นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่คาเรนพึ่งรู้สึกว่าเขาเอาตัวเองไปเล่นกับไฟ และผลลัพธ์ที่ได้ดูเหมือนว่ามันจะได้ไม่คุ้มเสียสักเท่าไหร่นัก แต่เขาเดินทางมาไกลมากเกินกว่าจะถอยหลังกลับเพราะอย่างนั้นเขายังคงยืนยันว่าจะเดินหน้าต่อไป โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น“แน่นอนเลดี้ไกอา ข้าพูดคำไหนคำนั้นอยู่แล้ว”ไกอาหยักยิ้มขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่า อันที่จริงเธอแทบจะหลุดขำออกมาด้วยซ้ำ เขาเป็นพวกฆ่าได้แต่หยามไม่ได้งั้นสินะ“ข้าไม่สนใจว่าระหว่างพวกเจ้าสองคนนั้นมันยังไงกัน แต่ในยามนี้ข้าอยากจะพูดคุยกับไกอา..แบบเป็นการส่วนตัว ในเมื่อดยุคมีนัดกับเลดี้นาญา เช่นนั้นในวันนี้ท่านก็ควรจะปล่อยมือของไกอาซะ”เคียนปัดมือของคาเรนออกในทันที ไกอายังไม่ทันจะได้ตั้งตัวเธอก็ถูกเขาลากไปอีกทางแล้วคาเรนยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ตรงที่องค์รัชทายาทแย่งชิงยัยไกอาตัวร้ายไปจากเขา แน่นอนว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรมากมาย นอกการเสียหน้านิดหน่อย และ..ไม่ว่ามองจากทางไหน เลดี้ไกอาและองค์รัชทายาทจะต้องมีอะไรที่มันพิเศษมากกว่าที่เขาคิดเอาไว้ และเขาต้องแย่งชิงนางมาจากองค์รัชทายาทให้ได้เลยคอยดู..รู้สึกสูญเสียบ้างสิคาเบเรียน ไม่อย่างนั้นจะเป็นองค์รั
รอยยิ้มแสนหวานฉายชัดอยู่บนใบหน้าของไกอา เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อที่จะมองใบหน้าที่กำลังเขินอายอยู่“ในเมื่อเราพูดคุยและทำความเข้าใจเรื่องราวในวันนั้นกันเสร็จสิ้นแล้ว ข้าควรจะ..ขออนุญาตกลับก่อน”ในวินาทีที่ไกอาพูดว่าเธอจะกลับ มือของเคียนก็เอื้อมมือมาจับที่ข้อมือของเธอเอาไว้แน่นมากพอสมควร“ใครอนุญาตให้เจ้าไป”“อ่า..เรื่องนั้นข้าอนุญาตตัวเองได้ค่ะ”ดวงตาสีอำพันของเขาฉายแววไม่พอใจอีกครั้ง เคียนก้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของไกอาด้วยความแผ่วเบา“ข้าคิดว่าเราทั้งสองคนจะสานต่อเรื่องในวันนั้นซะอีก..เจ้าไม่คิดเหมือนกับที่ข้าคิดอย่างนั้นหรือ?”เรื่องราวมันติดค้างอยู่ในใจ ความรู้สึกวาบหวามแล่นริ้วขึ้นมาในทันทีที่เขาคิดถึงใบหน้างามของเธอ ส่วนนั้นแข็งตึงขึ้นมาแบบที่ไม่ต้องรอคอยการปลุกเร้าใดๆ ความปรารถนาฉายชัดออกมาจากเบื้องลึกในหัวใจเขาต้องการเธอ..ต้องการทุกสิ่งทุกอย่างของเธอมาครอบครองหรือไม่ก็ยึดครองเอาไว้ เพราะในใจของเคียนรู้สึกได้ถึงความไม่ยุติธรรม เขารู้ดีว่าความรู้สึกของคนสองคนมันย่อมไม่เท่าเทียมกัน แต่นี่เหมือนกับนัยน์ตาสีอัญมณีของเธอไม่คิดอะไรเลย และมีเพียงเขาแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้นที่คิดไปไกลมา
