ตอนที่ 44 : ลอบสังหาร (1)

พริมโรสหันหลังให้เวทีทันที เมื่อเห็นผู้แทนพิเศษจากเปเรซขึ้นไปยืนจับมือกับบรรดาผู้นำแต่ละประเทศ เพื่อให้ผู้สื่อข่าวได้ถ่ายรูป หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบห้อง แสกนหาสิ่งผิดปกติจากความเคลื่อนไหวเพื่อความเรียบร้อย จากนั้นล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อ รีบกดเปิดแอปพลิเคชันแชทเลือกชื่อผู้รับ แล้วพิมพ์ข้อความบางอย่างลงไปอย่างรวดเร็ว กดปุ่มส่งแล้วสอดเก็บในเสื้อสูททันทีโดยที่ไม่ได้ดูหน้าจอด้วยซ้ำ

“ฉันนี่แทบจะกรีดร้อง! ทำไมเจ้าชายเปเรซถึงงานดีขนาดนี้นะ!” พริมโรสเหลือบตาดูคนตรงหน้า เห็นนักข่าวคนหนึ่งหน้าตาแดงระเรื่อ แววตาคลั่งไคล้ ยกหลังมืออุดปากทำท่าคล้ายอยากจะกรีดร้องออกมาจริงๆ

“ใช่ๆ เห็นแล้วน้ำเดิน! งานดีขนาดนี้ไม่ควรมีคนเดียวในโลกจริงๆ!”

ข้างบนเวทีถ่ายรูปเสร็จแล้ว และกำลังทยอยเดินกันลงมา เจ้าชายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความที่เข้ามาก่อนหน้านี้ พลันปากอ้าตาค้าง สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ตะลึงงันจนขาชะงักนิ่งยืนอยู่กับที่ แต่แล้วก็ยกยิ้มมุมปากอย่างยากสังเกตเห็น ความยโสบนใบหน้าหายไปอย่างไร้ร่องรอย แววตาอ่อนโยนทอดมองไปยังแผ่นหลังเล็กบางของคนที่อยู่ข้างหน้าเวทีด้านล่างอย่างอบอุ่น

“ตายแล้ว! มองมาทางนี้แล้ว! ถ้ามองนานกว่านี้ ฉันจะตามไปถึงโรงแรมที่ประทับเลยนะ โทษฐานที่ทำให้หัวใจเต้นแรง!” 

“แต่เหมือนจะมองมาไม่ถึงเรานะ มองใครล่ะ? มีใครน่าสนใจกว่าพวกเราอีกเหรอ?” นักข่าวอีกคนชะเง้อคอมองซ้ายมองขวาหาเป้าหมาย จนสายตาเหลือบมาตกที่คนตรงหน้าพอดี

“อุ๊ย! ความหล่อเข้าตา! ของดีอยู่ข้างหน้าแท้ๆ ทำไมมองไม่เห็นแต่แรกล่ะนี่!” นักข่าวสาวมองหน้าพริมโรส ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ส่งยิ้มมาให้เธอหวานเยิ้มเสียจนแทบจะหยดลงพื้น 

มุมปากพริมโรสยกยิ้มขึ้นข้างหนึ่งอย่างนึกขัน ภายใต้แมสที่ปิดไว้ครึ่งหน้า เผยให้เห็นเพียงนัยน์ตาคมหวานที่กำลังหรี่ลงนิดหนึ่ง แต่เพียงแค่นั้น ก็ทำให้สองสาวบิดตัวม้วน ด้วยความเขินอายไปเลยทีเดียว รูปลักษณ์ของพริมโรสตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับหนุ่มน้อยหน้าตาดีคนหนึ่ง

“เขาเป็นบอดี้การ์ดของเจ้าชายไม่ใช่หรอ ขอช่องทางติดต่อเลยดิ!” เพื่อนสาวใช้ศอกกระทุ้งข้างตัวเพื่อนอีกคน กระตุ้นให้รีบลงมือปฏิบัติการ

“ไม่กล้าอะ! ฉันพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง เธอสื่อสารให้หน่อยสิ!” 

“ฉันก็พูดไม่ได้เหมือนกันอะ ว้า!..น่าเสียดาย! ผู้ตกมาจากฟ้าแล้วแท้ๆ แต่ก็คว้าเอาไว้ไม่ได้! อยากจะหยุมหัวตัวเองนักเชียว!”

