ตอนที่ 43 

“อะไรนะ!! มันกล้าพูดออกมาแบบนี้!?!” ท่านอักมัลตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงโกรธขึ้ง รู้สึกอารมณ์เสียแต่เช้าเมื่อรู้ว่าลูกสาวสุดรักสุดหวงถูกเหยียดหยาม ความไม่พอใจจากเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา นับจนถึงตอนนี้จึงมีมากเป็นทวีคูณ

“เพคะ! ท่านพี่โมโหจนเกือบเสียกิริยาออกไป ท่านพ่อต้องอย่าปล่อยให้เขามาหยามเกียรติตระกูลของเรานะเพคะ!” เนญ่ารู้ว่าการที่สาดน้ำมันราดเข้ากองไฟให้ยิ่งลุกโหม จะทำให้ได้ผลลัพธ์ที่ตัวเองต้องการ เพราะพี่สาวเป็นคนที่ชอบเอาชนะ และบิดาก็จะต้องทำทุกทาง เพื่อให้ลูกสาวคนโปรดได้ทุกอย่างสมดังใจ

ผู้เป็นพ่อมองลูกสาวคนโตที่นั่งเงียบอย่างใช้ความคิด เขาเพิ่งจะได้รับข่าวการเคลื่อนไหว ของคนผู้หนึ่งก่อนที่จะมาทีแลนด์ และไม่แน่ว่าบุคคลผู้นี้ จะนำพาเขาและลูกสาวไปถึงเป้าหมายได้เร็วกว่าการแต่งงานกับอิสราร์เสียอีก เพียงแต่คิดว่าจะทำยังไงให้เธอเห็นด้วยกับวิธีของเขา และยอมทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไข

“มันหยามเกียรติลูกกี่ครั้งแล้ว นับวันยิ่งหนักข้อขึ้นทุกที แล้วอย่างนี้ยังต้องการแต่งงานกับมันอยู่อีกรึ?” เขาหันไปถามลูกสาวสุดรักสุดหวงอย่างขัดใจ

“แต่ลูกมองไม่เห็นใครที่โดดเด่น และเหมาะสมกับลูกเท่ากับเขาอีกแล้ว!” อีกอย่างเธอกำลังจะเลยวัยแต่งงาน ถ้ายังรอเวลา เฟ้นหาผู้ที่เหมาะสมต่อไปอีก เกรงว่าเธอคงต้องออกเรือนกับเชื้อพระวงศ์ในตระกูลที่ต่ำศักดิ์กว่าแน่ๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอยอมรับไม่ได้ ผู้เป็นพ่อได้ยินดังนั้นจึงถอนหายใจ

“ไลลาฟังพ่อ สถานการณ์ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ที่พ่อมาทีแลนด์ครั้งนี้ ก็เพื่อพบคนสำคัญคนหนึ่ง และพ่อได้ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับเขา ซึ่งเป็นหนึ่งในแกนนำของสหพันธ์ฯ และพวกเขาจะทำการรัฐประหารเร็วๆ นี้!”

“เขาเป็นผู้นำสหพันธ์เฮซบุลหรือเพคะ?” ไลลาเบิกตากว้างอย่างตกใจ “คงไม่ใช่ท่านลุงอัชรอฟ?”

“เขานั่นแหละ!”

“เขาจะกบฏหรือเพคะ?”

“ไม่ใช่! นี่เป็นการทวงคืนบัลลังก์ของเขา อิสราร์เป็นเพียงรุ่นหลาน แต่กลับทำลายกฎการสืบราชสมบัติ ที่กำหนดให้สืบผ่านบังลังก์จากพี่สู่น้องได้เท่านั้น ท่านลุงต้องการรักษาธรรมเนียมที่ปฎิบัติกันมาตลอดชั่วอายุคนให้ยังคงอยู่ เมื่อสิ้นท่านลุงแล้ว พ่อก็จะได้ขึ้นครองราชย์เป็นคนต่อไป!”

ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่า การเปลี่ยนถ่ายอำนาจจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูกแบบนี้มันเป็นระบบที่ไม่ชัดเจนนัก ในวันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องถ่ายโอนอำนาจสู่ยุคของรุ่นหลานอยู่ดี แต่ถ้าส่งมอบกันข้ามรุ่นก็ต้องผ่านการต่อต้านจากฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย รวมไปถึงรัชทายาทในสายอื่นๆ ซึ่งก็มีเป็นจำนวนมากที่พร้อมจะเข้าร่วมคัดค้านการแหวกกฎลักษณะนี้ 

แต่เขาจะใช้กฎนั้นเป็นข้ออ้าง อาศัยความไม่พอใจที่สมาชิกราชวงศ์อาวุโสมีต่ออิสราร์เป็นโล่ห์กำบัง แล้วส่งต่อบัลลังก์ให้สวามีของลูกสาว เพื่อเป็นการเปลี่ยนถ่ายการปกครองไปสู่คนรุ่นใหม่อย่างแนบเนียน ซึ่งเป็นข้อตกลงระหว่างเขา และพี่ชายที่เห็นพ้องต้องกัน และได้ประโยชน์ร่วมกันทั้งสองฝ่าย

“เมื่อถึงตอนนั้น เกียรติและฐานะของลูกก็จะยิ่งสูงขึ้นไปอีก จนไม่มีบุรุษในวัยใกล้เคียงกัน ที่คู่ควรกับลูกอีกแล้วใช่ไหมเพคะ?” ไลลาพ้อออกมาด้วยเสียงกระเง้ากระงอด แต่ผู้เป็นพ่อกลับยกยิ้มมุมปากอย่างมีแผนบางอย่างอยู่ภายในใจ

