ฉันลุกขึ้นจากเตียงวิ่งไปที่ประตูแต่มันไม่ทันเพราะถูกบาสคว้าตัวเอาไว้ได้ทัน ทำให้ร่างของฉันถูกเหวี่ยงมากระแทกกับเตียงอีกครั้ง “ผมไม่อยากทำให้พี่เจ็บตัวนะ” บาสบอกเสียงแข็ง “แค่ผู้หญิงคนเดียวถึงกับต้องทำกับแบบนี้เลยหรือไง” ฉันกำลังเตือนสติว่าสิ่งที่บาสทำมันผิด แต่เขาขาดสติไปแล้วไม่รับฟังอะไรที่พูดทั้งนั้น“ใช่แค่ผู้หญิงคนเดียว แต่ดันเป็นผู้หญิงที่ผมรักมากซะด้วยสิ” ร้อยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นมาที่มุมปากของเขาบาสขึ้นมาคร่อมบนตัวของฉัน ฉันทั้งดิ้นและหยิกๆ ที่แขนเขาจนถูกรวบแขนทั้งสองข้างขึ้นมาขึงตรึงไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา“บาส ตั้งสติอย่าทำแบบนี้กับพี่นะ!!” ฉันพยายามร้องบอก แต่ต่อให้พูดจนไม่มีเสียงก็ไม่ได้รับความเห็นใจ “เคยมีอะไรกับไอ้อลันแล้วนี่ ไม่ต้องกลัวพี่แพรไม่เจ็บหรอก” “อย่านะบาส กรี๊ด!!” ฉันร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังเมื่อใบหน้าคมคายของบาสก้มลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอ ใจมันแทบแหลกสลายถ้าหากวันนี้ฉันมีอะไรกับบาสจริงๆ คงไม่สามารถยอมรับได้ “อย่าดิ้นเดี๋ยวจะเจ็บเอานะ” บาสพูดอู้อี้อยู่ตรงซอกคอของฉัน จากนั้นมันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ในตอนที่ริมฝีปากหน่กดทับหนักๆ “ปล่อยนะ ฉันบอกให้
เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมงๆ ยังไม่มีวี่แววว่าอลันจะกลับขึ้นมาบนห้อง เขารู้บ้างไหมว่าฉันรอ รอให้เขามาปลอบใจ ในตอนนี้ฉันต้องการเขามากที่สุด ผ่านไปครู่ใหญ่ฉันตัดสินใจค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำ ฉันใช้มือถูตัวเองจนแดงเพื่อลบรอยที่น่ารังเกียจ สัมผัสที่น่าขยะแขยงทั้งน้ำตา “อึก~” ฉันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นในห้องน้ำแล้วก้มหน้าร้องไห้ ไม่เคยมีครั้งไหนที่มันรู้สึกอยากจบชีวิตตัวเองมากเท่าครั้งนี้มาก่อน บาสทำกับฉันได้ยังไง ฉันรักและเอ็นดูเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ คนหนึ่ง แต่นี่หรอคือสิ่งที่ได้ตอบแทน ผู้หญิงคนนั้นทำให้บาสเป็นบ้าได้ขนาดนี้เชียวหรอ ทำร้ายแม้กระทั่งฉัน ฉันใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานนับชั่วโมง แต่อลันก็ยังไม่มา จะโทรไปก็ไม่กล้า ทั้งที่เรายังเป็นแฟนกันอยู่แต่ จู่ๆ ทำไมฉันถึงรู้สึกห่างไกลจากคำนั้น…จะโทรไปหาเพื่อนก็ไม่กล้า ไม่อยากเล่าอะไรตอนนี้ ฉันได้แต่นั่งรอที่โซฟา เปิดทีวีทิ้งไว้แต่ไม่ได้สนใจ สายตามันเอาแต่จ้องมองดูเบอร์ของอลันในโทรศัพท์ เวลาผ่านไปจนถึงตีสอง ในขณะที่ฉันถอดใจและคิดว่าอลันคงไปแบบไม่กลับมาแล้ว เขารังเกียจฉันไปแล้วจริงๆ แต่จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดเข้ามา ฉันค่อยๆ ยิ้มได้เม
