เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 177
บทที่เกี่ยวข้อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 178
พรวด!คำว่าอาสะใภ้อ๋องเจวี้ยนนี่ ทำเอาเซียวเหยียนจิ่งสำลักจนไอเลยเขาไม่เคยคิดทางด้านนี้มาก่อนเพราะเขาไม่เคยคิดจะมองฟู่จาวหนิงเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนจริงๆ เลย เข้าไปขวางรถม้าแล้วก็แต่งงานด้วย จะอยู่ได้นานสักแค่ไหนกัน?"ข้าไม่มีความคิดจะให้เซียวเหยียนจิ่งมาเรียกข้าว่าเสด็จอาเสียหน่อย" ใต้เงาไม้ทางนั้น อ๋องเจวี้ยนสีหน้ารังเกียจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกชื่นชมกับความหน้าหนาของฟู่จาวหนิงด้วยนี่ถึงกับจะให้คู่หมั้นคนที่แล้วเรียกนางว่าอาสะใภ้เลยหรือ?ชิงอีมุมปากกระตุก อยากจะยิ้มแต่ก็ไม่กล้าพระชายายอดจริงๆ แต่งกับรัฐทายาทเซียวไม่ได้ แต่มาเป้นอาสะใภ้เขาแทน? นี่มันความสัมพันธ์ตะลึงฟ้าดินอะไรกันเนี่ย แต่ทำไมเขาถึงอยากจะหัวเราะนักนะ?ทางนั้น เซียวเหยียนจิ่งถูกฟู่จาวหนิงประโยคนี้เล่นงานจนว้าวุ่นไปหมด"ฟู่จาวหนิง เจ้า เจ้านี่มันไร้ยางอายเสียจริง""จงเจี้ยน ถ้าข้าทำให้ไปตบปากรัฐทายาทเซียว เจ้าจะกล้าไหม?" ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็หันหน้ามองจงเจี้ยนจงเจี้ยนสีหน้าตั้งใจ วิเคราะห์อย่างจริงจัง "พระชายา ถ้าหากพึ่งบารมีของท่านอ๋อง ข้าน้อยก็กล้าทำ ถึงอย่างไรต่อให้ฟ้าถล่มลงมาก็ยังมีท่านอ๋องแบกรับไว้ได้"ชิง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 179
หลี่จื่อเหยาถ้าตอนนี้พุ่งเข้าไป ถึงตอนนั้นไฟโกรธของอ๋องเจวี้ยนจะสาดมาที่นางด้วยแน่นอน"เจ้ากล้านัก"เซียวเหยียนจิ่งไม่ไหวแล้ว เขาคิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้ที่เขาเตรียมตัวเรียบร้อย แต่ฟู่จาวหนิงก็ยังตบเขาได้อีกครั้ง!เขาคิดจะเรียกชื่อฟู่จาวหนิงออกมาอีกครั้งด้วยสัญชาตญาณ แต่พอเจอกับสายตาฟู่จาวหนิงก็กลืนมันกลับลงไปถ้าเขาตะโกนเรียกขึ้นอีกครั้ง ฟู่จาวหนิงคงได้ตบเขาอีกฉาดแน่!ให้ตายเถอะ เขารู้สึกได้เลยว่านางจะตบเขาอีกครั้ง!ก่อนหน้านี้เขาทำไมจึงไม่รู้เลยว่าฟู่จาวหนิงมีความสามารถเช่นนี้? ก่อนหน้านี้นางดูโง่โง่ บื้อบื้อจะตาย ทำอะไรก็ไม่เป็น ดูท่าทางเป็นคนโง่เขลาอยู่คนที่อยู่ที่นี่แต่ละคนล้วนนิ่งอึ้งเป็นไก่ไม้สลักฟู่จาวหนิงเป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้ว คนที่เปลี่ยนคนแต่งงานกลางถนนที่พวกเขาซุบซิบนินมาแล้วตั้งหลายวันคนนั้น!ยิ่งไปกว่านั้น อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่พระโอรส แต่เป็นเสด็จอา!เดิมทีฟู่จาวหนิงที่เกือบจะแต่งงานกับรัฐทายาทเซียวไปแล้ว เพียงพริบตาก็เปลี่ยนมาเป็นอาสะใภ้ของเขา!ฟู่จาวหนิงก็ยังกล้าหาญชาญชัย ตบฉาดใส่รัฐทายาทเซียวไปถึงสองครั้งแบบนี้!ให้ตายเถอะ คนที่ล้อมดูรู้สึกว่าหูตาของต
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 180