โนแอลเดินออกมาจากงานเลี้ยงเพื่อตรวจดูภาพรวมของงานที่เธอจัดขึ้นด้วยความตั้งใจ แน่นอนว่าเธอคือนักจัดงานเลี้ยงตัวยงและโนแอลไม่อยากให้งานเลี้ยงของเธอมันมีความผิดพลาดเลยแม้แต่นิดเดียว“เจ้ายังคงจัดงานเลี้ยงได้ดีเหมือนเดิมเลยนะ..”เมื่อหันไปตามเสียงโนแอลก็พบเจอกับท่านอาของเธอ อันที่จริงเธอจะต้องเรียกท่านดยุคว่าท่านพี่ แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างท่านยายจึงสั่งให้เธอเรียกขานท่านดยุคว่าท่านอา..“นี่คงเป็นครั้งแรกที่ท่านอายอมถอยออกมาก่อน..วันนี้พ่ายแพ้ให้กับองค์รัชทายาทเหรอคะ”มันต้องขยี้สักหน่อยสิ เพราะว่าครั้งที่แล้ว เป็นท่านอาที่ทอดทิ้งไกอาแล้วออกมาจากห้องตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง ถึงแม้ว่าจะเป็นท่านอาแต่เธอก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้หรอกนะหากว่าท่านอามาทำร้ายเพื่อนของเพื่อนน่ะ“ฮะ..ฮ่า คงงั้น วันนี้อาคงจะพ่ายแพ้ให้กับองค์รัชทายาทแล้ว แต่ครั้งหน้ารับรองได้เลยว่าอาจะไม่แพ้ เพราะว่าอามีเจ้าที่จะคอยเป็นผู้ช่วยของอายังไงล่ะ”โนแอลมองท่าทางของท่านอาที่ดูเหมือนกับว่าท่านอาของเธอจะจริงจังกับเรื่องนี้ไม่น้อยเลยทีเดียวแต่เพื่อการแก้แค้นองค์รัชทายาทอย่างนั้นหรือ ทำไมไม่ไปแก้แค้นองค์ราชาแทนล่ะ หรือท่านอาของเธอเชื่อจริงๆ
นัยน์ตาสีอำพันของเคียนจ้องมองดวงหน้างามที่เขาไม่อาจละสายตาไปได้ของไกอา เธอกำลังมองสบตาเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ..เรื่องราวของเรามันไม่ได้เกิดจากความรัก แต่มันเกิดมาจากการที่เขาต้องการร่างกายของเธอและเธอเองก็ต้องการสามี จุดประสงค์ของเราแตกต่าง แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่มีความมั่นคงใดๆ อยู่ในความสัมพันธ์นี้ของเราเลยแม้แต่นิดเดียว เขาไม่กล้าให้ความหวังและยิ่งไม่อาจคาดหวังได้ด้วยแต่ถึงอย่างนั้นในยามนี้เขาต้องการเธอมากจริงๆ ความต้องการที่กลั่นกรองออกมาจากเบื้องลึกในหัวใจ และเคียนตั้งใจเอาไว้แล้วว่าวันนี้เขาจะเป็นบุรุษที่เอาแต่ใจเท่านั้น“อย่าพึ่งกล่าวถึงวันพรุ่งนี้สิ เพราะมันยังมาไม่ถึงเลย แต่หากจะเอ่ยถามข้าเรื่องชีวิตของเจ้าในวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่ามันจะต้องเปลี่ยนไปอย่างแน่นอนเพราะว่าคนที่เจ้านอนด้วยคือองค์รัชทายาทนะไกอา..”เขายังคงบ่ายเบี่ยงจนถึงวินาทีสุดท้ายเลยสินะ ยังไม่มีการรับปากหรือว่าให้ความแน่ใจกับเธอได้เลยแต่ก็ช่างมันเถอะ หากว่าเขาไม่ต้องการเธอแล้วละก็ ชีวิตคู่หากเกิดมาจากการบังคับก็ดูจะไม่ยืนยาวสักเท่าไหร่นัก เธอยังเหลือเวลาอีกหลายเดือน และไกอากำลังบอกกล่าวกับตัวเองว
