บทที่2.คัดเลือก พี่เลี้ยงเด็ก 3

ปีกซ้ายของคฤหาสน์ดีแลน...

ปีกขวาคือพื้นที่ส่วนตัวของมาดามจูเลียกับแมทธิว ดังนั้นปีกซ้ายทั้งแถบจึงเป็นพื้นที่ของอาเธอร์กับมาดามแพชี่ และเวลานี้อีกส่วนหนึ่งถูกกันเป็นของหลานสาวคนใหม่ของมาดามแพชี่...แองเจลิน่า

ทิพยอาภาเริ่มงานอย่างแข็งขัน เธอไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลยสักทีที่ต้องอยู่ใกล้ชิดกับบุตรสาวยี่สิบสี่ชั่วโมงคือความสุขของเธอ แม้จะแค่เพียงนั่งมองเงียบๆ

“พักกินข้าวบ้างเถอะ เดี๋ยวจะเป็นลมไป” สวีตตี้เดินเข้ามากระซิบบอกด้วยความหวังดี หล่อนชะเง้อมองคุณหนูตัวน้อยที่หลับสนิทอยู่บนแปลนอนยิ้มๆ

หญิงสาวพยักหน้ารับ...เธอเอื้อมมือดึงผ้าโปร่งๆ คลุมแปลไว้อีกชั้น เพื่อป้องกันแมลงตัวเล็กๆ มากวนการนอนหลับของบุตรสาว เป็นความใส่ใจที่สวีตตี้แอบทึ่ง

ในครัว...สถานที่พักผ่อนของสาวใช้…

ทิพยอาภาก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานเงียบๆ เธอฟังเสียงคนอื่นคุย แต่ไม่ได้คิดจะไปร่วมวงสนทนา เมื่อต้องเก็บตัวป้องกันความผิดพลาด...

“คุณแมทกลับมาเมื่อสักครู่...เธอเห็นเขายัง” สาวใช้วัยรุ่นรูปร่างอวบอัดกระซิบบอกเพื่อนวัยเดียวกัน

หล่อนผู้นั้นทำตาโต “จริงเหรอ? ...ดีจัง” แววตาหมายหมาดลุกโชน ทิพยอาภาก้มหน้าลง หัวใจเธอปวดแปลบ เพียงแค่เขาปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ เธอก็แทบจะกลืนข้าวไม่ลงคอ หญิงสาวตัดใจ เธอวางช้อน ผุดลุกขึ้นยืน เทอาหารเหลือทิ้งในถังขยะและล้างทำความสะอาดจานที่เธอใช้เงียบๆ

มีสายตาหลายคู่มองตาม...มีทั้งมิตรและศัตรู เพราะทิพยอาภาเป็นคนใหม่

“เธอๆ ชื่ออะไรอะ?”

น้ำเสียงฟังแล้วเป็นมิตร หญิงสาวยิ้มอ่อน “อริสจ้ะ” นามสมมุติที่ไทรีสตั้งให้ เธอท่องจำจนขึ้นใจ

“สวีตตี้นะ เราดูแลคุณหนูด้วยกัน ต้องรู้จักกันไว้” สวีตตี้ยิ้มแป้น เธอไม่ต้องทำงานบ้านเพราะต้องดูแลคุณหนูนี่แหละ เพียงแต่เธอไม่มีความชำนาญมาดามแพชี่จึงต้องเปิดรับคน

“ลูกกาฝาก...ต้องมีพี่เลี้ยงด้วยเหรอว้า” เสียงแขวะลอยตามลมมา จากกลุ่มสาวๆ ที่ซุบซิบกันก่อนหน้านี้

“ไม่รู้อย่าปากมากน่าไวโอเล็ต!! คุณหนูไม่ใช่ลูกกาฝาก คุณหนูเป็นลูกสาวคุณแมทธิว!!”

