เมื่อฉันตาย อดีตสามีร้องไห้โฮหน้าหลุมศพฉัน

เมื่อฉันตาย อดีตสามีร้องไห้โฮหน้าหลุมศพฉัน

โดย:   แมวผู้ไม่กินปลา  จบบริบูรณ์
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
21บท
14views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

วันที่เจียงอีอีกลับถึงประเทศ กู้จื่อโม่ไม่ได้กลับมาทั้งคืน วันต่อมา ฉันเห็นรูปมือสองข้างจับแน่นกันในไทม์ไลน์ของเจียงอีอี และยังมีรูปกู้จื่อโม่ที่นอนหลับเหมือนกับเด็ก เมื่อเขากลับมาบ้านก็โยนหนังสือหย่าร้างออกมา ให้ฉันสละตำแหน่งคุณผู้หญิงกู้ และพูดว่า: "เดิมทีคุณก็ยึดครองตำแหน่งของอีอีอยู่ ตอนนี้อีอีกลับมาแล้ว คุณก็ควรจะสละตำแหน่งได้แล้ว!" ไม่เป็นไร อย่างไรฉันก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานแล้ว! ตำแหน่งคุณผู้หญิงกู้ ใครอยากได้ก็เอาไปเลย! ภายหลัง ฉันเสียชีวิตไป กู้จื่อโม่กลับร้องไห้คุกเข่าอยู่ตรงหน้าหลุมศพของฉันและพูดว่าเขาจะไม่จับมือกับคนอื่นอีกแล้ว!

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทที่ 1

ฉันนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะอาหาร มองดูอาหารที่เย็นชืดลงเรื่อยๆ จากนั้นก็ยกมือขึ้นพิมพ์คำว่า "ตกลง" ในโทรศัพท์ และส่งออกไปครึ่งชั่วโมงก่อน กู้จื่อโม่ส่งข้อความมา บอกว่าเขาออกจากประตูบริษัทแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงบ้านแล้วรอให้เธอจัดแจงอาหารที่เขาชอบไว้บนโต๊ะด้วยความตื่นเต้นดีใจ ในโทรศัพท์กลับมีข้อความส่งมาว่า "มีงานสมาคมด่วน คุณทานคนเดียวเถอะ"หัวใจของเธอก็ผิดหวังอย่างมากไม่มีงานสมาคมเร่งด่วนอะไรด้วยซ้ำ ก็แค่เจียงอีอี น้องสาวคนดีของฉัน คนรักที่อยู่ในใจของเขา พาลูกที่เป็นลูกครึ่งของเธอกลับประเทศแล้ว กู้จื่อโม่พาพวกเพื่อนสนิทไปต้อนรับเธอทำไมฉันถึงรู้น่ะเหรอ?แน่นอนว่าเป็นเพราะน้องสาวคนดีของเธอโพสต์ไทม์ไลน์ที่ให้เธอเห็นได้เพียงคนเดียว ในรูป กู้จื่อโม่ด้วยความลึกซึ้ง และยิ้มโง่ๆ เป็นไซบีเรียนที่เหมือนยิ่งกว่าไซบีเรียนถ้าหากว่าไม่รักษาศักดิ์ศรี ฉันเดาว่าเธอคงอยากเรียกฉันไปที่เกิดเหตุ แสดงให้ฉันดูต่อหน้าในเมื่อตอนที่ฉันกับกู้จื่อโม่แต่งงานกัน เจียงอีอีที่อยู่ไกลถึงประเทศอเมริกาตั้งใจโทรมาเตือนฉันโดยเฉพาะ "พี่สาวคนดีของฉัน ต่อให้พี่หน้าตาเหมือนกับฉัน คนที่จื่อโม่รักก็คือฉันตลอดไป"ขณะเดี...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
21
บทที่ 1
