#เป็นเมียผี บทที่ ๑ วิญญาณเฮี้ยนของขุนแสนคำ (๔) จบตอน

“ฉันพร้อมแล้วจ้ะ เริ่มเลยไหม... อึก!” ผีขุนแสนคำไม่พูดพร่ำทำเพลงหรือรอพิธีรีตอง เขาโถมตัวเข้าใส่ร่างกายของนางบัวงามทันที ซุกไซร้อย่างรุนแรงตามซอกคอขาวจนหญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้ปนเสียวซ่าน ก็เล่นทั้งกัดทั้งขบทั้งเคล้น ดุดันไม่เบามือกันเลยสักนิด

ผู้ชายสมัยก่อนมันป่าเถื่อนขนาดนี้เลยเหรอ

แต่ชอบนะ เอาอีก!

“อื้อ! จะ... เจ็บนะ” เสียงหวานสั่นไหวเมื่อผีชายหนุ่มเริ่มฉีกทึ้งผ้ารัดอกออกอย่างเดือดดาลจนเศษผ้าบาดผิวขาวนวลจนเป็นจ้ำ หน้าอกอวบใหญ่สล้างออกมาสัมผัสอากาศภายนอก ปทุมถันสีชมพูอ่อนชูชันรับกับไรขนอ่อนที่ลุกชันเพราะความเหน็บหนาว ถึงมันจะวังเวงกลางป่าช้าแต่ก็แอบเร้าใจดี นางสาวบีรู้สึกเหมือนตัวเองได้พบประสบการณ์ใหม่ในการใช้ชีวิต

แบบแอดเวนเจอร์หน่อยๆ เซอร์ไวเวิลนิดๆ

แต่จะเรียกว่าใช้ชีวิตก็ไม่ได้เพราะเธอขิตไปในโลกเก่าแล้ว ต้องเรียกว่า ประสบการณ์ใหม่ในการใช้ร่างที่มาสิง จะถูกกว่า

เรียวปากหยักขบเม้มดูดดึงปลายถันอย่างดุเดือด หญิงสาวรู้สึกได้ถึงสัมผัสใหม่ที่แล่นแปลบมาถึงปลายสมองส่วนกลาง เธอรู้สึกจั๊กจี้ปนเสียววูบวาบ เหมือนอยากจะปัสสาวะออกมาจนน้ำปริ่มนิดๆ เกร็งเท้าไปหมดเพราะเขาเล่นหน้าอกของนางบัวงามที่เชื่อมประสาทสัมผัสทุกอณูไปถึงดวงจิตในร่างด้วย

“อ๊ะ อ้า พี่อย่าดูดแรงสิ อึ๊ก!” เสียงหวานครางฮือเมื่อคนเหนือร่างไม่เคยคิดจะถนอมร่างกายอ้อนแอ้นนี้เลยสักนิด ดุดันเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังกระหายเนื้ออย่างไรอย่างนั้น

ทั้งๆ ที่เป็นแค่ผีเฮี้ยนตนหนึ่งแท้ๆ!

“นิ่งไปบัวงาม เป็นของพี่เถิดแล้วเจ้าจักมิเสียใจในภายหลัง”

ไม่เสียใจหรอกจ้าพ่อผีหล่อ ถือเป็นประสบการณ์ใหม่ น้อมรับด้วยความยินดี ยังไงก็ตายไปแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดปะ นางสาวบีคิดในใจอย่างอวดเก่ง พลางแอ่นอกขึ้นแล้วแหงนคอครางครืนอย่างวาบหวามเมื่อยิ่งปรามเหมือนยิ่งยุ ผีหนุ่มดูดทรวงอกสาวจนแดงแจ๋ รอบขบกัดเต็มตัว สภาพดูไม่จืดเลยทีเดียว

“อ้ะ... อื้อ พี่ผี เบา เบาหน่อย!” เมื่อถูกรุกดูดดึงปลายถัน ด้านล่างเองก็ไม่ปราณีเช่นกัน ผีหนุ่มถกผ้าซิ่นสวยลงแบบไม่ถนอมราคาซิ่นที่น่าจะแรงพอตัว ดูจากเนื้อผ้าและสีลายผ้าที่ถูกถักทออย่างประณีต เรียวขาขาวจัดเปลือยเปล่านั้นถูกจับแหกแบบไม่อายผีฟ้าหน้าไหนในป่าช้า (เสมือนจริง) แห่งนี้ ที่ถึงแม้จะไม่ใช่ร่างกายของตัวเอง แต่ท่าแหกแข้งขาชี้ฟ้าแบบนี้ ก็ทำให้นางสาวบีอายหน้าแดงก่ำจนต้องเอามือมาปิดหน้าตัวเอง

“กรี๊ด!”

