บทที่ 180

“นายท่าน ด่านชายแดนส่งข่าวด่วน ท่านแม่ทัพใหญ่เสิ่นกับท่านแม่ทัพน้อยได้เดินทางไปก่อนแล้ว”

เป่ยซิวเยี่ยนดวงตาเย็นชาทันที “เป็นคนของแคว้นเซี่ย?”

ฉินหมิงพยักหน้า “ขอรับ”

ลู่หวายหนิงเองก็หุบยิ้มเช่นกัน ขมวดคิ้วเข้าหากัน สีหน้าไม่พอใจ

“ก่อปัญหาอีกแล้ว! ท่านอาจารย์เคยทูลกับฝ่าบาทตั้งแต่แรกแล้วว่า คนของชายแดนแคว้นเซี่ยประพฤติตัวออกนอกลู่นอกทาง ต้องจัดการโจมตีโดยเร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต แต่ฝ่าบาทก็ไม่ทรงเชื่อ ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ คนแคว้นเซี่ยกำเริบเสิบสานขึ้นมาอีกแล้ว!”

ฉินหมิงถอนหายใจทีหนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม

“แคว้นเซี่ยถวายเครื่องราชบรรณาการทุกปี ทุกเทศกาลสำคัญ ยังส่งคณะทูตมาเข้าเฝ้า ฝ่าบาททรงคิดว่าพวกมันไม่มีใจเป็นอื่น จึงไม่ได้เข่นฆ่าให้สิ้นซาก”

ลู่หวายหนิงอารมณ์เดือดดาลเล็กน้อย แอบด่าฝ่าบาทในใจว่าถือดีมากเกินไป คิดว่าเป็นแค้วนแข็งแกร่งก็จะดูถูกแคว้นเพื่อนบ้านได้ คิดว่าพวกมันจะยอมก้มหัวยอมแพ้จริง ๆ ตอนนี้เป็นอย่างไร เกิดเรื่องขึ้นแล้ว!

เขากล่าวเชิงตำหนิ “ตอนนั้นไม่ยอมรับข้อคิดเห็นของท่านอาจารย์ ตอนนี้ต้องการให้ท่านอาจารย์ไปช่วยเพื่อให้รอดพ้นจากสถานการณ์วุ่นว