บทที่ 349

ซ่งหว่านอวี๋เชื่อว่า ต่อให้ไม่ส่งเจียงรั่วหานขึ้นเตียงของหลินหยาง เจียงรั่วหานก็ไม่มีทางทรยศเธอแน่

แต่ซ่งหว่านอวี๋รู้ว่า ในเมื่อหลินหยางต้องตาเจียงรั่วหานเข้าแล้ว ก็จะต้องอยากได้ตัวเธอแน่ ตนจำเป็นต้องช่วยเรื่องนี้ เพื่อให้ได้รับความรู้สึกดีจากหลินหยาง อนาคตจึงจะราบรื่น

เจียงรั่วหานที่มีจิตใจใสซื่อบริสุทธิ์จะรู้ถึงความแผนการในใจของเจียงรั่วหานได้อย่างไร เธอจัดอยู่ในประเภทโดนขายแล้วยังไปช่วยคนเขานับเงิน

“พูดไปแล้ว เจ้าเดรัจฉานหลินหยางคนนี้ แม้จะต่ำช้าบ้าตัณหา แต่ก็ถือว่าเขาได้ช่วยเธอครั้งใหญ่”

เจียงรั่วหานเช็ดน้ำตาจนแห้ง ถามอย่างสงสัยว่า “เขาช่วยอะไรฉันหรือคะ?”

“เขาทำให้จ้าวเจิ้งฮ่าวพิการ ต่อไปจ้าวเจิ้งฮ่าวได้แต่นั่งรถเข็น มืออีกข้างหนึ่งก็ใช้การไม่ได้ ต่อให้อยากซ้อมเธอ ก็ได้แต่คิด แต่ไม่มีปัญญาทำแล้ว”

ซ่งหว่านอวี๋เริ่มแผนการที่สองของตน

เจียงรั่วหานขมวดคิ้ว กล่าวว่า “ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ที่เจิ้งฮ่าวถูกทำให้พิการ ฉันก็เสียใจนะคะ นอกจากนี้ วันหลังพวกเราจะใช้ชีวิตสามีภรรยากันยังไงล่ะคะ?”

“เรื่องของสามีภรรยา ไม่จำเป็นต้องทำกับเขานี่” ซ่งหว่านอวี๋กล่าว

“หา?”

เจียงรั่วหานเบิกตาโต ร