นิ้วมือของเคียนกดเข้าที่กลางลำแกร่ง เขาขยับเอวเบาๆ เพื่อให้ส่วนนั้นของเราเสียดสีไปมาอยู่ที่ภายนอก เพราะหยาดน้ำหวานที่รินไหลออกมาจากกลีบดอกไม้ทำให้ทุกการขยับเอวของเคียนมันรู้สึกเสียดเสียวจนไกอาขบกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น“อ่า..คะ..เคียน”เขาจับมือของเธอขึ้นมาจุมพิตลงไปบนหลังฝ่ามือด้วยความอ่อนโยน“ว่าอย่างไรไกอา รู้สึกดีจนอยากจะได้มากกว่านี้อย่างนั้นหรือ?”ทั่วร่างกายราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน เธอกำลังรู้สึกซ่านกระสันและอยากให้เขากระทำมากกว่านี้จนแทบควบคุมร่างกายเอาไว้ไม่อยู่ความรู้สึกวูบไหวก่อตัวขึ้นมาในช่องท้อง ขนาดแค่เขาถูไถที่ด้านนอกยังสามารถทำให้เธอรู้สึกดีถึงเพียงนี้..ดวงตาสีอำพันกำลังจ้องมองใบหน้านั้น..ดวงหน้าของเธอนั้นให้ความรู้สึกเย้ายวนจนเขาแทบคลั่งเลย เป็นความงดงามที่ร้อนแรงและแผดเผาผู้ที่พบเห็นจนรู้สึกด้อยค่าตัวเอง เธอทำให้ผู้อื่นมองเธอด้วยสายตาที่เจือปนไปด้วยความอิจฉาเคียนรู้สึกได้เลยว่าขีดจำกัดของเขามันหมดลงแล้ว และเขาควรจะได้ครอบครองสตรีผู้นี้เสียที เขากดแทรกแก่นกายฝ่าความคับแคบเข้าไปด้านใน และเพียงแค่ส่วนปลายหัวบวมแดงที่สอดแทรกเข้าไปส่วนนั้น ไกอาก็บีบรัดแท่งร้อนของเขาแน่น
ฝีเท้าของโนแอลก้าวเดินตามหลังขององค์ราชามายังพระราชวังหลักที่เธอไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง ในสวนหน้าพระราชวังนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้และพันธ์ุไม้หายากทั้งนั้นเลย แล้วน้ำพุที่อยู่ตรงกลางสวนก็ทำมาจาก..ทองคำใช่ไหมนั่นเรื่องความร่ำรวยของราชวงศ์นั้นทุกคนในนอลข่านต่างรู้ดีทั้งนั้น แต่เธอไม่คาดคิดว่าพระราชวังขององค์ราชาจะหรูหราถึงเพียงนี้คีนแนนนั่งลงบนม้านั่งด้านในสวน เขาผายมือเพื่อเป็นการเชื้อเชิญให้โนแอลนั่งลงตรงข้ามเขาแน่นอนว่าเธอมองหน้าขององค์ราชาอีกครั้งเพื่อที่จะถามให้แน่ใจว่าเธอนั้นสามารถนั่งลงตรงข้ามพระองค์ได้จริงๆ ใช่ไหม?“นั่งเถิดเลดี้โนแอล เจ้าเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่”เมื่อได้ยินคำยืนยันจากปากของพระองค์เธอจึงยินยอมนั่งลงตรงข้ามกับองค์ราชา โนแอลยกมือขึ้นมากุมหัวใจของตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงเอาไว้เธอหวังอย่างยิ่งว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยินเสียงหัวใจของเธอที่มันเต้นแรงจนผิดปกติ“ข้าหลวงมารายงานกับข้าว่าเคียนพาเลดี้ไกอาไปที่พระราชวังของเขา ท่าทางทั้งสองคนจะไปได้สวยมากกว่าที่ข้าคาดคิดเอาไว้ ในวันพรุ่งนี้บางทีลูกชายของข้าอาจจะประกาศข่าวดีเรื่องการแต่งงานออกมา”โนแอลก้มหน้าลงเล็กน้อย“หากเป็นเช