พริมโรสผงกศีรษะให้นิดหนึ่งเป็นเชิงขอผ่านทาง เพราะเจ้าชายเดินลงจากเวทีไปแล้ว เธอเลยจะเดินตามเขาไป

“กรี๊ด! เป็นผู้ที่มีกลิ่นหอมยั่วยวนมาก พลังเกินต้าน! ฉันจะเก็บทรงไม่อยู่แล้ว!”

พริมโรสยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย เพิ่งจะรู้ว่าหน้าตาอย่างเธอก็เฟี้ยวในสายตาสาวๆ ได้เหมือนกัน

บึ้ม!!  บึ้ม!!  บึ้ม!!

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นติดๆ กันอยู่ภายนอกอาคารสามครั้ง เจ้าชายคว้าข้อมือพริมโรสแล้วดึงเข้าหาตัว มืออีกข้างหันไปจับแขนน้องสาวเอาไว้ ยืนรอดูสถานการณ์กันอยู่ ไม่วิ่งไปมาวุ่นวายเหมือนคนอื่น

“ท่านหญิง! เชิญตามมาทางนี้ครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาประกบ 

พริมโรสดึงมือเจ้าชาย ให้เดินตามเจ้าหน้าที่คนนั้นไปก่อน เพราะเส้นทางที่เขานำไป ตรงกันกับผังข้อมูลที่ได้รับมา ซึ่งเธอและกลุ่มราชองครักษ์ได้ศึกษาเส้นทางเข้าออกนี้ตั้งแต่ที่ประชุมกันแล้ว

ขณะที่กำลังเดินตามกันไปนั้น เธอก็เหลียวดูรอบตัวไปด้วย ซึ่งจากที่เห็นมีเพียงผู้นำอเมริโกย ที่มีบอดี้การ์ดส่วนตัวเข้ามาอารักขา แต่ไม่มีเจ้าหน้าที่ของทีแลนด์มาประสานงานช่วยเหลือ ผู้นำคนอื่นๆ บางคนก็ยังหมอบอยู่ ไม่มีเจ้าหน้าที่เข้ามาดูแลเช่นกัน 

“ฝ่าบาท! เตรียมพร้อม หม่อมฉันว่ามันผิดปกติ!” เธอพูดกับเขาเป็นภาษาอาหรับ เขาแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทักถามอะไร พยักหน้ารับแต่โดยดี

"คิวซีๆ-เหตุห้าหนึ่งหนึ่ง-หนึ่งเก้าอายบอล-หนึ่งห้าจุดนัดหมาย!"

"โรเจอร์ โอเวอร์!" 

หญิงสาวแจ้งเหตุทางวิทยุสื่อสาร ให้องครักษ์ทุกคน ได้รับทราบถึงเหตุระเบิดและการถูกโจมตี ให้ทุกคนรีบมารวมตัวกันที่จุดนัดหมาย ซึ่งแต่ละคนก็ตอบรับกลับมา 

ผ่านไปไม่กี่นาที ก็ปรากฎกลุ่มคนชุดดำกรูกันเข้ามาในห้องโถง ถืออาวุธครบมือเปิดฉากยิงใส่คนคุ้มกันของผู้นำอเมริโกยทันที และยังกราดยิงผู้คนจนล้มร่วงกันระนาว พริมโรสหน้าซีดเผือดเมื่อคิดได้ว่าถ้าเจ้าชายไม่เดินออกมาจากจุดที่ยืนอยู่ตรงนั้นเสียก่อน ก็คงเป็นศพไปแล้วเหมือนกัน

เสียงผู้คนต่างก็กรีดร้องตะโกน อย่างตะลึงตะลานทำอะไรไม่ถูก บางคนเอาแต่กุมศีรษะยืนนิ่งกรีดร้องอย่างตื่นตระหนกเพียงอย่างเดียว บางคนมีสติก็รีบหมอบราบลงไปกับพื้นเพื่อหลบการโจมตีของกระสุนที่เสียงดังจนแสบแก้วหู และยังมีคนที่สติหลุดกระเจิดกระเจิงกลัวจะโดนลูกหลงจึงวิ่งหลบหนีกันไปมาอย่างลนลาน ทำให้รอดพื้นเงื้อมมือมัจจุราชได้เพียงแค่บางส่วน

พริมโรสเหลียวไปดูเจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยคนนั้นอย่างสงสัย บางทีเขาอาจจะเป็นคนของบิดาเธอก็ได้ 

แต่ทำไมถึงเลือกช่วยเฉพาะคณะเราล่ะ??

