เพียงชั่ววูบ 25

ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาเดนีสพูดไม่ออก

“เห็นหรือยัง?” สภาพเนกไทที่หลุดลุ่ยจนเห็นหน้าอกเดนีสไม่ได้สำรวจตัวเองเลยตอนนี้ภาพตรงหน้าทำเอาเขารู้สึกผิดภาพที่คุณวินัยหัวหน้าฝ่ายผลิตวิ่งวุ่นจนขาแทบขวิดพนักงานที่เร่งมือกันจนแทบไม่ได้พัก

“สิ่งที่คุณทำส่งผลต่อพนักงานระดับล่างแค่ไหนรู้ตัวหรือเปล่า” วินตราแทบอยากจะกระชากคอไอ้บื้อตรงหน้าแล้วกระแทกกับกระจกแรงๆสักสองสามทีลายเซ็นตัวเองมีผลต่อบริษัทแค่ไหนยังไม่รู้ตัวแถมยังทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนนั่งทำงานอยู่บนหอคอยรอคอยผลประกอบการมดงานตัวเล็กๆทำงานกันแทบตายกลับไม่มีใครเห็น

“คุณกรรชัยต้องโยกพนักงานแผนกอื่นมาช่วยไลน์การผลิตคุณมานพต้องวิ่งเต้นหาซัพพลายเออร์ใหม่แม้ว่าจะราคาแพงสองเท่าต้องกัดฟันทำสัญญาไปก่อนเพราะใคร…”

“ฉีกสัญญากะทันหันต้องจ่าย 50 ล้านมันอาจไม่มากสำหรับคุณก็จริงแต่คุณอย่าลืมบริษัทจำกัดมหาชนเวลาเงินเข้าออกต้องแจกแจงละเอียดยิบไม่งั้นจะมีปัญหากับสรรพากรเอาได้และที่สำคัญอาทิตย์หน้าต้องส่งผลิตภัณฑ์ล็อตแรกที่เซ็นสัญญาเอาไว้กับพ่อเลี้ยงดนัยตอนนี้ยังขาดเกือบครึ่งคิดค่าปรับล่าช้าเป็นรายวันเพราะอารมณ์ชั่ววูบของผู้บริหารอย่างคุณคนเดียวทำให้บริษัทเกิดวิกฤตหากส่งของไม่ครบภายในหนึ่งสัปดาห์คุณว่าบริษัทจะเสียหายเท่าไหร่?”

“ฉัน…”

“นี่ยังไม่นับบรรดาลูกน้องพนักงานพวกนั้นคุณรู้หรือเปล่าว่าเขามีภาระผูกพันอะไรบ้างบ้านรถต้องผ่อนบางคนมีแม่ป่วยติดเตียงต้องเลี้ยงดูคนอย่างคุณเคยคิดถึงพวกเขาไหมพวกเขาไม่ได้รักงานแต่พวกเขาแค่อยากมีชีวิตรอดในแต่ละวันคนรวยที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอย่างคุณจะไปรู้สึกรู้สาอะไรบริษัทมีพนักงานที่เป็นฟันเฟืองอยู่กี่คนคุณรู้หรือเปล่า?”

“รายรับเท่าไหร่รายได้เท่าไหร่คุณก็คงไม่รู้อีก”

“ฉัน” เดนีสตอบอ้อมแอ้ม

“คุณมันแม่งไม่รู้ไม่รู้ห่าอะไรเลยแค่โชคดีเกิดมาถูกครรภ์เกิดเป็นลูกท่านเจ้าสัวคนอื่นเขาทำงานไม่รู้กี่สิบปีกว่าจะก้าวเข้ามาเป็นผู้บริหารไอ้ปริญญาโทที่คุณมีเทียบไม่ได้กับประสบการณ์ทำงานของคุณวินัยกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”

เดนีสตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครด่าเขาแรงๆแบบนี้มาก่อนอีกฝ่ายด่าสั่งสอนเขาเหมือนแม่ที่ด่าลูกตอนทำผิดยังไงยังงั้นเดนีสยกมือเกาแก้มแก้เก้อ

“แล้วฉันต้องทำยังไง”

