บทที่1.ของขวัญจากพระเจ้า 1

บทที่1.ของขวัญจากพระเจ้า

1สัปดาห์ก่อนวันขอบคุณพระเจ้า...

แมทธิว ดีแลนทายาทเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลดังฝั่งอเมริกาเขานั่งหน้าตึงท่ามกลางญาติสนิทที่มารวมตัวกันในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ เนื่องจากคนในปกครองของชายหนุ่ม ‘เด็กสาว’ ที่เขาอุปการะไว้ หายตัวไปแบบลึกลับ...มีเพียงกระดาษชิ้นเล็กๆ ทิ้งไว้กับ ทารก!! เพศหญิงอีกหนึ่งคน

ยัยผู้หญิงบ้า...งี่เง่าที่เขาโอบอุ้มหล่อนตามคำสั่งคุณย่า แต่หล่อนดันตลบหลังเขา...มีพฤติกรรมที่ไม่น่าอภัย

‘สำส่อน’ นิยามนี้เหมาะกับเด็กสาวใจแตกอย่าง ทิพยอาภา เลียม ที่สุด!!

“จาคอป...เอาเด็กนี่ไปยกให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซะ...ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะออกให้เอง แต่อย่าเอา ‘เด็ก’ มาทิ้งไว้ใกล้ตาฉัน ฉันยังไม่อยากเป็นคนเลวในสายตาทุกคน” เสียงของแมทธิวดุดัน จนไม่มีใครกล้าปริปากท้วง ความคั่งแค้นปะปนมาในกระแสเสียง จนคนได้ยินยังสะท้าน

การ์ดหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ เขาไม่กล้ามองสบนัยน์ตาใสแจ๋วของเด็กน้อยที่นอนมองตาแป๋ว...แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว ชะตาชีวิตเด็กคนนี้จะเป็นเยี่ยงไร...การ์ดหนุ่มยกตะกร้าใบใหญ่...ที่ถูกทำเป็นเหมือนอู่นอนของเด็กน้อยคนนี้ มีกระดาษแผ่นเล็กๆ ห้อยไว้ที่หูตะกร้าลายมือเป็นระเบียนนั่น เขียนระบุชื่อแซ่ของเด็กน้อยที่หน้าตาน่ารักน่าชังคนนี้ว่า Angelina ‘Daughter of Matthew’  จาคอปมองสำรวจใบหน้าเล็กๆ ของเด็กทารกน้อยผิวขาวอ้วนจ้ำม่ำ สลับกับการเปรียบเทียบโครงหน้าของเจ้านาย เขาลงความเห็นแบบฟันธง!! เด็กน้อยในตะกร้ามีส่วน ‘คล้าย’ แมทธิวเจ้านายอยู่สามส่วน หนึ่งคือเรียวคิ้วเข้มๆ กับริมฝีปากหยักส่วนบนที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้านายหนุ่ม รวมถึงใบหูที่มีรอยหยักตรงกลาง...เหมือนกับว่า...เด็กน้อยนี่ ย่อส่วนแมทธิวออกมาเลย

“เออ...ดิฉันคิดว่า...” มาดามแพซี่เอ่ยท้วงเบาๆ แต่ก็ต้องรีบหุบปากฉับ เมื่อลูกเลี้ยงหนุ่มตวัดสายตาไม่พอใจมองผ่านมาที่นาง

“อย่ายุ่งเลยมาดาม เรื่องของแมทธิวให้เขาจัดการเองเถอะ” อาเธอร์ตบหลังมือภรรยาคนที่สองเบาๆ ท่านเป็นบิดาของแมทธิวก็จริง แต่สิทธิ์ขาดเป็นของแมทธิวเองท่านไม่ควรก้าวก่าย เมื่ออำนาจการปกครองจากมาดามจูเลียถูกส่งมอบให้แมทธิว แทนที่จะเป็นท่าน บุตรชายเป็นหลานรัก...เป็นที่โปรดปรานของมารดา แมทธิวมีความเป็นผู้นำสูง เขาถูกปลูกฝังจากมาดามจูเลียตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น

“แต่ว่า...” สาวใหญ่ทอดสายตามองเด็กน้อยนัยน์ตาใสแจ๋ว เด็กคนนั้นรู้อยู่ จนไม่แม้จะปริปากร้อง ใบหน้าเล็กๆ นั่นยังกับนางฟ้าตัวน้อยๆ หัวใจสาวใหญ่ที่อยากมีลูก แต่มีไม่ได้ถึงกับอ่อนยวบ!!

