LOGINShare
บทที่ 348
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 349
ซ่งหว่านอวี๋เชื่อว่า ต่อให้ไม่ส่งเจียงรั่วหานขึ้นเตียงของหลินหยาง เจียงรั่วหานก็ไม่มีทางทรยศเธอแน่แต่ซ่งหว่านอวี๋รู้ว่า ในเมื่อหลินหยางต้องตาเจียงรั่วหานเข้าแล้ว ก็จะต้องอยากได้ตัวเธอแน่ ตนจำเป็นต้องช่วยเรื่องนี้ เพื่อให้ได้รับความรู้สึกดีจากหลินหยาง อนาคตจึงจะราบรื่นเจียงรั่วหานที่มีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์จะรู้ถึงความแผนการในใจของเจียงรั่วหานได้อย่างไร เธอจัดอยู่ในประเภทโดนขายแล้วยังไปช่วยคนเขานับเงิน“พูดไปแล้ว เจ้าเดรัจฉานหลินหยางคนนี้ แม้จะต่ำช้าบ้าตัณหา แต่ก็ถือว่าเขาได้ช่วยเธอครั้งใหญ่” เจียงรั่วหานเช็ดน้ำตาจนแห้ง ถามอย่างสงสัยว่า “เขาช่วยอะไรฉันหรือคะ?”“เขาทำให้จ้าวเจิ้งฮ่าวพิการ ต่อไปจ้าวเจิ้งฮ่าวได้แต่นั่งรถเข็น มืออีกข้างหนึ่งก็ใช้การไม่ได้ ต่อให้อยากซ้อมเธอ ก็ได้แต่คิด แต่ไม่มีปัญญาทำแล้ว” ซ่งหว่านอวี๋เริ่มแผนการที่สองของตนเจียงรั่วหานขมวดคิ้ว กล่าวว่า “ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ที่เจิ้งฮ่าวถูกทำให้พิการ ฉันก็เสียใจนะคะ นอกจากนี้ วันหลังพวกเราจะใช้ชีวิตสามีภรรยากันยังไงล่ะคะ?”“เรื่องของสามีภรรยา ไม่จำเป็นต้องทำกับเขานี่” ซ่งหว่านอวี๋กล่าว“หา?”เจียงรั่วหานเบิกตาโต ร
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 350
ในเวลานี้ เจียงรั่วหานเห็นซ่งหว่านอวี๋เป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ แล้ว เมื่อพูดจาจึงไม่ระมัดระวังอะไร สองพี่น้องพูดเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ซึ่งเป็นพื้นฐานในชีวิตประจำวันของมนุษย์กันอย่างสนิทสนมเจียงรั่วหานยกมือปิดปากอย่างประหลาดใจ แล้วพูดว่า “พี่ไม่ได้บอกว่าเกือบทำพี่ตายแล้วหรือคะ? อย่างนั้นสรุปว่ามันรู้สึกดีหรือรู้สึกแย่กันคะ?”ซ่งหว่านอวี๋กระซิบที่ข้างหูเจียงรั่วหานเบาๆ ว่า “ทำให้พี่รู้สึกดีแทบตายเลยล่ะ รสชาติแบบนั้น มีแต่ได้ลองด้วยตัวเองถึงจะรู้ เอาล่ะ พี่จะไปก่อนแล้ว เธอไปเฝ้าจ้าวเจิ้งฮ่าวเถอะ” เมื่อเจียงรั่วหานได้ยินเช่นนั้น ทั้งใบหน้าก็พลันแดงก่ำขึ้นมาทันที ในใจเกิดระลอกคลื่นที่ไม่สามารถควบคุมได้ขึ้นมา“รู้สึกดีขนาดนั้นเลยจริงเหรอ?”เจียงรั่วหานพึมพำเสียงเบา เดินเข้าไปใกล้ทางหนีไฟอีกครั้งราวมีสิ่งใดดลใจ อากาศบริเวณปล่องบันไดไม่หมุนเวียน ยังคงมีกลิ่นเฉพาะสายหนึ่งวนเวียนอยู่“พวกเขาสองคนก็กล้าเกินไปจริงๆ ทำกันในทางหนีไฟโรงพยาบาลเป็นชั่วโมงกว่า ก็ไม่กลัวว่าจู่ๆ จะถูกคนบังเอิญมาเห็นเข้า"ในสมองของเจียงรั่วหานปรากฏภาพที่แอบดูเมื่อครู่ขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม ทำให้เธอเขินอายอย่างมาก ระ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 351
