LOGINShare
ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
Last Updated:
2024-11-27 16:28:31
ป่าดอกท้อจบแล้วค่ะสำหรับคนที่รอตอนพิเศษอีกประมาณกลางเดือนจะมาอัพนะคะ
Related chapters
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ไหนๆก็มาแล้ว
หลี่เสี่ยวหรูที่กำลังขับรถกลับบ้านบนเขา วันนี้เธอต้องไปส่งสินค้าทั้งหมดคนเดียว น้องชายไม่ว่างเพราะภรรยาเขาเพิ่งคลอดหลานชายให้ หลี่เสี่ยวหรูอายุยิ่สิบแปดแล้วน้องชายอายุยี่สิบห้ากลับได้ลูกชายกับลูกสาวแล้ว ส่วนตัวเธอไม่มีแฟน ไม่มีเวลาคบค้ากับใคร อยู่ชนบททำไร่ชา ไร่ผลไม้ มีเวลาก็ทำvlokเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในชนบท วันนี้ไปส่งผลิตภัณฑ์แปรรูปมา เนื่องจากสินค้าชาขายดีตอนนี้กำลังทำเรื่องขอจดทะเบียนในรูปแบบบริษัท เอกสารเรียบร้อยหมดแล้ว เธอไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้ว เพราะงานที่ยุ่งเหยิงน้องสะใภ้ก็มาคลอดลูกตอนนี้ อยากไปรีแรกซ์บ้างจัง เสร็จงานนี้น้องสะใภ้ออกจากโรงพยาบาลเธอจะบินไปมัลดิฟสักสามสี่วันRrrr. Rrrr. Rrrr.เสียงเรียกเข้าดังมา ตรงข้ามเสี่ยวหรูที่กำลังขับรถลงเนินเขาไม่กล้ารับ ฝนตกมาตั้งแต่เมื่อวานดินเริ่มสไลด์ลงมาทางจึงแคบลง หลี่เสี่ยวหรูพยายามบังคับรถให้ทาง ก่อนจะมีดินสไลด์ลงมา สัญชาตญาณทำให้เธอหักพวงงมาลัยหลบ แต่ฝั่งที่เธอหักหลบเธอลืมไปว่ามันเป็นเหว รถร่วงลงหน้าผาทันที หล่นลงไปในแม่น้ำ หลี่เสี่ยวหรูพยายามตะเกียกตะกายออกจากรถ แต่แรงดูดทำให้เธอไม่สามารถเปิดประตูรถออกม
Last Updated : 2024-11-03ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จวนราชครูนั้นตกอับ
"หลี่เสี่ยวหรูเจ้ากล่าวอันใดออกมา"อ้ายเซียงเซียงลุกขึ้นตวาดหลี่เสี่ยวหรู มีคุณหนูบางคนที่นี่ไม่ชอบนางโดยเฉพาะจางลี่อิน ส่งเสียงหัวเราะจนเฉินอี้บีบมือนางแต่นางไม่ใส่ใจ "ข้ามิได้เอ่ยว่าผู้ใด เหตุใดท่านหญิงร้อนตัวนักเล่า""เจ้าๆๆ หวังกุ้ยเฟยทรงให้ความเป็นธรรมกับหม่อมฉันด้วยเถอะเพคะ ฮือๆๆ"อ้ายเซียงเซียงใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดใบหน้าร้องไห้ออกมา ไหล่บางสั่นจนหวังกุ้ยเฟยเอ่ยออกมา"บังอาจ เจ้ากล้าต่อว่าท่านหญิงได้อย่างไร ราชครูหวงนี่คือฮูหยินของท่านหรือ ที่จริงงานเลี้ยงวันนี้มิได้เชิญนางอีกด้วย"หลี่เสี่ยวหรูที่มองหน้าคนด้านที่นั่งด้านบนก่อนจะทำหน้าสงสัย อ้ายเทียนหลางจึงเอ่ยปากถาม"เจ้ามองหน้าข้ามีเรื่องอันใดหวงฮูหยิน""พระองค์ทรงเป็นฮ่องเต้ แต่ท่านหญิงกับไปขอร้องหวังกุ้ยเฟยให้จัดการหม่อมฉัน ที่นี่เป็นงานเลี้ยงของพระนางก็จริง แต่ฝ่าบาททรงเป็นประธาน หม่อมฉันเป็นภรรยาขุนนางมิใช่สนมวังหลัง เหตุใดมิให้ฝ่าบาทตัดสินกันเพคะ ธรรมเนียมต้าเย่วช่างแปลกนัก"ทันทีที่หลี่เสี่ยวหรูกล่าวจบฮ่องเต้ก็หันไปหาคนข้างๆทันที หวังกุ้ยเฟยตัวสั่นรวมถึงอ้ายเซียงเซียงด้วย "หม่อมฉันไม่ได้คิดเช่นนั้นนะเพ
