เด็กน้อย

เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด

เด็กน้อย

*****

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอได้มาอยู่ที่นี่ ถ้านับเวลาก็ร่วมสองเดือนน่าจะได้ คิดๆดูแล้ว การมาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย เธอมีความสุขดี ใด้ใช้ชีวิตกับสองแฝดที่น่ารัก เช้าตื่นมากิน เที่ยงกิน เย็นกิน จนตอนนี้ลูกของเธอแทบจะกลิ้งได้อยู่แล้ว วันนี้เธอทำข้าวต้มทรงเครื่องเป็นอาหารเช้า อากาศเย็นๆแบบนี้กินอะไรอุ่นๆนั้นดีมาก 

สองเดือนที่ผ่านมานั้น เธอเข้าไปขายของที่ตลาดมืดทั้งหมด สี่ครั้ง แต่ละครั้งนั้นเธอจะได้เงินมาอย่างน้อย เจ็ดร้อยหยวน มากสุด พันหยวน เพราะเธอไม่ได้อยู่นาน และเธอเจาะจงขายเหมือนทุกครั้ง เธอจะเลือกแต่ลูกค้ากระเป๋าหนัก ขายได้น้อยคน แต่ได้เงินมาก 

สิ่งที่เธอเสียดายมาก ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็คือ การไม่ได้อ่านนิยาย เธอคิดถึงโทรศัพท์ของเธอมาก ทำไมท่านเทพไม่ให้เธอมาด้วยนะ อย่างน้อยได้อ่านอีบุ๊คที่เธอซื้อไว้ก็ยังดี 

“แม่ครับ”

“แม่ขา” เสียงสองแฝดเรียกเธออยู่ในห้องนอน 

“ตื่นแล้วหรือคะลูก ป่ะ ไปล้างหน้าแปรงฟันกันนะคะ จะได้กินข้าวต้มแสนอร่อยของคุณแม่กันนะคะ” หลิวเมิ่งหลันดันหลังสองแฝดไปที่ห้องน้ำ

“ไปค่า/ไปครับ” แล้วทั้งสามคนก็ตรงไปห้องน้ำทันที พอเสร็จแล้ว เมิ่งหลันก็เช็ดหน้าให้ลูกแล้วพาไปที่ห้องครัว

“อร่อยมากเลยค่ะแม่ /ใช่ครับ อร่อยมาก” ทั้งสองคนกินไปชมไปไม่ทำให้คนทำเสียน้ำใจเลยสักนิด 

“กินข้าวเสร็จแล้ว ใครจะไปช่วยแม่ที่แปลงผักบ้างนะ” เมิ่งหลันใช้เสียงสองถามลูกแฝดที่กำลังกินข้าวด้วยความอร่อย

“ไปครับ/หนูด้วยค่ะ” เด็กๆชอบที่จะไปช่วยเธอที่แปลงผัก เพราะได้เล่นสนุก ทั้งถอนหญ้า ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ถอนเนี่ยต้นผักหรือต้นหญ้า รดน้ำผัก เด็กๆก็จะได้เล่นสาดน้ำด้วย และยังได้วิ่งเล่นอีกด้วย 

เมิ่งหลันทำแปลงผักไว้หลายแปลง เพื่อตบตาใครต่อใคร เรื่องที่เธอมีอาหารกินตลอดโดยที่ไม่ต้องทำงาน 

เธอทำแปลงผักทั้งหมด 7 แปลง เธอปลูกผักบุ้งจีน คะน้า ต้นหอมกับผักชีปลูกแปลงเดียวกัน กวางตุ้ง มะเขือเทศ กับ ถั่วฝักยาว เธอก็ทำร้านให้มันด้วย พริกหยวกเธอก็ปลูกมันด้วยด้วยเหมือนกัน และทุกอย่างก็ออกมาสมบูรณ์ดี

“แม่คะ เจ้าตัวนี้มันแอบกินผักอีกแล้วค่ะ” ฟางหลินฟ้องแม่ของเธอทันทีที่เห็นเจ้าหนอนตัวน้อยกำลังแทะใบผักอย่างเอร็ดอร่อย 