ฉันนั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะอาหาร มองดูอาหารที่เย็นชืดลงเรื่อยๆ จากนั้นก็ยกมือขึ้นพิมพ์คำว่า "ตกลง" ในโทรศัพท์ และส่งออกไปครึ่งชั่วโมงก่อน กู้จื่อโม่ส่งข้อความมา บอกว่าเขาออกจากประตูบริษัทแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงบ้านแล้วรอให้เธอจัดแจงอาหารที่เขาชอบไว้บนโต๊ะด้วยความตื่นเต้นดีใจ ในโทรศัพท์กลับมีข้อความส่งมาว่า "มีงานสมาคมด่วน คุณทานคนเดียวเถอะ"หัวใจของเธอก็ผิดหวังอย่างมากไม่มีงานสมาคมเร่งด่วนอะไรด้วยซ้ำ ก็แค่เจียงอีอี น้องสาวคนดีของฉัน คนรักที่อยู่ในใจของเขา พาลูกที่เป็นลูกครึ่งของเธอกลับประเทศแล้ว กู้จื่อโม่พาพวกเพื่อนสนิทไปต้อนรับเธอทำไมฉันถึงรู้น่ะเหรอ?แน่นอนว่าเป็นเพราะน้องสาวคนดีของเธอโพสต์ไทม์ไลน์ที่ให้เธอเห็นได้เพียงคนเดียว ในรูป กู้จื่อโม่ด้วยความลึกซึ้ง และยิ้มโง่ๆ เป็นไซบีเรียนที่เหมือนยิ่งกว่าไซบีเรียนถ้าหากว่าไม่รักษาศักดิ์ศรี ฉันเดาว่าเธอคงอยากเรียกฉันไปที่เกิดเหตุ แสดงให้ฉันดูต่อหน้าในเมื่อตอนที่ฉันกับกู้จื่อโม่แต่งงานกัน เจียงอีอีที่อยู่ไกลถึงประเทศอเมริกาตั้งใจโทรมาเตือนฉันโดยเฉพาะ "พี่สาวคนดีของฉัน ต่อให้พี่หน้าตาเหมือนกับฉัน คนที่จื่อโม่รักก็คือฉันตลอดไป"ขณะเดี
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2
ฉันคีบอาหารเย็นชืดที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา ยัดใส่ปากคำโต ต่อให้ลำคอรู้สึกจุกจนทรมาน แต่ก็ไม่ได้หยุดกระทำลงหมอบอกว่าอาการป่วยของฉันเป็นเพราะทานอาหารน้อยในระยะยาว อดมื้ออิ่มมื้อ จึงทำให้ยืดเยื้อจนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ช่วงเวลาต่อจากนี้ ฉันจำเป็นต้องทานข้าวให้ตรงเวลา และทานให้มากๆเพื่อกู้จื่อโม่แล้ว ในอดีตฉันสามารถยุ่งวุ่นวายตลอดทั้งวันจนถึงกลางดึกถึงจะได้ทานอาหารสักมื้อวันนี้ เพื่อที่จะรอเขา ฉันก็อดทนอดกลั้นกว่าหนึ่งชั่วโมงต่อไป ฉันจะไม่ทนหิวเพื่อเขาสักนาทีเดียวแล้ว!เมื่อทานข้าวเสร็จ เก็บกวาดทุกอย่างเรียบร้อย ฉันก็ขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนนอน ฉันคิดในใจว่า ไม่รู้ว่าคืนนี้กู้จื่อโม่จะเที่ยวสนุกจนถึงกี่โมงจึงจะกลับบ้านแต่ตื่นมาในวันถัดไป ผ้าห่มที่เย็นเฉียบและเป็นระเบียบบอกกับฉันว่า เจ้าของของมันไม่ได้กลับมาตลอดทั้งคืนฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยปฏิกิริยาตอบสนองอัตโนมัติ จากนั้นเปิดไทม์ไลน์ของเจียงอีอีเป็นอย่างที่คิด โพสต์ที่ให้ฉันเห็นเพียงคนเดียวนั้น มีรูปที่เธอกับกู้จื่อโม่จับมือกันแน่น คู่กับข้อความว่า "ระยะเวลาห่างกันแปดปี ได้จับมืออีกครั้ง ยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม!"กระเพาะของฉันเหมือนถ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3
