เข้าสู่ระบบแชร์
#เป็นเมียผี บทที่ ๓ หญิงสันดานเสีย (๔) จบตอน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-30 18:51:37
บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๔ ลูกแหง่ (๑)
“ว่าเช่นไรนะ?”ขุนเสือที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกับยืนชะงักค้าง เขาย้อนถามหล่อนอีกครั้ง นางบัวงามจึงจัดผมเผ้าของตนเอง พร้อมกับหย่อนปลายเท้างามลงบนพื้นกระดานเรือน หยัดยืนเต็มความสูง“อ๋อ สมัยนี้คงไม่รู้จักคำนี้ใช่ไหม เอาเป็นว่า อย่าแส่ ขอร้อง เป็นแค่น้องไม่ต้องทำอยากมีบทบาทในตัวฉันมากได้ไหม” หล่อนพูดได้ตรงไปตรงมา และหยาบคายเกินกุลสตรี นางบัวงามในแบบปรกติแทบไม่อยากมีปากเสียงกับเขาเพราะกลัวเรื่องราวคาวๆ ของตนเองหลุดออกไปถึงหูเจ้าคุณพ่อ แต่หลังจากที่ฟื้นพิษไข้หนัก นางเปลี่ยนไปมาก“นี่กล้าพูดกับกูเช่นนี้เชียวหรือ!”“ก็จะพูด ทำไมเหรอ ฉันจะร่าน ฉันจะร่าน จบไหม” ชายหนุ่มตัวใหญ่โกรธเกรี้ยวจนตัวสั่นเมื่อนอกจากหล่อนจะไม่กลัวเสียงตะเบ็งของเขาแล้ว นางบัวงามยังเชิดหน้ามองเขาอย่างอวดดี “แล้วไม่ต้องจับนายกล้าไปเฆี่ยนนะ เราแค่หยอกล้อกันตามประสานายกับทาสเท่านั้น”หมับ!“นี่มึงบ้าไปแล้วหรือไรบัวงาม รู้ใช่หรือไม่ว่ากูสามารถทำกระไรได้บ้าง?” ฝ่ามือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก กำแน่นจนหญิงสาวเบ้หน้า หมอนี่เป็นผู้ชายจะแรงมากก็ไม่แปลก แต่นางสาวบีไม่ชอบที่คนเป็นผู้ชายจะมาข่มเหงผู้หญิงแบบนี้ถึงนางบัวงามจะส่ำส่อนน่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๔ ลูกแหง่ (๒)
“อย่ามาเข้าใกล้กู!” เสือในวัยเด็กที่เดินตามพี่สาวต่างแม่ต้อยๆ ไปจนถึงกลางสวนดอกจำปีจำปาข้างสระบัว เมื่อขยับมือเล็กไปคว้าชายสไบได้ กลับถูกพี่สาวที่งดงามยิ่งกว่าใครสะบัดมือทิ้งพร้อมกับผลักเขาล้มลงไปกับพื้น พลั่ก! “ฉะ... ฉันแค่เพียงอยากสนิทสนมกับพี่เท่านั้น!” เสียงเล็กโอดครวญทั้งน้ำตา พี่บัวงามในวัยสิบสองปีเชิดหน้าขึ้น หล่อนที่เป็นที่เลื่องลือตั้งแต่เด็กว่าหน้าตางดงามราวกับนางสวรรค์ ผมยาวสลวยสีดำขลับเป็นลอนเงางาม ดวงตากลมโตสีรวงข้าวที่สดใส ผิวขาวผ่องอมชมพู ที่ไม่ว่าจะสวมใส่อาภรณ์แบบไหนก็งดงามเกินวัย “มิจำเป็นต้องสนิทสนมอันใด มึงเป็นเพียงลูกบ่าว อย่าคิดมาเทียบเคียงกู!” เสือนั้นนึกชื่นชมพี่สาวของตนเองอยู่เสมอ เขามองเธอเป็นเทพธิดาที่เกินจะเอื้อมถึง ด้วยความเป็นเด็ก เขาคิดว่านั่นเพราะว่าเธอสูงส่งเกินไป เธอช่างงดงาม จนแม้แต่เขาที่เป็นน้องชายต่างแม่ยังไม่สามารถแตะต้องหรือพูดคุยได้ แต่เมื่อเติบใหญ่ขึ้น เสือก็ได้เข้าใจความเป็นจริงมากขึ้น เขาคือลูกของบ่าวหญิงที่หลวงศรีจันทร์หลับนอนด้วยจนมีบุตรชาย จึงได้แต่งตั้งขึ้นมาเป็นเมียคนที่สอง แต่ที่สองอย่างไรก็คือที่สอง... สุดท้ายเขาก็ไม่ต่างอะไรกับล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๔ ลูกแหง่ (๓)
แต่เอาไงดีล่ะ นายกล้าก็ถือว่ายังใช้ประโยชน์ได้มากโขอยู่ จะปล่อยให้โดนเฆี่ยนตีต่อไปเดี๋ยวแผนตามหาชู้ทั้งหมดของนางบัวงามก็พังครืนกันพอดี “หยุดเฆี่ยนนายกล้าเดี๋ยวนี้นะ!” มีแต่ต้องเอาตัวไปขวางให้งามหน้าใครต่อใครเท่านั้น ร่างเล็กของนางบัวงามผลุนผลันมาขวางหน้าบ่าวชายที่เงื้อมือจะฟาดหวายลงหลังนายกล้า ท่ามกลางธารกำนัล และบิดาบังเกิดเกล้าของเธอ “ไม่ว่าใครก็ห้ามเฆี่ยนหวายใส่บ่าวของฉัน!” ดูส่อสองแง่สองง่ามชะมัด เอาเป็นว่าหาทางช่วยไอ้หมอนี่ไปก่อน ถึงมันเกือบจะปลุกปล้ำเธอไปแล้วก็ตามที “บัวงาม! ลูกเป็นบ้าไปแล้วหรือไร ออกโรงปกป้องบ่าวที่ทำให้ลูกเสียชื่อได้อย่างไรกัน!” แม้แต่หลวงศรีจันทร์เองก็ไม่เข้าใจ บัวงามไม่เคยมีกิริยาออกตัวรับแทนทาสชายคนไหนที่ทำผิด ทุกคราก็ทำเหมือนพวกมันเป็นเพียงแค่สัตว์สี่ขาเท่านั้น พวกมันเป็นไพร่ มีค่าได้แค่นั้น แต่เมื่อนางบัวงามเอาตัวที่มีแต่เสื้อนอนมาขวางแทนทาสชายที่โดนเฆี่ยนจนสะบักสะบอม สีหน้าของบ่าวชายที่อยู่รอบๆ ก็เกิดเปลี่ยนไป ชุดที่มีเพียงผ้ารัดอกจนเผยให้เห็นร่องอกขาวผ่องใต้ผ้าผ่อน รวมถึงซิ่นงามที่ฉีกขาดข้างเรียวขาจนเห็นน่องขาวอมชมพู เหล่าบ่าวชายต่างพากันกลืนน้ำลาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๔ ลูกแหง่ (๔) จบตอน
“แต่ลูกตั้งครรภ์ เขาจะยอมรับได้หรือเจ้าคะคุณพ่อ?” เริ่มแรกด้วยการลองเอาน้ำมันเทราดบนแผ่นหินเผาไฟให้สาดซ่า โพล่งบอกพ่อของนางบัวงามไปตามตรงว่าหล่อนในตอนนี้กำลังตั้งท้องอ่อนๆ อยู่ อย่างน้อยโดนตั้งแง่ลงโทษ อาจยังดีกว่าไปสวมบทหมั้นหมายกับใครหน้าไหนก็ไม่รู้ หลวงศรีจันทร์ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ต่อมาจะแสยะยิ้มกริ่ม “งั้นก็ยิ่งดี! รีบพูดคุยจัดวันหมั้นหมายกับพระยาสิงขรให้ถูกต้อง แลสวมรอยลูกในครรภ์เป็นของท่านเสียเลยเป็นไร” เข้าใจแล้ว ทั้งพ่อทั้งลูก กู่ไม่กลับพอกันทั้งคู่ ทำไมพอลองหยั่งเชิงไปตรงๆ สิ่งที่ได้กลับมามีแต่อะไรที่รู้สึกว่าจะเสียเปรียบเปล่าๆ ล่ะเนี่ย อีกอย่างดูเหมือนหลวงศรีจันทร์จะรู้เรื่องที่นางบัวงามตั้งครรภ์ด้วย “งั้นก็ตามแต่คุณพ่อจะพึงใจเจ้าค่ะ ลูกยินดี” ยินดีกับผีอ่ะดิ แต่ถ้าไม่พูดแบบนี้ก็เดาทางหลวงศรีจันทร์ไม่ออกเหมือนกัน อาจเพราะนางบัวงามคงทำตามที่พ่อสั่งเสียทุกอย่างจนเก็บกดใช่ไหม เพราะไม่มีความคิดเป็นของตนเองจึงใช้ราคะเข้าครอบงำเพื่อสร้างความสุขชั่วครั้งชั่วคราว ที่อาจจะเป็นช่วงเวลาเล็กๆ ที่ได้มีความคิดและเป็นตัวของตัวเองได้บ้าง อันนี้เดาเอาเองนะ เพราะดูทรงหลวงศรีจันทร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๕ นายเหล็ก (๑)