Last Updated : 2024-11-03ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง หยางหมิงเช่อเจ้ามันโง่
หลังงานเลี้ยงแต่ละคนก็กลับจวนของตอนเอง หยางหมิงเช่อนั่งหน้าดำเป็นก้นหม้อที่ฮูหยินตนเองไม่สนใจ นางเอาแต่มองออกไปนอกรถม้า"จ้าวหลานเป็นฮูหยินของข้าเหตใดไม่สำรวมบ้าง เจ้าถอดเสื้อตนเองต่อหน้าคนมากมายอยากสร้างเรื่องอับอายให้ข้าจริงๆหรือ""หยางหมิงเช่อ ท่านหญิงปีศาจของเจ้ากลั่นแกล้งอาหรูถึงเพียงนั้นเจ้าโง่จนดูไม่ออกหรือ อีกอย่างเสื้อผ้านางบางเพียงนั้น อาหรูไม่ค่อยทันคนเท่าไหร่ตัวคนเดียวมาอยู่เมืองหลวง เจ้าเป็นบุรุษใจคอคับแคบเช่นนี้ มิสู้เอากระโปรงข้าใส่เสียเลยเล่า""จ้าวหลาน!! เจ้าเอ่ยอีกทีสิ"จ้าวหลานเงียบไม่ตอบ หยางหมิงเช่อไอ้คนสติฟั่นเฟือนดูไม่ออกหรือว่าใครเสแสร้ง "หึ โง่""เจ้าว่าอย่างไรนะ?""นี่หยางหมิงเช่อ ตำแหน่งหัวหน้าหน่วยองครักษ์นี่เจ้าได้มาเพราะโชคช่วยหรือ วิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้ายังไม่ได้ โง่เพียงนี้ยังกล้าอยู่ฝ่ายสืบสวนของกรมวัง ว้ายย"หยางหมิงเช่อจับข้อมือเล็กก่อนจะกระชากนางมานั่งบนตักตนเอง จับท้ายทอยนางแน่นกุ้มหน้าลงไปหา บดขยี้ริมฝีปากบางอย่างลงโทษที่นางกล้าปากดีใส่เขา คนตัวเล็กกำหมัดทุบอกเขา แต่กลับไม่สะเทือน จ้าวหลานอ้าปากจะกัดปากเขาแต่กลับเปิดโอกาสใ
Last Updated : 2024-11-03ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าปล่อยเจ้าไว้ได้อย่างไรกัน nc+++
แผ่นหลังนวลเนียนน่าประทับตราทั่วทั้งตัว เอวคอดกิ่วที่เพียงมือเดียวของเขาก็รวบหมด สะโพกกลมกลึง บั้นท้ายงอนงามจนมาถึงท่อนขาที่น่าลูบไล้จ้าวหลานหันกลับมาจะก้าวออกจากอ่างทันทีที่เห็นบุคคลตรงหน้าก่อนกรีดออกมาแล้วนั่งลงในอ่างตามเดิม สองมือปิดบังทรวงอกที่เพิ่งเป็นอาหารตาคนตัวสูง เข่าสองข้างชันขึ้น แม้มีกลีบดอกไม้ลอยอยู่ แต่จ้าวหลานก็อายอยู่ดี ก่อจะตวาดเขาออกไป"หยางหมิงเช่อท่านทำอะไร เข้ามาได้อย่างไร อี้จูเล่า"หยางหมิงเช่อเดินเข้ามาหาจ้าวหลานที่อยู่ในอ่างน้ำก่อนจะเท้าขอบอ่างจ้องมองคนตัวเล็กแล้วยิ้มมุมปาก สายตาที่มองมาที่นางเหมือนหมาป่าที่เห็นเหยื่ออันโอชะตรงหน้าหยางหมิงเชื่อค่อยเก็บกลีบดอกเหมยกุ้ยทิ้งข้างถังทีละน้อยอย่างใจเย็น จ้าวหลานจับมือหนาของเขาก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงอ้อนวอน"หนางหมิงเช่อข้าหนาวแล้ว ท่านให้ข้าแต่งตัวก่อนเถอะนะ ข้าเหมือนจะมีไข้แล้วด้วย "กึกๆๆเสียงฟันกระทบกันปากเริ่มเขียวแล้ว แต่หนาวหมิงเช่อยังอ้อยอิ่งเกาะขอบอ่างเล่น นิ้วเรียวเคาะเป็นจังหวะ สบตาดวงตาสุกใสคู่งาม"พูดจาอันใดกันฮูหยิน เรียกชื่อสามีตรงๆใช้ได้ที่ไหนหื้ม""ท ท่านพี่ ข้าหนาวแล้ว เหมือนจะไม่สบ
Last Updated : 2024-11-03ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง บางทีเจ้าคงมีดีแค่เรื่องนี้เท่านั้นnc+++