ในห้องรับแขก กู้จื่อโม่ตะโกนเรียกฉันอยู่สองสามครั้ง ฉันเอามือปิดปากน้ำตาไหลเต็มใบหน้า ไม่กล้าที่จะตอบกลับรอให้ฉันเช็ดน้ำตาจนแห้ง จัดการอารมณ์แล้วเดินออกมา กลับเห็นว่าพวกเขานั่งอยู่ที่ตรงโต๊ะอาหาร ทานข้าวต้มที่ฉันต้มเสร็จ และพูดคุยกันสนุกสถานเป็น 'ครอบครัวสามคน' ที่มีความสุขจริงๆ เลยนะ!ฉันมุ่งหน้าเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นยืนอยู่หน้าโต๊ะอาหาร จ้องมองพวกเขาตามเป็นมันเขาเงยหน้าขึ้น และถามด้วยใบหน้าสงสัย 'คุณไปไหนมา? เมื่อครู่ผมเรียกคุณตั้งนานไม่มีคนขานรับ'เจียงอีอีเรียกฉันด้วยรอยยิ้มหวานสวยแต่ดวงตากลับแฝงไปด้วยความยั่วยุ 'พี่ นั่งลงทานอาหารเช้าด้วยกันสิ!' น้ำเสียงนั้น เหมือนว่าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่ ส่วนฉันเป็นคนที่มาขอข้าวกินสีหน้าของฉันต้องดุดันมากแน่นอน เพราะว่าฉันรู้สึกได้ว่าหน้าอกจะระเบิดออกเพราะความโมโหแล้วอาหารที่ฉันทำ ตัวเองยังไม่ได้ทานสักคำ ทำไมต้องเอามาให้ชายหญิงสารเลวคู่นี้กินด้วย!ฉันแย่งถ้วยที่อยู่ในมือของทั้งสองคนมา จากนั้นโยนลงถังขยะที่อยู่ข้างโต๊ะอาหาร 'นี่เป็นข้าวต้มที่ฉันต้มไว้ ไม่ได้เอาไว้ให้พวกคุณทาน!'กู้จื่อโม่หลบไม่ทัน จึงถูกการกระทำหยาบคายของฉั
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4
ฉันจ้องมองกู้จื่อโม่ตาไม่กระพริบ 'กู้จื่อโม่ จะต้องให้ฉันเอาใบรังรองอสังหาริมทรัพย์มาให้คุณดูไหมว่าที่นี่เป็นบ้านของใครกันแน่?'ได้ยินแบบนี้ เขาก็นึกถึงเรื่องที่โอนกรรมสิทธิ์บ้านในตอนนั้นขึ้นมาได้ สีหน้าจึงไม่เป็นธรรมชาติในทันที'แล้วจะยังไง? ผมเป็นสามีของคุณ ของของคุณก็เป็นของผมอยู่แล้ว!'ฉันหัวเราะเยาะออกมา 'คุณยังจำได้อีกเหรอว่าคุณเป็นสามีของฉัน?''ฉันถามคุณหน่อย เมื่อคืนคุณมีงานสมาคมกับใครเหรอ? ไม่กลับบ้านมาทั้งคืนเพราะไปนอนบนเตียงใครมา?''จะให้ฉันเอารูปภาพให้คุณดูไหม?'กู้จื่อโม่มองดูฉันด้วยความงุนงง 'ผมก็แค่ดื่มจนเมาและนอนหลับที่โรงแรมไม่ใช่เหรอ รูปภาพอะไร?'ฉันกำลังจะเอ่ยปาก เจียงอีอีกลับรีบขัดจังหวะฉัน 'พี่ ในเมื่อพี่ไม่อยากเห็นฉัน ฉันพาเจสันกลับไปก็ได้'พูดจบ เธอก็มองกู้จื่อโม่ด้วยท่าทางน่าสงสาร จากนั้นจับมือของลูกชาย เดินออกไปอย่างรวดเร็วกู้จื่อโม่ยกเท้าจะเดินตามออกไป แต่กลับถูกฉันจับชายเสื้อเอาไว้มือข้างหนึ่งของฉันกุมกระเพาะเอาไว้แน่น และพูดเสียงสั่น: 'จื่อโม่ ฉันปวดกระเพาะจนทนไม่ไหวแล้ว คุณช่วยรินน้ำอุ่นให้ฉันหน่อยได้ไหม?'แต่กลับถูกเขาสะบัดออกอย่างแรง ศีรษะชนเ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5
