บทที่ 1 ผลตอบแทนของความรัก

บทนำ

เสี่ยวลี่เหมยสาวออฟฟิศอายุ 28 ปี เธอเป็นคนดีมีเมตตาชีวิตของเธอจึงได้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่ทำงานหรือแฟนของเธอ เมื่อครบรอบ 5 ปีที่คบกันเธอได้ทำเซอร์ไพรส์ให้แฟนของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะเจอเรื่องที่มันเซอร์ไพรส์กว่าทำให้เธอช็อคไม่เชื่อในสิ่งที่เธอได้พบเจอ ร่างกายชาไปทั้งตัวเมื่อพบว่าคนที่ดีกับเธอเสมอมาหักหลังเธอได้ลงคอ เธอเสียใจเป็นอย่างมากหอบความช้ำใจวิ่งออกมาจากคอนโดท่ามกลางสายฝน เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอวิ่งข้ามถนนโดยไม่ได้มองดูรถที่กำลังวิ่งอยู่บวกกับสายฝนที่โปรยลงมาทำให้คนขับรถมองทางไม่ถนัดชนเข้าร่างของเธออย่างแรง ความเจ็บปวดทั้งหมดได้ถาโถมเข้ามาเธอนอนแน่นิ่งอยู่บนถนนน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้างสติค่อย ๆ เลืองลางและทุกอย่างก็ดับสูญไป แต่ทว่าเมื่อเธอลืมตามาอีกครั้งกลับพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในโลกที่เคยอยู่อีกต่อไป

บทที่ 1 ผลตอบแทนของความรัก

"แหมวันนี้อารมณ์ดีเชียวนะ " หญิงวัยกลางคนได้เอ่ยถามหญิงสาวอายุ 28 ปี ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กำลังเก็บของกลับหลังจากเลิกงาน

"ธรรมดาของเสี่ยวลี่เหมยนั้นแหละ วันนี้ใช่มั้ยวันครบรอบที่เธอกับแฟนของเธอคบกันมา 5 ปี ฉันล่ะอิจฉาเธอจริง ๆ เลยที่มีแฟนแสนดีอย่างนั้น" หญิงอีกคนที่นั่งอยู่เก้าอี้ข้าง ๆ ได้เอ่ยขึ้นเสี่ยวลี่เหมยผู้ที่ถูกกล่าวถึงก็เขินอายใบหน้าแดงก่ำ

"อิจฉาอะไรกันคะ พวกพี่ ๆ ก็มีความรักที่ดีทั้งนั้นแถมยังได้แต่งงานแล้วด้วยส่วนฉันไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะขอ" เสี่ยวลี่เหมยพูดไปเขินไปเพราะเมื่อวันก่อนเธอไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าพบแฟนหนุ่มที่คบกันมานานถึง 5 ปี เดินออกจากร้านจิวเวลลี่ด้วยใบหน้าตื่นเต้นมีความสุข ในตอนแรกเธอจะเข้าไปทักทายแต่เมื่อคิดว่าเขาอาจจะทำเซอร์ไพรส์เธอในวันครบรอบโดยการขอเธอแต่งงาน เธอจึงตัดสินใจไม่เข้าไปทักทาย เธอพยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องนี้เวลาที่เขาโทรหา เซียวจ้านเป็นผู้ชายที่แสนดีตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยทำให้เธอเสียใจเลยสักครั้งทุกคนในที่ทำงานต่างพากันอิจฉาเธอที่เจอความรักดี ๆ วันนี้เป็นวันครบรอบเธอเลิกงานก่อนเขา และเธอจะไปที่ห้องของเขาเพื่อทำอาหารพร้อมซื้อเค้กไปกินเพื่อฉลองครบรอบโดยการที่ไม่ได้บอกเขาล่วงหน้า ครั้งก่อนเธอได้แอบเอากุญแจห้องของเซียวจ้านไปทำกุญแจสำรองเผื่อเกิดเรื่องอะไรไม่คาดคิดจะได้ช่วยเขาทันการ แค่เธอคิดเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นแววตาของเธอก็เปรี่ยมไปด้วยความสุข

"ดีอย่างกับผีนะ แต่เอาเถอะอย่างไรเธอก็คงไม่เจออย่างพวกเราหรอกเพราะเซียวจ้านเป็นชายที่แสนดีมาก ๆ ฉันขอให้พวกเธอทั้งสองมีความสุขกันมาก ๆ นะ ฉันไปก่อนล่ะวันนี้จะต้องไปซื้อของเข้าบ้านด้วย"

"ขอบคุณพวกพี่มาก ๆ นะ " เสี่ยวลี่เหมยได้กล่าวขอบคุณพร้อมลุกขึ้นถือกระเป๋าเพื่อออกจากห้องพี่อีกคนที่ยังไม่กลับก็ได้เอ่ยขึ้นก่อนที่เธอจะออกจากห้อง