แผ่นหลังนวลเนียนน่าประทับตราทั่วทั้งตัว เอวคอดกิ่วที่เพียงมือเดียวของเขาก็รวบหมด สะโพกกลมกลึง บั้นท้ายงอนงามจนมาถึงท่อนขาที่น่าลูบไล้จ้าวหลานหันกลับมาจะก้าวออกจากอ่างทันทีที่เห็นบุคคลตรงหน้าก่อนกรีดออกมาแล้วนั่งลงในอ่างตามเดิม สองมือปิดบังทรวงอกที่เพิ่งเป็นอาหารตาคนตัวสูง เข่าสองข้างชันขึ้น แม้มีกลีบดอกไม้ลอยอยู่ แต่จ้าวหลานก็อายอยู่ดี ก่อจะตวาดเขาออกไป"หยางหมิงเช่อท่านทำอะไร เข้ามาได้อย่างไร อี้จูเล่า"หยางหมิงเช่อเดินเข้ามาหาจ้าวหลานที่อยู่ในอ่างน้ำก่อนจะเท้าขอบอ่างจ้องมองคนตัวเล็กแล้วยิ้มมุมปาก สายตาที่มองมาที่นางเหมือนหมาป่าที่เห็นเหยื่ออันโอชะตรงหน้าหยางหมิงเชื่อค่อยเก็บกลีบดอกเหมยกุ้ยทิ้งข้างถังทีละน้อยอย่างใจเย็น จ้าวหลานจับมือหนาของเขาก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงอ้อนวอน"หนางหมิงเช่อข้าหนาวแล้ว ท่านให้ข้าแต่งตัวก่อนเถอะนะ ข้าเหมือนจะมีไข้แล้วด้วย "กึกๆๆเสียงฟันกระทบกันปากเริ่มเขียวแล้ว แต่หนาวหมิงเช่อยังอ้อยอิ่งเกาะขอบอ่างเล่น นิ้วเรียวเคาะเป็นจังหวะ สบตาดวงตาสุกใสคู่งาม"พูดจาอันใดกันฮูหยิน เรียกชื่อสามีตรงๆใช้ได้ที่ไหนหื้ม""ท ท่านพี่ ข้าหนาวแล้ว เหมือนจะไม่สบ
Last Updated : 2024-11-03ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ข้าเกลียดเจ้าไสหัวไป
หยางหมิงเช่อจับนางพลิกคว่ำ รั้งสะโพกเล็กเข้าหาตนเอง สอดแก่นเนื้อเข้าไปยังกลีบสาวจากทางด้านหลัง จ้าวหลานถึงกับกัดปาก นางสุขสมทันทีที่เขาสอดใส่ หยางหมิงเช่อเคี่ยวกรำนางจนถึงย่ำรุ่ง จึงฟุบอยู่กับทรวงอกคู่งามแก่นกายถูกเขาถอดถอนออกมาหลังจากที่สุขสมปลดปล่อยไปถึงห้าครั้ง เขาจับคางมนให้สบตาเขาก่อนจะเอ่ย"ข้าเปลี่ยนใจแล้ว เจ้าเย้ายวนเพียงนี้หย่าเจ้าไปข้าเสียดายแย่ จ้าวหลานข้าจะมาหาเจ้าอีกเรื่องหย่าเจ้าเลิกคิดได้เลย ส่วนพี่สาวเจ้าหากอยากเป็นอนุอุ่นเตียงข้าก็ไม่เป็นไร ได้ทั้งพี่ทั้งน้องข้านับว่าไม่ขาดทุน""หยางหมิงเช่อ ข้าเกลียดเจ้า ไสหัวไป"หยางหมิงเช่อลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกจากห้อง ให้ตายสินางเร่าร้อนนักเวลาที่เขาครอบครองนางอยู่ด้านบน ทั้งนุ่มทั้งหอมหวาน หย่ากับนางหรือไม่มีทาง จากนั้นก็เดินกลับเรือนหลัก อี้จูที่เข้ามาเห็นสภาพเจ้านายตนเองก็ได้แต่ร้องไห้สงสาร ทั้งงตัวมีแต่รอยขบเม้มดูดกัด เหตใดใต้เท้าใจร้ายนัก จ้าวหลานนอนร้อไห้จนถึงบ่าย จึงสลบไปเพราะพิษไข้เนื่องจากแช่น้ำนานและถูกคนตัวโตเคี่ยวกรำทั้งคืนยามเซินจ้าวหลานตื่นขึ้นมาก่อนจะเรียกหาอี้จู แต่กลับเป็นจางลี่อินที่เข้ามาแทน ทันทีที่เ
Last Updated : 2024-11-04ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ท่านพี่ไหนๆก็ตายแล้วก็ให้เมียได้อิ่มท้องเถอะเจ้าค่ะ
