“พะ…พ่อ” ฉันเอ่ยชื่อผู้เป็นพ่อที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องเสียงเบา เพราะไม่คิดว่าจะเป็นพ่อของตัวเอง“พ่อมาได้ยังไงคะ ทำไมไม่บอกหนูก่อน” “พ่อมาจัดการไอ้บาส มันทำแบบนั้นได้ยังไง!!” พ่อพูดออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินแทรกเข้ามาในห้อง พูดแบบนี้แปลว่าการส่งคลิปนั้นให้พ่อดูมันได้ผล“อุตส่าห์รักเอ็นดูมันเหมือนลูกแท้ๆ ทำแบบนี้มันไม่ไว้หน้ากันชัดๆ”ตอนนี้ฉันมีท่าทางเลิ่กลั่กพอสมควรเพราะอลันยังนอนอยู่ในห้อง ถ้าเจอกับพ่อตอนนี้จะเป็นยังไง “ทีนี้พ่อเชื่อหนูแล้วใช่ไหมว่าบาสไม่ใช่คนดี เรื่องจับคู่เลิกคิดไปได้เลยค่ะ แค่หน้าเขาหนูยังไม่อยากจะมอง” “แล้วไอ้แฟนนักเลงของลูกอยู่ที่ไหน” พ่อมองไปรอบๆ ห้องเพื่อสำรวจ “วันนั้นเขาช่วยหนูเอาไว้นะคะ พ่อเลิกมองเขาไม่ดีได้แล้ว” “เมื่อวานได้ข่าวว่ามันมีเรื่องชกต่อยในห้าง ถ้าเกิดวันหนึ่งอยู่กินกันไปแล้วมันเกิดทำร้ายลูกขึ้นมาจะทำยังไง” คิดไว้แล้วว่าลูกน้องคนที่ถ่ายคลิปตอนอลันต่อนพี่เพิร์ทต้องเอาไปบอกพ่อ “เขาไม่ทำแบบนั้นกับหนูแน่ๆ ค่ะ อีกอย่างเรื่องเมื่อวาน….”“หยุดแก้ตัวให้มัน นัดมันมาเจอพ่อหน่อยสิ พ่อมีเรื่องจะคุย” พ่อนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่พลางยกขาขึ้นมาไขว้ห้างก่อนจะปรา
หลังจากที่อลันไปเรียนแล้วฉันก็ออกไปที่ร้านพอตรวจงานเสร็จ ตอนบ่ายๆ ก็แวะไปเล่นกับอลิช “ลูคัสอ้วนจ้ำม่ำมากเลยแก” ฉันมองอลิชที่กำลังอุ้มเด็กอ้วนอยู่ในอ้อมแขน น่าเอ็นดูจริงๆ “ลูคัสกินเก่งมากๆ เลยแก”“กินเก่งสิดี เด็กจ้ำม่ำแบบนี้น่ารักจะตาย” “ฝากด้วยนะคะ” อลันเอาลูกส่งให้ลูกน้องของสามีช่วยดูก่อน “เรื่องที่ฉันให้แกคุยกับอลันให้ว่ายังไง น้องชายตัวดีของฉันยอมอ่อนบ้างไหม” “แกก็รู้ว่าอลันหัวแข็ง อื้อ! เมื่อวานพ่อฉันมา อลันได้เจอกับพ่อเขาบอกว่าพ่อจะให้ช่วยงานที่บริษัทด้วย แกฉันดีใจมากที่พ่อยอมเปิดใจให้อลันแล้ว ^_^” ฉันพูดไปอย่างปลื้มปริ่ม มันอิ่มอกอิ่มใจจริงๆ “แบบนี้ถ้าอลันได้ไปช่วยงานที่บริษัทของพ่อแกก็ไม่ได้มาช่วยงานคุณคานส์สิ” “แต่อลันบอกฉันว่าขอคิดดูก่อนน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะยอมหรือเปล่า น้องชายแกน่ะรั้นจะตายไป”“แต่แกก็ปราบคนหัวรั้นอย่างอลันได้ไม่ใช่หรอ” คำถามของอลิชทำเอาใบหน้าฉันแดงกล่ำเพราะความเขิน “แต่ไหนแต่ไรอลันไม่ยอมอ่อนให้กับใครแม้กระทั่งฉันกับพ่อ แต่กับแกเขาดูยอมในหลายๆ เรื่องนะ” “แกพูดแบบนี้ฉันก็เขินเป็นนะอลิช” “แล้วนี่พ่อรู้หรือยังว่าอลันคบกับแก”“ยังหรอก”“รีบบอกสิ พ่อต้องดี