ตกดึกสงัดในวันนั้น นางสาวบีผุดลุกขึ้นจากที่นอนหลังจากเตรียมตัวมาอย่างดี เนื่องจากนายกล้าในวันนี้ไม่ได้มีความผิดแถมยังช่วยชีวิตไว้อีกด้วย หลวงศรีจันทร์จึงไม่ได้ให้มีการตรวจตรานอกเรือนบุตรสาวแบบรัดกุมอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก จึงเป็นทางสะดวกที่นายกล้าที่ฟื้นจากบาดแผลจะปีนเรือนขึ้นมารับเธอโดยไม่มีใครที่สามารถจับผิดได้ แต่ท่าทางเขาดูหนักหนาเอาการ สีหน้าอิดโรยนั้นดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะจับไข้เนื่องจากบาดแผล “นายไหวแน่นะ?” นางสาวบีทวนถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ไม่ได้สนใจมากนักแต่ถ้าตายไปหล่อนคงไม่มีหนทางให้ไปสืบหาเบาะแสต่อ นายกล้าที่หมอบตรงพื้นเรือนพยักหน้าน้อยๆ ไม่รอช้าหล่อนกับเขาจึงได้เดินทางไปยังท่าเรือใกล้ๆ ที่ใช้สัญจรแต่บัดนี้เงียบสงัด ดูเหมือนว่านายกล้าจะเลือกเส้นทางที่ติดกับป่าช้าแห่งหนึ่ง เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องครวญระงม ท่ามกลางป่ามืดมิดและวังเวง มีเรือเล็กๆ จอดอยู่เทียบท่าเก่าๆ นายกล้าเดินนำหน้าหล่อนพร้อมตะเกียงไฟ ในขณะที่สายตาของนางสาวบีสอดส่องไปรอบๆ เพื่อสแกนหาดวงวิญญาณแถวนั้นตามความเคยชินในภพเก่า ลืมไป ว่าร่างนี้ไม่มีเซ้นส์อย่างที่เธอเคยมี คิดแล้วจึงกำชับผ้าคลุมดวงหน้าแน่นขนัด ไม่ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๕ นายเหล็ก (๓)
นางสาวบีกลับมาหานายกล้าอย่างปลอดภัยโดยไร้เงานายเหล็กมาส่งถึงท่า พอเห็นสีหน้าสุนัขเลี้ยงส่วนตัวทำท่าทางเป็นห่วงก็อยากจะระบายความอัดอั้นออกมาเสียเดี๋ยวนั้น แต่เพราะภพนี้ไม่มีใครที่สามารถไว้ใจได้ทั้งนั้น หล่อนจึงปิดปากเงียบจนกระทั่งนายกล้าพายเรือกลับและพามาส่งถึงเรือนนางสาวบีไม่ได้หลับมาทั้งคืนเลยไม่ได้ลงนิมิตแห่งความตายอันแสนสะดวกไปหาขุนแสนคำ หล่อนพยายามร่างแผนการคร่าวๆ เป็นภาษาเขียนในยุคปัจจุบันที่คุ้นเคยกับมัน แต่ก็ต้องขยำทิ้ง เนื่องจากหล่อนเองก็ไม่รู้ว่าคราวหน้า นายเหล็กจะเปลี่ยนใจแล้วสังเวยชีวิตหล่อนทันทีที่ได้เถ้ากระดูกหรือเปล่าให้หมามาดูก็ยังรู้ว่าไอ้ตัวใหญ่นั่นมองนางบัวงามเป็นแค่เพียงเครื่องมือไว้ใช้ทำลายผัวตนเอง สันนิษฐานว่าเพราะนางบัวงามอาจเป็นจุดอ่อนเดียวของขุนแสนคำ ไม่รู้ชาติที่แล้วอีหญิงนี่มันจะโง่และชั่วอะไรขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากตีอกชกหัวตัวเองให้รู้แล้วรู้รอด ความร่านนำพาหายนะมาสู่ตัวชัดๆวันนี้หลวงศรีจันทร์ให้บ่าวหญิงมาจับหล่อนแต่งเนื้อแต่งตัวตั้งแต่เช้า เนื่องจากต้องไปพบเจอพระยาสิงขรที่เรือนใหญ่ของพ่อ เขายอมมาที่นี่เพื่อมาคุยดูใจกับลูกหลวงที่ยศศักดิ์ต้อยต่ำกว่า คงจะคลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๕ นายเหล็ก (๔)