สวีตตี้หันไปตวาดแว๊ด!! หล่อนจิกตามองสาวกลุ่มนั้นแบบไม่กลัวเกรง

“อย่าคิดว่าเป็นคนโปรดของมาดามแพชี่แล้วฉันจะกลัวหล่อนนะยะ!!” เสียงผู้หญิงสวยคมคนนั้นตอบกลับมาแบบไม่กริ่งเกรงเช่นกัน ทิพยอาภารีบจดบันทึกลงไปในสมอง ผู้หญิงชื่อไวโอเล็ตคนนี้ เธอควรอยู่ให้ห่างๆ เมื่อหล่อนทำท่ากร่าง พร้อมที่จะหาเรื่องคนอื่น

“โธ่!! ฉันไม่เคยลำพองนะ เพราะยังไงเสียเรามันก็ขี้ข้า...แต่คนอื่นสิ!! ทำเป็นผยอง...เพราะต่อให้คุณแมทเอาเธอจริง...มันก็จะเป็นแค่ครั้งเดียวที่เธอได้นอนถ่างขาให้เขา...หลังจากนั้น หล่อนก็จะโดนเขี่ยทิ้ง” สวีตตี้ยืนจังก้า เธอลอยหน้าลอยตาพูดตอบกลับ เพราะฝ่ายตรงข้ามหวังสูง หล่อนตั้งใจอ่อย!! แมทธิว...หวังจะถีบตัวเองให้พ้นจากสถานภาพต่ำต้อย โดยไม่คิดประมาณตน!!

“อี...อีๆ ...” ไวโอเล็ตโกรธจนหน้าแดงก่ำ เมื่อสวีตตี้ขุดเอาความคิดของเธอขึ้นมาแฉ และมันเป็นเรื่องที่เธอแอบหวังไว้เสียด้วย

ทิพยอาภาเลี่ยงหลบออกมาจากสถานการณ์เลวร้ายนั่น เธอกดยิ้มหยันๆ มุมปาก คิดสมเพชตัวเองในใจ

เธอนี่ไง...คนที่ถูกเขี่ยทิ้ง!!

เมื่อหมดความหวาน เธอก็ไร้ประโยชน์ ช่วงเวลาชื่นมื่นหมดลงในเวลาสั้นๆ

กับหนึ่งคืนแห่งความทรงจำ ที่ทิพยอาภาไม่เคยลืม...

เธอจำให้ดีความรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ เมื่อเธอกำลังได้พบผู้อุปถัมภ์ที่เมตตาส่งเสียให้เธอเรียนจนจบชั้นปริญญาตรี!!

ทิพยอาภาไม่เคยได้เห็นหน้าแมทธิวตลอดเวลาช่วงที่เขาเป็นผู้อุปการะเธอ เธอรู้แค่ว่าใครเป็นคนมอบทุนการศึกษา รวมทั้งค่าใช้จ่ายของเธอทั้งหมดให้ เธอเฝ้าติดตามเขาจากข่าวก็อตซิป และเผลอตัวหลงรักเขาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้...ดังนั้น เมื่อแมทธิวอยากพบเจอหลังจากที่เธอรับประกาศนียบัตรมาหมาดๆ เธอจึงรีบแจ้นไปหาเขาตามความต้องการ

ช่วงเวลานั้น...เธอจดจำได้อย่างไม่มีวันลืม...

หญิงสาวหมุนซ้ายหมุนขวา...เธอมองรอบตัวด้วยความรู้สึกหวาดๆ

มันเป็นปาร์ตี้เล็กๆ ของหนุ่มไฮโซ...มีเครื่องดื่มวางเรียงไว้ให้บริการบนโต๊ะกลางห้อง แสงไฟถูกหรี่ลง จนดูเหมือนกลางคืน ทั้งๆ ที่เพิ่งจะบ่ายกว่าๆ ตอนที่เธอเดินทางมาถึง ทิพยอาภาเบี่ยงตัวหลบ เมื่อมีใครบางคน พยายามยื่นมือมารั้งเธอเข้าไปกอด คนเหล่านั้นกำลังเมามาย เมื่อพวกเขาคงเริ่มดื่มตั้งแต่ช่วงเช้า หญิงสาวถอนใจเฮือกใหญ่ๆ พยายามเพ่งมองฝ่าความสลัวเพื่อค้นหาแมทธิว...