"นี่เสี่ยวลี่เหมย วันนี้ฉันฟังพยากรณ์อากาศหากเธอออกไปกินข้าวฉลองกับแฟนก็อย่าลืมเอาพกร่มไปด้วยนะ เห็นว่าช่วงค่ำ ๆ ฝนจะกระหน่ำลงมานะ"

"ขอบคุณค่ะ พี่เองก็อย่าอยู่ดึกล่ะ " เสี่ยวลี่เหมยยิ้มกว้างให้กับพี่สาวที่แสนดีก่อนจะลงลิฟต์เพื่อเดินทางไปที่ห้องของแฟนหนุ่ม

ตอนนี้เธอกับแฟนหนุ่มยังไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเธอค่อยข้างหัวโบราณก่อนจะไปที่ห้องของแฟนเธอได้เข้าได้ไปหาซื้อเค้กเพื่อฉลองในค่ำคืนนี้ ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักของแฟนด้วยหัวใจที่เบิกบาน

“ทำไมยิ่งเดินเข้ามาใกล้ห้องของเซียวจ้าวหัวใจของฉันยิ่งเต้นแรงแบบนี้นะ ฟู่ ๆ หายใจเข้าลึก ๆ ” เมื่อเดินเข้ามาใกล้ห้องหัวใจของเสี่ยวลี่เหมยเต้นระรัว ไม่รู้ว่าเขาจะตื่นเต้นขนาดไหนที่เธอจะมาจัดเซอร์ไพรส์แบบนี้เขาคงคิดไม่ถึงแน่ ๆ

เสี่ยวลี่เหมยเดินมาถึงหน้าห้องเธอล้วงนำกุญแจที่เธอได้ไปทำมาไขเพื่อเข้าไป ภายในห้องเงียบสงัดไฟยังไม่ได้ถูกเปิด เสี่ยวลี่เหมยวางขนมเค้กไว้ที่โต๊ะตัวหน้าที่เอาไว้ต้อนรับทุกคนก่อนจะเดินไปเปิดไฟในห้อง เมื่อเธอเปิดไฟเสร็จแล้วก็ได้เดินไปทางห้องครัวแต่แล้วก็มีสิ่งหนึ่งที่แปลกไปจนเธอสังเกตได้ คือในห้องนอนของเซียวจ้าวถูกเปิดเอาไว้

“สงสัยเซียวจ้าวจะลืมปิดสินะ ทำไมถึงเป็นคนขี้ลืมได้ขนาดนี้นะ” เธอยิ้มเล็กยิ้มน้อยพรางนึกถึงใบหน้าของแฟนหนุ่ม เสี่ยวลี่เหมยเดินตรงไปที่ห้องนอนเพื่อปิดไฟจะได้ประหยัดค่าไฟแต่เมื่อเท้าเดินเข้ามาใกล้ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงดังเล็ดลอดออกมาจากในห้อง

“แฮ่ก ๆ ” หัวใจของเสี่ยวลี่เหมยเต้นแรงมือไม้สั่นไปหมดคิดว่าตนเองหูฝาด เธอเดินเข้าไปจับลูกบิดอย่างเชื่องช้าภาวนาให้ตนเองหูฝาดเพราะเซียวจ้าวคงยังไม่กลับจากที่ทำงาน ก่อนเธอมาที่นี่เธอได้ส่งข้อความไปถามวันนี้เขาเลิกงานดึกนี่น่า

“แฮ่ก ๆ พี่เซียวจ้าน วันนี้พี่รุนแรงกับมี่มี่จังแต่มี่มี่ชอบมากเลยค่ะ กระแทกแรง ๆ สิคะ” น้ำเสียงแห่บพร่าขาด ๆ หาย ๆ จากการเหนื่อยหอบดังขึ้นเสี่ยวลี่เหมยสั่นไปทั้งร่างกาย

“มี่มี่เซ็กซี่ขนาดนี้ใครจะอดใจไหวล่ะจ๊ะ ยิ่งร่างกายที่อวบเต็มไม้เต็มมือที่ยั่วยวนพี่แล้ว คืนนี้พี่ไม่ปล่อยให้มี่มี่ได้นอนหลับแน่ ๆ ”

“แหมพี่เซียวจ้าวล่ะก็ จริงสิวันนี้วันครบรอบของพี่กับแฟนพี่ไม่ใช่เหรอคะ”

“อย่าพูดถึงคนอื่นตอนที่เรากำลังจะขึ้นสวรรค์กันสิที่รัก รู้มั้ยว่าพี่รักมี่มี่แค่ไหน ส่วนแฟนพี่นะเหรอน่าเบื่อจะตายอีกไม่นานพี่ก็จะบอกเลิกแล้วล่ะ ต่อจากนี้พี่ก็จะมีแต่มี่มี่คนเดียวคนดีของพี่ อ๊าาา…. พี่ไม่ไหวแล้วขอแตกในใส่น้องรักของมี่มี่นะจ๊ะ” เสียงยอกเย้าเร้าร้อนภายในห้องทำให้คนที่ยืนอยู่หลังประตูแทบไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืน

“ได้สิคะ ไม่ว่าพี่จะแตกกี่ครั้งมี่มี่ก็ยอมทั้งนั้น” น้ำเสียงเร้าร้อนครวญครางออกมาอย่างไม่อายปากทำเอาเสี่ยวลี่เหมยสั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ ชายที่แสนดีตลอดเวลาที่คบกันมากับมาหักหลังแถมกล้าทำเรื่องน่าอายแบบนี่ในวันครบรอบอีกด้วย

เสี่ยวลี่เหมยไม่อาจจะทนผลักประตูเข้าไปด้านในทำให้ทั้งสองตกใจมองมาทางประตูพร้อมใบหน้าที่ซีดเผือก

"นี่มันเรื่องอะไรกัน!! ทำไมทำไมนายทำกับฉันแบบนี้ " น้ำเสียงสั่นเทาพูดออกมาขาด ๆ หาย ๆ ลมหายใจถี่แรงขึ้นไม่ต่างจากหัวใจที่สั่นระรัวในตอนนี้ ภาพเบื้องหน้าคือคนที่เธอรักมากนอนทับร่างเปลือยกายของหญิงอีกคนที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดแถมยังแนบชิดกันอย่างน่าไม่อาย เซียวจ้าวเมื่อเห็นว่าผู้ที่เข้ามาในห้องคือเสี่ยวลี่เหมยเขารีบลุกขึ้นดึงผ้าเช็ดตัวมาปิดบังร่างกายพร้อมเดินตรงเข้ามาหาเธออย่างเร่งรีบ ส่วนหญิงคู่ขาเธอเองก็รีบดึงผ้าห่มมาห่มไว้แต่ใบหน้าของเธอไม่รู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ แถมยังแสยะยิ้มออกมาอย่างสะใจ

"เสี่ยวลี่เหมยเธอเข้ามาได้อย่างไร เรื่องนี่ฉันอธิบายได้นะ" เขาจับมือของเสี่ยวลี่เหมยเพื่ออธิบายภาพที่เธอเห็นอยู่ตอนนนี้

"ยังต้องอธิบายอะไรอีกอย่างนั้นหรือ ในเมื่อฉันเห็นกับตาว่านายพาผู้หญิงเข้ามามั่วในวันครบรอบของเรา ปล่อยอย่าเอามือสกปรกมาแตะต้องตัวฉัน " นัยน์ตาร้อนผ่าวแต่เธอต้องพยายามกลั่นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นท่าทางสมเพชของตัวเอง

"เฮอะ! ก็ได้ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็ไม่มีอะไรจะอธิบายดีเหมือนกัน ตั้งแต่วันนี้เราเลิกกันเพราะฉันก็เบื่อเธอเต็มทน " เขาเริ่มแสดงตัวตนนิสัยที่แท้จริงให้เสี่ยวลี่เหมยได้รับรู้ เธอปวดร้าวหัวใจแตกสลาย ไม่คิดเลยว่าคนที่คบกันมานานขนาดนี้จะทำกันได้ลง

"เบื่อเหรอ!! แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรเวลาห้าปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายกับนายเลยหรือไง"

"ใช่! ฉันเบื่อเธอที่หัวโบราณ นิสัยอย่างเธอไม่มีใครทนอยู่ด้วยได้หรอก ฉันเองก็โคตรเสียเวลาที่คบกับเธอมานานขนาดนี้ " ความเจ็บปวดความโกรธปะทุในใจของเสี่ยวลี่เหมยที่เขาเอ่ยออกมาว่าเสียเวลาที่คบกับเธอมา ทำให้เธอไม่อาจจะเก็บความโมโหครั้งนี้เอาไว้ได้ นิ้วมือเรียวยาวฟาดเข้าที่ใบหน้าของเขาดังลั่นแรงพอจนทำให้เขาหันตามแรงมือของเธอเช่นกัน

"ฉันเองก็รู้สึกเสียดายเวลาและความรู้สึกที่ให้นายไปเหมือนกัน เราจบกันต่อจากนี้ขออย่าให้ฉันต้องพบเจอคนอย่างนายอีกเลย " เสี่ยวลี่เหมยหันหลังเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางไว้พร้อมเดินออกประตูด้วยดวงตาที่หนักอึ้งไม่อาจจะเก็บน้ำตาไม่ให้ไหลรินออกมาได้อีกต่อไป