นางสาวบีเริ่มบทสนทนาด้วยความปากแซ่บแบบที่ไม่แคร์ว่าอีกฝ่ายจะมียศฐาบรรดาศักดิ์สูงส่งกว่าพ่อของร่างหญิงที่มาสิงสู่สักเพียงใด อย่าคิดนะว่าแค่มียศมีอย่าง มีเงินแล้วจะมาขอผู้หญิงง่ายๆ เหมือนซื้อผักซื้อปลา เธอเองก็มีภารกิจที่ต้องทำเหมือนกัน ภารกิจที่ต้องแลกกับชีวิต ไม่มาเสียเวลากับอีตาลุงที่หวังอยากได้เสียกับผู้หญิงเด็กคราวลูกและคาดหวังว่าจะถูกจับใส่ตะกร้าล้างน้ำจนบริสุทธิ์ผุดผ่องมาให้หรอก แต่ก็แปลก ที่คนตรงหน้าไม่ได้ออกทรงโวยวายใหญ่โตแบบพวกเจ้ายศเจ้าอย่างทั่วไป กลับกันตาลุงร่างใหญ่กลับนิ่งงันเมื่อหล่อนร่ายจบ พร้อมกับหรี่ตาลงมองหล่อนราวกับมองมดปลวก ว่าแต่สายตาแบบนี้มันดูคุ้นๆ นะ เหมือนใครบางคนที่รู้จัก “กูอาจจักคิดมิผิดก็ได้ที่เลือกมึง” “ฮะ?” “กูรู้ดีว่าหลวงศรีจันทร์มิสามารถจับมึงใส่ตะกร้าล้างน้ำจนสะอาดเอี่ยม แต่ก็มิคิดว่าจักปากกล้าถึงเพียงนี้” “...” “มึงรู้หรือไม่ว่ากูเป็นใคร กูที่ขึ้นตรงกับพระองค์ กูสามารถกราบทูลให้ท่านทราบว่าหลวงศรีจันทร์เอามึงมาหลอกขายกูได้อย่างไร แล้วพ่อมึงก็อาจจักมีความผิดที่คิดมายั่วยุคนเช่นกู รู้หรือไม่ว่าองค์เหนือหัวสามารถสั่งฆ่าครอบครัวของมึงได้” “...” “อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๕ นายเหล็ก (๕) จบตอน
“แล้วถ้าฉันถอนตัว พี่จะทำของใส่ร่างกายนี้อย่างไรล่ะ” นางสาวบีพอรู้อยู่ว่าเรื่องมันจะต้องลงเอยเช่นนี้ ถ้าขุนแสนคำเลือกแผนนี้ เลือกพระยาคราวพ่อที่มีเมียสองลูกสามแบบนี้ เธอก็ต้องมีโอกาสไปเผชิญหน้ากับเหล่าเมียๆ ลูกๆ ของเขาที่ไม่รู้ว่าจะพร้อมต้อนรับเมียเด็กคราวลูกที่เคยผ่านการเป็นหม้ายผัวตายมาครั้งหนึ่งหรือเปล่าอยู่แล้ว อีกอย่างทำมาขนาดนี้แล้ว จะให้ถอนตัวก็คงเร็วไปนัก “อย่างน้อยมีฉันอยู่ แถมพี่ก็ได้ร่างสิงสู่ เราจะได้เป็นผัวเมียกันจริงๆ เลยยังไงล่ะ” “มึงนี่มัน...” ไม่รู้หรอกว่าชาติก่อนเป็นหญิงเช่นไร แต่ขุนแสนคำคิดว่าคนตรงหน้ามันช่างเจ้าเล่ห์เพทุบาย อวดดี และไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ จนน่าหงุดหงิดเสียจริง “ฉันจะแต่งงานกับพี่ แล้วย้ายไปอยู่ในเรือนใหญ่ของพระยาสิงขร ขอเพียงนัดแนะมาว่าวันไหน ฉันจะเกณฑ์บ่าวหอบข้าวของไปหาเลยเจ้าค่ะ” “คิดดีแล้วรึ มิมีศักดิ์ศรีเลยหรือไร” ร่างพระยาคราวพ่อยกมือขึ้นกอดอก หรี่ตาลงมาหญิงสาวร่างเล็กตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่มีร่องรอยการโดนทำร้ายใดๆ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ชายผู้นั้นที่เรียกนางมาหาถึงถิ่นนั้นใช้อาคมพรางสถานที่ไว้จนไม่สามารถมองเห็นได้ ปรกติไม่ว่านางบัวงามจะไปท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30
บทล่าสุด
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๖) จบตอน
“วันนี้มื้อกลางวันมิเห็นหล่อนกับคุณพี่มาทานข้าว แต่ฉันเตรียมสำรับไว้เผื่อเธอหิวอยู่แล้ว ถ้าหิวก็บอกฉันนะ จักเรียกบ่าวมาจัดสำรับให้ตรงนี้” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่ยืนยิ้มไม่พูดไม่จาอะไร คุณผู้หญิงทองพินจึงถือโอกาสตัดสินใจว่านั่นคือคำอนุญาต รีบกวักมือเรียวเรียกบ่าวนางหนึ่งที่นั่งพับเพียบเฝ้าที่พื้นเรือนข้างๆ พลางกระซิบกระซาบให้ยกถาดสำรับมาวางให้นางบัวงามที่ยืนอยู่ตรงหน้า บ่าวไพร่มีท่าทีสงบในขณะที่รุดเดินจ้ำก้มหัวนอบน้อมให้เธอและคุณผู้หญิงไปด้านหลัง