หลี่เสี่ยวหรูนั่งมองทอดอาลัยกับชีวิต เห็นสาวใช้ของตนก็ยิ้มให้ เด็กคนนี้ถูกส่งมาที่นี่ เดิมทีเจ้าของร่างเดิมมาจากหุบเขายาเพียงตัวคนเดียว จวนหวงจึงส่งเด็กรับใช้มาให้หลังจากที่ส่งมาหลายคนก็มีเพียงเด็กคนนี้ที่ยอมอยู่กับนางจงรักภักดีเสมอมาหากออกไปได้หลี่เสี่ยวหรูจะเอานางไปด้วย"เสี่ยวหงที่นี่มีทางออกอื่นอีกไหมนอกจากประตูหน้า""ฮูหยินน้อยต้องการไปที่ใดหรือเจ้าคะ""เสี่ยวหงส์เจ้าไก่โต้งตัวนั้นคือเจ้าบ่าวของข้าใช่หรือไม่"เสี่ยวหงมองไปยังไก่ตัวผู้ที่เดินจิกหนอนอยู่บริเวณลานก็ได้แต่ถอนหายใจ ฮูหยินน้อยมาจากหุบเขายาวเพียงตัวคนเดียววันแต่งงานพระราชครูกลับไม่เข้าพิธีส่งไก่ตัวผู้มาหนึ่งตัว สร้างความขบขันให้คนทั้งเมือง ใครๆก็รู้ว่าถ้าราชครูมีใจให้ท่านหญิงเซียงเซียงทั้งคู่เป็นคู่รักกันแต่กลับมีเด็กบ้านป่าคนหนึ่งมาแทรกแซงพวกเขาจากนั้นเสี่ยวหงจึงเอ่ยตอบ นายของตน"ฮูหยินน้อยเรื่องมันผ่านมาปีหนึ่งแล้วเมื่อวานใต้เท้าก็พาฮูหยินน้อยมาส่งที่นี่ด้วยตนเองลองคุยลองทำอาหารหรือไปหาใต้เท้าบ่อยๆสิเจ้าคะเผื่อว่าใต้เท้าจะเห็นความดีที่ฮูหยินน้อยตั้งใจทำให้""ช่างเถอะๆ ใครอยากประจบประแจงเขากันปล่อยเขาไปอยู่กับท่านหญิงเ
Last Updated : 2024-11-04ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ถึงเวลาข้าจะเขียนใบหย่าเอง
หวงจื่อหานทนไม่ไหวเดินเข้ามากระชากร่างบางเข้าหาก่อนจะตะคอก"เจ้าช่างเป็นสตรีน่ารังเกียจยิ่งนักคิดเอาข้าไปเปรียบเทียบกับไก่ตัวหนึ่งมิหนำซ้ำยังจะทำป้ายวิญญาณให้สามีอีกหรือกล่าวเช่นนี้คิดแช่งข้าหรือไร""ใต้เท้าหวงท่านกล่าวอันใดกัน ท่านมิได้เข้าพิธีกับข้านะเจ้าคะอยู่ๆมาบอกเป็นสามีข้ารู้ถึงไหนอายถึงนั่นหวงจื่อหานราชครูแห่งแคว้นต้าเย่วแย่งภรรยาชาวบ้านไม่อายหรือเจ้าคะ"หลี่จื่อหรูไม่สนใจสะบัดมือให้หลุดออกจากการบีบของเขา ไอ้บ้านี่จะแรงเยอะไปไหนวะสะบัดไม่หลุดจึงยกมือเขาขึ้นมาแล้วกัดลงไปทันที จนหวงจึงหานจับร่างบางออกสะบัดมือข้างที่โดนนางกัดเป็นรอยเขี้ยวแถมยังเลือดออกอีก"เจ้าเป็นหมาหรือเที่ยวไล่กัดคนไปทั่ว"อ้ายเซียงเซียงรีบวิ่งมาดู ก่อนจะปล่อยโฮร้องไห้ออกมา"ฮือๆ พี่จือหานทั้งเจ็บหรือไม่เจ้าคะแม่นางหลี่เหตุใดเจ้าโหดเหี้ยมนักดูสิเลือดตกยางออกเชียวไปทำแผลนะเจ้าคะเดี๋ยวเซียงเซียงจะทำให้""แม่นางหลี่ ปกติเจ้ามิกล้าที่จะมองหน้าใครหรือที่ผ่านมาเจ้าเสแสร้งหรือ"เฉินอี้เอ่ยขึ้นมา เขาสบสายตานาง แต่นางยกยิ้มมุมปากให้เขา ช่างเป็นยิ้มที่น่ากลัวนัก"เสแสร้งหรือ อืม ดูเหมือนจะใช่แต่ว่าข้าคงเสแสร้งไม่เก่งเช่
Last Updated : 2024-11-04
Latest chapter
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ/จบบริบูรณ์
หลังจากงานเลี้ยงผ่านไป หวงจื่อหานและสหายของเขาก็จัดรถม้าเพื่อพาเมียรักและเด็กๆไปที่ทุ่งดอกไม้ บรรดาบุตรสาวบุตรชายก็ดีใจที่บิดาจะพาไปเที่ยว ทุกคนตื่นเต้นกันมากยามซื่อเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว รถม้าหลายคันก็เคลื่อนออกจากหมู่บ้านไปที่ทุ่งดอกไม้ ใกล้ฤดูเหมันต์แล้วดอกไม้งามสะพรั่งไปหมด ขางทางสองฝั่งเด็กๆต่างตื่นเต้น กิ่งไม้มีกะรอกตัวน้อยๆไต่ไปมารถม้าสิบสามคันเคลื่อนจนมาถึงบริเวณทุ่งดอกไม้ ทั้งสิบสองคู่ต่างก็นั่งกอดคนรักของตนเอง เด็กๆมีสาวใช้และพี่เลี้ยงตามมาดูแลหวงเทาจุงมือชุ่ยชุ่ยเดินเล่น ครั้งก่อนนางท้องอยู่เขาจึงไม่ได้พานางชมรอบๆโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่าก็พากันไปนั่งอีกมุม เฉินอี้นังอยู่กับจางลี่อิน ทอดมองไปยังเบื้องหน้าหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลาน และเหลียงหมิงเทากับหูไห่ถิง ปูเสื่อนั่งเล่นอยู่กับเด็กๆ ไหวอ๋องกับหนิงอ๋องเอารถม้าไปจอดอีกด้าน ก่อนจะมาสมทบพวกเขา ถังฟั่น เย่เซียวฉาง จินหยูเฟิง มาถึงทีหลังเพราะบรรดาบุตรชายบุตรสาวงอแงกว่าจะเอาลงก็เหนื่อยมากนักปลายยามอู่ได้เวลามื้อเที่ยงจึงมารวมกันที่ใต้ตนไหว เพื่อเข้าร่ม หวงจื่อหานที่ตอนนี้นั่งพัดโบกให้เมียตนเอง แม้ว่าอากาศจะเริ่มเย็นแล้ว แต่เพร
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ความรักสวยงามเสมอ1
จวนหวงกำลังวุ่นวายรวมถึงจวนหยางด้วย จวนหวงเรือนใหญ่ต่างรอรับลูกสะใภ้ ส่วนจวนหวงเรือนราชครูกำลังวุ่นวายเพราะต้องส่งเจ้าสาวไป๋อี้ถงยามที่สวมชุดเจ้าสาวแล้วนับว่างามมากนัก ขนาดหลี่เสี่ยวหรูยังตะลึง“อี้ถงของพี่งามเหลือเกิน มิน่าคุณชายน้อยสกุลหยางถึงไปไหนไม่รอด”“จริงด้วย พี่เสี่ยวหรูพูดถูกอี้ถงของพี่ลี่อินงามที่สุด อีกเดี๋ยวพี่จ้าวหลาน พี่เฟิงย่ากับพี่ไห่ถิงก็มาแล้ว”“พวกพี่เอ่ยชมจนข้าลอยได้แล้วเจ้าค่ะ พี่ๆข้ากลัวจังเลย แต่งงานต้องมีลูกคลอดบุตร ข้านั่งฟังพวกท่านเจ็บท้องคลอดมาแปดปีแล้ว จนไม่อยากท้องเองเอาเสียเลยเจ้าค่ะ”“ฮ่าๆๆ น้องห้าเจ้าว่าเช่นนี้ทำอย่างไรกันดีเล่า สงสารคุณชายน้อยเสียแล้วเมียไม่อยากท้อง”“พี่ใหญ่ ท่านว่าอย่างอี้ถงนี่แฝดสี่เลยดีไหมเจ้าคะ”“ไม่นะ พี่ๆอย่าอวยพรกับแบบนี้สิเจ้าคะ แค่คนเดียวก็เจ็บมากแล้ว ดูตอนที่พี่อี้จูคลอดคนที่สองสิ ขนาดคนเดียวยังเบ่งข้ามวันข้ามคืน”สองสาวหัวเราะให้กัน ไม่นานอีกแปดสาวก็มา เสี่ยวหงเอาขนมโก๋อ่อนมาให้เจ้าสาวได้รองท้องก่อน แม้ว่านางจะมีบุตรให้กับถังฟั่นและเข้าหอก่อนแต่ง แต่เมื่อถึงเมืองหลวงเขาก็จัดงานแต่งใหญ่โตสมกับฐานะของนางเสี่ยวหงในฐานะน้องส
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จากแม่เสือกลายเป็นลูกแมว
ทางด้านคนที่พวกเขากล่าวถึงตอนนี้กำลังโดนคนตัวโตลงโทษอยู่ที่เรือนพักของนาง เมื่อเช้านางไปเตรียมของเพื่อจะกลับไปงานครบรอบอายุแปดสิบของท่านปู่ไป๋ลิ่ว ซูจิ้งเฟิงคุณชายซูที่บังเอิญมาเจอนางก็อาสาช่วยหิ้วของกลับมาส่งที่เรือน บิดาไม่อยู่วันนี้เขาค้างที่สำนักศึกษา ใครจะรู้ว่าหยางฮ่าวจะตามาถึงเรือนแล้วหาเรื่องทะเลาะกับนาง"ออกมานะไป๋อี้ถง"หยางฮ่าวที่เดินตามทั้งสองคนมาเมื่อเห็นซูจิ้งเฟิงเข้ามาในบ้านด้วยก็โมโหจนเลือดขึ้นหน้าตะโกนเรียกคนด้านในทันที ไป๋อีีถงเดินออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขาก็ถอนหายใจ ไป๋อี้ถงเชิญให้ซูจิ้งเฟิงนั่งรอแต่หยางฮ่าวไม่สนใจไล่เขากลับทันที"คุณชายซู..