“อา..อะ..เอวของข้า”โรสมองนายหญิงของเธอด้วยสายตาที่เป็นห่วงมาทีเดียว เมื่อช่วงสายของวันนี้มีรถม้าจากพระราชวังเดินทางมาส่งนายหญิงของเธอที่นี่พร้อมกับหมอหลวงที่ตามมาท่าทางของนายหญิงเหมือนไปจับดาบออกรบมาเลย แถมตามร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยแดงจำนวนนับไม่ถ้วน องค์รัชทายาทผู้นั้นทรงไร้ความเมตตามากทีเดียวในสายตาของโรสไกอาหลับตาลงอย่างช้าๆ ด้วยความเหนื่อยล้า เธอไม่ได้นอนอีกเลยนับตั้งแต่ที่อยู่ในห้องอาบน้ำ เขาแปลงร่างเป็นปีศาจราคะที่ไม่มีการรู้จักคำว่าพอ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เรากระทำเรื่องเช่นนั้น ที่ตั่งตัวยาว ที่เตียง ในห้องอาบน้ำ บนพื้น หรือแม้กระทั่งริมหน้าต่าง ทุกพื้นที่ในพระราชวังขององค์รัชทายาท เขาล้วนแล้วแต่พาเธอไปกระทำรักตรงนั้นทีตรงนี้ที สาบานได้เลยว่าไกอาคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว..เธอคิดว่าจะไม่มีชีวิตรอดออกมาจากพระราชวังแล้วซะอีก“ข้าจะให้รถม้าของพระราชวังไปส่งเจ้า”พูดได้เลยว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ไกอาพึ่งจะได้เห็นรถม้าเป็นครั้งแรก เพราะการเดินทางส่วนใหญ่แม้แต่ชนชั้นสูงก็จะเดินกันซะมากกว่า เพราะที่นี่คือทะเลทรายที่หาม้าได้ยากยิ่งนัก จะมีก็แต่อูฐที่เอาไว้ขนส่งสัมภาระ แต่ในพระราชวังเพราะว่
ไกอาคิดว่าตัวเองไม่ได้มีนัดที่ไหนเลย วันนี้เธอว่างแต่ทว่าท่านดยุคเซนเดอร์นั้นรีบร้อนมากเกินไปหน่อยหรือไม่ เธอก้มมองช่อดอกไม้ในอ้อมแขนก่อนจะจุดยิ้มขึ้นมา“วันนี้ข้าไม่มีนัดหมายที่ไหนค่ะ”คาเรนแย้มยิ้มขึ้นมาด้วยความพึงพอใจกับคำตอบนั้น“เช่นนั้นเราไปพูดคุย..กันเป็นการส่วนตัวจะดีหรือไม่”ไกอาเบนสายตาไปมองหน้าของโนแอล ซึ่งโนแอลกำลังพยักหน้า“ข้าสบายดี ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก เจ้าไปพูดคุยกับท่านอาเถิด เดี๋ยวข้าจะส่งจดหมายไปให้เจ้าที่คฤหาสน์..เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยง..”ความหมายของโนแนล ไกอาคิดว่าเธอรู้นะ.. เธอเดินตามท่านดยุคไปที่สวนด้านหลังคฤหาสน์รันเดน เขาถือวิสาสะจับมือของเธอก่อนจะเดินข้ามสะพานไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ของเขา คฤหาสน์เซนเดอร์ บอกตามตรงว่าเธอเริ่มจะชินกับความร่ำรวยของชนชั้นสูงนอลข่านแล้วล่ะทำให้ไกอาไม่แปลกใจกับความร่ำรวยของท่านดยุคมากเท่าไหร่นักที่ด้านหน้าสวนดอกไม้ของเขานั้นเต็มไปด้วยดอกไม้หายากมากมายและหนึ่งในนั้นคือต้นของดอกไม้ที่เธอกำลังถืออยู่ในอ้อมแขนดอกพีชสีม่วงอมแดง..ความหมายคือฉันยินยอมเป็นทาสของคุณ..คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกมั้ง นี่คงจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นเอง แ
พระราชวังแสนหรูหราที่ขนาดน้ำพุกลางสวนยังทำมาจากทองคำ ที่นี่เป็นสถานที่ ที่ความรู้สึกในการมาครั้งแรกและครั้งนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงโนแอลหยุดฝีเท้าของเธออยู่ที่สวนด้านหน้าพระราชวัง เธอมองแผ่นหลังขององค์ราชาด้วยสายตาที่ว่างเปล่าและแฝงไปด้วยความเย็นชา“หากว่าฝ่าบาทจะทรงพูดคุยหรือว่าหารือเรื่องงานล่าสัตว์ที่กำลังจะถึง หม่อมฉันว่าเราสามารถพูดคุยกันที่นี่ได้นะเพคะ”คีนแนนหยุดฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินในทันที เขาหันกลับมามองใบหน้าของดรุณีน้อยที่กำลังมองเขาด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ“เจ้าไม่ชอบที่ข้าเรียกเจ้ามาอย่างนั้นหรือ ทั้งที่ในคืนนั้น..