และในที่สุดเธอก็เจอ...

ผู้ชายที่เด่นสะดุดตาที่สุด...เขานั่งอยู่บนโซฟาสีแดงสด ขนาบข้างด้วยสาวสวยรูปร่างอวบอัด เขาและเธอกำลัง ‘จูบ’ กันอย่างมันหยด พันตู...แลกลิ้นกันนัวเนียโดยไม่สนใจสายตาของคนรอบข้าง ตอนที่ทิพยอาภาเดินเข้าไปหยุดอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าของเธอผ่าวร้อน เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นภาพสุดพีค...เป็นการแสดงออกถึงความกำหนัดที่เป็นแบบสามมิติ และสามารถจับต้องได้

“อะแห้ม!!” หญิงสาวแสร้งกระแอม...เพราะหากปล่อยนานกว่านี้ เธอกลัวว่ามันจะเลยเถิด

แมทธิวถอนปากออกมาจากการจุมพิตแบบถึงพริกถึงขิง เขาดันตัวคู่ขาออกห่างๆ หรี่ตามองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตามีคำถาม?

“เธอเป็นใคร?” ในสติอันน้อยนิด แมทธิวรู้แค่ว่าผู้หญิงตรงหน้า...ดูงดงามเหมือนนางฟ้า บริสุทธิ์และชวนชิม

ดวงตากลมโตฉ่ำหวานจนเขาเผลอมองตาม ผมสีดำเคลียไหล่ จนนึกอยากจะสัมผัส...

หญิงสาวกอดใบประกาศนียบัตรแนบอก เธอช้อนสายตามองสบนัยน์ตาเขา “ทิพมาตามคำสั่งคุณ ทิพมาเพื่อขอบคุณ คุณค่ะ”

แมทธิวหรี่ตา สายตาเขาพร่ามัวจนมองผู้หญิงตรงหน้าเป็นแค่ภาพเงาวูบวาบ ซ้อนทับกันไปมา

เขายกมือตบท้ายทอยแรงๆ พยายามทรงตัวยืน เดินเซแซ่ดๆ เข้าไปในห้องนอน มีทิพยอาภาเดินตามไปห่างๆ เธอคิดว่าชายหนุ่มต้องการความเป็นส่วนตัวเพื่อจะได้พูดคุยกับเธอ

ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนแผ่บนที่นอนขนาดคิงไซด์ เขาผงกศีรษะมองหญิงสาว กระดิกปลายนิ้วเรียกหล่อน

“มานี่สิ!!”

เธอเดินเข้าไปหาเขาแบบกล้าๆ กลัวๆ ไม่เคยคิดว่าจะต้องพูดคุยกับผู้มีพระคุณในห้องนอนที่บรรยากาศรอบตัวชวนขนลุก

ปุบๆ

ฝ่ามือใหญ่ตบลงบนที่นอน เขานอนหลับตาพริ้ม!!

หญิงสาวกลั้นใจ ก้าวเดินไปตามคำร้องขอ กริยาที่แมทธิวแสดงออก เขาต้องการให้เธอนั่งลงบนที่นอน

เป็นการเสี่ยงที่จะใกล้ชิดเพศชายครั้งแรก...แต่เมื่อคนตรงหน้าคือแมทธิว ความกลัวจึงไม่มี มีแต่ความตื่นเต้น!!

