนะเวลาอยู่คนเดียว ณภัทรจะแอบร้องไห้บ้างอะไรบ้าง ตามประสาคนอกหักรักคุด รักผิดชีวิตสะดุด หยุดอยู่กับที่ไม่กล้าเดินหน้าคบใครต่อไปหลังจากเรียนจบปีสุดท้าย โมรินกับศรุตก็จับมือบินลัดฟ้า พี่เอมี่ก็ไปเป็นนางแบบอินเตอร์โดยมีคุณเควินคอยซับพอร์ตณภัทรจึงเหลือตัวคนเดียวโดยสมบูรณ์โคตรเหงา...เนื่องจากเรียนจบแล้ว ระหว่างรอรับปริญญา หญิงสาวจึงเข้าออฟฟิศทำงานเต็มตัว เต็มที่กับโครงการร่วมทุนสร้างกับคู่ค้า ตอนนี้เธอยัง
“น้าพลยอมโดยไม่กล้าขัดขืนเลยแหละ แต่เงื่อนไขคือต้องไปกับพี่รุต คุณแม่ของเขาถึงขนาดไปคุยกับน้าพลที่บ้าน ใช้อำนาจเจ้าของบริษัทเลยเชียว น้าพลก็เลยต้องยอม ส่วนค่าใช้จ่ายคุณแม่บอกว่าจะออกให้ทั้งหมด ถือเป็นสินสอดทองหมั้น”ณภัทรเลิกคิ้ว หญิงสาวรู้มาว่าศรุตตามจีบโมรินไม่เว้นวัน กระทั่งพาไปแนะนำตัวกับมารดาว่าเป็นแฟนแบบแนบเนียน หลังจากนั้นก็คอยไปรับไปส่งระหว่างบ้านกับมหาวิทยาลัยตลอด สองคนนี้ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว หลังจากเรียนจบศรุตเข้ารับตำแหน่งผู้บริหารในบริษัทของครอบครัว ไม่ได้ทำตัวล่องลอยไปวันๆ เหมือนแต่ก่อน เขาไม่ใช่ทายาทเพียงคนเดียวของครอบครัว ยังมีพี่ชายคนสำคัญรอสืบทอดกิจการอยู่แล้วทั้งคน จึงไม่จำเป็นต้องรีบไปเรียนต่อพร้อมนิรัช อีกทั้งชายหนุ่มยังต้องการรอโมรินเรียนจบแล้วไปต่างประเทศพร้อมกันณภัทรยิ้มขื่น เธอเองก็ควรให้นิรัชรอเหมือนกันใช่ไหม? แต่คิดไปคิดมา หากย้อนเวลากลับไปเธอจะทำอย่างนั้นได้จริงเหรอเสี่ยวิชัยมีนิรัชเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแค่เพียงคนเดียว ตัวของเสี่ยวิชัยเองก็ไม่มีพี่น้อง บิดามารดาก็ไม่อยู่แล้ว หลังจากภรรยาคนเก่าเสียชีวิตเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เขาก็อยู่กับนิรัชแค่สองคนจนกระท
หญิงสาวก้มหน้าทำงาน พยายามไม่คิดมากอีกทว่าท้ายที่สุด เธอก็พ่ายแพ้ให้แก่หัวใจไม่รักดีของตัวเองเรียวนิ้วเปิดโปรแกรมเฟสไทม์ ทำใจดีสู้เสือโทรออกไป นานครู่ใหญ่จนเกือบจะถอดใจ ในที่สุดปลายสายก็กดรับภาพของคนคุ้นเคยสุดแสนจะคิดถึงก็ปรากฏ “ว่าไงภัทร?”หญิงสาวกะพริบตา มือบีบโทรศัพท์แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว เธอพยายามข่มใจไม่คิดมากกับคำถามชวนคิดมากแบบนี้“ก็ไม่ว่าไง พี่รัชทำอะไรอยู่เหรอ?”“ช่วงนี้พี่กำลังยุ่งมากเลยภัทร ไม่ว่างโทรหาเลย”คนฟังมุ่นคิ้ว เธอก็ยุ่งเหมือนกันนี่นา...หญิงสาวกำลังจะเอ่ยปากบอกไปตามตรงว่าเธอเองก็ยุ่งเหมือนกันไง ทำไมยังโทรหาเขาได้ เสียงหวานหนึ่งพลันเอ่ยแทรก“รัช...ไปกันเถอะ”เสียงของผู้หญิงไม่ผิดแน่ ณภัทรยังเห็นภาพเธอจากในโทรศัพท์ด้วย ผู้หญิงคนนั้นคือชัญญ่า...อดีตพี่รหัสของณภัทรนั่นเอง“อ้าว! น้องภัทรเหรอ? สวัสดีจ๊ะ” แค่นั้น ชัญญ่าทักทายเพียงแค่นั้น ก่อนหันไปทางนิรัช “รัช...เราไปกันเถอะ”“อืม...แค่นี้ก่อนนะภัทร”ปลายสายตัดไป ณภัทรได้แต่อึ้ง เธอเห็นภาพที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ที่นั่นคือห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ห้องเรียนแน่นอน...ธุรกิจเบเกอรี่ที่ณภัทรร่วมหุ้นกับภานียังคงไ
ระยะเวลาที่ห่างกัน จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งเดือน จากนั้นก็เลื่อนเป็นหนึ่งปีสองปีตามลำดับ ณภัทรยังคงคิดถึงนิรัชเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเริ่มเคยชินรถซุปเปอร์คาร์สีเหลืองสดแซ่บจี๊ดวนเข้ามาจอดด้านหน้าของภัตตาคารหรูแห่งหนึ่ง ประตูเปิดออกโดยบริกรที่มาคอยให้บริการ สาวสวยดูดีในมาดนักธุรกิจรุ่นใหม่ค่อยๆ ก้าวเท้าลงมา เธอสวมสูทสไตล์แฟชั่นล้ำสมัย ซึ่งเป็นการรังสรรค์เสื้อผ้าอันโดดเด่นที่มีส่วนช่วยให้เกิดความประทับใจต่อผู้ติดต่อทางธุรกิจ และยังสะท้อนทัศนคติไร้ขีดจำกัดให้กับผู้หญิงยุคนี้ที่บทบาททางสังคมเริ่มเปลี่ยนแปลงไปจนแตกต่างจากในอดีตเธอคือณภัทร ผู้สลัดลุคนักศึกษาสาววัยใสกลายเป็นสาวสวยมั่นใจเต็มวัย แต่งหน้าทาปากเข้มขึ้นจนมองอายุจริงไม่ออก เสื้อผ้าหน้าผมล้วนได้โมรินช่วยดีไซน์และจัดการให้วันนี้เธอต้องมาเจรจาธุรกิจแทนวิชัยสาเหตุเป็นเพราะอีกฝ่ายออกรอบตีกอล์ฟกับเพื่อนเพลินเกินไปหน่อย กระทั่งเอวเคล็ดกระดูกเคลื่อนเล็กน้อยจนต้องแอดมิทโรงพยาบาล ในขณะที่ลินดาป่วยเข้าโรงพยาบาลไปแล้วก่อนหน้าณภัทรรู้ดีว่ามารดาของตนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เนื่องจากต้องตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ตอนอายุน้อยอีกทั้งยังตรากตร