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนั้น พาออกมาเส้นทางฉุกเฉิน จนออกมาทางด้านหลังนอกตัวอาคาร ซึ่งองครักษ์ที่สังเกตการณ์อยู่ภายนอก จอดรถกันกระสุนรอเจ้านายอยู่แล้ว ส่วนองครักษ์ที่ดูแลความเรียบร้อยภายในงาน ก็ออกมาได้แล้วบางส่วน

“อาจจะมีคนของเราติดอยู่ข้างใน รบกวนคุณช่วยประสานงานแจ้งให้เราทราบด้วย!” เธอบอกกับเจ้าหน้าที่คนนั้นเป็นภาษาอังกฤษ

“ได้ครับ ผมจะเข้าตรวจสอบให้เดี๋ยวนี้!”

“ขอบคุณค่ะ พวกเราไป!” เธอหันไปบอกคนอื่นๆ ให้รีบออกเดินทาง

พริมโรสให้สองพี่น้องขึ้นนั่งด้านหลังแล้วปิดประตู ส่วนตัวเองกำลังจะเดินไปขึ้นขี่บิ๊กไบค์เพื่อคอยอารักขา แต่เขาก็เปิดประตูมาจับแขนเธอเอาไว้ แล้วดึงให้มานั่งข้างๆ

“เข้ามา! อย่าขัดคำสั่ง ไม่งั้นเจ็บตัวแน่!” หญิงสาวไม่โยกโย้ รีบทำตามคำสั่งแต่โดยดี ขึ้นไปนั่งชิดประตู แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดหารายงานข่าวในจุดเกิดเหตุ ขณะที่รถลีมูซีนกันกระสุนพร้อมหน่วยอารักขาเต็มอัตราได้เร่งออกเดินทางกลับโรงแรมที่พักทันที

เจ้าชายอิสราร์ ไม่อยากให้ภรรยาเอาชีวิตไปเสี่ยง ในสถานการณ์ที่กำลังล่อแหลม รถลีมูซีนกันกระสุนคันนี้ มีระบบรักษาความปลอดภัยที่เป็นเลิศ สามารถป้องกันได้แม้แต่เครื่องยิงลูกระเบิดแบบโปเจคไทค์ แข็งแรงทนทานต่อการถูกยิงด้วยจรวดหรือถูกชนด้วยอุกาบาต  ถังน้ำมันมีเกราะหุ้มไว้ชั้นนอก เสริมด้วยโฟมชนิดพิเศษเพื่อป้องกันการระเบิด หรือแม้จะถูกโจมตีโดยตรงด้วยอาวุธ 

“เป็นพวกไหนกันนะ? ช่างอุกอาจจริงๆ!” รินรดาบ่น

“สังเกตไหมว่า เจ้าหน้าที่คนนั้นตรงดิ่งมาหาเราก่อนเลย!” เจ้าชายหันมาพูดกับพริมโรส เธอพยักหน้าแต่ไม่ตอบอะไร พอดีกับเสียงรายงานข่าวภาษาอังกฤษจากสำนักข่าวต่างประเทศในทีแลนด์ดังขึ้นมา

“มีรายงานข่าวที่ยังไม่ได้กรองจากกองทัพแจ้งว่า จะมีการลอบสังหารผู้นำอเมริโกย และชาติพันธมิตรในการประชุมอเมริโกย-อาเซียนสมัยพิเศษในครั้งนี้ รองประธานาธิบดีได้ออกมาแถลงการณ์ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการลอบสังหาร ท่านประธานาธิบดีก็คือ ประเทศเรียซัส และเนื่องจากทางเรียซัสทำเรื่องเลวร้ายกับอเมริโกยแบบนี้ ทางรัฐฯก็จะขอตอบโต้เรียซัสแบบเต็มกำลังเช่นกัน 

รองประธานาธิบดีอเมริโกยยังกล่าวประนามเรียซัส และแสดงความเสียใจต่อชาวทีแลนด์ และประเทศพันธมิตรที่เข้าร่วมประชุมทั้งหมด ที่สูญเสียบุคคลสำคัญจากเหตุการณ์การก่อวินาศกรรมของกลุ่มผู้ก่อการร้าย และทางอเมริโกยจะมอบอาวุธที่จำเป็นต่อการป้องกันการป้องกันภัยทั้งทางอากาศ และทางบก เพื่อป้องกันการก่อเหตุร้ายแรงในทุกรูปแบบให้กับทางทีแลนด์ และจะมอบความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม และเศรษฐกิจให้ด้วย นอกจากนี้ยังยืนยันว่าอเมริโกยและชาติพันธมิตรจะตอบโต้เรียซัสต่อไป เพื่อลงโทษการก่ออาชญากรรมและการกระทำผิดต่างๆ