หมอประจำเคสของฉันเกลี้ยกล่อมให้ฉันยอมรับการใช้เคมีรักษาโรคมะเร็งมาโดยตลอด เขาพูดว่า 'คุณยังอายุน้อยขนาดนี้ ทำไมถึงได้สละชีวิตของตัวเองง่ายๆ แบบนี้?'แต่เขาไม่รู้ว่า ไม่ว่าจะเป็นกระเพาะของฉัน หรือว่าหัวใจของฉัน ต่างก็บาดเจ็บสาหัสไปนานแล้ว ไม่อยากรับความทรมานแม้แต่นิดเดียวแล้วสามเดือนสุดท้าย ฉันแค่อยากจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ไม่อยากให้ถึงตอนสุดท้ายผมร่วงหมดหัว ก็ยังทำได้แค่นอนรอความตายอยู่บนเตียงผู้ป่วยตั้งแต่วันที่วิ่งตามออกไป กู้จื่อโม่ไม่ได้มาเหยียบที่บ้านหลังนี้สี่วันแล้วแต่ละวันเจียงอีอีจะโพสต์ไทม์ไลน์เพื่อรายงานให้ฉันดูเพียงผู้เดียว'วันนี้ไปสถานที่ที่พวกเราตกลงเป็นแฟนกันในปีนั้น ดีมากจริงๆ ต้นไม้ต้นเล็กๆ ของที่นี่เติบโตกันหมดแล้ว' ควบคู่กับภาพป่าไม้ขนาดเล็กกลางเมืองเจียงเฉิง ปีนั้น ฉันก็แอบอยู่ที่หลังต้นไม้ต้นหนึ่งมองดูกู้จื่อโม่คุกเข่าข้างเดียวเพื่อสารภาพรักต่อเจียงอีอี'วันนี้มาดูภาพยนตร์เรื่องแฟนเก่าภาค 3 กับเขา ฉันที่เป็นแฟนเก่าอยู่ในใจของเขายังคงมีน้ำหนักขนาดนั้นเหมือนในอดีตไหมนะ?' ควบคู่ภาพตั๋วหนังสองใบกับมือเล็กมือใหญ่ที่จับประสานกันแน่น'เขาบอกว่าดูฉันทาน เป็นความส
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6
หลังจากแต่งงาน คุณพ่อกู้ส่งให้ฉันเข้าไปดำรงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของกู้ซื่อกรุ๊ปสำหรับกู้จื่อโม่ ยังคงกินเที่ยวดื่มเล่นอยู่กับพวกเพื่อนที่ไม่เอาไหนกลุ่มนั้นของเขา เขาพูดว่าอย่างไรซะก็แต่งงานกับฉันที่เป็นคนที่มีคุณธรรมและสติปัญญาแทนกู้ซื่อกรุ๊ปแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องไปทำงานที่กู้ซื่อกรุ๊ปอีกแล้วคุณพ่อกู้นำหุ้นส่วนที่เตรียมไว้ให้เจียงอีอีในตอนนั้นโอนให้เป็นชื่อของฉัน ฉันกลับมีความรู้สึกเหมือนขโมยของของคนอื่นอยู่เป็นประจำ จึงพยายามสร้างผลประโยชน์ให้กับกู้ซื่อกรุ๊ปอย่างเต็มที่ในตอนที่กู้จื่อโม่แข่งรถกับคนอื่นอยู่ที่บนเขา ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาทำโอทีอยู่ที่ห้องทำงานในตอนที่กู้จื่อโม่ยกแก้วเหล้าดื่มเหล้ากับเพื่อนๆ ฉันยุ่งอยู่กับการบินไปบินมาคุยธุรกิจทั่วประเทศในตอนที่กู้จื่อโม่ดูรูปภาพของเจียงอีอีแล้วตาแดง ฉันอยู่ที่โต๊ะเหล้าถูกลูกค้ามอมเหล้าจนอ้วกอาการป่วยของกระเพาะของฉันเกิดจากความพยายามซ้ำๆ ทุกวันพ่อสามีพูดว่า 'จิงจิง หนูเป็นผู้หญิง ไม่ต้องกดดันตัวเองขนาดนั้น กู้ซื่อกรุ๊ปไม่จำเป็นต้องให้หนูพยายาม ตระกูลของพวกเราให้หนูแต่งงานเข้ามาไม่ใช่เพื่อให้หนูมาทุ่มเทชีวิต'แม่สามีจับมือขอ
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7
