บทที่ 924

พูดถึงเรื่องเหล่านี้ ฟู่จาวหนิงจะมากน้อยก็ยังมีความเข้มงวดเคร่งขรึมของคนเป็นแพทย์อยู่ ต่อให้เผชิญหน้ากับลุงของนาง นางก็ยังไม่เกรงใจ

ไม่เสียดายสุขภาพอาการป่วยของตนเอง นางเองก็สีหน้าไม่ค่อยดีนัก

เสิ่นเสวียนรู้นิสัยนี้ของนาง จึงทำได้แค่ยิ้มขืนๆ ตอบรับไป

ซุนจิ้นอวี๋ในใจตกตะลึงกว่าเดิม

ฟู่จาวหนิงเป็นใครกันแน่? ทำไมทำให้เสิ่นเสวียนที่เย่อหยิ่งและเย็นชามาโดยตลอดเชื่อฟังนางขนาดนี้? น้ำเสียงนางไม่มีการเกรงใจเลย แต่เสิ่นเสวียนกลับไม่มีอาการชักสีหน้าด้วยซ้ำ

อวี๋อวี่เวยกลับได้รับผลกระทบอย่างหนัก และรู้สึกเสียใจมาก

นางมองออก ในใจของเสิ่นเสวียนนางเทียบกับฟู่จาวหนิงไม่ได้เลย

ท่านลุงพูดกับนาง แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

"เอาล่ะ ดื่มน้ำให้ใจเย็นลงหน่อย"

ฟู่จาวหนิงให้เขาดื่มน้ำอุ่น เสิ่นเสวียนยกน้ำขึ้นดื่มสองอึก สายตาเหลือบไปทางอวี๋อวี่เวย อวี๋อวี่เวยขาอ่อน ทิ้งตัวลงคุกเข่าเสียงดังตุบ

"แง!" นางร้องไห้จ้าขึ้นมา

เสิ่นเสวียนพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

เขายังไม่พูดอะไร

แต่ว่าพอคิดถึงเรื่องที่อวี๋อวี่เวยทำเมื่อครู่ ในตาเสิ่นเสวียนก็มีจิตสังหารขึ้นมาแล้ว

เขาไม่เคยถูกคนใช้ยาพวกนี้มาก่อน องค์จักรพรรดิแอบลง