"ข้าก็อยากจะหาโอกาสถามอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย ว่าเขายอมให้เจ้ามารังแกคนอื่นเช่นนี้ด้วยหรือ?"เซียวเหยียนจิ่งหลังจากทิ้งคำพูดนี้ก็สะบัดชายเสื้อเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปเขารู้สึกว่าคนทั้งหมดกำลังมองเขา เขาวันนี้ขายหน้าประชาชีไปหมดแล้ว! ถูกฟู่จาวหนิงตบฉาดไปสองทีต่อหน้าประชาชี หลังจากนี้เขาจะไปพบผู้คนได้อย่างไร?"ท่านพี่เซียว!"หลี่จื่อเหยาเห็นเซียวเหยียนจิ่งเดินไปเช่นนี้ จึงสาวเท้าไล่ตามออกไปโดยไม่ต้องคิด"จื่อเหยา!"หมอเทวดาหลี่ยื่นมือจะดึงนาง แต่ก็ช้าไปก้าวหนึ่งดึงไม่ทัน ทำได้แค่ถลึงตามองหลี่จื่อเหยาไล่ตามเซียวเหยียนจิ่งที่เดินออกไปแล้วสีหน้าเขาดำทมึนขึ้นมาอับอายขายหน้า!นอกจากรัฐทายาทเซียวจะขายหน้าแล้ว หน้าของเขาก็ถูกผู้หญิงคนนี้ทำลายจนยับเยินด้วย เมื่อครู่ตอนที่พูดถึงเรื่องแต่งงานรัฐทายาทเซียวไม่ได้ต่อคำมาเลย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เอาจื่อเหยาวางไว้ในใจเลย!จื่อเหยาที่คิดจะแต่งเข้าจวนชินอ๋องเซียว ดูท่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว!หมอเทวดาหลี่ตอนนี้รำคาญเซียวเหยียนจิ่งขึ้นมาแล้ว ถ้าไม่คิดจะแต่งกับจื่อเหยาแล้วทำไมจึงเอาแต่จีบนางอยู่นั่น? ตอนนี้คนไม่น้อยล้วนรูแล้วว่าลูกสาวเขาวันวันเอาแต่วิ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 181
"ก่อนหน้านี้ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าคุณหนูฟู่ไม่เรียนรู้ไม่มีความรู้ วันวันแบกแต่ตระกร้าหลังทำท่าทำทางออกไปขุดยา ผลลัพธ์คือแต่ละครั้งก็ขุดมาแต่กองหญ้าวัชพืชกลับมา"หมอหม่าตอนนี้เอ่ยขึ้นเสียงประหลาดหมอเฉียนเพียงไม่นานหัวเราะตามขึ้นมาและไม่รู้ว่าเถ้าแก่รองหูพวกนั้นก็มาถึงที่นี่แล้วเช่นกัน เขายังมองไม่เห็นว่าข้างหน้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ได้ยินแค่คำพูดนี้ของหมอหม่า จากนั้นก็มองไปตามสายตาของหมอหม่า จึงเห็นฟู่จาวหนิงนางอีกแล้วหรือ?ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงเอาแต่วิ่งเสนอหน้าในนี้ไปทั่วเลย?รองเถ้าแก่หูหัวเราะร่าขึ้นมาโดยไม่คิด"สที่แท้เจ้าก็คือคุณหนูตระกูลฟู่ที่ตกต่ำคนนั้นนี่เอง? ข้าได้ยินพวกในร้านคุยเรื่องของเจ้า มีครั้งหนึ่งเจ้าเอาผักโขมกอหนึ่งเข้ามาในโรงยาทงฝูของพวกเรา บอกว่าจะขายยา! ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก โรงยาของพวกข้าเอาเรื่องนี้ไปคุยเป็นเรื่องตลกกันนานพอดูเลย"หมอเทวดาหลี่พอเห็นคนต่อคำเข้ามาเย้ยหยันฟู่จาวหนิง ก็อดภาคภูมิขึ้นมาไม่ได้ เขาถลึงตากว้าง ร้องเรียกขึ้นมา"ไม่ขนาดนั้นกระมัง? เห็นผักโขมเป็นยาสมุนไพรหรือ?""มีเรื่องเช่นนี้ด้วย!"เถ้าแก่รองหูดึงออกมาคนหนึ่ง "ให้หมออู๋ลองพู
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 182