ท่านไม่ควรมานั่งในบ้านสตรีที่มีคู่หมั้นแล้วเช่นนี้นะ""ห๊ะ ห๊า คะ คู่หมั้นหรือ คุณหนูไป๋ท่านมีคู่หมั้นแล้วหรือขอรับ ไม่ทราบว่าบุรุษโชคดีผู้นั้นเป็นใครกัน""เป็นใครไม่สำคัญ แค่รู้ว่านางมีคู่หมั้นแล้วก็พอกระมังซูจิ้งเฟิง"ซูจิ้งเฟิงไม่ยอมแพ้ ไป๋อี้ถงงามเพียงนี้ต่อให้มีคู่หมายแล้วอย่างไร อีกอย่างหากมีจริงทำไมไม่เปิดเผยออกมาจึงได้ย้อนหยางฮ่าวกลับไป"รองเจ้ากรม ท่านกล่าวอันใดกันขอรับ หากคุณหนูไป๋มีคู่หมั้นจริงๆเหตุใดไม่เผยตัว เรื่องนี้อ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง เจ้าแม่บ่อนพนันตัวน้อย
ซุนเฟิงย่าที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น นางเองก็ไม่รู้ว่าอนาคตหยางจ้าวเหิงกับโจวหนิงฮวาบุตรสาวจะเป็นเช่นไร ตอนนี้เด็กๆยังไม่เจออะไรมากกว่านี้ เมื่อถึงเวลาบ่ายรถม้าของจวนก็มารับพวกนางกลับไป จางลี่อินเดินกลับเองเพราะจวนติดกัน แต่เฉินอี้ไม่ยอมเขาเอาม้ามารับเมีย ส่วนลูกๆสาวใช้พาขึ้นรถม้ากลับไปแล้ว ตั้งแต่ประความเข้าใจกันได้บรรดาสามีก็รักหลงและหวงภรรยาตนเองมากนักโดยเฉพาะหวงจื่อหานหลี่เสี่ยวหรูที่ไม่ได้ไปสำนักศึกษาเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไป๋หยินมาหาที่เรือนกลางเขามีเรื่องจะเอ่ยกับนาง"ฮูหยินน้อย..ข้าเองขอรับไป๋หยิน""ท่านอาไป๋ เข้ามาเถอะ"ไป่หยินเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลง หลี่เสี่ยวหรูกำลังสอนบุตรชายสองคนวาดภาพอยู่ ส่วนอีกสองคนเพิ่งจะสามขวบเท่านั้นกำลังเล่นของเล่นที่นางวาดแบบให้ช่างในเมืองหลวงทำขึ้นมา หวงจื่อเหยียนกำลังคัดอักษรเพราะท่านแม่ไปสืบทราบมาแล้วนางชวนเด็กๆเล่นพนันจริงๆ อีกทั้งยังมีเดิมพันอีกด้วย ไปหัดเรื่องเหล่านี้มาจากไหนกัน ไป๋หยินที่นั่งลงเรียบร้อยก็เอ่ยขึ้นมา"ฮูหยินน้อยอีกสองเดือนจะเดินทางกลับหมู่บ้านเถาฮวา ใกล้ครบรอบอายุแปดสิบของท่านลุงไป๋ลิ่วแล้วขอรับ""อ้อ..ข้าจะเอ่ยเรื่องนี่กับท่
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง พูดคุยเรื่องหมั้นหมาย1
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้มาอยู่ที่ต้าเย่วกว่าแปดปีแล้ว นางเปิดสำนักศึกษาจนตอนนี้ฮ่องเต้ได้เอาการเรียนการสอนของนางไปเป็นต้นแบบในหลายๆเมือง สตรีทั่วแคว้นต่างก็ได้รับการเรียนรู้ สตรีรู้หนังสือนั่นนับว่าดี ขุนนางหัวเก่าไม่กล้าต่อกรกับนางสามีเป็นราชครู บิดาเป็นเทพสงคราม เสด็จอาเป็นผู้ตรวจการและผู้แทยพระองค์ มีเสด็จลุงเป็นฮ่องเต้ใครจะกล้ากับนางกัน ทุกๆวันหยุดทุกคนมารวมตัวกันที่จวนหวง เด็กๆวิ่งเล่นกันเต็มไปหมดหวงจื่อหานกับหลี่เสี่ยวหรู มีบุตรชายสี่คนบุตรสาวหนึ่งคนและนางกำลังตั้งครรภ์ที่สามหยางหมิงเช่อกับจ้าวหลานมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสองคนโจวจื่อหมิงกับซุนเฟิงย่ามีบุตรชายสี่คนบุตรสาวสามคนเหลียงหมิงเทาที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งอ๋องต่อจากบิดาตอนนี้เขากับหูไห่ถิงมีบุตรชายสามคนบุตรสาวสามคนเฉินอี้กับจางลี่อินมีบุตรชายสามบุตรสาวหนึ่งทางด้านปี้เฉากับยเย่วเซียวฉางมีบุตรสามคน เสียวหงกับถังฟั่นสามคน อี้จูกับจินหยูเฟิงสามคน ชุ่ยชุ่ยกับหวงเทามีบุตรห้าคนอ้ายเฟยหรงทำลูกแข่งกับพี่ชายไม่พัก เขากับเสี่ยวเล่อมีบุตรด้วยกันแล้วสี่คน พี่ชายสี่สิบเก้าแล้วมีบุตรแฝดสองคู่ตอนนี้ไป๋หย่งเหนียนกำลังตั้งครรภ์ท้องที่สามแล