ฉันกับเจียงอีอีเป็นพี่น้องฝาแฝด เป็นเพราะเกิดเร็วกว่าเธอสองนาที จึงรับชื่อเป็นพี่สาวฝาแฝดของครอบครัวอื่นต่างรักใคร่กลมเกลียวกัน แต่งตัวเหมือนกัน มัดผมเหมือนกัน สะพายกระเป๋าเหมือนกันแต่เมื่อมาถึงพวกเรา ตั้งแต่ที่เจียงอีอีรู้ความขึ้นมา เธอก็โวยวายไม่ให้พ่อแม่จับเธอแต่งตัวเหมือนกับฉันอีกเธอบอกว่าเธอคือเจียงอีอีที่มีเพียงหนึ่งเดียวบนโลกนี้ ในเมื่อสามารถเลือกใบหน้าได้ เช่นนั้นเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า สิ่งของพวกนี้สามารถเลือกได้ เธอก็จะเลือกที่แตกต่างกันอย่างแน่นอนอาจเป็นเพราะเด็กที่ร้องไห้ก็จะมีนมกินจริงๆ เทียบกับฉันที่เชื่อฟังว่านอนสอนง่าย เจียงอีอีที่เฉลียวฉลาด และซุกซนจึงกลายเป็นที่รักใคร่ของตระกูลเจียงตั้งแต่คุณปู่คุณย่า ไปจนถึงลูกพี่ลูกน้อง เหมือนกับไม่มีสักคนที่ไม่ชอบเธอสำหรับฉันคนที่หลงใหลอยู่กับการเรียนทั้งวัน จึงได้รับคำพูดจากพวกเขาประโยคหนึ่งว่า 'เชื่อฟังว่านอนสอนง่าย'ฉันปลอบใจตัวเองว่า ก็ยังดีกว่าถูกคนรังเกียจ!ก่อนมัธยมต้น ฉันกับกู้จื่อโม่แทบจะไม่มีการติดต่อใดๆ กันเลย ภายหลัง ฉันสอบเข้าห้องนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนมัธยมต้นเมืองเจียงตูลำดับที่หนึ่ง กู้จื่อโม่ก็เข้า
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8
ในตอนที่ฉันฝันถึงกู้จื่อโม่สามวันติดๆ ฉันก็พูดกับตัวเองในใจ 'ยอมรับซะเถอะ! เทียบกับการหลีกเลี่ยงเด็กเรียนแย่ ไม่สู้เปลี่ยนแปลงเขาดีกว่า!ดังนั้น ในตอนที่กู้จื่อโม่นอนหลับในขณะเรียน ฉันเริ่มหยิกแขนของเขาเพื่อจะให้เขาตั้งใจเรียนหลังเลิกเรียนก็ดึงเขาให้อยู่เขียนการบ้านที่ห้องเรียน และสอนพิเศษให้เขาหนึ่งชั่วโมงสุดสัปดาห์วิดีโอคอลควบคุมเขาให้เขียนการบ้านที่คุณครูสั่งให้เรียบร้อยด้านกู้จื่อโม่ยื่นข้อต่อรองมาให้ฉันต่อฉัน อีกด้านหนึ่งกลับหัวเราะคิกคัก: 'ฉันชอบคำพูดของเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน!' ท่าทางแบบนั้นดูสะดีดสะดิ้งเล็กน้อยแต่ประสิทธิผลเห็นได้ชัดเจน ตอนที่สอบกลางภาค คะแนนของกู้จื่อโม่แต่ละวิชาอยู่ที่ 60 คะแนนขึ้นไปเขากระโดดขึ้นสูง จากนั้นโอบกอดฉันไว้ 'อ้าก นางฟ้าเพื่อนร่วมโต๊ะของฉัน นี่เป็นครั้งแรกที่สอบผ่านทุกวิชาตั้งแต่ที่ฉันเรียนหนังสือมา!''เธออยากได้ของขวัญอะไร? หรือไม่ ฉันไปเลี้ยงข้างเธอที่ร้านอาหารสู่อวิ้นจายแล้วกัน อาหารของที่นั่นอร่อยมากเลย''รอให้ฉันนำใบคะแนนไปตรงหน้าพวกเหล่ากู้ จะต้องสาดส่องจนดวงตาของพวกเขาบอดแน่ๆ ฮ่าฮ่า'……กู้จื่อโม่ยังแสดงความดีใจของตัวเองออกมาไม่ห
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9