เมื่อทิพยอาภาเทิดทูนชายหนุ่มประดุจเทพบุตร เขายื่นหัตถ์พระเจ้าฉุดเธอขึ้นมาจากขุมนรก ให้เธอได้เชิดหน้าต่อตากับคนอื่นได้แบบภาคภูมิใจ ส่งเสริมให้เธอมีความรู้...และอนาคตเธอคงมีชีวิตที่ดีแฉกเช่นคนอื่นๆ

เธออิงสะโพกกับขอบเตียง โน้มตัวลงไปใกล้ๆ เพื่อฟังคำพูดอู้อี้จากปากของแมทธิว

แต่...

สิ่งที่เธอได้รับไม่ใช่คำพูด...แมทธิวรั้งเธอแรงๆ จนเผลอตัวล้มลงมาบนฟูกนอน ที่นอนไหวยวบจากน้ำหนักตัวของทิพยอาภา

“อุ้ย!!”

เสียงอุทานดังได้แค่ครั้งเดียว

เมื่อแมทธิวพลิกตัวเร็วๆ เขาคร่อมทับทิพยอาภาไว้ทั้งตัว ดวงตาสีนิลจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาฉ่ำวาว กลิ่นของหล่อนที่รวยรินออกมา ทำให้แมทธิวรู้สึกพลุ่งพล่าน เลือดลมเขาสูบฉีด ลมหายใจหอบกระเส่า กลิ่นสาบสาว!! ที่ชายหนุ่มไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากหญิงคู่นอนคนไหนเลย?

เรียวปากสีเข้มกดปิดริมฝีปากอ่อนนุ่ม เขาบดปากช้าๆ เบี่ยงนิดๆ เพื่อแย้มกลีบปากสีอ่อน ก่อนจะแทรกปลายลิ้นสุดชำนาญเข้าไปลุกไล้ปลายลิ้นเล็กๆ ที่พยายามถอยหนี เป็นการถูก ‘จูบ’ ครั้งแรก จากคนที่ตัวเองฝันถึง จากที่คิดจะผลักไส เพราะตกใจการกระทำ กลับกลายเป็นว่า... ทิพยอาภาเชิดหน้าขึ้น สนองการ ‘จูบ’ แบบดุดันของแมทธิวด้วยความยินดี รสหวานซ่านใจแผ่กระจายไปทั่วทุกอณูผิว...ประกาศนียบัตรเกียรติยศหลุดจากมือทิพยอาภา หล่นอยู่ข้างเตียงนอน

มือของแมทธิวเหมือนหนวดปลาหมึก เขาแตะตรงไหนผิวกายของเธอก็รู้สึกร้อนวูบ ชายหนุ่มลูบคลำร่างกายของเธอเหมือนกำลังสำรวจความอุดมสมบูรณ์

ทิพยอาภาผวาเยือกเมื่อชายหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อชุดครุยที่เธอสวมใส่มา มือของเขาลูบไล้อยู่ใต้ฐานอก ก่อนจะเคลื่อนที่กอบกุมอกอูมอิ่มไว้แบบแนบแน่น เขาบีบเคล้นความหนั่นแน่นเบาๆ “อืมมม” เธอเผลอตัวครางกระเส่า แม้ปากยังถูกปิดด้วยปากของแมทธิวเช่นเดิม

สองแขนวางคล้องเหนือบ่ากว้าง ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรู้สึกตรงหน้า ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวอีกต่อไป...

ชายหนุ่มถอนปากออกจากความหวานฉ่ำ เมื่อยังมีอะไรๆ อีกมากมายให้สำรวจ แม้จะเมาจนสติเกือบปลิดปลิว แต่แมทธิวมั่นใจ เขาพาคู่นอนถึงฝั่งฝันก่อนที่เขาจะหลับได้แน่ๆ ปลายจมูกกดแนบแอ่งชีพจร เขาสูดกลิ่นหอมหวาน ที่แมทธิวแน่ใจ กลิ่นของหล่อนเหมือนกลิ่นดอกหญ้าที่ผลิบานเวลาเช้าตรู่ กลีบเล็กๆ และบางเบาแย้มบานรอแสงอรุณ เป็นกลิ่นที่สะอาดสดชื่นที่เขาชื่นชอบ ชายหนุ่มจึงวนเวียนสูดกลิ่นหอมละมุนนั่นด้วยความหลงใหล ไรหนวดสากๆ ลากผ่านเรือนกายอวบอิ่ม เขาเชยชมความงดงามทั่วๆ แวะขบเม้มจุดอันตรายบนตัวหล่อนหลายครั้ง ดูดดึงยอดอกสีปลั่งจนหญิงสาวผวาเยือก!! ร่างกายร้อนวูบวาบ แต่กลับทำให้ทิพยอาภา...คล้อยตามได้ง่ายๆ