อ๋องเจวี้ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปทางซือถูไป๋สายตาของซือถูไป๋ตกอยู่บนใบหน้าฟู่จาวหนิงตลอดเขามองเช่นนี้ สายตาของพวกเขาทั้งสองมองไกลๆ เหมือนปะทะกันกลางอากาศแล้ว ซ้ำยังเกาะอยู่ด้วยกันเสียด้วยในใจอ๋องเจวี้ยนไม่รู้ทำไมถึงไม่สบายใจเอาเสียเลยซือถูไป๋แค่เหลือบมองก็เห็นฟู่จาวหนิงอยู่ในกลุ่มคนแล้ว แม้ว่านางจะสวมใส่ชุดที่ไม่สะดุดตา และไม่ใส่เครื่องประดับใด แต่ยืนอยู่นี่นั้นก็ยังคงจับเอาสายตาเขาไปอยู่ดีเขายิ้มออกมา รีบก้าวเข้ามาทางนี้แต่ไม่ต้องรอให้เขาพูดกับฟู่จาวหนิง รองเถ้าแก่หูก็มองเห็นเขาแล้ว เขาถลึงตาโต ไม่อยากจะเชื่อ "คุณชาย?"ตระกูลซือถูคือเจ้านายของเขา โรงยาทงฝูก็ล้วนเป็นของตระกูลซือถูรองเถ้าแก่หูตอนนี้รู้สึกว่าที่พึ่งของตนเองมาถึงแล้ว เขายกมือขึ้นพุ่งไปเบื้องหน้าไป๋ซือถู ร้องห่มร้องไห้เรียกขึ้นมา "ข้าน้อยคารวะคุณชาย คุณชายท่านมาตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ซือถูไป๋เดิมทีจะเดินไปทางฟู่จาวหนิง จู่ๆ ก็ถูกคนขวางเอาไว้ เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา"เจ้าคือ?""คุณชายไป๋ ข้าน้อยคือรองเถ้าแก่หูร้านสาขาโรงยาทงฝูในเมืองหลวงแคว้นเจาขอรับ จ้าย้อนสกุลหู""โอ้" ซือถูไป๋พยักหน้า "ร้านสาขาทางนี้ก็ลำบ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 183
อ๋องเจวี้ยนมองดูคู่ที่ยืนอยู่ตรงข้าม ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกขัดตา พอมองๆ ฟู่จาวหนิ่งยังยิ้่มให้ซือถูไป๋อีกด้วยยิ้มเสียเจิดจ้าเชียว?อ๋องเจวี้ยนยื่นมือกดบนต้นไม้ข้างๆ ใช้กำลังภายในออกมาอย่างไม่ทันระวัง ใบไม้ถูกสะเทือนจนทยอยร่วงลงมาแล้วชิงอีถลึงตาโต ลมฤดูใบไม้ร่วงแรงไปหรือ? ไม่นี่ ทำไมจู่ๆ ใบไม้จึงร่วงลงมากัน?"ข้ายอมให้นางเข้ามาดูอาการข้า"ตอนนี้เองฮูหยินที่อ่อนแอคนนั้นก็ส่งเสียงขึ้นฟู่จาวหนิงหมุนตัวเดินไปที่นาง"ท่านป้า ข้าจะดูอาการให้ท่านเอง ท่านผ่อนคลายไม่ต้องกังวล" ฟู่จาวหนิงดค้งตัวลงดูใบหน้านาง ยื่นมือไปกดเบาๆ บนใบหน้านาง"เจ็บไหม? มีความรู้สึกอย่างไรบ้าง?""ไม่เจ็บไม่คันเลย เหมือนแต่ก่อน" ท่านป้ามองฟู่จาวหนิงใกล้เช่นนี้ ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา พระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้หน้าตาดีเหลือเกิน"ตอนที่นอนหลับท่านชอบตะแคงนอนทางนี้ใช่ไหม? แล้วตอนที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า หน้าด้านนี้ก้ไม่มีอะไรผิดปกติใช่ไหม อย่างอาการชาอะไรพวกนี้"ฟู่จาวหนิงถามไปด้วยจับชีพจรไปด้วยฮูหยินรู้สึกว่านางอ่อนโยนมาก พูดจาเองก็แผ่วเบาละเมียดละไม อย่างกับคนละคนกับตอนที่ตบฉาดสองทีที่หน้าของรัฐทายาทเซียวเลยฟู่จาวห
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 184
