เพียงชั่ววูบ 39

“ซี้ด” วินตราจิกเล็บจนต้นคออีกฝ่ายเลือดซิบ คนร้ายหัวเราะในคอเบา ๆ

“ชอบรุนแรงก็ไม่บอก”​ สองมือพยายามแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างรีบเร่งบ้างก็รีบปลดเข็มขัดจนมีจังหวะให้วินตราตีเข่าจังๆตรงกลางลำตัววินตราล็อกคอตีเข่าจนร่างกายอีกฝ่ายกระเด็นกระดอนกระอักเลือดออกมา

“แม่มึงกล้าแตะต้องกู” ก่อนจะตะโกนร้องสุดเสียง

“ช่วยด้วยช่วยด้วย” เดนีสที่หัวเสียเมื่อไม่เห็นคุณเลขาที่รถพลันได้ยินเสียงร้องจากมุมหนึ่งของตึกสองเท้ารีบสับตีนแตกไปยังที่มาของเสียงพร้อมร้องเรียกรปภ.ไปด้วย

“เชี่ย”​ เดนีสรีบวิ่งสุดฝีเท้าก่อนจะเห็นคนร้ายที่กำลังตะเกียกตะกายจากพื้นขึ้นมาจิกผมวินตราจากทางข้างหลังก่อนจะพลิกตัวคุณเลขามาชกที่ท้องแรงๆหลายครั้งวินตราที่เพลี่ยงพล้ำล้มไปกองที่พื้นกำลังจะถูกคนร้ายกระทืบซ้ำเดนีสที่ตกใจกับภาพเบื้องหน้าที่เห็นถลากระโดดถีบจนอีกฝ่ายปลิวไปชนรถคันที่จอดอยู่เสียงสัญญาณกันขโมยดังขึ้นพร้อมกับรปภ.ของห้างที่กรูกันเข้ามาหมวกแก๊ปสีดำตกลงพื้นเดนีสจึงตามไปสาวหมัดใส่ไม่ยั้ง

“ไอ้ห่ามึงตายมึงตายเชี่ย” เดนีสสาวหมัดใส่อีกฝ่ายจนสันกระดูกมือมีแผลแตกเลือดซิบไม่รู้เลือดของใครเป็นของใครเขาชกจนคนร้ายคอพับไปแล้วเลยปล่อยร่างที่ไม่มีสตินั้นให้รปภ.จัดการ

“ทางนี้” คนขับรถที่วิ่งตามหน้าตื่นเข้ามาเห็นสภาพก็ทำได้เพียงร้องเรียก

“ท่านประธาน”​ เดนีสเข้าไปประคองวินตราที่พื้นเสื้อผ้าคุณเลขาหลุดลุ่ยรอยเลือดกระเซ็นที่เสื้อไม่รู้ของใครเป็นของใคร

“วินตรานาย” เมื่อเดนีสเข้าไปประคองวินตราก็ตัวแข็งค้างลมหายใจเริ่มกระชั้นชิดขึ้นต่อให้อีกฝ่ายจะรังเกียจสัมผัสยังไงก็ช่างใบหน้าที่ไร้สีเลือดรวมไปถึงสายตาที่เหม่อลอยนั้นทำเอาเดนีสโกรธจัดหันขวับไปสั่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดและทรงพลังแม้กระทั่งตัวเองก็ไม่รู้ว่าสีหน้าและท่าทางในตอนนี้น่ากลัวขนาดไหนคนขับรถที่รับใช้มานานไม่เคยเห็นสีหน้าของท่านประธานในขณะนี้มาก่อนยังหวั่นเกรง

“แจ้งความ! ต่อให้อีกฝ่ายเป็นเง็กเซียนฉันจะต้องลากคอมันเข้าคุกให้ได้”

สองแขนก็กอดคุณเลขาที่ตัวแข็งค้างสองมือที่พยายามจะผลักไสอีกฝ่ายออกก็เหมือนจะไม่เป็นผลวินตราปวดช่องท้องรุนแรงและไม่รู้ว่าช่วงชุลมุนเขาถูกชกที่ใบหน้าและช่องท้องอย่างแรงหลายหน

“ไม่ต้องกลัวฉันมาแล้วนายจะปลอดภัยไม่ต้องกลัว” เดนีสกอดร่างที่ไร้สติของวินตราแนบอกรอจนรถพยาบาลมารับและมองร่างของคนร้ายที่ถูกตำรวจหิ้วขึ้นรถไปด้วยอาการไม่สู้ดีเช่นกัน

แม่ง! กล้าดียังไงมาแตะต้องคนของเขา! เดนีสที่เอาแต่กุมมือของวินตราข้างเตียงภายในรถฉุกเฉินจนส่งอีกฝ่ายเข้าห้องฉุกเฉินไปในหัวสมองนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้าเพื่อไล่เลียงลำดับเหตุการณ์

