12.น่ารักเกินไปแล้ว

ริมฝีปากบางของไกอาหยักยิ้มขึ้นมาด้วยความยั่วยวน เธอช้อนสายตามองหน้าเขาอีกครั้งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดีใจ ดวงตาสีอัญมณีฉายแววความหลงใหลที่เด่นชัดออกมาจนเคียนอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม เพราะเขาคิดว่าสตรีผู้นี้กำลังหลงใหลเขาอย่างหนักหน่วงมากทีเดียว

แน่ล่ะ ก็เธอดูไร้เดียงสาซะขนาดนั้น เป็นเรื่องธรรมดาที่พบเจอบุรุษที่ใบหน้าชวนมองเช่นเขา เธอจะเคลิบเคลิ้มเช่นนี้

นอลข่าน..ชนเผ่าที่เผชิญความร้อนในทะเลทรายได้อย่างดีเยี่ยม ทั้งๆ ที่สภาพทรัพยากรของเมืองนี้มันไม่ได้เอื้ออำนวยให้เมืองนี้เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาเลย แต่ถึงอย่างนั้นคนที่นี่ก็ยังคงต่อสู้เพื่อให้ชนเผ่าเล็กๆ กลายเป็นราชอาณาจักร

อ่า..ในเรื่องนั้นไกอาชื่นชมอยู่เสมอในใจ แต่บุรุษในเมืองนี้นี่มันยังไงกัน? จะหาคนที่รักกันที่หัวใจไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือ

“ข้าชื่นชอบใบหน้านี้เป็นอย่างมากเลยค่ะ ท่าน..หล่อเหลา อ่า..แน่นอนว่าคงจะมีสตรีจำนวนไม่น้อยที่เอ่ยชมเชยท่านเช่นนี้”

เธอยกมือขึ้นมาแตะลงบนใบหน้าที่ประดุจพระเจ้าทรงปั้นของเขา เราไม่รู้ชื่อของกันละกันด้วยซ้ำและไกอาคิดว่าเธอให้โอกาสชายผู้นี้นานมากเกินไปแล้ว

“แต่ไม่มีคำชมใดที่จะทำให้ข้าดีใจได้เท่ากับคำชมที่เจ้ากล่าวออกมา เพราะการได้รับคำชมจากสาวงามทำให้ข้ารู้สึกว่าตัวเองนั้นทรงเกียรติมากทีเดียว”

มุมปากของไกอากดลึกเป็นรอยยิ้มแต่ทว่ามันคือรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตาของเธอเลย..

“ข้าต้องการสามี ไม่ใช่คู่นอนเพียงครั้งคราวเท่านั้น และคำกล่าวของท่านมันไม่มีหลักฐานอะไรเลยว่าท่านจะยินยอมเป็นสามีของข้า”

ดวงตาสีอำพันของเคียนวูบไหวราวกับเปลวไฟ สตรีผู้นี้ไม่ได้ยืนอยู่ในจุดที่สามารถต่อรองได้ แต่ถึงอย่างนั้นนางกลับสู้ไม่ถอยเพื่อการหาสามีของนาง

นั่นสร้างความประทับใจให้เคียนมากพอสมควรและเขา..อยากจะเล่นสนุกกับเธออีกหน่อย

เขาจะไม่มาที่นี่อีกต่อไป เพราะเขาต้องวุ่นอยู่ในพระราชวังไม่มีเวลาออกมาที่นี่อีก อย่างน้อยๆ ก็หลายเดือนทีเดียว เพราะอย่างนั้นเคียนจึงได้แต่เอ่ยคำขอโทษในใจ

“เช่นนั้นเรามาทำสัญญาที่เป็นลายลักษณ์อักษรกันดีหรือไม่ ที่นี่คือบ้านของข้าและเจ้าสามารถทดลองมาอยู่ที่นี่กับข้าสักระยะก่อนก็ได้”

เขาส่งกุญแจบ้านให้เธอพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนยินดี ไกอามองหน้าเขา..เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีอำพันที่แสนเจ้าเล่ห์ เขาดูเหมือนกับงูพิษ แต่ก็ลื่นเหมือนกับปลาไหลที่จะไม่มีวันยินยอมให้เธอจับตัวได้ง่ายๆ

เอาเถอะ..คนเราไม่ได้เจอตัวกันง่ายๆ หรอกหากว่าไม่ใช่พรหมลิขิต และที่นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงของชนชั้นสูงที่มีคนมองดูการกระทำที่น่าละอายของเธอ

ในตอนนี้เธอคือนักเดินทางและเขาคือหัวหน้าโจร ความสัมพันธ์เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องคาดหวังอะไรเพราะเขามันพร้อมจะหลบหนีเธอไปจากที่นี่ตลอดเวลาอยู่แล้วนี่..

เธอก็แค่หาความสุขกับบุรุษชาวนอลข่านที่หน้าตาดีสักคน หลังจากนั้นค่อยไปหาสามีก็ยังไม่สาย

“ข้าควรจะทราบชื่อของท่านรึเปล่า..”

