Share

เหตุแห่งความวุ่นวาย

“เฮ้ย!” ทานากะอุทานออกมาแล้วเบียดตัวฝ่าฝูงชนไปที่ประตูใหญ่ บริเวณทางเข้างาน

 “บอกให้คนพวกนั้นออกไปซะ! บอกให้พวกเขาออกไป!” การ์ดหนุ่มร้องสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ใกล้ ๆ บริเวณนั้น แต่เจ้าหน้าที่ ณ จุดนั้นมีแค่ สามสี่คน กับจำนวนคนที่มีมากกว่าจึงทำอะไรไม่ได้มาก อีกทั้งกลุ่มผู้สื่อข่าวทั้งหลายทั้งเบียด ทั้งดันตรงทางเข้า แล้วแถมยังมีกล้องในมือพร้อม ความกระหายอยากในการหาข่าว มีมากกว่าจรรยาบรรณเสียแล้ว

 

“นี่มันอะไรกัน แค่รัฐมนตรีฯ มาแค่คนเดียวทำไม พวกนักข่าวถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้ล่ะ” ทานากะตะคอกออกมาอย่างหัวเสีย กับเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ทำหน้าเหรอหราทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

“ เอ่อ..คือว่า..คนที่มากับท่านรัฐมนตรีฯ เป็นดาราดังที่มีข่าวคึกโครมอยู่ตอนนี้น่ะสิครับ” ทานากะถึงบางอ้อ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ลำพังถ้ารัฐมนตรีฯ มาคนเดียวคงไม่วุ่นวายอย่างนี้กระมัง

“ เฮ้อ!” บอดี้การ์ดหนุ่มได้แต่ส่ายหัวไปมาอย่างระอา พร้อมกับโมโห พวกบรรดากองทัพนักข่าวทั้งหลาย ไม่เคารพกฎกติกากันบ้างเลย เพราะคนที่จะเข้ามาในงานได้นั้น ต้องมีบัตร และต้องได้รับการตรวจสอบก่อนที่จะปล่อยให้เข้ามาในงานได้ ทานากะตัดสินใจก้าวเข้าไป เดินดุ่ม ๆ ฝ่าฝูงชนนักข่าวไปยังบริเวณลงทะเบียน ในขณะเดียวกันนั้น ท่านรัฐมนตรีฯ กระทรวงวัฒนธรรมก็กำลังก้าวเข้ามาในงานพอดิบพอดีเช่นกัน

 

“ ขอดูบัตรด้วยครับ!” การ์ดหนุ่มเอ่ยออกไปด้วยภาษาไทยที่ค่อนข้างชัดแจ๋วเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ เปรมศักดิ์หันมาทางชายหนุ่มแทบจะทันที

“หืมม์ .. ว่าไงนะ”

“ขอดูบัตรเชิญของท่านด้วยครับ” ทานากะจำเป็นต้องพูดซ้ำออกไป จังหวะเดียวกันกับเลขาของเปรมศักดิ์ก็ปราดเข้ามาทันที แต่ท่านรัฐมนตรีฯ ยกมือห้ามไว้เสียก่อน

“ ไม่เป็นไร กฎก็ต้องเป็นกฎสิ” ท่านผู้นำกล่าวก่อนจะดึงบัตรเชิญในกระเป๋าเสื้อสูทราคาแพงออกมา ยื่นให้กับบอดี้การ์ดหนุ่ม

“ เรียบร้อยใช่ไหม เข้าไปได้หรือยัง?” ทานากะรับบัตรเชิญมาเช็ค สักพักก็เงยหน้าขึ้นมาพูดกับเปรมศักดิ์

“ เรียบร้อยครับ เชิญท่านได้เลย แต่คุณผู้หญิงท่านนี้ล่ะครับ มีบัตรเชิญหรือเปล่า?” บอดี้การ์ดหนุ่มหันความสนใจมาทางสาวสวยรูปร่างบอบบาง หล่อนมาในชุดราตรียาวสีแดงสด คอเสื้อคว้านลงมาลึก เกือบ ๆ ถึงร่องอกขาวกระจ่าง ไม่แน่ใจนักว่าด้านหลังจะเป็นเช่นเดียวกันหรือเปล่า ส่วนกระโปรง ก็แหวกด้านข้างขึ้นมาจนเห็นเรียวขาขาวสวยสดชัดเจน

“ฉันน่ะหรือ”ดาราสาวสวยย้อนถามด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความประหลาดใจไม่น้อย

“………” ทานากะเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น เหมือนแสดงให้รู้ว่าได้พูดประโยคเมื่อสักครู่ชัดเจนแล้ว

“นี่คุณ ฉันมากับท่านรัฐมนตรีนะ ฉันจำเป็นจะต้องมีบัตรเชิญด้วยเหรอ? ท่านคะ.. นี่มันอะไรกันคะ?” ในตอนท้ายดาราสาวหันมาขอความเห็นจากท่านรัฐมนตรีฯ พร้อมกับทำท่าทางฟึดฟัดอย่างขัดใจ