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ให้กำเนิดทายาททั้งสามคน
ทั้งห้าคนสอนอยู่ที่สำนักศึกษาจนบ่าย บรรดาสามีกลับก่อนกำหนดหนึ่งวันพอรู้ว่าเมียมาสอนลูกศิษย์ก็โมโหพวกนาง มาถึงก็อุ้มเมียตัวเองกลับบ้าน เดินตั้งแต่สำนักศึกษาจนถึงจวน พวกนางอายแทบแทรกแผ่นดิน คนเห็นทั่วเมืองหลวงเพียงนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใดกัน คนบ้าพวกนี้"พี่จื่อหมิง..ให้ข้าเดินเองเถอะเจ้าค่ะ""เฟิงย่า..เจ้าดื้อนักหายแพ้ท้องเมื่อไหร่จะถูกพี่ลงโทษ"ซุนเฟิงย่าหน้าแดง หูไห่ถิงเองที่เหลียงหมิงเทาอุ้มนางอยู่ก็หน้าแดงเช่นกัน ร้านค้าข้างทางมองพวกเขาแล้วอมยิ้ม"ดื้อนัก บอกว่าให้พักผ่อน หายแพ้ท้องค่อยมาก็ยังได้ บอกแล้วมิใช่หรือว่าหากพี่ไม่อยู่ห้ามออกจากจวน""ซื่อจื่อ ข้าอายคนนะ""อายทำไม ผัวเมียรักกันมีอะไรต้องอาย หื้มม"เหลียงหมิงเทาไม่สนใจ ยังคงอุ้มเมียเดินตัวปลิว หยางหมิงเช่ออุ้มจ้าวหลานเดินเงียบๆไม่เอ่ยสิ่งใด แต่คนในอ้อมกอดรู้แล้วว่าคืนนี้จะโดนอะไรนางจึงเอ่ยเบาๆ"พี่หมิงเช่อ...คืนนี้อย่าหักโหมนะเจ้าคะ เบาๆหน่อยข้าท้องอยู่""รู้ตัวว่าท้องอยู่เหตุใดยังออกไปทำเรื่องให้ตนเองไม่สบายตัวอีกหื้ม พี่จะลงโทษอย่ามาอ้อนวอนเลย"จ้าวหลานกอดคอเขาแนบใบหน้ากับอกเขาก่อนจะเอ่ยอุบอิบ"อยู่เฉยๆก็โดนลงโทษทุกวันอยู่ด
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง จัดการขุนนางหัวเก่า
หลี่เสี่ยวหรูที่ตอนนี้แม้ว่านางจะตั้งครรภ์ใกล้คลอดแต่ก็ยังทำงาน วันนี้นางไปยังสำนักศึกษาที่นางกับอีกพี่สาวอีกสี่คนเปิดร่วมกัน มีสตรีมาเรียนเย็บปักถักร้อยมากมาย รวมถึงการทำขนมอีกด้วย ขุนนางบางส่วนไม่พอใจนี่เป็นการทำให้สตรีกระด้างกระเดื่อง หากพวกนางสามารถเอาตัวรอดเองได้บุรุษก็จะไร้ความหมายมีขุนนางหัวเก่าบางคนมาหาเรื่องที่สำนักศึกษา ตอนนี้ไป๋อี้ถงยืนอยู่กลางลาน บิดากำลังเจรจากับพวกเขาอยู่"นี่อาจารย์ไป๋ ท่านกับหวงฮูหยินและบรรดาฮูหยินใต้เท้าทั้งสี่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร""ใช่ๆๆๆ สตรีควรดูแลจวน ตั้งใจรอสามีกลับบ้านมาแล้วปรนนิบัติ แต่นี่อะไรพากันมาสุมหัวช่างน่าเกลียดยิ่งนัก""ข้าว่าพวกเราไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ชี้ถึงผลเสียที่ตามมาเถอะ"ขุนนางเกือบยี่สิบคนโวยวายอยู่ที่ลานด้านหน้าของสำนักศึกษา หลี่เสี่ยวหรูกับพี่สาวทั้งสี่คนยังมาไม่ถึงแต่มีคนไปแจ้งพวกนางแล้ว คนเหล่านี้อาศัยสามีพวกนางไม่อยู่ไปต่างเมืองสามวันมากดดันให้ปิดสำนักศึกษา อีกอย่างหนิงอ๋องบิดาของนางกับไหวอ๋องที่รักหลานสาวดั่งแก้วตาดวงใจก็มีเรื่องต้องไปทำ ตาเฒ่าเหล่านี้จึงเหิมเกริมมากนักเด็กน้อยเดินออกมาด้านหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงใส"ใต้เ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง อารักเจ้าไม่ว่าเจ้ามาจากที่ใด