รางวัลที่ข้ามองให้เจ้าก็นับว่าส่งมอบให้ด้วยความสุขสมมิใช่หรือ? แล้วเหตุใดถึงทำท่าทางราวกับไม่อยากได้รางวัลนั้นเป็นครั้งที่สองล่ะ”โนแอลขบเม้มริมฝีปากเบาๆ“เพราะหม่อมฉันไม่ชอบอยู่กับความเพ้อฝันเพคะ อะไรที่เป็นไปไม่ได้ หม่อมฉันก็จะไม่เอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวอีกแล้ว แค่ครั้งเดียวก็..มากเกินพอ”คีนแนนขยับฝีเท้าก้าวเดินเข้ามาหาโนแอล เขาจับที่ปลายคางของเธอก่อนจะเชยคางมนนั้นขึ้นมาเพื่อให้เธอมองสบตาเขา“หากจะนับกันจริงๆในเรื่องนี้ เจ้าเป็นฝ่ายที่เริ่มมันขึ้นมาด
ส่วนนั้นชุ่มไปด้วยน้ำลายหยาดเยิ้มยั่วยวนให้แทรกกายเข้าหา ปลายนิ้วสัมผัสบริเวณที่ถูกปิดสนิท ซึ่งชุ่มชื่นจากการปรนเปรอด้วยปาก“อา..คาเรน”ไกอาเรียกชื่อของเขาออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอหันหน้ากลับมามองหน้าเขา ซึ่งสีหน้าของเธอมัน..งดงามมากทีเดียวเหอะ..นี่มันคืออะไรกัน ความสวยงามที่ราวกับว่านางไม่ใช่มนุษย์นี้ สตรีสามารถงดงามเช่นนี้ได้ด้วยอย่างนั้นหรือ เขานอนกับสตรีมานับไม่ถ้วนแต่กลับไม่เคยมีสตรีใดที่สามารถตรึงใจได้ถึงเพียงนี้เลยสักนาง นี่คือเหตุผลที่รัชทายาทไม่สามารถปล่อยเธอไปได้อย่างนั้นสินะ มันคือเหตุผลที่พระองค์ยินยอมละทิ้งศักดิ์ของราชวงศ์เพื่อมาใช้ภรรยาคนเดียวกันกับเขาไกอาขบเม้มริมฝีปากเบาๆ ส่วนลึกในกายสั่นไหวจนเผลอขยับสะโพกตามจังหวะสอดรับกับการเคลื่อนไหวของนิ้วมือที่กำลังสำรวจข้างใน เสียงเปียกชื้นดังขึ้นอย่างน่าละอายนี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำเรื่องเช่นนี้กับบุรุษทั้งสองคนพร้อมๆ กับ สาบานได้เลยว่าในครั้งแรกไกอาไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องมันจะออกมาเป็นแบบนี้ เพราะว่าเธอแค่อยากจะพูดคุยกับพวกเขาทั้งสองคนให้รู้เรื่องไปเท่านั้นเอง แต่ทว่าการที่เรื่องราวมันดำเนินมาถึงการกระทำเช่นนี้ ก็ดีไม่น้อย
แรงกระตุ้นจากฝ่ามือที่ลูบไล้ส่งผลกับทุกส่วนในร่างกายอย่างน่าเหลือเชื่อ ลิ้นอุ่นไล้เลียไปตามยอดปลายถันสีหวาน ตวัดเลียไปมาสลับกับออกแรงดูดดึงเบาๆ พอให้ร่างกายของไกอาได้สั่นสะท้านหากจะบอกว่าองค์รัชทายาทคาเบเรียนนั้นเก่งกาจเรื่องการเร้าอารมณ์ เช่นนั้นท่านดยุคเซนเดอร์ก็คงจะเก่งกาจในการรู้จุดสัมผัสที่จะทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเธอปรายตามองหน้า ในขณะที่ริมฝีปากของเขากำลังครอบครองปลายยอดอก“อา..”