“ คุณผู้หญิงคนนี้ เขามากับฉัน” ผู้ใหญ่ท่านนั้นหันมาพูดกับทานากะ บรรดานักข่าวต่างก็ให้ความสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า กล้องของกองทัพนักข่าว ยกขึ้นเพื่อเก็บรายละเอียดกันให้พรึบอย่างพร้อมเพรียง

“ แต่ทว่าไม่มีบัตรเชิญ ก็เข้าไม่ได้ครับ นอกจากว่า.. ผู้ที่มากับท่านจะต้องเป็นภริยาเท่านั้น”

“ อะไรนะ!” ณ บริเวณนั้นเงียบไปถนัดใจ กลุ่มนักข่าวเงียบเสียงลงด้วยความฉงน ต่างก็ทำตาเป็นประกาย เมื่อทราบว่า ภาพต่อไปจะต้องได้ลงข่าวหน้าหนึ่งของวันพรุ่งนี้แน่ แล้วกล้องโทรทัศน์หลาย ๆ ช่องก็เริ่มทำงานอีกครั้ง ส่วนกล้องถ่ายภาพนิ่ง ก็เตรียมที่จะเก็บภาพเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจจะเกิดเรื่องขึ้นในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน

“กฎก็ต้องเป็นกฎ ที่ทุกคนต้องทำตามนะครับท่าน บุคคลทั่วไปที่ไม่มีบัตรเชิญ จะสามารถเข้ามาชมงาน ได้ในวันพรุ่งนี้ครับ ผมจึงขอเชิญคุณมาวันพรุ่งนี้แทนดีไหมครับ”ในตอนท้ายประโยค การ์ดหนุ่มหันไปทางดาราสาวแทน

“ ห๊า..นี่พูดอะไรออกมาน่ะ ไอ้ยุ่น แกเป็นใครถึงได้กล้าพูดออกมาอย่างนี้ หึ..สงสัยว่าคงไม่อยากทำงานที่นี่ เสียแล้วกระมัง” ท่านรัฐมนตรีฯ กล่าวออกมาอย่างเดือดดาล สุดจะทนกับวาจาที่ดูไม่ทุกข์ร้อนของทานากะเป็นกำลัง

“ ก็แล้วแต่ท่านนะครับ ผมทำตามหน้าที่เท่านั้น” หึ..เพราะคนที่จะมาไล่เขาออกจากการเป็นบอดี้การ์ดมีคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ คัทซึฮิโกะ ฮิโรยูกิ เจ้าของ อัญมณีเพชรพลอยเหล่านี้ต่างหากเล่า ป่านนี้เขาคงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง จากกล้องวงจรปิดที่ส่งตรงไปยังห้องพักสุดหรูบนชั้นสิบสองแล้วกระมัง ทานากะกระตุกยิ้มที่มุมปาก ยืดตัวตรง กางขาออกเล็กน้อยพลางสบตากับอีกฝ่ายอย่างไม่กลัวเกรง

  

“แก..แกต้องการอะไรกันแน่ ฉันจะจัดการไล่แกออกทันทีเลยคอยดู!” ทานากะโค้งคำนับช้า ๆ อย่างท้าทาย สร้างความโมโหเดือดดาลให้กับท่านรัฐมนตรีเป็นเท่าทวีคูณ

“ โอ๊ย! นี่มันอะไรกัน เสียอารมณ์หมด ถึงเข้าไปในงานได้ก็ไม่สนุกแล้ว ฉันจะกลับล่ะ หลีกไป!” ดาราสาวตะวาดแว๊ดออกมาอย่างสุดทนกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก่อนจะไล่ตะเพิดบรรดานักข่าวให้หลีกทาง

“อ๊ะ! ดะ..เดี๋ยวสิ นาตาลี รอฉันก่อน” เปรมศักดิ์ร้องห้ามดาราสาว ก่อนจะถลาตัวตามอย่างร้อนรน ขณะเดียวกัน เหตุการณ์ที่นับว่าเป็นลางสังหรณ์ของทานากะกังวลอยู่ก็เกิดขึ้นจริง ๆเมื่อเขาสังเกตเห็นชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่มีท่าทางแปลก ๆ ตั้งแต่เข้ามาในงานแล้ว การ์ดหนุ่มพยายามจับตามองอยู่ตั้งแต่ตอนที่หมอนั่นเข้ามาในงาน เขามีบัตรเชิญเข้ามาในงานด้วย แต่ทานากะก็ยังติดใจสงสัยอยู่ดี ชายร่างสูงพอประมาณ สวมเสื้อสูทผูกไท แต่ดูมอมแมมยังไงอยู่ แถมทรงผมที่ดูเหมือนไม่ได้หวีก่อนมางาน ใบหน้าซูบผอมอย่างคนเร่ร่อน ก่อนหน้านั้นเขากวาดสายตาหาชายคนเมื่อครู่ แต่พอบรรดานักข่าวกรูกันเข้ามา เขาก็ไม่สามารถมองเห็นชายคนนั้นอีก นึกว่าออกจากงานไปแล้ว แต่..มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะสิ

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status