อลันนิ่งไปครู่หนึ่ง ทำเอาใจฉันมันเจ็บจี๊ดถึงจะเข้าใจว่านี่มันคือรอยของคนอื่นเขาคงไม่อยากสัมผัส แต่ฉันไม่อยากให้มีรอยของใครนอกจากรอยของเขา“ถ้านายยังไม่พร้อมงั้นก็นอนเถอะ” ฉันดันตัวอลันออก แต่เขาไม่ยอมลุกไปไหนยังคร่อมบนตัวฉันอยู่ “ไม่อยากทำไม่ใช่หรอ ?“ ฉันถามย้ำ อลันเงียบครู่หนึ่งสายตามองตรงรอยแดงบนเนินหน้าอกของฉัน ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมาแล้วใช้ริมฝีปากสัมผัสที่รอยนั่น “…อลัน อ๊ะ” ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดบริเวณเนินหน้าอก บ่งบอกว่าตอนนี้อลันกำลังลบรอยนั่นอยู่ ฝ่ามือใหญ่สัมผัสที่สะโพกของฉันแล้วค่อยๆ ลูบไล้ขึ้นลงช้าๆ อลันลากริมฝีปากไปทั่วเนินหน้าอก เขาขบเม้มทำรอยไว้ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาที่ซอกคอ “อื้อ~” มันรู้สึกว่านอกจากจะทับรอยที่บาสทำไว้แล้วอลันยังทำรอยเพิ่มอีก เพราะฉันเจ็บจี๊ดๆ หลายจุดที่ริมฝีปากหนาค่อยๆ ลากผ่าน ครู่หนึ่งอลันก็หยัดตัวขึ้นแล้วลุกออกไปจากตัวฉัน จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้า ฉันเองก็ไม่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเสียเปล่า รีบจัดการสอดเสื้อผ้าของตัวเอง หลังจากถอดเสื้อแล้วอลันก็กลับขึ้นมาคร่อมบนตัวฉัน เรามองตากันอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่อลันจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “ขอโทษที่ไม่ไ
ช่วงสายของอีกวัน ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นอลันนอนข้างๆ แล้ว ฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นข้อความที่อลันส่งมา อลัน: เห็นนอนอยู่เลยไม่อยากกวน เลิกเรียนจะไปหาที่ห้องแฟนเด็กคนซึนของฉันนี่นะ ข้อความแค่นี้กลับทำให้ฉันยิ้มออกมาได้ ฉันลุกขึ้นมาหยิบผ้าขนหนูพันตัวเพราะเมื่อคืนหลังจากที่เจอศึกหนักก็หลับไปเลย ไม่ได้ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ครั้งนี้กล้าส่องกระจกและมองได้เต็มตาเพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของฉันมีแต่ลอยที่อลันทำไว้ วันนี้ฉันว่าจะเข้าร้านสักหน่อยอารมณ์ดีขึ้นมากๆ หลังจากที่ถูกปลอบใจไปเมื่อคืน #ช่วงเย็น อลันโทรบอกว่าไม่ได้มาหาฉันที่คอนโด ให้ฉันไปหาเขาที่อู่แทนเพราะไม่ได้ขับรถไปเรียน ไม่มีรถกลับคอนโด@อู่ซ่อมรถมาถึงก็เห็นอลันกับเพื่อนนั่งดื่มกันอยู่ ฉันจึงเดินไปนั่งข้างๆ เขา “จะกลับเลยไหมหรืออยากดื่มกับเพื่อนก่อน ?”“ขอดื่มสองชั่วโมง”“อื้อ” “เป็นเด็กดีจังเลยนะมึงช่วงนี้” กันพูดแซว แต่อลันไม่สนใจก่อนจะหันมาถามฉัน “ดื่มไหม ?”“อื้อ ดื่มก็ได้ถ้านายอนุญาต ^_^”“ดื่มเยอะๆ คืนนี้จะได้….”“อลัน!!” ฉันจ้องอลันเขม็งเพราะรู้ว่าเขากำลังจะพูดเรื่องลามกต่อหน้าเพื่อนๆ “พูดมาเถอะพวกกูจะทำเป็นไม่ได้ยิน”
ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มเดินกลับมาหาอลัน พอนั่งลงข้างๆ เขาก็โอบฉันไว้เหมือนเดิมจากนั้นก็เอาปลายคางมาเกยไว้บนไหล่ด้วยท่าทางออดอ้อน “พ่อว่าไงบ้าง” “ก็บ่นนิดหน่อยบาสคงจะโทรไปฟ้อง นายมีคลิปกล้องวงจรปิดในมือถืออยู่ใช่ไหม ส่งคลิปที่บาสกำลังจะปล้ำฉันให้หน่อยสิ เดี๋ยวฉันจะส่งให้พ่อดูจะได้ตาสว่างสักที” “พ่อโทรมาว่ายังไง ?” อลันขมวดคิ้วถาม ทำไมถึงต้องอยากรู้ในสิ่งที่ฉันไม่อยากบอกด้วยนะ จริงๆ ฉันไม่ได้อยากมีเรื่องปิดบังอะไร แต่เรื่องที่พ่อสั่งห้ามไม่ให้คบกับอลันฉันไม่อยากพูด เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี “แค่โทรมาถามว่าทำไมถึงปล่อยให้บาสถูกทำร้ายแถมยังไม่ยอมไปดูที่โรงพยาบาล”“โทรมาแค่นั้น ?”“อื้อ แค่นั้นจริงๆ” อลันหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อฉันจึงชวนเปลี่ยนเรื่องคุย “มหาวิทยาลัยนายใกล้ปิดเทอมแล้วนี่ ใช่ไหม”“อืม อีกเดือนกว่าๆ” “แล้วนายจะกลับบ้านไหม ?”“ถามแบบนี้แปลว่าอยากจะกลับด้วย ?”“บ้า ฉันจะไปกับนายทำไมล่ะ”“ไปไหวพ่อ”ตึกตัก! ตึกตัก! อลันจะรู้ไหมว่าคำพูดเหล่านั้นมันทำให้ใจของฉันเต้นรัวขนาดไหน “ฉันอยากจะชวนนายมาทำงานเป็นพนักงานเสริฟที่ร้านต่างหาก”“ชวนผัวไปทำงานที่ร้าน ?”
ฉันรู้ว่าพี่เพิร์ทตั้งใจพูดเหน็บอลัน คำพูดนั้นไม่ใช่แค่ทำให้อลันหงุดหงิด ฉันเองก็ด้วย ตัวเองทำเลวเอาไว้ทิ้งฉันให้ร้องไห้แทบตายแล้วมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้กัน จะมาเสียดายในวันที่ฉันไม่ต้องการแล้วมันมีประโยชน์อะไร ที่ผ่านมาเราไม่ได้คุยกันพอเจอหน้าทำไมต้องทิ้งคำพูดไม่ดีเอาไว้ “มึงมีปัญหาอะไร ?” อลันถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว “เปล่า กูไม่มีปัญหาแค่เห็นแล้วมันขำที่มีปัญญาซื้อได้แค่นี้” อลันกำหมัดแน่น ถ้าไม่ได้อยู่ในห้างเขาคงจะจัดการพี่เพิร์ทไปแล้วแน่ๆ “แพรน่าจะเลือกคบคนที่เหมาะสมกับตัวเองหน่อยนะ” “ของแบบนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความชอบค่ะ มันอยู่ที่ว่าใครเป็นคนซื้อให้มากกว่า อีกอย่างแพรไม่ได้มองที่ความเหมาะสม แพรเลือกตามความรู้สึกของตัวเองค่ะ” “อย่าซีเรียสสิแพร พี่ก็แค่แวะมาทักทายตามประสาคนเคยรักกัน….” พี่เพิร์ทแสยะยิ้มพูดยั่วโมโหอลัน “อลันใจเย็นๆ นะ” ฉันกุมมืออลันแน่นเพราะตอนนี้เขาเหมือนคนที่กำลังจะหมดความอดทนเต็มที “ไปกันเถอะ” ทางที่ดีฉันควรดึงอลันออกไปจากตรงนี้ก่อนที่จะเกิดเรื่อง “ถ้าแพรเบื่อๆ ก็กลับมาหาพี่ได้นะ พี่พร้อมจะปรับปรุงตัวเอง ยังไงซะพี่กับแพรก็เหมาะสมกันมากกว่าไอ้เด็กนี่