"หมอเทวดาหลี่เองก็ไม่อดทนเอาเสียเลย สู้ไปหาสถานที่ฟังเพลงดื่มชาเสียดีกว่า อย่ามารออยู่ที่นี่เลย"ฟู่จาวหนิงเหล่มองหมอเทวดาหลี่ผาดหนึ่ง ประชดประชันกลับไป "เมื่อครู่ตัวเองก็พูดไร้สาระไปครึ่งค่อนวัน ตอนนี้ข้าจะใช้ชามเล็กมาพิสูจน์การพิจารณาของตนเอง หมอเทวดาหลี่ก็รอไม่ไหวเสียแล้วหรือ?"ใบหน้าหมอเทวดาหลี่ร้อนวูบวาบ แต่หลักๆ คือโทสะเขาโกรธฟู่จาวหนิงขึ้นแล้วจริงๆก็แค่หญิงสาวที่อายุน้อยกว่าเขาไม่ใช่แค่สองรอบคนหนึ่ง แต่พูดจาไม่เคารพเขาเลย!"ได้ เจ้าทำต่อไปสิ"เขาเองก็จะดูเสียหน่อยว่าจะดิ้นรนเอาผลลัพธ์อะไรออกมากันคนรอบๆ เองก็ดูอยากรู้อยากเห็นมาก ไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงเอาชามเล็กออกมาเทน้ำลงไปครึ่งหนึ่งทำไม"นี่เป็นน้ำสะอาดใช่ไหม?" ฮูหยินเองก็ถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น"ไม่ใช่ นี่เป็นยาน้ำน่ะ" ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกอดทนต่อคนป่วยอยู่ "สิ่งนี้สามารถละลายวัตถุได้ ด้านในมีสีอะไรอยู่ก็จะปรากฎออกมา""เส้นผมจะมีสีอะไรได้อีกล่ะ? ไม่ใช่ว่าสีดำหรอกหรือ?" คนรอบๆ พูดออกมาคำหนึ่งส่วนซือถูไป๋กลับครุ่นคิด "เมื่อครู่ท่านป้าคนนี้บอกว่านางย้อมผมมา ที่ออกมาก็น่าจะเป็นสีของน้ำยาย้อมผมกระมัง?"ฟู่จาวหนิงส่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 185
หมอเทวดาหลี่รู้สึกโกรธขึ้นบ้างแล้วถ้าเป็นเช่นนีค้จริง เช่นนั้นตรวจไข้เมื่อครู่นี้ของเขาก็กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้วสิ?!"ข้าบอกแล้ว ข้าก็แค่พิสูจน์การพิจารณาของตนเอง ตอนนี้สีก็สอดคล้องกัน ข้าจะตรวจสอบอีกครั้ง" ฟู่จาวหนิงล้วงเข็มอีกหลายเล่มออกมา"ท่านอาจารย์ ต้องการไฟเทียนกับผ้าทำแผล" นางพูดกับผู้อาวุโสอีกครั้งผู้อาวุโสจี้ถีบคนข้างๆ อีกครั้ง "เร็ว ไปหยิบไฟเทียนกับผ้าทำแผลมาเร็ว""ศิษย์เอ๋ย เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้นะ เจ้าเองก็เป้นหมอคนหนึ่ง ไม่มีกล่องยาได้อย่างไร? เดี๋ยวอาจารย์จะมอบให้เจ้าใบหนึ่งเอง" ผู้อาวุโสจี้พูดกับฟู่จาวหนิงฟู่จาวหนิงคิดถึงกล่องยาน้อยใหญ่ในห้องเภสัชของตนเองขึ้นมานางไม่ใช่ว่าไม่มี กล่องยาของนางระดับสูงอยู่นะ หยิบออกมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้ดูท่านางต้องเตรียมกล่องยาสำหรับทางนี้แล้วสักใบจริงๆ"ขอบคุณท่านอาจารย์"ซูถูไปตาเปล่งประกายกล่องยาหรือ? เขาเหมือนรู้แล้วว่าตนเองต้องมอบอะไรให้นางไฟเทียนจุดเสร็จแล้ว ฟู่จาวหนิงนำมาใช้เผาเข็มเงิน อันที่จริงเข็มเงินของนางเองก็ฆ่าเชื้อในห้องเภสัชมาแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังเคยชินที่จะทำอีกครั้ง อย่างน้อยก็ทำให้หมอคนอื่นหลังจากที่
บทล่าสุด
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1396
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1395
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1394
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1393
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1392
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1391
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1390
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1389
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1388