ซึ่งน่าจะเป็นที่ตั้งของห้องครัวประจำเรือน “ขอโทษที่ทำให้คุณผู้หญิงต้องลำบากนะเจ้าคะ” นางสาวบีพูดอย่าง ถ่อมตน นั่นเพราะอีกอย่างข้าวเมื่อวานที่ตกถึงท้องก็มีแค่ข้าวที่จับมือมาไม่กี่ ก้อนกับน้ำพริกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ยิ่งผ่านศึกรักมาอย่างหนักหน่วงเพราะ ขุนแสนคำโคตรดุก็ยิ่งหิวโหยเป็นพิเศษถึงจะแอบหวั่นเกรงถึงบางสิ่งที่คนเป็นเมียหลวงน่าจะใส่ในอาหารตั้งแต่มื้อก่อนก็เถอะ แต่ดวงตาที่จับจ้องราวกับพร้อมรับชมอากัปกิริยาทุกอย่างของหล่อนทำเอาตัวแข็งไม่กล้าขัดขืนหรือปฏิเสธ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงใจดีกับเธอขนาดนั้น แต่ครั้นจะให้ไปหากับข้าวกับปลากินเองก็ใช่ที่
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๕)
แต่เมื่อมุ่งมั่นจะเดินตรงออกไป กลับถูกคว้าด้วยฝ่ามือหนาของมิ่งขวัญ พลิกตัวหล่อนให้หันกลับมาประจันหน้ากันอีกครั้ง ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่อยากปล่อยเธอไปง่ายๆ สันดานความไม่ยอมแพ้ในเรื่องง่อยๆ ของชายแท้กำลังทำงานตื้อชะมัดเลยไอ้เด็กเวรนี่“คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงมีโอกาสต่อว่าฉันได้หลายหน พอกันที! ชักเหลือทนกับพฤติกรรมของหล่อนแล้ว!” ต่อล้อต่อเถียงไปก็มากความนัก อีกฝ่ายจึงกระชากแขนหล่อนให้เดินตามไปด้วยกัน “ฉันจักมิพูดพร่ำให้เสียเวลา ฉันจักจับมือหล่อนไปประจันหน้ากับเจ้าคุณแม่ให้รู้แล้วรู้รอดไป หล่อนจักได้รับรู้ถึงความถือดีของตนเองเสียที!”“ปล่อยฉันนะไอ้เด็กบ้า” เอาเข้าไปเถอะ มันจะไม่ยอมลงให้กันจริงๆ ใช่ไหมแต่เมื่อฉุดกระชากลากถูขึ้นเรือนมาได้ ก็พบกับศาลากลางน้ำตรงจุดศนย์กลางะหว่างเรือนไทยใหญ่ที่มีหญิงงามวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังนั่งกรองมาลัยอยู่ด้วยความประณีต มิ่งขวัญสบโอกาสเพราะนั่นคือคุณผู้หญิงทองพินที่เป็นเป้าหมายของตร จึงกึ่งลากกึ่งถูฝ่ายนางบัวงามที่เดินเซซัดตามแรงผู้ชายของเด็กหนุ่มร่างสูงมาต้อยๆ“นี่! ปล่อยฉัน” เมื่อมาถึงตรงหน้าของคุณแม่ เขาก็สะบัดข้อมือหล่อนออกทันที แสดงท่าทางก้าวร้าวอย่าง
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๔)
“นี่! ทำตัวเป็นโรคจิตไปได้ ไอ้เด็กบ้า” จนในที่สุดนางบัวงามก็ทนไม่ไหว ใช้กำลังที่มีผลักอกเด็กหนุ่มออกอย่างแรง ไม่รู้ว่าตัวจะสูงไปถึงไหน ถึงจะดูผอมไม่ได้ออกทรงกำยำแบบพี่ผี แต่แรงผู้ชายยังไงก็ยังคงเป็นแรงผู้ชาย แรงของเธอส่งเขาถอยหลังไปได้เพียงแค่ก้าวเดียวสั้นๆ เท่านั้น “มาแอบตามดูคนอื่น จิตไม่ปกติหรือไง”เหอะ! ช่างเป็นหญิงที่ปากคอเราะร้ายนักไม่รู้ว่าทำไมยัยผู้หญิงท่าทางกระโดกกระเดกคนนี้ถึงได้ไปต้องตาต้องใจพ่อนัก จนถึงขนาดกกนอนกันตั้งแต่เช้ามืดจนบ่ายไม่ยอมมากินข้าวกินปลา แต่ก็เพราะเหตุผลนั้นเขาจึงจำเป็นต้องตามมาลอบดูว่าหล่อนไปใช้มารยาอีท่าไหน