หลินหยางเพียงแค่พยักหน้าตอบ คิดในใจ ‘แม่งเอ๊ย แกดูถูกฉัน ฉันซิต้องดูถูกแกน่ะ ก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าคนหนึ่งเท่านั้น มีอะไรน่าภาคภูมิใจกัน’จากประโยคนั้นของหลี่หรุ่นจู หลินหยางจับประเด็นสำคัญได้แล้ว หลูอ้าวตงเดิมทีแซ่ผัง แต่เขาบอกว่าตนเองคือหลูอ้าวตงแห่งซิ่นหลิง ถ้าอย่างนั้นก็มีเพียงความเป็นไปได้เดียวก็คือ เขาแต่งเข้าตระกูลหลูสี่ตระกูลใหญ่ล้วนเป็นตระกูลที่สืบทอดกันมาเป็นเวลาหลายร้อยปี มีกฎระเบียบที่เข้มงวด คนนอกแต่งเข้าตระกูลหลู ไม่เพียงลูกสาวลูกและลูกชายต้องแซ่หลูเท่านั้น แม้กระทั่งตัวเจ้าของเองก็ต้องเปลี่ยนเป็นแซ่หลูเช่นกันประเพณีที่สืบทอดกันมาของประเทศหลง ให้ความสำคัญกับสายเลือดและนามสกุลมาก คนที่แต่งเขามักจะถูกคนอื่นดูถูกเสมอมา คนที่ละทิ้งได้แม้กระทั่งนามสกุลของบรรพบุรุษ เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจ“นายท่านตงของพวกเราคุยกับแก แกหูหนวกหรือว่าเป็นใบ้? ต่อให้เป็นหมา แกก็ต้องเห่าตอบ!”ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลูอ้าวตงเมื่อเห็นหลินหยางเพียงแค่พยักหน้าตอบ ก็ตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจทันทีคนนี้คือคนขับรถของหลูอ้าวตงหลินหยางหรี่ตาทันที กล่าว “เจ้านายของแกยังไม่ว่าอะไร ขี้ข้าแบบแกจะพูดมา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 352
“ผมไม่มีอะไรที่ต้องน่าเป็นห่วง มีบุคคลใหญ่โตของตระกูลหลูที่มาจากซิ่นหลิงคอยยันเอาไว้ให้อยู่ไม่ใช่เหรอครับ? แค่นายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง คุณคงไม่เห็นอยู่ในสายตาหรอกใช่ไหมล่ะ?”หลินหยางกล่าวพร้อมยิ้มหวานหลูอ้าวตงกล่าวเสียงเย็นชา “คุณทำร้ายลูกชายเขาจนบาดเจ็บ แล้วเกี่ยวอะไรกับผมด้วย?”“คุณหลู คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกต้องนะครับ คุณจะทำตัวไม่ให้ความสำคัญกับคุณธรรมแบบนี้ไม่ได้นะครับ? ผมต้องล่วงเกินนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ก็เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวของคุณ ย่อมต้องให้คุณช่วยตามเช็ดตามล้างให้ผมแล้ว”หลินหยางกล่าวอย่างมีเหตุมีผลเดิมทีหลูอ้าวตงคิดว่าจะสามารถใช้เรื่องนี้มาบีบบังคับหลินหยางได้ ให้เขายอมจำนน คิดไม่ถึงว่าเจ้าหมอนี่จะหน้าด้านไร้ยางอายขนาดนี้“ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะว่าคุณกลัวนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์หรอกใช่ไหมครับ? ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นอะไร ถ้าหากคุณบอกว่าคุณกลัว ไม่กล้ามีเรื่องกับจ้าวเจี้ยนชิงนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องมาตามเช็ดตามล้างให้ผมแล้วก็ได้ ผมจัดการเอง”หลินหยางพูดจบ เยาะเย้ยในใจ ‘ไอ้อ่อนเอ๊ย จะมาปะทะฝีปากกับฉัน แกยังอ่อนไปหน่อย’หลูอ้าวตง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 353