หลังจากตั้งสติกลับจากความทรงจำ ฉันหัวเราะเยาะตัวเอง คุณแม่กู้มีลูกสะใภ้อย่างฉันตามที่หวังไว้ น่าเสียดายที่คนที่หน้าแดงคนนั้นกลับรังเกียจฉันแล้วแต่คนที่ทอดทิ้งเขาก็คือเจียงอีอี คนที่บีบบังคับให้แต่เขาแต่งงานก็คือพ่อแม่ของเขา ฉันทำผิดอะไรกัน?ถ้าหากฉันมีความผิด งั้นก็น่าจะเป็นเพราะฉันไม่ควรแอบรักเขาข้างเดียวมาสิบกว่าปีสินะ!วันแรกๆ ที่เพิ่งแต่งงานกับกู้จื่อโม่ ฉันคิดว่าฉันสามารถใช้ความจริงใจทำให้เขาซาบซึ้งได้ จากนั้นแทนที่เจียงอีอีที่อยู่ในใจของเขาคุณแม่กู้บอกฉันว่าเขาชอบทานอาหารที่ป้าหลิวคนรับใช้ทำ ฉันจึงเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์เก่าหลังเลิกงานทุกวัน และหมกมุ่นเรียนรู้การทำอาหารอยู่ที่ห้องครัวไม่รู้ว่ามีดบาดนิ้วกี่ครั้ง สิ้นเปลืองวัตถุดิบจำนวนมากเท่าไหร่ และมีหลายครั้งที่ เกือบจะเผาห้องครัวของตระกูลกู้ สุดท้ายถึงได้ทำอาหารสองสามเมนูที่เขาชอบมากที่สุดออกมาได้เขากลับถึงบ้านบ่นโอดครวญว่าปวดคอ ฉันก็ไปสมัครเรียนนวดครึ่งเดือนกว่าๆ เพื่อที่จะได้นวดให้เขาด้วยเมื่อตัวเอง ในตอนที่เขากลับมาบ้านแค่สองสามครั้งในหนึ่งเดือนเขาพูดว่าแฟนของคุณชายตระกูลหวังทำเค้กในตอนวันเกิดให้เขา ฉันก็โง่เขลาว
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10
เจียงอีอีโพสต์รูปบนเตียงของเธอกับกู้จื่อโม่ให้ฉันเห็นเพียงคนเดียวอีกครั้งแล้ว ฉันคลื่นไส้จนพุ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำสามนาทีมองดูดวงตาที่สงบเหมือนน้ำนิ่งกับใบหน้าที่ไม่ได้อ่อนวัยอีกแล้ว ฉันรับรู้ได้ว่าหลายปีมานี้ฉันใช้กำลังวังชาที่บนตัวกู้ซื่อกรุ๊ปกับกู้จื่อโม่จนมากเกินไปแล้ว มีเพียงหนึ่งเดียวคือไม่เคยให้ความสำคัญกับตัวเองเลยสักนิดเดิมทีฉันคิดว่าเพียงแค่กู้จื่อโม่ไม่ประกาศกับภายนอกว่าจะอยู่ด้วยกันกับเจียงอีอี ไม่เป็นฝ่ายเอ่ยปากหย่าร้างกับฉัน งั้นพวกเราก็ใช้ชีวิตสองสามเดือนที่เหลือแบบนี้แหละแต่ในตอนที่เห็นพวกเขาสองคนนอนอยู่ด้วยกัน ฉันกลับรู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างมาก ไม่อยากมีความสัมพันธ์ใดๆ กับเขาอีก!สุดท้ายแม้แต่คนก็สกปรกแล้ว ฉันควรจะปล่อยมือได้แล้วในตอนที่ฉันร่างหนังสือหย่าร้างขึ้นมา เตรียมจะส่งให้กู้จื่อโม่ เขากลับพาเจียงอีอีกลับมาอีกแล้วเมื่อเข้ามา เห็นฉันที่นั่งทานข้าวอยู่ตรงโต๊ะอาหาร เขาก็นั่งลงตรงข้ามฉันและใช้งานฉันเป็นไปโดยธรรมชาติ 'พอดีเลยพวกเราก็ยังไม่ได้ทานข้าว เจียงจิงจิง คุณไปตักข้าวมาให้ผมกับอีอีหน่อย ทานข้าวเสร็จ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ'ได้ยินคำพูดของเขา ฉันนิ่งอ
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status