“เอาออกไป!!” เสียงตวาดก้องของแมทธิว ทำให้เด็กน้อยแผดเสียงร้องจ้า...เป็นครั้งแรก เพราะความตื่นตกใจ

“แอ๊ๆ” หนุ่มโสดตัวพ่อ ยกมือกุมขมับ!! เขาเกลียดเด็ก เกลียดเสียงร้องลั่นแบบนี้

“จาคอป!!” แมทธิวตะโกนซ้ำ จนการ์ดหนุ่มต้องรีบลนลาน เขาสอดมือลงไปในตะกร้า ช้อนอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาแบบทุลักทุเล

“ส่งเด็กมาให้ฉันจาคอป” แพซี่อดรนทนไม่ไหว ใบหน้าเล็กๆ นั่นแดงก่ำ มือเล็กกำจนแน่น หลับหู หลับตาส่งเสียงร้องดังลั่น นางกลัวว่าเด็กจะช็อกไปเสียก่อน จึงยื่นมือเข้าช่วย

สาวใหญ่อุ้มเด็กน้อยแนบอก...หล่อนโยกตัวเบาๆ มือเรียวบางตบอยู่ที่ก้นอูมๆ ของเด็กใต้กางเกงผ้าอ้อมที่เหมือนจะชุ่มน้ำ

“โอ๋ๆ ไม่ร้องค่ะ ไม่ร้องนะคะ” นางปลอบ “ให้ใครไปซื้อผ้าอ้อมมาหน่อยสิ เหมือนกางเกงจะแฉะก็เลยโยเย”

จาคอปมองไปที่ตะกร้าที่โอบอุ้มเด็กน้อยไว้ เขาเห็นกางเกงผ้าอ้อมของเด็กถูกซุกไว้มุมหนึ่งของตะกร้าจึงรีบฉวยมาส่งให้มาดามแพซี่

สาวใหญ่ยิ้มให้ เธอคอยๆ ประคองเด็กน้อยที่สงบลงวางบนโซฟาเนื้อนุ่ม พร้อมกับรีบถอดกางเกงของเด็กเพื่อเปลี่ยนผ้าอ้อมเปียกๆ ทิ้งไป

“โอ๊ะโอ๋!! ผู้หญิงด้วยค่ะคุณ เอะ!” นางถอดกางเกงผ้าอ้อม แล้วจึงอุทานเสียงหลง...เมื่อมองเห็นสัญญาลักษณ์บางอย่างบนตัวเด็ก

มาดามแพซี่เงยหน้าขึ้นมองสามี เธอชี้ให้อาเธอร์มองปานรูปหยดน้ำ ตรงขาอ่อนของเด็กน้อย สัญญาลักษณ์คนในตระกูลดีแลน ที่สืบต่อกันมาเป็นทอดๆ เธอสบตาสามี พร้อมกับเหลียวไปมองแมทธิวที่กำลังยืนหน้าตึงอยู่กลางบ้าน

“ดิฉันไม่เห็นด้วยค่ะ ถ้าคุณจะเอาเด็กนี่ไปทิ้งไว้ที่สถานสงเคราะห์” นางกล่าวเสียงแข็ง

เป็นครั้งแรกที่มาดามแพซี่ลุกขึ้นมาต่อต้านลูกเลี้ยง เพราะเห็นแก่เด็กตาดำที่อาจจะเป็นทายาทของแมทธิว

“ผมไม่ได้ขอความเห็นคุณนะมาดาม...ผมสั่ง” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเย็นชา

“ดิฉันก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดีค่ะ ดิฉันจะเลี้ยงเด็กนี่เอง จนกว่าคุณท่านจะกลับมาเป็นคนตัดสินใจ”

หล่อนเชิดหน้าขึ้น เสหลบตาแมทธิว เมื่อชายหนุ่มเบิกตาโต นัยน์ตาเขาลุกวาบ มันเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ!!