“ตรงนี้ก็มีครับแม่” เหวินหลงก็ไม่ยอมน้อยหน้าเลยทีเดียว

“ลูกจับมันไปทิ้งให้คุณแม่หน่อยได้ไหมคะลูก” เมิ่งหลันถามเด็กทั้งสอง 

“ได้ครับ/ได้ค่ะ เธอโชคดีมาก” ที่ลูกของเธอนั้นไม่กลัวหนอนพวกนี้

แล้วเด็กทั้งสองก็ช่วยกันเก็บหนอนกันอย่างสนุกสนาน  พอจับได้ตัวหนึ่งก็วิ่งเอามาให้เธอดูเพื่ออวดว่าตัวเองเก่งแค่ใหน จนเวลาผ่านไปสักพัก

“ฟางหลิน เหวินหลง เรากลับเข้าบ้านกันดีกว่า แดดเริ่มร้อนแล้ว ตอนเย็นเราค่อยมาจับใหม่นะคะ” เธอเรียกลูกเข้าบ้าน เพราะแดดเริ่มร้อนแล้ว เดี๋ยวลูกของเธอจะไม่สบายเอาได้ 

“รับทราบครับ/ค่ะ” สองแฝดนับคำอย่างน่ารัก 

“ป่ะ แม่จะพาไปอาบน้ำ เมื่อเช้าไม่ได้อาบ ถ้าอาบเสร็จแล้วแม่จะให้กินขนมนะคะ” เธอชวนลูกๆไปอาบน้ำ และจะให้กินขนมเป็นของว่าง 

“แม่คะ ชุดนี้สวยมากเลยค่ะ” ฟางหลินชมชุดใหม่ที่แม่ของตนเอาออกมาให้ใส่ ซึ่งชุดเหล่านี้เธอเอาออกมาจากมิติ ท่านเทพนี่ใจดีจริงๆ  ที่ในซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ให้เธอมานั้น มีโชนเสื้อผ้าย้อนยุคมาด้วยด้วย 

“แม่ครับของผมก็หล่อเหมือนกัน” เหวินหลงก็ไม่ยอมน้อยหน้า  แต่ว่าก็ว่าเถอะ ลูกของเธอนั้นใส่อะไรก็น่ารักไปหมด 

พอเด็กๆแต่งตัวเสร็จแล้วก็พากันมาที่ห้องรับแขก ให้พวกเขาเล่นของเล่นที่เธอนำออกมาให้ ทั้งสมุดวาดภาพ ระบายสี ตุ๊กตาบาร์บี้ หุ่นยนต์มาเวล ตัวต่อ ซึ่งเธอกำชับลูกว่าห้ามบอกใครเรื่องของเล่นนี้ และห้ามนำของเล่นออกนอกบ้านด้วยเช่นกัน 

“แม่คะ ขนมอร่อยจังค่ะ /ใช่ครับแม่มันอร่อยมาก”

“แม่ครับน้ำแดงนี่หวาน/หวานอร่อย” 

ระหว่างที่เด็กทั้งสองกินของว่าง เธอได้ยินคำชมไม่หยุดปากเลยทัเดียว 

ระหว่างสองเดือนมานี้ เธอบำรุงร่างนี้เป็นอย่างดี เธอกินอาหารครบสามมื้อ กินนมเช้าเย็น แล้วไหนจะวิตามินชนิดต่างๆอีก ที่เธอเอาออกมาจากมิติ จนตอนนี้ร่างนี้เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้นมาบ้างแล้ว ใหนจะใบหน้าที่เคยซีดเซียว ตอนนี้กลับมีเลือดฝาดแก้มแทบจะเป็นสีชมพูแล้ว เสื้อผ้าเธอก็นำออกมาจากมิติเช่นกัน พอเธอดูดีขึ้นใส่เสื้อผ้าใหม่ที่ดูสวยงาม ก็ทำให้คนที่เจอเธอเกิดความอิจฉาไม่ได้ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือแม่เลี้ยงและน้องสาวของเธอนั่นเอง

……………………………………………..