“จริงสิถ้าคุณรู้บริษัทจะเกิดวิกฤตขนาดนี้เหรอเวลาผมเอาแฟ้มอะไรให้คุณอ่านคุณไม่เคยใส่ใจตอนนี้มาบอกให้ผมช่วยฝันไปเถอะ!” วินตราหันหลังเดินกลับไปด้วยความโมโหตั้งแต่ทำงานเลขามาไม่เคยมีเจ้านายคนไหนที่ไร้หัวคิดแบบนี้มาก่อนก่อนหน้าเจ้านายที่เขาพบเจอมีแต่คนเหลี่ยมจัดเจ้าเล่ห์ไม่ยอมเสียเปรียบเล็กน้อยถ้ามันจะทำให้บริษัทมีกำไรก็เก็บหมดไม่เหมือนไอ้โง่คนนี้วินตราเดินหนีไปสงบอารมณ์อีกฝั่งหนึ่งของตึกเขาต้องใช้สมองอย่างหนักเพื่อหาทางรอดให้บริษัทพออารมณ์เย็นขึ้นแล้วเหมือนหลอดไฟในสมองทำงานปึ้งไอเดียดีๆออกและนึกถึงคอนเนคชันก่อนหน้าที่เคยพบเจอบรรดาคู่ค้าของเจ้านายคนก่อนๆ  จึงล้วงโทรศัพท์กดโทรออกหาใครบางคน

ทางด้านเดนีสก็เดินวนไปวนมาในห้องพักรับรองเขาไม่รู้ว่าจะต้องรับมือยังไงกับปัญหาที่ก่อขึ้นยกฝ่ามือมาถูหน้าตัวเองแรงๆหากแบกหน้าไปปรึกษาท่านเจ้าสัวมีหวังโดนเฉ่งยับเยินนั่งเก้าอี้บริหารก้นยังไม่ทันร้อนก็สร้างปัญหาใหญ่ขนาดนี้แล้วห้าสิบล้านแรกพอได้แต่สามร้อยล้านค่าปรับนี่สิ! ท่านเจ้าสัวเอาเขาตายแน่ตั้งสามร้อยล้านทำยังไงดีทำยังไงดีบอร์ดบริหารต้องโจมตีเขาอีกแน่ๆคืนนี้คืนวันศุกร์ปาร์ตี้ที่นัดกับเพื่อนเอาไว้ก็คงต้องยกเลิกพลันโทรศัพท์มือถือในมือสั่นเมื่อมองชื่อบุคคลที่โทรเข้ามาความรู้สึกห่อเหี่ยวหมดสนุกความสิ้นหวังถาโถมเข้ามาหากเขาทิ้งงานแล้วออกไปปาร์ตี้กับเพื่อนคุณเลขาคนเก่งต้องตามไปกระทืบเขาถึงที่แน่ๆ

“ไงไอ้นีส”

“เออ”

“ทำเสียงเป็นหมาหงอยไปได้คืนนี้ว่าไงน้องแพทที่มึงชอบกูล็อกคิวไว้ให้แล้ว” เมื่อเห็นวินตราเปิดประตูเข้ามาร่างกายก็เกร็งขึ้นมาอัตโนมัติ

“โทษทีพอดีมีงานสำคัญ”

“อะไรผู้บริหารอย่างมึงก็แค่เซ็นๆเอกสารเองออกมาเจอกันหน่อยน่า” เสียงปลายสายเล็ดลอดออกมาวินตราเท้าสะเอวเอียงคอมองเดนีสภาษากายเหมือนกำลังถามว่า “คุณจะไป?” อะไรทำนองนั้นเดนีสกลืนก้อนน้ำลายเหนียวๆลงคอ

“ไปไม่ได้เว้ยติดงานแค่นี้แหละ” เดนีสวางสายอย่างรีบร้อนวินตรากอดอก

“แทนที่คุณจะเอาเวลาโทรปรึกษาท่านเจ้าสัวที่ไหนได้…” คนตรงหน้าเหมือนน้ำมันที่พร้อมจะราดรดบนกองไฟในอกของวินตราเขาไม่เคยเสียอาการและทำท่าทางแบบนี้มาก่อนไม่ว่าเจ้านายคนไหนก็ตามแต่เจ้านายคนนี้หากไม่ใช่ท่านเจ้าสัวออกปากร้องขอให้มาช่วยดูแลเขาคงไม่มานอกจากจะเสียเวลาชีวิตแล้วสุขภาพจิตดีๆที่เคยมีถูกเผาผลาญไปในแต่ละวันถอนหายใจออกมาไม่รู้วันละกี่ร้อยรอบเหมือนเข็นครกขึ้นภูเขา…แล้วไอ้ครกเซ็งเคร็งนี่ก็ไม่ให้ความร่วมมือแถมยังขยันสร้างปัญหาอีกด้วย

“เขาโทรมาฉันไม่ได้โทรไปกำลังจะต่อสายหาพ่ออยู่นี่ไง” เดนีสโบกโทรศัพท์มือถือเก้ๆกังๆใบหน้าคุณเลขาตึงเครียดถึงที่สุดเหมือนว่าเป็นเจ้าของบริษัทเสียเองอะไรวะ…นั่นมันน้องชายเขาทั้งคนนะโว้ยจะให้ยอมได้ยังไงเดนีสบ่นในใจ