ตอนที่12 เมาแล้วเลื้อย 2

ณภัทรถอนใบหน้าเนียนนุ่มออกแล้วกดจูบเบาๆ อีกครั้ง จูบครั้งนี้หวานละมุนนุ่มลิ้นและอ้อยอิ่งเนิ่นนาน จากนั้นก็ผละออกแล้วบ่นพึมพำอย่างคนต้องการพร่างพรูความในใจ

“ใบหน้าแบบนี้รู้รึเปล่าว่าสามารถกระชากใจใครต่อใครได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่พบเห็น ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่รัชต้องเกิดมาเพียบพร้อมขนาดนี้ หล่อ รวย หุ่นเท่ห์ ลีลาเด็ด อะไรจะเพอร์เฟค     ดีเลิศเกินเบอร์ขนาดนั้น แล้วหยั่งงี้จะให้ภัทรไว้ใจพี่รัชได้ยังไง จะให้คบกันแบบเปิดเผยรึ? โนเวซ! ไม่มีทาง! ไม่ไหวหรอกนะจะบอกให้ ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะ อย่าคิดว่าภัทรจะทน!”

นิรัชได้ฟังถึงกับขมวดคิ้วเริ่มไม่พอใจขึ้นมา

สาวน้อยบ่นจบก็ถอนหายใจอย่างคนเอือมระอาเหลือเกิน เธอก้มหน้าซุกซบแผงอกหนา แต่มือไม้ยังคงเลื้อยไปมาอย่างซุกซนเอาแต่ใจหนักกว่าเดิม

เธอปลดกระดุมเสื้อของเขาถึงห้าเม็ด อีกนิดเดียวก็หลุดร่วง

แล้วเธอก็ล้วงมือเข้าไปลูบๆ คลำๆ บีบขยำอย่างย่ามใจตามประสาคนเมาแล้วหื่น

ซึ่งแน่นอนว่านิรัชรับได้ในข้อนี้ ณภัทรเมาแล้วหื่นจริงๆ และเขาก็ชอบมาก

คนเมาแล้วหื่นยังคงบ่นอุบอิบแบบไม่มีกั๊ก “ถ้าเป็นไปได้ ภัทรอยากให้พี่รัชขี้เหร่มากกว่านี้ จนกว่านี้ เรียนเก่งน้อยกว่านี้ ไม่ได้เรื่องอะไรเลยยิ่งดี ภัทรจะได้รักอย่างสบายใจ ต่อไปภัทรจะเป็นหัวหน้าครอบครัวรับผิดชอบพี่รัชเอง มีลูกให้พี่เลี้ยงดูอยู่แต่บ้าน โอเคไหม?”

คำพูดคล้ายเห็นแก่ตัวของณภัทรกลับทำคนฟังถึงกับยิ้ม

เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบที่เขารูปหล่อพ่อรวยเพอร์เฟก หากเขาไม่มีดีอะไรอย่างที่ณภัทรว่ามายังจะมีใครกล้าเข้าหาอีกล่ะ คงจะมีแต่สาวน้อยน่ารักคนนี้เท่านั้นที่ตาบอดอยากรับผิดชอบเขา

ณภัทรยังคงเอ่ยอย่างดุดัน “ภัทรจะเอามีดแทงพี่รัชสักทีสองทีให้มีแผลเป็นดีไหม? แทงตรงนี้ ตรงนี้ ปาดซ้ายปาดขวาเบาๆ” สาวน้อยทำท่าทางตามที่ปากบอกโดยการเอานิ้วปาดแผงอกไม่หยุด

ก็ออกจะซาดิสต์เกินไป... คนกำลังถูกประทุษร้ายร่างกายถึงขั้นรู้สึกโกรธตงิดๆ แต่กลับหัวเราะได้

นิรัชกลายเป็นคนอารมณ์แปรปรวนเข้าขั้นวิกฤตแล้ว

ชายหนุ่มปล่อยให้คนตัวเล็กในอ้อมแขนพูดพล่ามไปเรื่อยๆ พลางอุ้มเธอออกมาจากคอนโดแล้วโยนใส่รถหรูเพื่อพาเธอกลับบ้านให้ตรงเวลาสามทุ่มเป๊ะ

เขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบพอตัวโดยเฉพาะเรื่องเวลาที่ต้องพาน้องสาวกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นความไว้วางใจทั้งหมดย่อมหมดลงอย่างไม่น่าให้อภัย ในอนาคตจะมีผลอะไรตามมาไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย

แม่เลี้ยงอย่างลินดาคงพาณภัทรจากไปแน่นอน

แต่เอาจริงๆ เวลาสามทุ่มไม่ดึกเลย ออกจะหัวค่ำด้วยซ้ำสำหรับคนกรุงในเมืองศิวิไลซ์ ทว่านิรัชก็ได้แต่ทำใจและทำตาม

ไม่นาน รถยุโรปของนิรัชก็มาจอดที่ลานจอดรถของบ้าน ไฟที่สว่างโร่บ่งบอกได้ดีว่าพ่อกับแม่เลี้ยงยังไม่ยอมนอน

พวกท่านกำลังยืนรออยู่ตรงหน้าประตูโถงกลางบ้านอย่างที่นิรัชคาดการณ์ไว้ ณภัทรเองก็เริ่มสร่างเมาแล้ว เธอจึงเดินเข้าบ้านด้วยตัวเองไม่ต้องให้นิรัชช่วยพยุง

เมื่อเดินมาหยุดยืนตรงหน้าผู้ปกครองทั้งสองที่กำลังรออยู่ สาวน้อยก็ยิ้มแฉ่งแข่งกับแสงนีออน

“ภัทรกลับมาแล้วค่ะ ปลอดภัยดีทุกประการ ต้องขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะ”

ก่อนขอตัวขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว

ปฏิกิริยาของณภัทรทำให้วิชัยกับลินดาคลายกังวลจนหมด ทุกคนจึงกลับขึ้นห้องไปพักผ่อนอย่างสบายใจ

คล้อยหลังเงาร่างของคนตัวเล็กและผู้ใหญ่ทั้งสองของบ้าน ยังคงเหลือนิรัชที่ยืนหงุดหงิดอยู่คนเดียวตรงมุมสลัวที่หน้าประตูโถงจนแทบมองไม่เห็นสีหน้าและแววตา

ตอนนี้หนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งถูกตราหน้าจากณภัทรว่าหล่อเพอร์เฟคเกิดมาดีเยี่ยมทุกอย่างกำลังให้รู้สึกไม่ยุติธรรมขึ้นมา

เขาจึงเดินขึ้นห้องส่วนตัวอย่างคนหัวเสียแล้วถอดเสื้อผ้าของตนออกจนหมดเพื่อเข้าห้องน้ำหมายจัดการกับเจ้าน้องชายตัวดีที่บังอาจขยายตัวเติบใหญ่แบบไม่เกรงใจ

สาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มผู้สุขุมต้องตกอยู่ในภาวะอึดอัดแทบจะกลายร่างเป็นระเบิดเวลาพร้อมทำลายล้างทุกสรรพสิ่งขณะนี้          มีแค่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทรงอิทธิพลกับเขาอย่างไม่น่าให้อภัย

เธอคนนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจากณภัทร…