#เป็นเมียผี บทที่ ๒ ชายชู้อันดับหนึ่ง (๓)

“กระผมขออภัย กระผมจักรีบออกจากตัวท่านประเดี๋ยวนี้ขอรับคุณผู้หญิง” ดูท่าทางเลิ่กลั่กเมื่อถูกดุนั่นสิ ชายหนุ่มรีบรุดออกจากกายสาวพร้อมกับล้มลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้นเรือน มองหญิงงามที่ค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นจัดผมเผ้าตนเองด้วยแววตาหลงใหล

แม่ช่างงามเหลือเกิน ท่วงท่ายามตื่นนอนอันแสนน่าดู เพลิดเพลินกับทรวดทรงองค์เอวที่ปรากฎอยู่นอกผ้าห่มกาย ชุดรัดอกและซิ่นบางๆ นั้นเปิดความงามเหมือนยามที่เคยเอานางมาอยู่ใต้ร่าง ยามเมื่อนางอนุญาตให้ละเลียด เขาก็กัดกินนางอย่างหิวกระหาย ราวกับคุณบัวงามที่อยู่ใต้ร่างนั้นคือชิ้นเนื้อชั้นดี ที่สุนัขจรจัดอย่างเขาโหยหามาตลอด

คุณบัวงามเคยบอกว่าชอบที่เขาภักดี ซื่อสัตย์ และโง่เขลาเหมือนสัตว์

คุณบัวงามอนุญาตให้เขาฉกชิมตัวหล่อนได้ แลกกับการใช้งาน

เขาจึงได้แต่มาเฝ้ารออย่างมีความหวังว่าวันนี้นางจะใช้งานเขาด้วยอะไรอีก แลกกับการได้เอาหล่อนมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง

ไอ้ทาสนามว่ากล้าผู้นี้ จะขอถวายตัวรับใช้คุณบัวงาม ด้วยความรักความภักดีไปจนวันตาย

นางสาวบีที่จัดผมเผ้าเรียบร้อยแต่เห็นว่าทาสชายคนนั้นยังนั่งคุกเข่าจ้องมองเธอไม่ยอมลุกออก เลยทำได้แค่ปรายตาลงมองตาดุราวกับไล่กลายๆ

หากแต่หมาโง่ของนางบัวงามนั้นกลับไม่รู้สึกตัว เขาเอาแต่นั่งจ๋องส่ายหางดุ้กดิ้กอยู่ตรงนั้น

“ต้องให้ไล่หรือ พ่อหนุ่ม” ดูทรงจะอายุน้อยกว่า สักสิบแปดสิบเก้าได้มั้ง

“คุณบัวงามมิเคยพูดคุยกับกระผมได้มากมายเช่นนี้ กระผมเพียงแค่ดีใจเกินเหตุ แลอยากชื่นชมความงดงามของท่านอีกสักนิดเพียงเท่านั้นขอรับ” ออเซาะไม่พอยังฉีกยิ้มกว้างใส่ นางสาวบีแพ้ผู้ชายไทป์หมามากเหลือเกิน ใจสั่นไหว “ให้กระผมได้นั่งมองท่านอีกสักครู่ได้หรือไม่... แค่เพียงเพลาสั้นๆ แล้วกระผมจักมิรบกวนท่านไปอีกสักระยะเลยขอรับ”

หมอนี่... น่าจะใช้ประโยชน์ได้แฮะ

“ประเดี๋ยวนะ” เมื่อนึกได้ว่าควรเริ่มใช้ประโยชน์น้องสุนัขของนางบัวงามที่ตรงไหนก่อน สีหน้าของสาวงามก็เปลี่ยนไป อย่างไรทาสชายตรงหน้าก็ไม่รู้ว่าหล่อนคือคนอื่นที่สิงสู่ในร่างกายนี้เหมือนไอ้ผีแสนคำคนชาติหมา เลยปรายตามองเขาอย่างมีมาด ยังไงดูจากทรงถ้านับว่าชายคนนี้เป็นของเล่น ก็คงต้องวางฟอร์มหน่อยล่ะ “แปลว่าเธอจะทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างใช่ไหม”

นายกล้ารีบผงกหัวขึ้น แต่เมื่อเธอยืดตัวมองก็รีบก้มหน้าหลบ เขารู้สึกตื่นเต้นราวกับคนตรงหน้ากำลังชูกระดูกมาล่อ

“ขอรับ! แค่เพียงท่านสั่งกระผม กระผมทำได้ทุกอย่าง”

นางสาวบีฉีกยิ้ม ก่อนที่จะค่อยๆ โน้มตัวลง อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ร่างกายของเธอ เธอจะทำยังไงเพื่อหลอกล่อใจชายก็ได้จริงไหม อีกอย่างนางบัวงามนี่นมโตใช้ได้เลย มิน่าล่ะถึงมัดใจได้แม้กระทั่งทาสชายหน้าซื่อตาใสคนนี้

หน้าอกอวบยามเมื่อโน้มตัวต่ำ เห็นเป็นร่องอกขาวๆ เป็นลูกกลมกลึงสวยงาม แถมผิวยังขาวจัดอมชมพูจนเห็นเส้นเลือด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของนายกล้าเบิกกว้างจ้องมันตาไม่กระพริบ หญิงสาวจึงหยัดตัวลุกขึ้นยืนจากฟูกนอน เอื้อมมือเรียวสวยมาบีบปลายคางคมกร้าวของชายหนุ่มบังคับให้เงยหน้าขึ้นมองหล่อนที่ยืนอยู่สูงกว่า

ที่ถึงแม้นายกล้าจะตัวเล็กกว่าขุนแสนคำ แต่กะจากสายตา ก็คงไม่ต่ำกว่า 178 เซนติเมตร

ถ้าเทียบกับตัวนางบัวงามที่ส่วนสูงแค่เพียง 150 เซนแล้ว เขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ยังตัวใหญ่กว่าเป็นไหนๆ

“งั้นเธอ...”

“...”

“ช่วยสืบให้ฉันรู้ทีได้ไหม ว่าชู้ของฉันนอกจากเธอแล้ว... มีอีกกี่คน”

นายกล้าที่ถูกเชิดคางคมขึ้นตาเลื่อนลอยอย่างเพ้อฝัน สัมผัสนุ่มของมือเล็กๆ กลิ่นหอมดอกไม้ที่โชยมาจากร่างกายอ้อนแอ้นอรชรนั่น ช่างน่าหลงใหลเหลือเกิน

“ขอรับ... กระผมจักสืบให้”

“...”

“งั้นที่บ่าวรับใช้ว่ากันว่าคุณผู้หญิงความจำเลือนหาย... ก็คงเป็นความจริงสินะขอรับ”

แม้จะมีดวงตาเคลิบเคลิ้มพร้อมรับคำสั่ง แต่สุนัขตัวนี้ยังอดสงสัยไม่ได้ นายกล้าโพล่งขึ้นมาในขณะที่มองหญิงสาวตาปริบๆ ดวงตาเรียวรีนั้นไม่ได้มีความเคลือบแคลงอะไรมากนัก อย่างไรคนตรงหน้าก็คือคนที่เขาหลงรักสุดดวงใจ

“ฮะๆ คงใช่แหละจ้ะ ก็ฉันฝันร้ายอยู่บ่อยๆ นี่นา แถมก่อนหน้านี้ก็เป็นไข้หนักด้วย” นางสาวบีแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน “อย่างไรเธอจะทำตามที่ฉันสั่งใช่ไหม แล้วชื่ออะไรเหรอ?”

“กระผมชื่อกล้าขอรับ” ชายหนุ่มกำยำผิวคล้ำแดดมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม “แต่ท่านมิจำเป็นต้องจำชื่อกระผมก็ได้ขอรับ อย่างไรคุณผู้หญิงบัวงามก็เรียกผมว่าสุนัขอยู่แล้ว”

อ่า...

อีนี่มันโคตรแน่วแน่ในอุดมการณ์จัดๆ

“จ้ะ งั้นก็ไปได้เนอะ ฉันจะอาบน้ำ” นางสาวบีพยักหน้าพลางผละมือเล็กออกจากปลายคางทาสหนุ่ม นายกล้ามีสีหน้าแสนเสียดาย แต่ต่อมาก็ก้มหน้าลงแล้วค่อยๆ รุดออกไปทางหน้าต่างแล้วกระโดดลงไปราวกับเป็นเรื่องปรกติ

ทันทีที่ทาสหนุ่มลับสายตา นางสาวบีถึงกับออกอาการหอบถี่

“โอ้ย เกือบแล้ว” พึมพำกับตัวเองพลางยกมือมาทาบอกอวบ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นบีบเคล้นหน้าอกของร่างกายที่ตัวเองอยู่อย่างมันส์มือ “พอนมใหญ่อะไรๆ ก็ง่ายแบบนี้นี่เอง”

นี่ถ้าอีหมอผึ้งนั่นไม่ทำเธอขิตนะ อาจออกจากคลีนิคควงผู้ชายเป็นร้อยไปแล้วก็ได้

ว่าพลางก็เดินไปส่องตัวเองหน้าคันฉ่องขนาดเล็กเพื่อสำรวจ ให้พอเห็นทรวดทรงโดยรวม แล้วก็ถึงกับครางฮือฮา

ไม่แปลกที่ผัวจะ (เคย) หลง แถมชู้ยังเยอะ ก็หุ่นสวยสะเด็ด หน้าอกใหญ่ แถมเบ้าหน้าสวยคม คิ้วโก่งดั่งคันศร ผิวพม่านัยน์ตาแขกแบบพิมพ์นิยมสมัยก่อน แถมด้วยไฝเสน่ห์ใต้ตาข้างซ้ายอีกต่างหาก

เรียกได้ว่างามจัดๆ ถ้าไม่ใช้บุญกีที่มีหนักไปหน่อย ก็เทียบชั้นดาราสมัยนี้ได้เลย

คิดในใจพลางหมุนตัวมองตนเองอย่างภาคภูมิใจ ถึงชาติก่อนเธอจะสวยแต่ก็ออกแนวเกาหลีเกาใจเสียมากกว่า อารมณ์น่ารักมองเพลินๆ แต่นางบัวงามนี่คนละแนวเลย สวยคมสไตล์สาวไทยโบราณ แต่ก็ดีไปอีกแบบนะ

คอยดูเถอะไอ้ผีขุนแสนคำ แม่จะใช้ประโยชน์ของความสวยนี่ให้คุ้มเลย

ผ่านไปสักพักใหญ่ หล่อนอาบน้ำชำระร่างกายขัดขี้ไคลเรียบร้อย พร้อมกับนุ่งสไบทรงไทยสีขาวสะอาด เมื่อเดินไปถึงหน้าเรือนใหญ่ ก็พบว่าครอบครัวของนางบัวงามนั่งพูดคุยกันอย่างพร้อมหน้า

จากที่นางสาวบีไปแอบลอบๆ เคียงๆ ถามมา ก็ทราบได้ว่านางบัวงามนั้นเป็นบุตรีของหลวงศรีจันทร์ กับนางจันทร์งาม หล่อนเป็นหน้าเป็นตาให้วงศ์ตระกูลเรื่องความงามและความอ่อนน้อมถ่อมตน ประพฤติตนอย่างกุลสตรี ที่พอได้ยินแบบนั้นถึงกับทำให้นางสาวบีแทบหลุดขำ

อย่างว่า... เป็นลูกสาวคนมีระดับก็ต้องสร้างภาพหน่อย จะให้ชาวบ้านชาวช่องรับรู้ได้ไงว่าลับหลังผู้คนนางลูกหลวงคนนี้นอกใจนอกกายผัวที่ตบแต่งแถมยังเอาของเล่นอย่างทาสชายมาขยี้สวาทกันถึงในเรือน

แต่เรื่องน่าสนใจที่รู้มาอีกอย่างคือหลวงศรีจันทร์มีบุตรชายคนที่สองกับเมียรับใช้ในเรือน จนขึ้นเป็นคุณหญิงคนที่สอง เป็นน้องชายคนละมารดากับหล่อน ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มดุดัน ตัวใหญ่โตจนดูไม่เหมือนน้องที่นั่งวางท่าอยู่ที่ตั่งข้างซ้ายของพ่อนางนั่นน่ะหรือ ที่ชื่อว่า ‘ขุนเสือ’

ดูสายตาที่มองมาที่หญิงสาวนั่นสิ พอเหลียวมาเจอว่านางยืนอยู่ตรงนี้ ก็วาววับราวกับคนเคยอาฆาตกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน

บ่าวรับใช้ประจำตัวนางบัวงามกระซิบบอกกับเธอว่าขุนเสือนั้นไม่ชอบพี่สาวตนเองนัก เพราะแย่งความรักมาจากพ่อเนื่องจากเกิดมาจากเมียที่ออกหน้าออกตา ไม่ใช่เขาที่เกิดมาจากบ่าวรับใช้

ก็คงจะจริงดังว่าล่ะนะ