ในขณะที่ประเทศเรียซัสก็ออกมาตอบโต้ว่า ไม่ได้อยู่เบื้องหลังการวินาศกรรมในทีแลนด์ และกล่าวประนามการกระทำที่เกินกว่าเหตุของอเมริโกย ที่ยิงอาวุธพิสัยไกลโจมตีสถานที่ผลิตพลังงาน และที่ตั้งทางทหารของเรียซัสโดยที่ไม่มีความผิด

และหากเกิดการก่อวินาศกรรมจากฝ่ายอเมริโกยอีก ทางเรียซัสจะดำเนินการตอบโต้ ด้วยความรุนแรง ในระดับเท่าเทียมกับภัยคุกคามที่เกิดขึ้นกับเรียซัส และตอนนี้ดูเหมือนว่าสงครามระหว่างอเมริโกย และเรียซัสกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!”

“ทำไมทั้งสองฝ่ายถึงแถลงข่าวได้รวดเร็วทั้งๆ ที่เพิ่งจะเกิดเหตุแท้ๆ!” พริมโรสตั้งข้อสังเกต เงยหน้าจากจอมือถือหันไปมองคนนั่งข้างๆ

“คงเป็นแผนการณ์ของคนคนนั้น ยั่วยุให้สองประเทศนี้ก่อสงคราม แล้วเขาก็นั่งรอดูเสือกัดกันอย่างสะใจ!”

“ฝ่าบาทรู้ว่าเป็นใคร?”

“รู้! ประธานาธิบดีของอเมริโกย ร่วมมือกับเปเรซส่งสายลับไปลอบสังหารเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ คนผู้นี้ไม่มีทางวางแผนแค่รอบเดียว ตอนนี้ก็คงกำลังเตรียมดำเนินการแผนต่อไปแล้วแน่ๆ เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยม น่ากลัว วางแผนและลงมือทำทันที แต่ที่คิดไม่ถึงคือถึงกับยั่วยุให้เกิดสงคราม!”

“แต่น้องกำลังกังวลว่า นี่อาจจะไม่ใช่ฝีมือของเขาทั้งหมดหรือเปล่า?” เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน รินรดาค่อนข้างแน่ใจว่าต้องเป็นไปในลักษณะต่างสถานที่แต่มีผลลัพธ์เดียว อาศัยเหตุการณ์มาทำให้เห็นว่าลงมือพร้อมกันเท่านั้น

“ฉันก็เห็นด้วยกับท่านหญิงนะคะ” ที่แน่ๆ ทีแลนด์ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ไม่มากก็น้อย

แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มคนที่เป็นพนักงานก่อสร้าง เข้ามาขวางถนนทำให้ต้องจอดรอทั้งขบวน และเป็นทางแยกพอดี พริมโรสสื่อสารทางวิทยุให้ทุกคนเฝ้าระวัง เพราะรถพระที่นั่งเป็นลีมูซีนที่คันยาวกว่าคันอื่นในขบวน จะเป็นที่สังเกตได้ง่าย

และในขณะนั้นเองก็มีอะไรบางอย่าง พุ่งเข้ามากระแทกที่รถสองครั้งซ้อน ครั้งแรกเป็นการตกกระทบบนหลังคาแล้วระเบิดออกเสียงดังสนั่นจนรถสะเทือน แต่อานุภาพยังไม่รุนแรงพอที่จะทำให้ตัวรถได้รับความเสียหาย เพียงแต่ทำให้ทัศนวิสัยรอบข้างเต็มไปด้วยฝุ่นควันที่รายล้อม จนมองไม่เห็นอะไรเลยไปชั่วขณะ และการกระแทกกระเทือนในครั้งที่สองนี้เอง ที่ทำให้ตัวรถสั่นไหวอย่างรุนแรงจนเสียการทรงตัว หมุนคว้างไปชนเข้ากับเสาไฟไฮแมตที่ทำด้วยเหล็กริมถนนทางหลวง และอยู่ในสภาพพลิกคว่ำ