มุมปากของเขายกสูงขึ้นมาพร้อมกับร่างกายที่แนบชิดในทันที

“เรียกข้าว่าเคียน..แค่เคียนก็พอ”

อ่า..ช่างเป็นชื่อที่ดียิ่งนัก ส่วนเธอไม่ควรจะบอกชื่อจริงออกไปสินะ

“เช่นนั้นท่านเรียกข้าว่า..อามินได้นะคะ”

เขาจ้องมองใบหน้าของเธอด้วยแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปรารถนา

“อามิน..”

ชื่อของเธอถูกเรียกออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก่อนที่ดวงตาของไกอาจะหลับตาลงอย่างช้าๆ เมื่อใบหน้าของเขาเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน

ความรู้สึกแรกเมื่อริมฝีปากของเขาแนบชิดลงมามันคือความอุ่นร้อนที่แทบหลอมละลาย วงแขนแกร่งโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และสิ่งที่เธอทำได้คือการโอบกอดเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองหงายหลังลงไปบนโต๊ะ

เกลียวลิ้นร้อนไล้เลียไปตามริมฝีปากก่อนที่มันจะสอดลึกเข้ามาด้านใน เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้านผ่าวขณะบดเบียดจูบเข้าหากัน

ในระหว่างที่ริมฝีปากกำลังพัวพันมือของเขาก็พยายามจะถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายของเธอ

แน่นอนว่าในยามนี้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเลยเพราะนี่มันไม่ใช่การร่วมรักทั่วไปที่เธอเคยพบเจอมาก่อน เขาเหมือนกับสัตว์ร้ายที่กำลังกระโจนเข้าขย้ำเหยื่อตัวเล็กๆ ที่ไร้หนทางต่อสู้

ในห้องที่เหมือนกับเป็นห้องทำงานมากกว่าที่จะเป็นห้องนอน กระดาษมากมายบนโต๊ะทำงานถูกมือของเคียนกวาดลงไปกองบนพื้นจนกระดาษเหล่านั้นปลิวว่อนขึ้นมา

แต่ในตอนนี้เขาไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากเจ้าของร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขน เขาอุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงาน

ริมฝีปากของเราผละออกจากกันอย่างเชื่องช้า ถึงแม้จะไม่อยากถอนริมฝีปากออกแต่เขาอยากจะมองหน้าเธอก่อน

ผิวกายที่ขาวนวลเนียนมีรอยแดงของนิ้วเขาเต็มไปหมด เสื้อท่อนบนของเธอหลุดออกจากร่างกายไปเมื่อไหร่แล้วไม่รู้ เนินเนื้อคู่งามที่คราแรกมันโผล่พ้นเสื้อมาเพียงเล็กน้อยแต่ทว่าในยามนี้มันกลับเผยให้เห็นถึงความสวยงามที่ยากจะละสายตา เธอตัวเล็กเพียงนิดเดียวเท่านั้นแต่กลับมีทรวดทรงของเนินเนื้อที่งดงามและใหญ่เกินกว่าที่มือของเขาจะครอบครองมันได้หมด ยอดปลายถันสีหวานที่ดูราวกับแต้มของกุหลาบนั่นกำลังชูชันขึ้นมาเมื่อถูกสายตาของเขาจ้องมอง ราวกับมันกำลังร่ำร้องให้เขาสัมผัสมันอยู่

ความสวยที่ราวกับเป็นงานศิลปะ เธอดูเหมือนภาพวาดมากกว่าที่จะเป็นความจริง และหากเรื่องในวันนี้จบลงเคียนคิดว่าเขาคงจะเพ้อฝันถึงร่างกายนี้เป็นเดือนๆ อย่างแน่นอน

เขาพูดได้เต็มปากเลยว่าเธอสวยที่สุดเท่าที่เขาเคยพบเจอสตรีมา..

นัยน์ตาสีอำพันของเขากำลังมองสำรวจร่างกายของเธออยู่ และสายตาเช่นนั้นของเขากำลังทำให้เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เพราะเขาจ้องมองด้วยความตื่นตะลึงและตกใจราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน

ร่างกายของไกอาสะท้านวาบเมื่อปลายนิ้วของเขาสัมผัสลงไปบนปลายยอดสั่นระริก เขาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอราวกับเธอการขออนุญาตและเมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าเช่นไร เขาก็กระโจนใส่มันในทันที

ปลายลิ้นร้อนสัมผัสลงไปบนจุดเล็กๆ บนหน้าอก ยอดอกที่ยกแอ่นถูกดูดเม้ม ขณะที่สองมือของเขาเคล้นคลึงมันด้วยความหลงใหล เขาออกแรงบีบจนมันปริออกมาตามร่องนิ้ว

และดูเหมือนว่ายอดอกเล็กๆ นั่นจะไวต่อสัมผัสมากกว่าส่วนอื่นอย่างเห็นได้ชัดเพราะร่างกายของเธอนั่นสั่นสะท้านทุกครั้งที่ปลายลิ้นของเขาตวัดไปมา

น่ารักเกินไปแล้ว อยากจะแกล้งมากกว่านี้ซะแล้วสิ..