“มาดาม?” อาเธอร์พยายามจะท้วง เขาไม่อยากให้บุตรชายยิ่งรู้สึกไม่มีกับภรรยาคนใหม่ไปมากกว่านี้

“คุณพี่คะ ครั้งนี้น้องยอมไม่ได้จริงๆ คุณพี่ก็เห็น” นางกล่าวกับสามีเสียงหนักๆ ไม่มีวันยอมให้สายเลือดของดีแลน ไปตกระกำลำบากที่อื่นเป็นเด็ดขาด!!

วันนี้น่าจะเป็นวันที่มีความสุข เมื่อนานๆ ครั้งที่สมาชิกของดีแลนจะอยู่พร้อมหน้า ที่ขาดก็แค่มาดามจูเลียคนเดียว ท่านเดินไปเซ็นสัญญาโปรเจ็กต์พันล้านที่อิตาลี แต่จะกลับมาก่อนวันขอบคุณพระเจ้าที่จะถึงนี้ อาเธอร์ถอนใจแรงๆ เขาหนักอกที่จะต้องงัดข้อกับบุตรชาย เมื่อเด็กน้อยนั่น!! มีรอยตราของดีแลน มันเป็นข้อพิสูจน์อย่างดีที่สุด เพียงแต่เขาไม่รู้ที่มาที่ไปของเด็กน้อยคนนี้ชัดๆ แค่นั้นเอง

“แมทพ่อว่า...รอให้คุณย่ากลับมาก่อนดีไหมลูก?”

อาเธอร์กล่าว เขามองสบตาบุตรชาย หนุ่มใหญ่เห็นความยุ่งยากในหน่วยตาแมทธิว ก่อนที่เขาจะมองตรงไปยังเด็กน้อยด้วยสายตานิ่งๆ แต่แปลความหมายไม่ออก

ชายหนุ่มเม้มปาก เขาหมุนตัวเดินจากไป ไม่มีคำตอบ แต่ท่านรู้... แมทธิวหาได้สมยอมเพียงแต่เขายังหาทางเลี่ยงไม่เจอ มีจาคอปเดินตามไปห่างๆ

“พูว์!! รอดแล้วจ้ะหนูน้อย...มาอยู่กับฉันนะ ฉันจะเลี้ยงหนูเอง”

มาดามแพซี่ถอนใจพรวด นางช้อนอุ้มเด็กน้อยผิวขาวปานสำลีขึ้นมาแนบอก

“แองเจิ้ล!!” จู่ ๆ นางก็โพล่งออกมาไม่มีปี่มีขลุย อาเธอร์มองไปรอบๆ เขาไม่เห็นนางฟ้าสักคน

“หาอะไรคะคุณพี่...” เสียงภรรยาถามเบาๆ กลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ หนุ่มใหญ่จึงหยุดมองไปรอบๆ เขาหมุนตัวมามองไปยังมาดามแพซี่พร้อมกับถาม “ไหนนางฟ้า มาดามตาฝาดเหรอเปล่า?”

หญิงสาวคลี่ยิ้ม นางชี้นิ้วไปที่เด็กหญิงในอ้อมกอดที่กำลังยิ้มหน้าเป็น มือป้อม ๆ ยัดอยู่ในปาก น้ำลายไหลยืดแทบจะหยด “นี่ไงคะ ‘แองเจิ้ล’ นางฟ้าของคุณย่า” มาดามแพซี่รีบสวมรอยเป็นคุณย่าให้เด็กน้อย เมื่อหลักฐานมีชัดๆ หากต้องตรวจ DNA กันจริงๆ เธอเชื่อว่าเด็กนี่มีสายเลือดของดีแลนชัวร์!!