เพราะมื้อกลางวันที่พวกเขากำลังเริงลีลาสวาท มิ่งขวัญแทบทนดูสีหน้าอมทุกข์ของคุณเอื้องน้อยแทบมิไหว มันช่างขัดหูขัดตาสิ้นดีสุดท้ายก็เป็นอากาศอยู่ในเรือนหลังนี้เพราะท่าทางที่ไม่เอาจริงเอาจังสักทีนั่นล่ะ ยัยผู้หญิงคนนั้นกระทำตัวเหมือนเหยื่อทุกลมหายใจเข้าออกจริงๆทั้งๆ ที่ในภวังค์จิตนึกขบฟัน แต่สีหน้าที่แสดงออกต่อผู้หญิงตรงหน้ากลับมีเพียงรอยยิ้มมุมปากราวกับไม่ยี่หระกับวาจาหยาบคายไม่สมหญิงเท่านั้น“ก็แค่เป็นห่วงน่ะ เห็นว่าขลุกอยู่แต่กับตาแก่จอมหมกมุ่นเสียค
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๓)
คิดถึงเตียงนุ่มๆ คิดถึงห้องแอร์เย็นฉ่ำๆ จังโว้ย!สาวเจ้ายืดตัวบิดขี้เกียจ รู้สึกว่าตั้งแต่ขุนแสนคำพาหล่อนมาที่นี่ก็เอาแต่คลุกตัวอยู่ด้วยกันไม่พัก บางครั้งก็มีท่าทีไม่อยากให้เธอออกจากห้อง ทำเป็นปากแข็งไปอย่างนั้นเอง สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับร่างกายสตรีแต่ตอนนี้เธอก็เหมือนจะแพ้เหมือนกัน ทำไมถึงได้แรงเยอะขนาดนี้นะ ขาสั่นไปหมดแล้วแต่จะให้อยู่เฉยๆ คงจะไม่ไหว เธอในฐานะอนุภรรยาต้องคิดทำการใหญ่อย่างเช่นการเอาใจเมียหลวงทั้งสองเพื่อสืบเรื่องราวภายในบ้านหลังนี้แกรกนางบัวงามเปิดประตูไม้ออก มองซ้ายมองขวาก็ไม่แลเห็นใครอยู่รอบเรือนใหญ่ ดูเหมือนว่าพระยาสิงขรจะสั่งการไม่ให้มีใครเข้ามาวุ่นวายหรือรบกวนเราสองคน อาจจะเพราะว่าเขาเวลาใช้เวลาอยู่ร่วมกับหล่อนค่อนข้างรุนแรงและเสียงดังพอสมควรพูดให้ถูกก็คือ... ไม่อยากให้เมียถูกมองไม่ดีสินะพ่อผีเฮี้ยนของแม่บัวงามนี่มีมุมโรแมนติกบ่อยเสียจริง แต่อย่าคิดว่ามันจะทำให้นาวสาวบีหวั่นไหว แน่นอนว่าเธอเคยเวอร์จิ้นและไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ใครๆ ที่เป็นแบบนี้คงจะคิดว่าหัวใจเธอจะอ่อนแอเพราะอ่อนประสบการณ์แต่ไม่เลยเพราะดีลแรกนั้นสำคัญ และเธอเองก็รู้มาตั้งแต่แร
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๒)
หญิงนางหนึ่งงดงามเหลือจักกล่าว มีข่าวคราวถึงนางให้โศกศัลย์ด้วยท่านพ่อต้องการเมียมากอนันต์ รับหญิงหม้ายขันหมากมาสู่ขอท่านพี่เป็นเช่นไรในเเดนสรวง คงเย็นยวงมิได้กันเเล้วหนาถ้าได้กลอนนี้เมื่อไรจงตอบมา เเลข้าจักส่งคนไปในเร็ววันลงชื่อลายมือยิ่งยง ผู้เป็นน้องรักของเจ้าคุณพี่เสมอมาไอ้ยิ่งยงมันช่างเจ้าบทเจ้ากลอนมิเคยเปลี่ยนเลยสิหนา คงอยากให้ข้ารู้จนตัวสั่นว่าตนเองนั้นเล่าเรียนได้ระดับสูงถึงเพียงไหนริมฝีปากหยักลึกฉีกยิ้มพลางสอดกระดาษนั้นเผาลงกับไฟตะเกียง กลิ่นกำยานหอมผสมปนเปกับกลิ่นยาสูบจนเกิดกลุ่มควันลอยฟุ้ง ร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวนางหนึ่งซุกไซร้อยู่เบื้องบนร่างกายกำยำใหญ่โตของ ‘ยอดหล้า’ พี่ชายคนโต ที่ตอนนี้เพิ่งได้รับตำแหน่งขุนหลวงมาเมื่อไม่นานนัก“จดหมายนั้น... ท่านเผามันทำไมกันหรือเจ้าคะ” หญิงสาวโฉมสะคราญถามถึงแผ่นกระดาษที่เห็นลายมืองดงามที่ค่อยๆ เผาไหม้ไปเป็นเถ้าถ่าน ยอดหล้าหันกลับมาสบหน้าหล่อน พลางส่ายหน้า“กระผมได้รับข่าวเรื่องการหมั้นหมายของคุณแม่คนใหม่ เลยวุ่นวายใจเล็กน้อยขอรับ”“แต่ข่าวลือเรื่องการหมั้นหมายกับเมียหม้ายของขุนหลวงที่ตายในสนามรบคนนั้นกับพ่อของท่านก็เลื่องลืออ