แทนที่จะรีบตอบอลันกลับเงียบ ผู้หญิงคนนั้นก็ชูหน้าชูตาใส่ฉันด้วย “ถามก็ตอบสิจะเงียบทำไม!!” ฉันตะโกนถามแข่งกับเสียงเพลง “เขาก็แค่ขอมานั่งด้วยแป๊บเดียวยังไม่ได้ยุ่งอะไรเลย” อลันตอบ แต่คำตอบนี้มันยิ่งทำให้หงุดหงิด “เพื่อนไม่มีหรอคะ ?” ฉันเปลี่ยนไปถามผู้หญิงที่นั่งตัวติดกับอลัน “เพื่อนกลับกันหมดแล้วค่ะ”“งั้นน้องก็กลับไปสิคะจะมาขอนั่งโต๊ะผู้ชายทำไม” แทนที่จะพูดกับฉันยัยนั่นกลับหันไปถามอลัน “แม่พี่หรอคะ ดุจัง” ฉันกำหมัดแน่นเมื่อได้ฟังคำพูดนั้นอารมณ์มันก็ระเบิดออกมาทันที เมื่อความอดทนถึงขีดขำกัดทำให้ฉันที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เดินมาหายัยผู้หญิงปากดีคนนั้น ก่อนจะคว้ามือกระชากเธอลงจากเก้าอี้ ทำให้เธอหล่นกระแทกพื้นตรงหน้าฉัน “โอ้ย~”“ถ้าคิดว่าเป็นแม่เธอก็ไหว้ฉันซะสิ” ฉันตวาดบอก คิดว่าดูไม่ออกหรือไงว่าไอ้คำพูดเมื่อกี้หล่อนตั้งใจยั่ว ตอนนี้คนในคลับเริ่มหันมาสนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกันแล้ว “อย่ามีเรื่องได้ไหม บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร” อลันรีบมาแกะมือที่ฉันกำเส้นผมยัยตัวดีนี่ออก “ถ้าไม่มีอะไรทำไมนายไม่รีบบอกไปล่ะว่าฉันเป็นเมียไม่ใช่แม่!!” “คนมองหมดแล้วอายเขาบ้าง” “เบื่อฉันแล้วหรอ ถ้าเบื่อง่าย
เฮียเฟยถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วพูด “มันทำอะไร เฮียจะไปจัดการมันเอง!!”“ย…อย่านะเฮีย” ฉันรีบจับแขนเฮียเฟยเอาไว้ก่อนที่เฮียจะเปิดประตูลงจากรถ “มันทำให้แพรร้องไห้ขนาดนี้ยังจะห่วงอีกหรือไง” “แพรมันน่าเบื่อเองค่ะ เขายังเด็กคงอยากจะหาอะไรใหม่ๆ” ฉันพูดไปด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด แต่ยังไงก็ต้องยอมรับว่าความเจ็บปวดที่กลัวและไม่อยากเจอมันได้เกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว….ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันดีมากๆ “พาแพรไปคลับเฮียได้ไหมคะ รีบพาแพรไปจากตรงนี้” ฉันบอกเฮียเฟยในเชิงอ้อนวอน จากนั้นรถก็ขับเคลื่อนออกไปจากคลับทั้งที่เขาควรจะกลับเข้าไปในคลับแล้ว….แต่ในตอนนี้อลันยังคงยืนอยู่ด้านหน้าคลับแล้วมองรถที่ฉันนั่งไปกับเฮียเฟยจนสุดสายตาฉันส่งข้อความไปบอกเพื่อนว่าให้ตามมาที่คลับเฮียเฟย ก่อนจะกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วก้มหน้าร้องไห้ออกมาเบาๆ ตลอดทาง อลันเคยพูดว่าเขาคบกับใครไม่ได้นานเพราะนิสัยที่เบื่อง่าย แต่ฉันก็ไม่คิดว่าการที่เราเข้ากันได้ดีขนาดนี้มันจะทำให้เขาเบื่อ เราจบกันแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว สำหรับอลันคงจะโล่งใจที่ไม่ต้องมาปิดบังอะไร เขาอยากจะไปอะไรกับผู้หญิงที่ไหนก็ได้ แต่สำหรับฉันต้องจมอยู่กับความเจ็บปวดนี้ไปอ