อาเธอร์โครงศีรษะ ท่านมองดวงหน้าของเด็กหญิงนิ่งๆ

ผ่อนลมหายใจแผ่วๆ ไม่รู้ว่าแมทธิวไปก่อเรื่องอะไรไว้...เด็กน้อยตรงหน้าจึงต้องมารับชะตากรรมที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออก

จากนั้นความอลหม่านก็เกิดขึ้น เมื่อแมทธิวไม่ได้อยู่ทักท้วง มาดามแพซี่จึงเนรมิตถูกอย่างที่เด็กหญิงควรมีในฐานะของ ดีแลน คนหนึ่ง!!

ไม่ว่าจะห้องนอนน่ารัก เสื้อผ้าชุดใหม่ที่แทบจะเหมามาทั้งร้าน อุปกรณ์ของใช้เด็กอ่อน รวมทั้งการประกาศหาพี่เลี้ยงเด็ก...หรือแม่นม มาคอยดูแลเด็กน้อยแบบ24 ชั่วโมง

รัฐแคลิฟอร์เนีย...อเมริกา...

สายตาหวานเศร้ามองเหม่อไปยังท้องทะเลเบื้องหน้า หญิงสาวใบหน้าหม่นนั่งเท้าคางที่ราวระเบียงอาพาร์ทเม้นท์ มีน้ำตาหยดเล็กๆ รินไหลผ่านร่องแก้ม เมื่อความเศร้าเกาะกุมหัวใจดวงน้อย มันเจ็บจุกเหมือนใจจะขาด เพราะจำต้องพลัดพรากจากลูกน้อย...ที่อายุไม่ถึง1ขวบดี

“แกจะร้องไห้ทำไมนักยะ ต่อให้น้ำตาไหลหมดตัว ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อยู่ดี แกตัดสินใจไปแล้วนี่ แบบนี้ดีแล้วแหละ...ดีที่สุดสำหรับแกกับลูกแล้วนะทิพ!!” ไทรีส มัว หนุ่มหล่อหัวใจหญิง เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่ทิพยอาภาไว้ใจ จนยอมบอกเล่าความลับของตัวเองทุกเรื่อง รวมถึงเรื่อง แองเจลิน่า ลูกนอกสมรสของเธอกับแมทธิวด้วย เด็กน้อยที่เกิดมาจากความรักของเธอ กับความใคร่ของบิดา เมื่อแมทธิวเห็นเธอเป็นแค่ เครื่องระบายอารมณ์ เมื่อเธอเป็นแค่เด็กในปกครอง เป็นผู้หญิงที่เขาส่งเสียจนเติบกล้า แต่เธอดันสะเออะไป ‘หลงรัก’ เขาเอง

“ไท ฉันคิดถึงแองเจิ้ล!!” หญิงสาวยกมือปาดคราบน้ำตา เธอเหลียวหลังมามองเพื่อนรัก อธิบายให้เขาเข้าใจความคิดของตนเอง ลูกคือนางฟ้าสำหรับเธอ แม้คนเป็นพ่อจะไม่ต้องการ

“เห้อ!! ตัดใจ นั่นคือสิ่งที่แกควรทำ หากแกยังอยากจะมีชีวิตรอดบนโลกเบี้ยวๆ ใบนี้”