“ว้าย!!” เสียงรินรดาร้องขึ้นมาก่อนจะเงียบสนิทราวกับปิดสวิตช์

พริมโรสสลัดศีรษะที่กำลังมึนและเต็มไปด้วยเสียงวิ้งๆ ดังอื้ออึงก้องอยู่ในหู พอค่อยยังชั่วก็หันไปมองคนที่อยู่ข้างๆ ที่กำลังอยู่ในลักษณะกลับหัวเพราะติดเข็มขัดนิรภัย ซึ่งเขากำลังหันมองมาที่เธอเช่นกัน 

"ท่านหญิงล่ะเพคะ เป็นไงบ้าง?" ชายหนุ่มหันไปทางน้องสาวที่กำลังหมดสติ คลำสำรวจหาร่องรอยบาดเจ็บ

"ไม่มีบาดแผล คงแค่สลบ" เขาพูดแล้วเอื้อมมือจับเพดาน พยายามทรงตัวแบบกลับหัว โดยเอาเท้ายันไว้ แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออก จากนั้นพยุงตัวเธอไว้ และปลดตัวล็อคนิรภัย อย่างระมัดระวัง เพราะน้ำหนักตัวอาจจะทำให้ร่วงลงมากระแทกได้ 

เขาหันไปทางน้องสาว พร้อมๆ กับที่พริมโรสกำลังตรวจดูว่าหน้าต่างบานไหนออกง่ายที่สุด จากนั้นก็เปิดออกแล้วค่อยๆ คลานออกไปก่อน ตอนนี้บรรดาองครักษ์ต่างก็รีบวิ่งกรูกันเข้ามา พวกเขารู้ดีว่ามีเวลาไม่มากนัก ต้องรีบช่วยคนทั้งสามออกมาให้ได้ก่อนที่จะสายเกินไป ถึงแม้รถคันนี้จะป้องกันระเบิดจากภายนอกได้ แต่ใครจะรู้ว่าอาจจะมีน้ำมันรั่วจนทำให้เกิดภัยร้ายภายใน ที่ไม่คาดคิดขึ้นมาก็ได้

"ไปดูคนขับด้วย!" หญิงสาวร้องบอกด้วยความเป็นห่วง

องครักษ์ส่วนหนึ่งช่วยกันเปิดประตูทั้งสองด้าน แล้วนำเจ้านายทั้งสองคนออกมาได้อย่างปลอดภัย แต่แล้วก็เกิดเหตุที่ไม่คาดคิดขึ้นอีกจนได้ เมื่อมีเสียงบิดเร่งของมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่ดังจนประสาทหูแทบแตก คล้ายกำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูง 

หางตาของพริมโรส เหลือบเห็นประกายแสงอย่างหนึ่งกระทบตา ตั้งแต่มอเตอร์ไซค์คันนั้นกำลังพุ่งตรงเข้ามา สัญชาตญาณที่ตื่นตัวทำให้เธอหันหน้าไปมองทันที แล้วความรู้สึกเย็นเยียบก็เข้ามาบีบรัดที่หัวใจอย่างกะทันหัน เมื่อเห็นว่าเขา กำลังตกอยู่ในอันตราย สมองยังไม่ทันประมวลผล แต่ร่างกายกลับกระโดดเข้าหาร่างสูงของสามีไปแล้ว จนล้มกลิ้งลงไปกับพื้นฟุตบาท พร้อมกับตะโกนดังก้อง

“ทุกคนระวัง!!” หญิงสาวร้องเตือนผู้ใต้บังคับบัญชา แต่แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงจนแทบลืมหายใจ เมื่อคนที่อยู่ใต้ร่างพลิกตัวกลับมากดเธอไว้กับพื้นแทน พร้อมกับโอบกอดร่างเล็ก ของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนาเพื่อเป็นเกราะป้องกันภัย 

และในชั่วพริบตา คนที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ก็ยกปากกระบอกปืนเอเคสี่สิบเจ็ดขึ้นมา สาดกระสุนรัวใส่บรรดาองครักษ์ ที่กำลังยืนรายล้อมรอบตัวรถจนล้มลงราวกับใบไม้ร่วง และมีองครักษ์บางคนได้ถลาเข้ามาปกป้องเจ้านายไว้ คนที่โดนยิงจึงล้มลงบนตัวของพวกเขาแทน  ถึงแม้จะใส่เสื้อเกราะกันกระสุนไว้ แต่ก็อาจจะมีบางคนที่พลาดไปโดนจุดตายที่ไม่ได้ป้องกันจนทำให้เสียชีวิต