เธอคนนั้นเดินมาหาอลัน ก่อนจะโน้มลงมาหอมแก้มเขาแล้วพูด “กลับก่อนนะ อย่าลืมโทรมาหาด้วยล่ะ ไม่โทรจะงอนจริงๆ ด้วย” เธอทำเหมือนไม่เห็นว่าฉันยืนอยู่ พูดจบก็เดินสวนฉันออกไปจากห้อง ตอนนี้ฉันกำลังอึ้งกับสิ่งที่เห็น มันจุกในอกจนอยากจะร้องไห้ออกมา ไม่น่าเลย ฉันไม่น่ามาเจอเขาในวันนี้เลย ทั้งที่รู้ว่ามันจบไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว “พ…พาเธอมานอนที่ห้องหรอ” “เห็นอยู่แล้วจะถามทำไม” ฉันเม้มปากพร้อมกับกำหมัดแน่น คำตอบที่ไร้เยื่อใยแบบนั้นเขาพูดมันออกมาได้ยังไง ที่ผ่านมาไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยหรือไง ฉันค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงแล้วร้องไห้ออกมา มันกลั้นไม่อยู่ ใครเห็นเต็มสองตาแบบนี้ก็คงจะไม่สามารถห้ามน้ำตาได้ ฉันรัก ฉันหวงเขา ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย อลันทำกับฉันได้ยังไงกัน เขาด้านชาแบบนี้ได้ยังไง “อึก~” ฉันยกมือมาทาบที่อกข้างซ้ายของตัวเอง มันเจ็บปวดตรงนี้ที่สุด “นายทำแบบนี้ได้ยังไงอลัน ที่ผ่านมาระหว่างเรามันคืออะไร อึก~”“…….” “พ่อฉันพูดอะไรกับนายบอกมาสิ อึก~ อะไรที่ทำให้นายเปลี่ยนไปขนาดนี้”“เมื่อคืนก็ตอบไปแล้ว” อลันยกเบียร์ขึ้นมากระดกก่อนจะพูดต่อ “มาก็ดี เก็บเสื้อผ้ากลับไปด้วย”“ฉันต้องการเหตุผล อึก~
ตรวจคำผิดย้อนหลังนะคะ————อลันไม่ฟังที่ร้องบอก เขาซุกใบหน้าลงมาบนซอกคอของฉันแล้วขบเม้มเพื่อให้เกิดรอยแดง ฉันรู้สึกได้จากการที่เจ็บจี๊ดๆ บริเวณซอกคอหลายต่อหลายครั้ง ไม่ใช่ว่าฉันนอนนิ่งๆ ให้เขาทำ มันทั้งดิ้นสู้แต่ก็ไม่เป็นผล ถูกคนที่ตัวโตกว่ากดทับร่างแบบนี้มันยากที่จะดิ้นหลุด“อลันหยุดนะ จะเลิกกันแล้วก็อย่ามาทำแบบนี้กับฉัน!!”“แค่ส่งท้าย ของมันเคยๆ จะกลัวทำไม” อลันตอบกลับมาในขณะที่ใบหน้ายังซุกไซร้อยู่บนซอกคอ “อื้อ ฉันเจ็บ” ฉันร้องท้วงเมื่อถูกเขี้ยวฟันงับมาที่ซอกคอ แค่ทำให้เจ็บใจก็พอแล้วทำไมต้องทำให้เจ็บตัวอีก ชายเสื้อของฉันถูกเลิกขึ้นมากองไว้บนเนินหน้าอก ก่อนที่ใบหน้าคมคายของอลันจะเลื่อนต่ำลงมาใช้ริมฝีปากขบเม้มบริเวณเนินหน้าอกแทนซอกคอ “ปล่อย ฉันบอกใหปล่อย!!” ฉันตะเบ็งเสียงออกไปดังลั่นห้อง ริมฝีปากหนาลากไล้ไปมาดูดเลียหน้าอกทั้งสองเต้าสลับกัน ก่อนจะดึงเสื้อชั้นในของฉันขึ้นเผยให้เห็นยอดปทุมถันที่กำลังชูชันอยู่ตรงหน้าอลันใช้สายตามองครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น “สีสวยดี” “นี่หรอคือสิ่งที่นายต้องการจากฉัน” ฉันถามเสียงสั่นในขณะที่อลันกำลังใช้อุ้งปากตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันคู่นั้น แล้วเขาก็ไม่ได