#คอนโดฉันทิ้งกระเป๋าสะพายลงบนเตียงแรงๆ แล้วนั่งกระแทกลงเตียงอย่างหงุดหงิด การทะเลาะกันเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนว่าฉันกับอลันจะทะเลาะกันบ่อยเอามากๆ อย่าหาว่าฉันเปรียบเทียบเลย แต่ตอนคบกับพี่เพิร์ทเราแทบจะไม่ทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ แต่กับอลันอะไรนิดหน่อยก็เป็นเรื่อง เฮ้อ… ฉันทิ้งตัวนอนราบลงบนเตียงพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ คลิปก็ยังไม่ได้ส่งไปให้พ่อดู ไหนจะมาทะเลาะกับแฟน ไหนจะเจอแฟนเก่าที่นิสัยแย่ๆ แบบนั้น นี่ชีวิตของฉันมันจำเป็นต้องเจออะไรมากมายขนาดนี้ในเวลาเดียวกันหรือเปล่า ฉันยกมือขึ้นจ้องมองนิ้วที่สวมแหวนที่อลันซื้อให้ในวันนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกกับอลันมากๆ เหมือนให้เขาไปทั้งใจแล้ว ทั้งที่ไม่ชอบเด็กแท้ๆ แต่กับอลันฉันแพ้ให้เขาทุกทางจริงๆ ฉันกดส่งข้อความไปหาอลันขอคลิปจากเขาเพราะอยากให้พ่อได้เห็นความเลวของบาส จะได้เลิกคิดว่าบาสเป็นเด็กดีสักที แต่พอส่งข้อความไปอลันก็ไม่ยอมตอบ คงจะโกรธอยู่ อย่างหนึ่งที่ฉันรู้สึกไม่ชอบคือเวลาที่อลันโกรธ เขาจะไม่สนใจฉันเลย ไม่ชอบแบบนี้จริงๆ กริ้ง~ มีสายเรียกเข้าจากอลิชฉันจึงรีบกดรับ “ว่าไงแก” ( ยัยแพรแกช่วยคุยกับอลันให้ฉันหน่อยสิ )“คุยเ
“พะ…พ่อ” ฉันเอ่ยชื่อผู้เป็นพ่อที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องเสียงเบา เพราะไม่คิดว่าจะเป็นพ่อของตัวเอง“พ่อมาได้ยังไงคะ ทำไมไม่บอกหนูก่อน” “พ่อมาจัดการไอ้บาส มันทำแบบนั้นได้ยังไง!!” พ่อพูดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินแทรกเข้ามาในห้อง พูดแบบนี้แปลว่าการส่งคลิปนั้นให้พ่อดูมันได้ผล“อุตส่าห์รักเอ็นดูมันเหมือนลูกแท้ๆ ทำแบบนี้มันไม่ไว้หน้ากันชัดๆ”ตอนนี้ฉันมีท่าทางเลิ่กลั่กพอสมควรเพราะอลันยังนอนอยู่ในห้อง ถ้าเจอกับพ่อตอนนี้จะเป็นยังไง “ทีนี้พ่อเชื่อหนูแล้วใช่ไหมว่าบาสไม่ใช่คนดี เรื่องจับคู่เลิกคิดไปได้เลยค่ะ แค่หน้าเขาหนูยังไม่อยากจะมอง” “แล้วไอ้แฟนนักเลงของลูกอยู่ที่ไหน” พ่อมองไปรอบๆ ห้องเพื่อสำรวจ “วันนั้นเขาช่วยหนูเอาไว้นะคะ พ่อเลิกมองเขาไม่ดีได้แล้ว” “เมื่อวานได้ข่าวว่ามันมีเรื่องชกต่อยในห้าง ถ้าเกิดวันหนึ่งอยู่กินกันไปแล้วมันเกิดทำร้ายลูกขึ้นมาจะทำยังไง” คิดไว้แล้วว่าลูกน้องคนที่ถ่ายคลิปตอนอลันต่อนพี่เพิร์ทต้องเอาไปบอกพ่อ “เขาไม่ทำแบบนั้นกับหนูแน่ๆ ค่ะ อีกอย่างเรื่องเมื่อวาน….”“หยุดแก้ตัวให้มัน นัดมันมาเจอพ่อหน่อยสิ พ่อมีเรื่องจะคุย” พ่อนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่พลางยกขาขึ้นมาไขว้ห้างก่อนจะปรา