“พละกำลังแข็งแกร่งเกินไป มีอันตราย หาเรื่องไม่ได้”หลินหยางจำต้องเลือกที่จะยอมอ่อนข้อให้ ไม่ได้ปะทะฝีปากกับหลูอ้าวตงต่ออีกต่อหน้าของพละกำลังที่แข็งแกร่ง การปะทะริมฝีปากก็คือรนหาที่ตาย หลินหยางยังมีจิตสำนึกข้อนี้เมื่อครู่ที่เขาเพิ่งดูถูกหลูอ้าวตง ก็เป็นเพราะเขามั่นใจว่าพละกำลังของอาหาวเป็นรองตน ดังนั้นถึงได้ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อยตอนนี้ชายชราที่กำลังนับลูกประคำแสดงพลังอำนาจ หลินหยางจึงหุบปากอย่างว่าง่ายทันที เช่นเดียวกันกับเพื่อนตัวน้อยของเขา รู้จักยับยั้งชั่งใจ รู้จักหักงอได้!หลินหยางสีหน้ายิ้มแย้ม หันหลังแล้วเดินจากไป หลี่เสี่ยวเชวี่ยที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยที่เอาแต่เงียบมาโดยตลอดในเวลาตะโกนขึ้น “คุณอาหลิน คุณแม่บอกว่าคุณอาช่วยชีวิตหนูเอาไว้ ขอบคุณค่ะ”“ไม่ต้องขอบคุณ พักผ่อนให้เต็มที่ เชื่อฟังคุณแม่นะ”หลินหยางกล่าวกับหลี่เสี่ยวเชวี่ย“ฉันเดินไปส่งคุณ”หลี่หรุ่นจูมองหลูอ้าวตงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วเดินตามหลินหยางออกจากห้องผู้ป่วยไปสีหน้าของหลูอ้าวตงอึมครึมมากขึ้นมาทันที มือที่ไพล่หลังกำหมัดขึ้นมาทันที“นายท่านตง ปล่อยไอ้หมอนี่ไปแบบนี้เหรอครับ?” อาหาวที่อยู่ข้างหลูอ้าวตงก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 354
เมื่อหลี่หรุ่นจูเห็นหลินหยางพูดแบบนี้ ในใจก็เข้าใจทันที“ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณที่ช่วยชีวิตพวกเราแม่ลูก รอให้เสี่ยวเชวี่ยเอ๋อร์ออกจากโรงพยาบาล ฉันค่อยหาเวลาไปขอบคุณคุณเป็นอย่างดี”หลินหยางไม่ได้พูดอะไร โบกมือ แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์หลี่หรุ่นจูกลับมาถึงห้องผู้ป่วย หลี่เสี่ยวเชวี่ยรีบตะโกนอย่างน่าสงสารทันที “แม่คะ!”หลี่หรุ่นจูเดินมาที่ข้างเตียง กอดหลี่เสี่ยวเชวี่ยเอาไว้ในอ้อมแขน กล่าวกับหลูอ้าวตง “เรื่องที่ควรเล่าฉันก็เล่าไปหมดแล้ว จัดการนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์เรียบร้อยแล้ว คุณก็ไปได้แล้ว”“หรุ่นจู หลายปีมานี้ผมตามหาคุณมาตลอด ผมไม่รู้ว่าคุณมีลูกของผม ตอนนั้น ทำไมคุณถึงไม่บอกผม?”หลูอ้าวตงพูดอย่างจริงใจ จับมือของหลี่หรุ่นจู แต่กลับถูกเธอสะบัดทิ้งทันทีหลี่หรุ่นจูแค่นเสียงกล่าว “ฮี่...บอกคุณแล้วมีประโยชน์อะไร? คุณจะล้มเลิกที่จะแต่งเข้าตระกูลหลู แล้วมาอยู่กับพวกเราแม่ลูกไหมล่ะ?”“ไม่มีทาง”หลูอ้าวตงตอบอย่างหนักแน่นมาก ไม่มีความเยิ่นเย้อเลยแม้แต่นิดเดียวการแต่งเข้าตระกูลหลู เป็นตัวเลือกที่ดีถูกต้องที่สุด แล้วก็เป็นจุดเปลี่ยนที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา ในใจของห
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 355