เมื่อริมฝีปากของไกอาเป็นอิสระ เธอก็เปล่งเสียงร้องครางแสนหวานล้ำออกมาอย่างน่าละอาย เคียนปลดเปลื้องอาภรณ์ที่ทำจากผ้าไหมราคาแพงระยับของเขาออกไปในทันที ดูเหมือนว่าการแข่งขันของเขาและดยุคแห่งเซนเดอร์จะยังไม่จบ..อันที่จริงต้องเรียกว่ามันไม่มีทางจบสิ้นเลยน่าจะดีกว่า เขาไม่รู้เหมือนกันว่าชายผู้นั้นเป็นอะไรถึงได้ชื่นชอบการแข่งขันกับเขานักหนา ในทุกครั้งที่ฤดูกาลล่าสัตว์เดินทางมาถึงท่านดยุคจะต้องแข่งขันล่าสัตว์อย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อเอาชนะเขา ตั้งแต่จำความได้เขาและท่านดยุคเป็นคู่แข่งกันมาโดยตลอด เคียนเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าแม้กระทั่งเรื่องสตรี เราทั้งสองคนก็ยังจะต้องแข่งขันกัน..และเขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเ
สิ่งที่เกิดขึ้นมาโดยที่ตัวของไกอาเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นกัน สิ่งนั้นมันคงเป็นความลุ่มหลงและความอ่อนไหวที่ไขว้กันอย่างสลับซับซ้อนมาทีเดียวในตอนนี้ทั้งที่เมื่อไม่กี่วันก่อนเธอยังกังวลในเรื่องของการหาสามี แต่ทว่าในวันนี้เธอกลับได้บุรุษทั้งสองคนเป็นสามีพร้อมๆ กันงานแต่งงานของเราจะต้องสนุกมากแน่ๆ ..ดวงตาสีอำพันของเคียนวูบไหวไปมาราวกับเปลวเทียนที่ต้องสายลม ใบหน้าของเขาขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ ในขณะที่ไกอานั้นอยู่ในอ้อมแขนของเขาส่วนคาเรน เขากำลังคิดว่าตัวเองนั้นเสียเปรียบเล็กน้อย ฝ่ามือหนาใหญ่ของคาเรนจับเข้าที่เอวของไกอา เขายกเธอลอยขึ้นมาจากตักขององค์รัชทายาท ก่อนจะวางเธอเอาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง เขาวางคางเกยลงไปบนไหล่เล็กๆ ของเธอด้วยความออดอ้อน“จำครั้งที่เราพบเจอกันครั้งแรกได้หรือไม่ เจ้าบอกว่าเจ้าจะนอนกับบุรุษที่จะมาเป็นสามีของเจ้าเท่านั้นและในยามนี้ข้ายินยอมเป็นสามีของเจ้าแล้ว ในเมื่อหัวใจและความคิดของเรานั้นมันตรงกัน เช่นนั้นในเรื่องถัดไป เราก็ควรจะทำให้ร่างกายของเรามันตรงกันสิถึงจะถูกต้อง..”เขาไม่ได้กล่าวคำลอยๆ ขึ้นมาเรื่องที่เขาจะเป็นสามีของเธอ คาเรนจัดเตรียมใบทะเบียนสมรสมาด้วย เขาย
เรือนรับรองของขุนนางแต่ละคนจะเป็นกระโจมน้อยใหญ่แตกต่างกันไป แต่ทว่าเรือนรับรองของไกอา มันคือคฤหาสน์หลังย่อมๆ เลยทีเดียว เป็นที่พักที่ดูพิเศษแตกต่างจากขุนนางคนอื่นๆ เธอเดินนำองค์รัชทายาทและท่านดยุคเข้าไปด้านใน เหล่าสาวใช้ต่างยกถาดสุราและผลไม้มากมายขึ้นมาวางเอาไว้บนโต๊ะกลางตัวเตี้ยๆ ที่ทำจากไม้ หลังจากนั้นพวกนางก็เดินออกไปพร้อมประโยคที่ทิ้งท้ายเอาไว้ว่าพวกนางเติมน้ำอุ่นในอ่างเต็มแล้วไกอานั่งลงบนม้านั่งตัวยาว ส่วนคาเรนเลือกที่จะนั่งข้างๆ เธอ และนั่นทำให้ที่นั่งบนม้านั่งเต็มแล้ว เคียนจึงจำเป็นที่จะต้องเดินไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ“ว่ามาสิคะ พวกท่านทั้งสองต่างก็บอกว่าว่ามีเรื่องจะพูดคุยกับข้า”คาเรนแสร้งหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนสถานการณ์ เขายื่นมือมาโอบเอวของไกอาเอาไว้ บอกได้เลยว่าที่เขาเข้าใกล้เธอมันเป็นเพราะเขาแค่ต้องการเอาชนะองค์รัชทายาท แต่ทว่ายิ่งเขารู้จักไกอามากเท่าไหร่ นางยิ่งมีมุมที่ทำให้เขาหลงใหลนางได้ตลอดเวลา เพราะดวงหน้าที่งดงามยากจะละสายตา และเพราะท่าทีเย่อหยิ่งที่แสนมั่นอกมั่นใจของนาง..“เท่าที่ข้าจำได้ เลดี้กล่าวว่าเจ้าจะให้คำตอบกับคำถามของข้าในวันนี้นี่ครับ”ไกอาเงยหน้าขึ้นมา
คำถามที่องค์ราชาเอ่ยถามออกมานั้นไม่ใช่แค่โนแอลที่ได้ยิน แต่ทว่าทั้งไกอาและผู้คนบริเวณนั้นต่างได้ยินทั้งหมดถึงแม้ว่าไกอาจะสนิทกับโนแอลได้ไม่นานมากนัก แต่เธอก็ชื่นชอบโนแอลมากพอสมควร และหากว่าเธอสามารถเลือกได้ ไกอาไม่อยากให้โนแอลวางมือของนางลงบนมือขององค์ราชา เธออยากให้เพื่อนหลุดพ้นจากความรักที่ไร้ซึ่งหนทางที่จะสมหวัง ความเจ็บปวดที่ไร้ที่สิ้นสุดกำลังรอคอยโนแอลอยู่บนเส้นทางความรักนั้น และในสายตาของไกอามันไม่คุ้มเลยสักนิด แต่ถึงแม้ว่าเธอจะคิดเช่นนั้น แต่นี่คือชีวิตของโนแอล..สิ่งที่ไกอาทำได้คือคอยมองดูโนแอลอยู่ห่างๆ นี่คือชีวิตของโนแอล..เพราะอย่างนั้นเธอเองก็ควรจะเคารพการเลือกของสหาย..โนแอลจ้องมองมือขององค์ราชาอยู่ครู่หนึ่ง มันน่าหัวเราะมากทีเดียว เพราะการที่พระองค์เอ่ยถามออกมาและยื่นมือออกมาเช่นนี้ พระองค์ไม่ได้ให้โอกาสในการปฏิเสธกับเธอตั้งแต่แรกเลยด้วยซ้ำ ไม่มีหนทางให้ถอยหนีเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงหนทางที่จะต้องเดินไปข้างหน้าเท่านั้น..เธอวางมือลงบนมือขององค์ราชาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม โนแอลเบนสายตาไปมองหน้าของไกอา“ดูเหมือนว่าข้าจะมีงานเร่งด่วนที่จะต้องไปทำ เพราะอย่างนั้นในวั
คราแรกที่องค์รัชทายาททรงมานั่งตรงข้ามเธอไกอาก็คิดว่าเธอทำตัวไม่ถูกมากพอแล้ว ทว่าเมื่อดยุคเซนเดอร์นั่งลงข้างๆ เธอ ไกอาก็ไม่รู้ว่าจะรับมือกับสถานการณ์ที่น่าอึดอัดเช่นนี้อย่างไรดีโนแอลหลับตาลงช้าๆ เธอคิดว่าสถานการณ์ของตัวเองมันน่าอึดอัดมากพอสมควร ทว่าเมื่อเธอเหลือบไปเห็นสถานการณ์ของสหายรัก มันกลับกลายเป็นว่าเรื่องของเธอเบาไปเลยเมื่อทุกคนนนั่งประจำตำแหน่งของตัวเองเรียบร้อยแล้ว องค์ราชาก็ให้สัญญากับข้าหลวงเพื่อให้ประกาศรายนามของตระกูลขุนนางผู้เสียสละและมีความดีความชอบ“ไม่ได้พบเจอกันนานเลยนะครับ ข้ารอคอยจดหมายตอบกลับของเลดี้ทุกวันเลยนะ”ไกอาส่งยิ้มแห้งๆ ให้กับท่านเดยุคเซนเดอร์ เรื่องของเธอกับเขาจะบอกกล่าวว่าอย่างไรดีล่ะ เขาคือตัวเลือกในการเป็นสามีที่ไม่เลวเลยทีเดียว หน้าตา ชาติตระกูลและฐานะ ไม่ใช่แค่ตัวเลือกที่ดีแต่สำหรับเธอแล้ว นี่คือบุรุษที่เหล่าสตรีต่างหมายปองเลยต่างหาก“เย็นนี้..ข้าจะให้คำตอบกับท่านดยุคค่ะ”คาเรนเอื้อมมือไปจับมือของไกอาอย่างถือวิสาสะ เขาส่งยิ้มให้เธอด้วยรอยยิ้มที่แพรวพราวมากพอสมควรดวงตาสีอำพันขององค์รัชทายาทจับจ้องมองใบหน้าของทั้งไกอาและคาเรน คนทั้งคู่มีความสนิทสนมก