หนุ่มหล่อหัวใจสีชมพูเอ่ยเตือน คนอย่างแมทธิว ดีแลน ผู้ชายจองหองคนนั้นคงไม่ชายตาเด็กสาวกำพืดต่ำต้อยเรี่ยดินอย่างเพื่อนสาวข้างตัว เมื่อเขาคิดว่าตัวเองเป็นเทวดายืนอยู่เหนือน่านฟ้า มีแต่ผู้คนหมอบกราบยอมสยบให้ ความหยิ่งผยองของแมทธิว คนทั่วไปย่อมรู้ดี เขาถูกเลี้ยงดูมาจากผู้หญิงบ้าอำนาจ!! มองคนต่ำกว่าไม่ต่างอะไรกับเศษขยะ ชอบสร้างภาพว่าเป็นคนใจบุญ แต่ฉากหลังโสมมจนไม่อยากกล่าวถึง

“ฉันรู้... แต่นั่นลูกฉันนะไท!!” หญิงสาวท้วง ทิพยอาภาใจแทบขาด ตอนที่ตัดใจทิ้งลูกน้อยไว้ในคฤหาสน์หลังนั้น หลังเธอถูกแมทธิวเรียกไปพบ เธอหอบลูกไปด้วย และตัดใจจากมา ทิ้งสายเลือดของเขาไว้ต่างหน้าตัวเอง

“แองเจิ้ลอยู่กับแกจะพาให้ทุกข์ไปกันใหญ่น่ะสิ... แกรู้ตัวมั้ยทิพ...รู้ไหมว่าตัวเองโทรมขนาดไหน แกกินน้ำตาต่างข้าวมานานแล้วนะยะ!!”

ทิพยอาภาผ่ายผอม หล่อนซูบลงตั้งแต่คลอดลูกน้อย หล่อนโชคดีที่ไทรีสอยู่ข้างๆ ไม่อย่างนั้นทั้งทิพยอาภาและแองเจลิน่า คงไม่อยู่รอดมาถึงตอนนี้ เมื่อหล่อนถูกชายหนุ่มอับเปหิมา ตั้งแต่วันที่เขาฟัดหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดี

เขาอ้างว่าเมา...

และมันเป็นเรื่องจริง...

18 เดือนก่อน...

วันนี้เป็นวันสำเร็จการศึกษา หลังผ่านพิธีรับประกาศนียบัตรทิพยอาภาได้รับโทรศัพท์จากผู้อุปการะครั้งแรก...เขาอนุญาตให้เธอไปพบ สร้างความยินดีให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก เธอหอบประกาศนียบัตรไว้ในอ้อมแขน ขณะที่นั่งอยู่ตอนหลังรถยนต์ยุโรปยี่ห้อดัง เพื่อนร่วมรุ่นโบกมืออวยพรกันอย่างเซ็งแซ่ เมื่อพวกเขารู้ดี พ่ออุปถัมภ์ของเธอคือใคร

แมทธิว ดีแลน

พ่ออุปถัมภ์ของเธอตั้งแต่เธอสิบขวบ จนปัจจุบันทิพยอาภามีอายุยี่สิบสามปี

หญิงสาวแอบมองชายหนุ่มอยู่ห่างๆ ผู้ชายอายุสามสิบห้า แต่เขาไม่แก่เลยสำหรับเธอ หญิงสาวหลงรูปของแมทธิว มโนในใจว่าเขาคงเป็นเจ้าชายที่มีจิตใจประเสริฐ แต่ความเป็นจริงโหดร้ายจนไม่อยากคิด!!

ทิพยอาภาได้พบเจ้าชายในฝันสมใจ แต่เขาเมาจนครองสติไม่อยู่ตอนที่เธอเข้าไปหา

เรื่องทั้งหมดจึงเกิดขึ้น เธอโทษแมทธิวได้ไม่เต็มปาก เมื่อมันเกิดขึ้นจากความสมยอมของตัวเอง เพราะหากเธอขัดขืนมากกว่านี้ ผู้ชายที่ไร้สติ แบบเขา... ก็คงทำอะไรเธอไม่ได้เช่นกัน แต่การตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา คือความฝันอย่างหนึ่งของเด็กสาวไร้เดียงสาแบบเธอมาตลอด หญิงสาวจึงยอมทอดร่างสนองอารมณ์ดุดันของแมทธิวอย่างยินดี