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๑ เมียรองผู้อับโชค (๑)
“เดี๋ยวก่อนสิคะ... คุณพี่ แหม”เสียงที่ดังเล็ดลอดออกมาจากภายในหอนอนที่ราวกับเป็นเรือนหอของพระยาสิงขรและเมียคนที่สามอย่างออกหน้าออกตานั้นทำให้แม่เอื้องน้อยที่ยืนเงี่ยหูฟังร่วมกับพี่เลี้ยงประจำตัวด้านนอกบานประตูด้วยอารามถือวิสาสะถึงกับเจ็บแปลบปลาบที่อกอิ่มอย่างไม่มีสาเหตุ ดวงหน้าสาวลูกครึ่งซีดเผือดลงถนัดตา เนื่องจากก่อนที่คุณพี่เลือกที่จะหมั้นหมายกับผู้หญิงคนนี้ เขาให้เหตุผลว่าแค่เพียงต้องการดูแลหนึ่งในสิ่งที่อดีตลูกศิษย์นั้นให้ความสำคัญมาก พระยาสิงขรอ้างว่าขุนหลวงที่ตายไปในสงครามคนนั้นมาเข้าฝันว่ายังมีห่วงต่อผู้หญิงคนนี้แต่มันก็ไม่ชอบมาพากลตั้งแต่แรกแล้ว เธอรู้ว่าคุณพี่มีรสนิยมเรื่องกามเพศนั้นรุนแรงจนแม้กระทั่งคุณผู้หญิงยังรับไม่ไหว และเธอเองก็ไม่ใช่คนที่เขาต้องการ เขาจึงมักไปหาเศษหาเลยจากโสเภณีเหล่านั้นนอกบ้านนอกเรือนเสมอ แต่ไม่คิดว่าเขาจะอยากครอบครองแม้กระทั้งเมียของลูกศิษย์ตนเองผู้หญิงคนนี้เอง... ก็อาจพ่ายแพ้ต่อยศถาบรรดาศักดิ์ จนเลือกเข้ามาเป็นอนุภริยาพระยาคราวพ่อก็ได้น่ารังเกียจสิ้นดี สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกกินแม้กระทั่งผู้หญิงของคนที่ปากบอกว่าเอ็นดูมาแต่เด็กหนักหนาจะแก้ตัวว่าลูก
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๐ เมียอันเป็นที่ชัง (๕) จบตอน
แต่มันก็สายเกินกว่าจะร้องขอชีวิตจากขุนแสนคำได้แล้วเช่นกันนายพลตูระเซยะรู้สึกได้ถึงความเย็นวาบที่ซึมซาบมาตามผิวหนัง พอก้มลงมองตรงช่วงอกก็เห็นโลหิตสีแดงฉานค่อยๆ ขยายไปตามบาดแผล สัมผัสได้ถึงกระสุนที่ฝังเฉียดก้อนเนื้อที่เต้นตุบๆ อยู่ภายในร่างกายไปเพียงนิ้วเดียวทาบ วินาทีแรกเขาตกใจสุดขีด เพราะตนเองนั้นเป็นนักรบผู้ไร้พ่าย ไม่เคยมีกระสุนไฟหรือดาบพร้าใดที่สามารถเฉียดเนื้อหนังของตนได้มาก่อน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่กระสุนเฉียดขั้วหัวใจของเขาไปได้เพียงเสี้ยวเดียวกว่าจะรู้สึกตัวทั้งร่างกายก็ชาหนึบไปทั้งตัว กายาใหญ่ค่อยๆ หงายหลังลงไป ร่วงหล่นกระแทกกับพื้นไม้ เลือดมากมายทะลักออกปาก โลหิตเจิ่งนองทั่วบริเวณ ดวงตาที่เหลือกขึ้นบนสบตาเข้ากับร่างใหญ่กำยำของพระยาสิงขรที่ยืนค้ำอยู่เหนือหัว ดวงตาสีหม่นที่หลุบมองลงมานั้นเย็นยะเยือกราวกับกำลังมองสัตว์ร้ายที่ตนเองเพิ่งกำจัดไป“อั่ก... ไอ้” ไม่มีรูปประโยคใดๆ ออกมาจากริมฝีปากที่ซีดเซียวนอกจากเลือดที่ทะลักทะล้นออกมาเต็มอุ้งปากที่เริ่มออกสีคล้ำนางสาวบีเพิ่งเห็นท่าทางของคนที่กำลังอยู่ในอาการโคม่าจากการโดนยิงเป็นครั้งแรก หล่อนค่อยๆ คลานออกมาจากใต้เตียงหลังเกิดเสียงร