นี่คงเป็นงานวันชาติของชาวนอลข่านครั้งแรกของไกอา เธอสวมชุดพื้นเมืองพร้อมกับผ้าคลุมไหล่สีเข้าคู่กันกับชุด ผมสีทองปล่อยสยายลงมาโดยดัดเป็นลอนขนาดใหญ่เอาไว้พร้อมกับผ้าเช็ดหน้าที่มัดเป็นที่คาดผม เธอค่อนข้างชื่นชอบชุดพื้นเมืองของชาวนอลข่านมากทีเดียว อาจจะเพราะว่านี่คือชุดที่สวมใส่ง่าย ถึงแม้ว่าจะโชว์เนื้อหนังมากไปหน่อยแต่เหล่าสตรีที่เข้าร่วมงานต่างแต่งกายกันมาอย่างไม่มีใครยอมใคร คงจะจริงอย่างที่โนแอลว่า ที่ว่างานนี้แทบจะไม่ใช่งานวันชาติแล้ว แต่เป็นงานจับคู่ต่างหากตามถนนหนทางเป็นขบวนแห่ของเหล่าอัศวินและขุนนางตระกูลต่างๆ ที่มีความชอบในการช่วยสถาปนาราชอาณาจักรนี้ขึ้นมา ท่านดยุคเซนเดอร์นั่งอยู่บนหลังม้าและกำลังเชิดรั้นใบหน้าขึ้น เขาดูโดดเด่นมากทีเดียว อาจจะเป็นเพราะว่าเขานั่งอยู่ที่ด้านหน้าของขบวนก็เป็นได้ และหลังจากขบวนของขุนนางก็เป็นขบวนรถม้าทองคำของราชวงศ์เหล่าสตรีต่างมารอสองข้างทางเพื่อจ้องมองบุรุษที่ตัวเองนั้นพึงใจ และปีนี้เป็นปีแรกที่องค์รัชทายาทเข้าร่วมนั่งบนรถม้าของพิธีสถาปนา“หลังจากขบวนนี้เสร็จสิ้น ตามถนนหนทางก็จะเต็มไปด้วยชาวเมืองที่ออกมากินดื่ม โห่ร้องสรรเสริญให้แก่องค์ราชา ส่วนชนช
“กับเลดี้ไกอา เป็นอย่างไรบ้างล่ะเคียน”คีนแนนเอ่ยถามลูกชายในระหว่างที่กำลังเดินเพื่อเข้าร่วมการประชุม เคียนลอบมองสีหน้าที่ดูอารมณ์ดีผิดปกติของเสด็จพ่อ บอกตามตรงว่าเขาเองก็ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อทรงแย้มยิ้มเช่นนั้นเพราะเรื่องอะไรกัน เพราะเรื่องของเขากับไกอา หรือเพราะว่าเมื่อวานทรงพาเลดี้โนแอลเข้าไปในพระราชวังเป็นการส่วนตัวก็ไม่รู้ความเจ้าชู้ของเสด็จพ่อเป็นสิ่งที่เคียนเอือมระอามากทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นจากแววตาของเสด็จพ่อเลย นั่นก็คือความรัก ทรงไม่เคยมองสตรีใดด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ไม่ว่าสตรีผู้นั้นจะเป็นเสด็จแม่หรือพระสนมคนไหนก็ไม่เคยทอดพระเนตรสตรีเหล่านั้นด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักเลย จนเคียนคิดว่าพ่อของเขาอาจจะไม่เคยรักสตรีใดเลยก็เป็นได้“ไกอาคือเลดี้ที่ดีพ่ะย่ะค่ะ”“คำตอบเช่นนั้นฟังดูกว้างไปหน่อย พ่อแค่อยากรู้ว่าเจ้าจะแต่งงานกับนางหรือไม่ก็เท่านั้น”เมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้นเคียนก็นิ่งไปพักหนึ่ง เขาชอบไกอานะ นางน่ารัก..และทุกอย่างที่เป็นนางก็ล้วนแล้วแต่น่ารักไปหมด หากไม่มีเรื่องการขอมีสามีสองคนของนางมาคั่นกลางระหว่างเราเอาไว้ เขาคิดว่าเขาอาจจะตกลง