โจวจื่อหมิงเอ่ยถาม หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า เย็นนี้ต้องไปเข้าเฝ้าแต่นางแทบจะลุกเดินไม่ไหวแล้ว หวงจื่อหานบอกว่าพ่อตาของเขาไปบอกกับไทเฮาแล้วว่านางเดินไม่ไหว เช่นนั้นไทเฮาจึงจะมาหาเอง นางจะมาพูดคุยกับท่านย่าของสามีด้วยเฉินอี้ที่เสร็จงานก็มารับจางลี่อินกลับบ้าน จางลี่อินตั้งครรภ์คนที่สองเช่นกัน แต่ครั้งนี้นางไม่แพ้ท้องแต่อย่างใด กลับเป็นเฉินอี้ที่แทบจะคลานกลับบ้านเขากินอะไรก็อาเจียนออกมาจนหมด แต่เพราะห่วงเมียจึงมารับเอง คนที่จวนจะมาก็ไม่ยอม คนจวนหวงไปส่งให้ก็ไม่เอาแต่สภาพที่มารับเมียเหมือนไก่ป่วยใกล้ตาย ดีที่จวนติดกันเมื่อทุกคนกลับไปแล้วหวงจื่อหานก็อุ้มหลี่เสี่ยวหรูไปเรือนโย่วหลัน ไทเฮาประทับอยู่แล้ว เมื่อเจอหน้ากันก็เอ่ยปากพูดคุย หลี่เสี่ยวหรูแอบน้ำตาซึม เหตุใดไทเฮาถึงได้เหมือนคุณย่าของเธอในชาติก่อนมากนักนะทั้งสองเหมือนกับสนิทกันมานาน พูดคุยกันจนมืดค่ำไทเฮาจึงเสด็จกลับวัง กอ่นกลับนางจับมือหลี่เสี่ยวหรูไว้ก่อนจะเอ่ย"ไหนๆหลานก็มาแล้ว ใช้ชีวิตให้ดีมีความสุขนะเด็กดีของย่า""เพคะเสด็จย่า"นางรับปากไปทั้งยังงงๆกับคำว่าไหนๆก็มาแล้วของพระนาง ไทเฮาทรงหมายถึงอะไรไหนๆนางก็กลับเมืองหลวงมาแล้ว หรือไ
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง ตอไม้ผุๆมีแต่เห็ดราขึ้น
หวงจื่อหานที่พาภรรยากลับมาถึงจวนก็สั่งบ่าวไพร่ให้จัดการทางเดินให้เรียบร้อย ห้ามมีเศษหินหรือตระไคร่ ไท่ฮูหยินที่ตอนนี้หาคนมาบีบนวดให้หลานสะใภ้อยู่ หลี่เสี่ยวหรูลุกไม่ขึ้นแล้ว ดูท่านางคงใกล้คลอดอีกไม่นาน นางมาถึงเมืองหลวงได้ครึ่งเดือนวันๆเอาแต่รับแขก คนมากมายนรักเมื่อก่อนนางไม่ได้รับความสนใจขเพียงนี้ พอนางเป็นท่านหญิงและเป็นภรรยาราชครูที่เขารักใครก็มีแต่คนมาประจบประแจงหวงป๋อเหวินมาหานางหาเหอซิวเหยียนมาด้วยก่อนจะแนะนำว่านางคือคนรักของเขา หลี่เสี่ยวหรูพยักหน้า หวงซานไห่พี่สามีของนางก็มาหาพร้อมกับขอโทษและขอบคุณนางที่สั่งสอนบุตรชายให้เขา วันนี้มีคนมาหานางอีกแล้ว หลี่หรูบอกสามีว่านางไม่ไหวแล้ว ไท่ฮูหยินให้หวงหมัวมัวไปจัดการเรื่องนี้แทน เพราะหวงจื่อหานเถรตรงอาจทำให้คนไม่พอใจได้"ทุกๆท่าน ฮูหยินน้อยรับแขกไม่ไหวจริงๆ นางเท้าบวมมากนักใกล้คลอดแล้ว เดินเหินไม่สะดวก ข้าน้อยจะไปแจ้งนาง ฮูหยินน้อยให้ลงรายชื่อเอาไว้ว่าใครมาบ้างเจ้าค่ะ แม่หนูอี้ถงมาจดรายชื่อคนที่มอบของขวัญให้สักหน่อยทำได้หรือไม่"ไป๋อี้ถงที่ตามมาเมืองหลวงพร้อมไป๋หยินบิดาพยักหน้าก่อนจะไปหยิบกระดาษมาจดรายชื่อคนที่มาเยี่ยม วันนี้บิดาไปสอ