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๐ เมียอันเป็นที่ชัง (๔)
ถ้าในฐานะกายหยาบของพระยาสิงขร นางบัวงามไม่ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าก็จริง แต่สำหรับวิญญาณขุนแสนคำ หล่อนคือไส้ศึกของเขารวมทั้งเป็นเมียของเขาด้วย“กูขอปฏิเสธที่จะยกบัวงามให้ ขอโทษที พอดีผู้หญิงที่ชั่วช้าคนนี้เป็นเมียที่กูหลงจนคลั่งมากเสียจนกู่ไม่กลับแล้ว”นางสาวบีไม่ได้ใจสั่นระรัวให้กับประโยคนั้น เธอไม่ใช่คนโง่งมที่บูชาและจมปลักกับความรัก จริงๆ ก็พอจะเดาได้ว่าขุนแสนคำอาจจะพูดแบบนี้เพื่อแสดงละครตบตาอีกฝ่าย เลยเตรียมสติสตังมาอย่างดี“งั้นรึ งั้นกูจักขอใช้กำลังแย่งมาจากมึงก็แล้วกัน!!”ดวงตาคมคร้ามของนายเหล็กวาวโรจน์พร้อมกับพุ่งตรงเข้าหาพระยาสิงขรในเนื้อที่อันจำกัด แต่มือของชายวัยกลางคนนั้นว่องไวราวกับคาดเดาเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว เขาลั่นไกปืนทันที เฉียดไหล่เปลือยของร่างนายจ้อยไปจนเกิดบาดแผลถลอกเพียงเท่านั้น แต่นั่นส่งผลให้นายเหล็กมาถึงตัวของชายหนุ่มได้จนประชิดตัว เขาก้มหลบด้ามปืนเหล็กที่อีกฝ่ายตวัดจะฟาดแสกหน้า พยายามเข้าประชิดนางบัวงามที่ก้มหมอบอยู่แทบเท้าของพระยาสิงขร แต่ก็โดนขวางทางด้วยร่างกำยำ ชายวัยกลางคนเหวี่ยงหมัดกระแทกครึ่งปากครึ่งจมูกของนายเหล็ก ในขณะที่อีกฝ่ายบิดมือชักด้ามพร้าเข้าฟันแขนแก
เกิดใหม่ทั้งที ดันเป็นเมียโคตรผีดุ #เป็นเมียผี บทที่ ๑๐ เมียอันเป็นที่ชัง (๒)
“ให้ตายเถิด คิดว่าจักมิพิษสงมากกว่านี้ แต่เนื้อแท้ก็แค่ตาแก่ตัณหากลับเท่านั้น หลงอีนี่จนโงหัวไม่ขึ้น รู้หรือไม่ว่านางกระทำชั่วสิ่งใดลับหลังผัวเก่...!!”ปัง!!“กรี๊ด!”เสียงปืนคาบศิลาดังกึกก้องไปทั่วหอนอนทันทีที่ยังไม่สิ้นคำครหา ส่งผลให้มีเสียงนกกาแตกตื่นรอบบริเวณต้นไม้รอบเรือน บ่าวชายร่างใหญ่ล้มลงหงายท้องตึงสู่พื้นไม้โดยพลัน พร้อมกับเลือดมากมายที่เจิ่งนองออกมาจากศีรษะดวงตาของนางบัวงามเบิกกว้างสุดขีด รีบผลุนผลันถลาลงจาดเตียงนอนเพื่อมองสภาพศพ หากแต่กลับโดนเรียวแขนแกร่งขวางทางเอาไว้“พี่ทำอะไรลงไปเนี่ย!” ร่างเล็กรีบหันไปปรามาสสามีของตนเอง หากแต่สีหน้าของพระยาสิงขรยังคงความเรียบเฉยค่อนไปทางเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก ราวกับว่าเขาเพิ่งกำจัดสิ่งที่แสนโสโครกออกไปก็ไม่ปาน“ถ้ายังดูมิออก ก็ตายตามมันไปเสีย” วาจาช่างไร้ความเห็นใจ นางสาวบีกลอกตามองบน อาจจะเพราะชินชากับนิสัยและปากหมาๆ ของขุนแสนคำเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่กว่าจะรู้ตัวร่างกายใหญ่โตที่ล้มหงายท้องลงไปนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้นนั้นก็หยัดกายขึ้นมายืนเต็มความสูงอีกครั้ง พร้อมๆ กับหน้าผากที่ควรจะเป็นรูโหว่และเลือดทะลั่กกลับมีแค่รอยเขม่าดินปืนเเละแผ