เสียงจุดซ่อนเร้นที่เปียกชุ่มฉ่ำแค่เพราะถูกดูดหน้าอกนั้นถูกปลายลิ้นสีดำแยบคายสอดแทรกเข้าไปในความนุ่มหยุ่น หญิงสาวหดเกร็งหน้าท้องอุดปากกรี๊ดเมื่อเป็นครั้งแรกที่ถูกเบิร์นเบบี้เบิร์น มันเสียววูบวาบไปทั่วทั้งท้องน้อย ยิ่งรู้สึกว่าปลายลิ้นนั้นควานลึกขึ้นเหมือนสัตว์ประหลาดแปลกปลอมนั่นก็ทำให้ดิ้นเร่า

“อ๊ะ อ๊า กรี๊ด มะ... ไม่เลียตรงคริส ไม่เอา แง!” คริสที่ว่าเธอหมายถึงคริสตอริสน่ะ แต่ยิ่งห้ามกับเหมือนยิ่งยุ ผีขุนแสนคำตวัดเลียตรงปุ่มปรารถนาจนชูชันแข็งเป็นเม็ดบัวตูม ผู้ชายยุคโบราณนี่ดุดันไม่เกรงใจใครเป็นบ้าเลย ถึงจะถูกสังคมปิตาธิปไตยกดทับอยู่ แต่เขากลับรู้จุดถึงของผู้หญิงเป็นอย่างดี และตั้งใจทำให้เสร็จได้ไวด้วย

ถ้าเท่าที่เคยได้ยินเพื่อนเล่าประสบการณ์เซ็กซ์กับแฟนหนุ่มมาบ้าง ส่วนใหญ่ผู้ชายไม่ค่อยใส่ใจที่จะเล้าโลมผู้หญิงนักหรอก สนใจแค่ตัวเองเสร็จถึงใจก็พอ ฝ่ายหญิงจะเป็นยังไงไม่แคร์หรอก แต่กลับกันพวกเจ้าชู้ปากว่ามือถึงจะใช้สิ่งเหล่านี้ผูกมัดผู้หญิงไว้

ถ้าไม่บอกว่าเคยคลั่งรัก นี่มันอดีตเสือผู้หญิงคนหนึ่งชัดๆ

“อึก... อื้อ น้องจะถึง! จะถึงแล้ว!” ฝ่ามือเล็กเผลอจิกเกร็งทึ้งผมสั้นแบบผู้ชายของคนที่อยู่ระหว่างซอกขาอ่อนด้านในสุดเมื่อรู้สึกว่าความลึกนั้นจะทำให้ถึงจุดเข้าจนได้ เป็นครั้งแรกที่นางสาวบีเสร็จสมด้วยคนอื่นโดยไม่ใช้ตัวช่วยแบบในโลกก่อนมาเกิดใหม่ เมื่อทะลักทะล้นความปรารถนาออกมาเต็มอุ้งปากหนา เธอก็หอบหายใจจนตัวโยน หน้าอกอวบใหญ่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างเซ็กซี่

ดวงตาสีทมิฬทำเพียงแค่ปรายตาขึ้นมอง หากแต่กลับแสยะยิ้มท่าทางพึงใจ

“... ถึงเร็วดีนี่ เร็วเกินกว่าที่มึงได้เอื้อนเอ่ยว่าตนนั้นมิเคยผ่านมือชายใด” กายแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหนาแน่นนั้นปลดโจงกระเบนออก เปิดเผยองคชาตใหญ่โตมากเกินกว่าจะจินตนาการออกมา “สตรีที่มิแม้แต่จักรู้วิธีการเป็นหญิงงามเมืองเมื่ออยู่บนเตียงกับชายนั้น... มิสมควรเรียกได้ว่าเป็นหญิงที่น่ายกย่องนักดอก”

โดยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในความฝันหรือความจริงกันแน่ นางสาวบีถูกมือที่มองไม่เห็นฉุดแขนขึ้นมาประจันหน้ากับท่อนเนื้อใหญ่ที่ประชิดหน้าราวกับต้องการให้เธอที่ไม่ประสีประสาปรนเปรอให้ถึงใจ แก้มเล็กเผลอถูไถกับมันไปเพียงนิดหน่อย กลิ่นกายความเป็นชาย และความองอาจใหญ่โตน่าหวั่นเกรงนั่นทำให้นางสาวบีผงะไปชั่วครู่

ดวงตาสีรวงข้าวเคลิบเคลิ้มเลื่อนลอยดูเพ้อฝัน แค่เพียงถูกเบิร์นสมองก็ขาวโพลนขนาดนี้เลยหรือ? น่ากลัวชิบ

นี่ใช่ไหมโลกของตัณหาที่ตลอดยี่สิบห้าปีไม่เคยสัมผัส

“นี่หมายความว่าจะให้ฉันอมของพี่เหรอ?” เป็นคำถามโง่ๆ แค่เพราะมองด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วว่ามันใหญ่เกินกว่าที่ปากน้อยๆ ของร่างนางบัวงามจะสวบเข้าไปทั้งหมดได้

“เท่าที่มึงมีปัญญาจักทำได้เถิด” แววตาสีดำสนิทไม่มีนัยน์ตาดำนั้นหลุบตามองกายเล็กที่อยู่ต่ำกว่า แต่ถึงไม่มีตาดำ นางสาวบีก็สัมผัสได้ว่ามันกำลังมองเหยียดอย่างดูแคลนความอ่อนประสบการณ์ของเธออยู่

โอ้โห ไอ้ผี ดูถูกกันได้

จากประสบการณ์การผ่านหนัง AV มาพันกว่าเรื่อง P**n อีกร้อยแปดสิบเรื่อง

จะพิสูจน์ให้ดูว่าอีบีน่ะมันของจริง!

ปลายลิ้นเล็กเลือกสัมผัสในรสชาติส่วนปลายก่อน เธอเลี่ยงที่จะไม่ชิมน้ำใสๆ ที่ปริ่มตรงปลายหัวเพราะไม่ประสีประสานัก นางสาวบีผู้ไม่เคยผ่านมือชายใดไม่รู้ว่ามันรสชาติเป็นอย่างไร ยังไงเพื่อความปลอดภัยเลือกที่จะไม่เลียตรงนั้นดีกว่า เผื่อรสชาติมันห่วยแตกกว่าที่เคยได้ยินมา

ไร้เสียงครางเสียดเสียวอย่างที่ควรจะเป็น มีเพียงดวงตาสีดำสนิทอันลึกลับที่หลุบลงมองนางสาวบีที่แหงนหน้าขึ้นปรนเปรอเขา ขุนแสนคำมองดวงหน้างามที่เคยที่เป็นที่รักของเขาอย่างสุดหัวใจ เขาเคยทำได้ทุกอย่างเพื่อให้นางบัวงามมีความสุข แต่เมื่อเลือกที่จะหักหลังกัน

ต่อให้เหลือแค่ร่างกาย... ก็จะทำให้ทรมานในฐานะทาสสวาทให้ถึงที่สุด จะทำให้เมื่อหล่อนกลับมา จะรู้สึกเหมือนตกนรกกับร่างกายที่สั่งสมอาคมของดำสกปรกไปมากนี้

อย่าได้คิดว่าจะได้ตายไปอย่างมีความสุข อย่าได้คิดว่ากูจักปล่อยให้มึงได้ไปสู่สุขคติ ไม่ว่าวิญญามึงจักอยู่ที่ไหน กูจักลากทึ้งกลับมาสู่ร่างเดิม แลทำให้มึงตกนรกไปพร้อมกันกับกู!

ส่วนนังผีเร่ร่อนที่สิงสู่กายนาง

กูมิได้สนมันนักดอก ถ้ามิใช่ว่ามันจักเป็นประโยชน์ให้กูได้ละก็