หลูอ้าวตงลืมตา ใบหน้าเคร่งขรึม“ก่อนหน้าที่จะโทรศัพท์หาคุณ ฉันก็ตั้งใจเอาไว้แบบนี้แล้วเหมือนกัน วางใจ คุณเป็นพ่อแท้ ๆของเธอ คุณมีสิทธิ์ที่จะมาเยี่ยมเธอ อะไรที่ฉันควรจะยอมถอย ฉันไม่มีทางกีดกัน”หลูอ้าวตงได้รับคำตอบที่พึงพอใจ ถึงลุกขึ้น หลังจากเดินไปสองก้าว จู่ ๆก็หันกลับมากล่าว “หลี่หรุ่นจู คุณเป็นผู้หญิงของผม แม้ว่าพวกเราจะแยกทางกันแล้ว ผมก็ไม่ยอมให้ผู้ชายหน้าไหนมาแตะต้องคุณ นี่คือขีดจำกัดของผม หวังว่าคุณจะจำเอาไว้ให้ดี คุณอย่าคิดจะหาผู้ชาย มีคนหนึ่ง ผมก็จะทำลายคนหนึ่งหลูอ้าวตงพูดจบ ไม่รอให้หลี่หรุ่นจูโต้แย้งหรือว่าตอบตกลง ก็เปิดประตูเดินออกไปทันทีชายชราที่สวมชุดไท่เก๊กก็ค่อย ๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไป นับตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในห้องผู้ป่วยจนออกไป ก็ไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำพูดฟังดูดีหน่อย ก็คือเป็นลักษณะเฉพาะตัวของยอดฝีมือที่ทำได้ดีเยี่ยม หรือพูดไม่น่าฟังก็คือชอบเสแสร้งอวดดี ชอบวางมาดสำหรับการข่มขู่ครั้งสุดท้ายของหลูอ้าวตง หลี่หรุ่นจูกลับไม่ได้สนใจ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะหาผู้ชายอีก“แม่คะ เขาเป็นพ่อของหนูจริง ๆเหรอคะ?” หลี่เสี่ยวเชวี่ยถามเสียงเบาหลี่หรุ่นจูลูบศรีษะของหลี่เสี่ยวเชวี่ย กล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 356
“ไอดอล คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? คุณรับปากกับฉันเอาไว้ชัดเจนแล้ว”หานเซวี่ยอิ๋งสีหน้าน้อยใจ“เซวี่ยอิ๋ง เลิกพูดเล่นได้แล้ว ที่คุณหลินสั่งสอนเมื่อวานนี้ ลูกลืมไปแล้วเหรอ?”หานลี่ฉินเป็นห่วงว่าลูกสาวจะพอดี แล้วทำให้หลินหยางไม่พอใจ รีบกล่าวห้ามปราม”“คุณหลิน ได้โปรดให้อภัยด้วย”หลินหยางโบกมือกล่าว “ผมได้ข่าวว่ารองนายพลของจ้าวเจี้ยนชิงตายแล้ว?”หานลี่ฉินกล่าว “ตอนตีห้าวันนี้”หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อยกล่าว “ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ผมทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส ทำลายเส้นลมปราณของเขา แต่ไม่ถึงแก่ชีวิต น่าจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้ ฝีมือของหมอของโรงพยาบาลพวกคุณจะแย่เกินไปหน่อยไหม?”“หมอของโรงพยาบาลแห่งแรกของเมือง ว่ากันตามฝีมือทางการแพทย์แล้วไม่สู้นิ้วเดียวของคุณ แต่เรื่องนี้มีความน่าสงสัยอยู่หน่อยจริง ๆ ได้รับการช่วยชีวิตแล้ว เดิมทีรองนายพลหลี่รอดจากอันตรายถึงชีวิตแล้ว ส่งไปที่ห้องผู้ป่วย แต่ตอนตีห้า อาการบาดเจ็บกลับสาหัสขึ้น ไม่ทันช่วยชีวิตก็ตายเสียแล้ว”หานลี่ฉินพูดจบ มองไปรอบ ๆแวบหนึ่ง ลากหลินหยางไปอีกด้าน กล่าวเสียงเบา “ผมให้หมอตรวจศพของรองนายพลหลี่ สาเหตุของการเสียชีวิตคือภาวะหัวใจหยุดเต้นเนื่องจากกา
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