ตั้งแต่วันที่เขาไปทานข้าวกับเดนิมเช้าอีกวันคุณเลขาก็ทำตัวแปลกไปจวบจนมาถึงเย็นวันศุกร์ที่เกิดเหตุวินตราสูบบุหรี่หนักขึ้นรวมไปถึงมักจะกวาดสายตามองรอบๆอยู่เสมอไม่ว่าจะไปไหนมาไหนแม้จะไม่กระทบกับการทำงานแต่บรรยากาศรอบตัวที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นมาเหมือนว่ากำลังซ่อนเร้นจากบางสิ่ง

แล้วคนร้ายต้องการอะไรจากวินตราเดนีสเบนความสงสัยไปที่ก้องกิจเป็นอันดับแรกเขาต่อสายหากิตติกรทันทีหากเป็นดารากรจริงๆต่อให้เขาเสียเงินเป็นพันล้านเพื่อเอาคืนอีกฝ่ายเขาก็จะทำ!

ระยำตำบอนมากใช้วิธีสกปรกมาข่มขู่คุกคามคนของเขาเดนีสรอฟังข่าวอย่างใจเย็นหากเขาไม่มีประสบการณ์หัวร้อนมาก่อนป่านนี้เขาคงทำอะไรโง่ๆลงไปแล้วแต่ตอนนี้เขามีประสบการณ์และเขาจะเล่นงานทางธุรกิจอย่างมีชั้นเชิงรับรองงานนี้มียอดจองกฐินเยอะแน่ๆ

คอยดูเถอะ ‘สตุลยา’ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!

วินตราที่สลบไสลเพราะอาการปวดช่องท้องที่รุนแรงลืมตาขึ้นก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับไฟภายในห้อง

“วินตรา” เดนีสที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆจนเวลาล่วงเลยเกือบเช้าวันใหม่ถามด้วยสีหน้าวิตกกังวลระคนเป็นห่วงสายตานั้นมันแฝงไปด้วยความห่วงอาทรอย่างเห็นได้ชัดชัดจนวินตราต้องหลับตาลงสักพักแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

“วินตรานาย…เป็นยังไงบ้าง”​

“ปวด…ท้อง” วินตราตอบกระท่อนกระแท่น

“ไม่ต้องห่วงตับม้ามนายยังอยู่ดี” วินตรามุมปากกระตุกไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ที่ได้ยินประโยคปลอบขวัญแบบนี้เขาทำได้เพียงพยักหน้าก่อนจะสังเกตเห็นฝ่ามือที่ถูกอีกฝ่ายประคองเอาไว้กำลังจะดึงมือหนีแต่ท่านประธานกลับยื้อเอาไว้เสียก่อน

“ไม่ได้จับตรงๆเสียหน่อย” ​เดนีสทำหน้ายู่สันหมัดแตกจนเลือดซิบและบวมบางจุดทางโรงพยาบาลจึงให้ประคบเย็นและพันแผ่นรองสันหมัดยึดเอาไว้จะว่าไปฝ่ามือก็ไม่ได้สัมผัสกันตรงๆ

“ดูใบหน้าสวยๆนี่สิแม่งมุมปากบวมตุ่ยเชียวแม่งเอ๊ยจะบอกได้หรือยังว่าพวกมันเป็นใครนายไปทำอีท่าไหนถึงโดนตามรังควานขนาดนี้”​ เดนีสถามไถ่อย่างใจเย็นแม้ประโยคคำถามนั้นจะเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองของเจ้าตัวก็ตาม

วินตราที่เงียบอยู่นานถอนหายใจออกมาเบาๆ “ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”

“ไม่รู้หรือว่าไม่อยากพูดวินตรา…ตอนนี้นายกำลังตกอยู่ในอันตรายนะถ้าไม่มีฉันอยู่ตรงนั้นนายจะทำยังไง” เดนีสกระชับฝ่ามือแน่นขึ้นไปอีกแต่ก็ร้องซี้ดออกมา

“ให้ตายเบ้าหน้าไอ้เวรนั่นควรจะโดนส้นตีนแม่ง!” เดนีสกัดฟันพูด

“ถ้าฉันเดาว่าเป็นภรรยาของพี่ก้องนายล่ะ” วินตราที่แทบไม่แสดงสีหน้ากลับย่นหัวคิ้วน้อยๆ

“ดารากร?” เดนีสพยักหน้า

“อาจไม่ใช่”

“แล้วใคร”

“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

“พ่อฉันไม่อยู่พอดีตอนแรกฉันว่าจะไปอยู่บ้านใหญ่นายย้ายมาอยู่กับฉันก่อนก็แล้วกันหรือจะให้ฉันไปอยู่กับนายที่ห้องก็ได้” วินตรามองท่านประธานเงียบๆไม่ได้เอ่ยอะไรแต่เหมือนเดนีสเองกลับเป็นฝ่ายร้อนตัว