“ชอบละซิ”

คำถามที่แฝงความหยามหยัน เมื่อคนใต้ร่างเขาครางเสียงละเมอ

หญิงสาวสะบัดใบหน้า เธอไม่ได้ตอบกลับคำถามนั่น เวลานี้ทิพยอาภาเหมือนตกอยู่ในบ่วงหวาม เธออยากเดินไปข้างหน้า อยากไปให้ถึงปลายทาง ถึงจะยังไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดเธอต้องเจออะไร หญิงสาวก็อยากไปให้ถึง!!

แมทธิวกระชากปราการด่านสุดท้ายบนเรือนกายอวบอิ่มสุดเสน่หาทิ้ง เขาแทรกตัวตนขนาดใหญ่ลงไปแบบไม่ออมแรง ก่อนจะชะงักกึก!! เมื่อความรู้สึกกระซิบเตือน...เขาเพิ่งจะฉีกกระชาก เยื่อบางๆ ที่ผู้คนทั่วไปเรียกว่า ‘พรหมจรรย์’ พร้อมกับเสียงร้องกรี๊ดๆ ของผู้หญิงที่นอนระทดระทวยใต้ร่างกายของเขา

“กรี๊ด!!”

ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง!! เขาก้มมองหล่อนผ่านม่านตาฝ้ามัว

ใบหน้าหล่อนเผือดซีด น้ำตาไหลกลบตา...หล่อนคงเจ็บปวดทรมานจนชายหนุ่มรู้สึกเวทนา

เขาสูดลมหายใจแรงๆ โน้มตัวลงใกล้ๆ แมทธิวบดจูบหล่อนเพื่อหันเหความสนใจ โดยที่ร่างกายยังเชื่อมติดกัน

ความช่ำชองของแมทธิวทำให้ทิพยอาภาคลายความเจ็บ เขาเบี่ยงเบนความสนใจของหล่อนด้วยการปรนเปรอร่างกายส่วนอื่นของทิพยอาภาแทน ความกระสันซ่านหวนคืนกลับมาอีกครั้ง ดังนั้น... เมื่อแมทธิวเสือกเสยร่างกายของเขาเข้าใส่ หญิงสาวที่ไม่รู้ประสาก็แอ่นสะโพกตอบรับ บทเพลงแห่งรักจึงเริ่มต้นอีกครั้ง ด้วยจังหวะเนิบนาบ จนถึงจังหวะถี่ยิบ!!

ร่างกายของทิพยอาภาสั่นคลอน...เพราะชายหนุ่มโหมกำลังใส่แบบสุดแรง ความหวามแผ่ซ่าน จนกระทั่ง...ความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในร่างกาย ระเบิดพร่างพราย พร้อมกับเสียงกรีดร้อง... “อ้ายยยย...”

แมทธิวโจนจ้วงสุดแรงที่เหลือ เขาตามหล่อนไปติด และเผลอตัวปล่อยเชื้อพันธุ์ชีวิต สาดใส่หล่อนจนหมดทุกหยาดหยด...

เขาพลิกกายลงด้านข้าง รั้งหล่อนมากอดแนบอก และหลับสนิทในนาทีต่อมา....

โดยที่ด้านนอก เหล่าหนุ่มสาวยังคงสนุกสนานกันการสังสรรค์แบบไร้กรอบ...