#ร้านอาหารหรู “ดีขึ้นบ้างไหม ?” “ถ้าบอกว่าดีขึ้นเฮียก็คงต้องว่าแพรโกหกใช่ไหมคะ” “ดูจากสีหน้าก็คงงั้น” ตอนนี้ฉันกับเฮียเฟยกำลังนั่งกินข้าวด้วยกันที่ร้านอาหารสุดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา วิวช่วงเย็นๆ กำลังดี บรรยากาศรอบๆ สวยงาม แต่จิตใจของฉันกลับห่อเหี่ยว“มันไม่แปลกหรอกถ้าจะเศร้า แผลยังสดอยู่เลย”“พูดเหมือนเฮียเคยอกหัก นี่แอบไปมีแฟนไม่บอกน้องหรอคะ” “ทุกครั้งที่แพรมองข้ามเฮีย ทุกครั้งที่แพรคบกับใครเฮียก็จะเป็นแบบที่แพรเป็นตอนนี้” “…….” เอาละสิ ฉันไม่น่าถามจริงๆ “ทำไมเฮียถึงยังชอบแพรอยู่ทั้งที่แพรก็ชัดเจนมาตลอดว่าคิดแค่พี่ชาย”“เฮียคงให้ความหวังตัวเองมากไปมั้ง”“….ถ้าแพรอยากเปิดใจ เฮียจะไม่ใจร้ายกับแพรใช่ไหมคะ” ฉันลองถามดู มันไม่ใช่การให้ความหวังฉันก็แค่อยากมั่นใจ ถ้าสักวันต้องเริ่มใหม่ฉันก็อยากจะเริ่มกับคนที่รักฉันจริงๆ “ที่ผ่านมาเคยเห็นเฮียร้ายหรือเปล่า ?” “ขอบคุณนะคะ ^_^” อย่างน้อยการอยู่กับเฮียเฟยก็ทำให้ฉันยิ้มได้“จะเปิดโอกาสให้เฮีย ?” เฮียเฟยเลิกคิ้วถาม แววตาคู่นั้นดูมีความหวัง “แพรขอเวลาก่อนนะคะ”“พูดแบบนี้กำลังให้ความหวังกันอยู่นะ รู้ไหม” “กินข้าวได้แล้วค่ะ อาหารเย็นชืดหมด
อลันมองหน้าฉันนิ่งๆ ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่เพราะคลับเพิ่งเปิดใหม่ แต่ตามประสาคนชอบเที่ยวมันคงจะเลี่ยงไม่ได้ “เสือกอะไรวะ!!” ผู้ชายที่ขอชนแก้วฉันตวาดถามอลัน “อยากเสือกมึงมีปัญหาอะไรกับกู” “กูมีแน่” ปัก! ผู้ชายคนนั้นทำท่าจะง้างมือต่อยอลันแต่เจออลันซัดหมัดใส่หน้าก่อนจึงเสียการทรงตัวเซเล็กน้อย“มึงรู้ไหมว่ากูลูกใคร พรุ่งนี้กูจะสั่งให้พ่อกูจัดการมึงซะ!!” “แล้วมึงรู้ไหมว่าที่นี่คลับใคร ?” อลันถามกลับ นั่นจึงทำให้ฉันฉุดคิดขึ้นมาได้ อลิชบอกว่าคุณคานส์ให้อลันมาช่วยดูแลคลับ หรือว่าจะเป็นคลับนี้ที่อลันดูแลอยู่เพราะเป็นคลับเปิดใหม่เหมือนกัน “ถอยออกไป” อลันบอกฉันเสียงดุเพราะในตอนนี้ฉันยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้น เพล๊ง!! ฉันเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้นหยิบขวดเหล้าบนโต๊ะขึ้นมาฟาดศีรษะอลันจนขวดแตกกระจาย “….อลัน” ฉันเรียกอลันที่ยกมือขึ้นมากุมศีรษะของตัวเองไว้ ตอนนี้เพลงในคลับได้ปิดสนิทก่อนที่ไฟจะเปิดสว่างทุกดวง กาดของคลับพากันวิ่งกรูมาดึงคนที่ก่อเหตุออกไป “ยัยแพรเกิดอะไรขึ้น” มินนี่และขวัญเพิ่งกลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ พวกเธอทั้งสองแตกตื่นยิ่งกว่าคนเห็นเหตุการณ์ซะอีก “น…นั่นมันน้องอล