“ในสถานการณ์ตอนนี้อิดรีสกลับเป็นตัวเลือกที่ดี! ด้วยวัยที่ยังหนุ่มแน่น และศักดิ์ฐานะของเขาที่เป็นลูกชายคนเล็กของท่านลุง ในภายภาคหน้า เขาจะมีทั้งอำนาจและบารมีที่สูงส่ง ไม่ว่าตระกูลสายไหนก็เทียบชั้นเขาไม่ได้ และนี่คือสิ่งที่พ่อจะเตือน หากลูกยืนกรานจะแต่งกับอิสราร์ให้ได้ ชีวิตของลูกอาจจะแขวนอยู่บนเส้นด้าย เพราะอิสราร์คือคนที่โค่นล้มฐานอำนาจของท่านลุงโดยตรง โอมาร์ไม่ใช่เป้าหมายของเขา!” ไลลาแค่นทำเสียงฮึในลำคออย่างไม่สบอารมณ์

“ถึงเชคฮ์อิดรีส จะมีความสามารถไม่เป็นรองเชคฮ์อิสราร์ แต่นิสัยใจคอกลับตรงกันข้าม ชีวิตของลูกก็คงไม่ต่างกับการแขวนอยู่บนเส้นด้ายอยู่ดี หรืออาจจะเลวร้ายกว่า!”

“แต่ดูเขาจะมีใจให้ลูกอยู่มากนะ เคยพูดเกริ่นๆ มากับพ่อหลายครั้งแล้ว อีกอย่าง..ลูกจะต้องไปสนใจอะไร ต่อให้เขาร้ายกับคนทั้งโลก ขอเพียงเขาทะนุถนอมลูกเพียงคนเดียวก็พอแล้วนี่! ลูกดูชายาของตระกูลอื่นสิ มีภรรยาคนไหนบ้างที่มีอิทธิเหนือจิตใจของสามี!”

“พวกเขาวางแผนจะโค่นอำนาจของสุลต่านโอมาร์ โดยเริ่มจากเชคฮ์อิสราร์เป็นคนแรกหรือเพคะ?”

“ใช่! พ่อถึงอยากให้ลูกตัดสินใจให้ดี ถ้าลูกอยากจะเป็นสตรีอันดับหนึ่ง เป็นราชินีของประเทศในวัยที่ยังสาวยังสวย อิดรีสคือตัวเลือกแรกที่ดีที่สุด เทียบกับอิสราร์กว่าจะได้ขึ้นครองราชย์ ลูกก็คงผ่านวัยสาวไปแล้วครึ่งค่อนชีวิต!”

“แต่ถ้าสุลต่านสวรรณคตในเวลาอันใกล้นี้ สตรีอันดับหนึ่งก็อยู่ในกำมือของลูกอยู่ดีนี่เพคะ!”

“ลูกคิดว่าอิสราร์.. จะได้ครองอำนาจได้ง่ายดายขนาดนั้นเชียวหรือ เทียบกับฐานอำนาจของอิดรีส ที่มีท่านลุงคอยหนุนหลังให้อยู่ตอนนี้ ดูเหมือนอิสราร์จะด้อยกว่ามาก เฉพาะความร่วมมือจากเครือข่ายนอกประเทศ ก็มองเห็นชัดๆ แล้วว่าบัลลังก์นี้มันจะตกไปอยู่ในมือของใคร!” 

“ท่านพ่อหมายถึง..ท่านลุงจะยอมยกบัลลังก์ให้กับเขา?”

“ใช่! นั่นเท่ากับว่าพ่อส่งต่อบัลลังก์ให้กับลูกสาวของพ่อเช่นกัน! มิสู้เราเลือกข้างเสียแต่ตอนนี้ จะมิได้ประโยชน์สูงสุดมากกว่าหรอกหรือ? ถ้าเรารอเวลาไม่รีบตัดสินใจเสียแต่ตอนนี้ เมื่อถึงเวลานั้นเขาอาจจะไม่เห็นคุณค่าของเราแล้ว จนต้องตกเป็นรองให้เขาข่มเหง และอาจจะเป็นได้แค่เบี้ยตัวหนึ่ง ในชีวิตของเขาเท่านั้น!”

ไลลาได้คิด ถ้าตัดสินใจตั้งแต่ตอนนี้ เขาก็จะเทิดทูนให้เกียรติและยกย่องเธอเป็นสตรีอันดับหนึ่ง แต่ถ้ารอจนถึงตอนนั้นเธอคงนั่งชี้นิ้วบงการใครไม่ได้อีก 

“งั้นลูกขอไปพบเชคฮ์อิดรีส เพื่อหยั่งเชิงเขาดูก่อนได้ไหมเพคะ ถ้าดูแล้วมีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นอย่างที่เราคิด ลูกก็จะขอเลือกเขาโดยไม่ลังเลอีกต่อไป!”

“ได้สิ! พ่อพามาที่ทีแลนด์ ก็เพื่อให้ลูกตัดสินใจให้เด็ดขาด อิดรีสก็พักอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน ชีวิตแต่งงานเลือกได้ครั้งเดียว ลูกจำเป็นต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว!”

……………………

:: ณ ศูนย์ประชุมนานาชาติทีแลนด์ ::

ภายใต้การจัดการรักษาความปลอดภัยของพริมโรส มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา หญิงสาวเดินเข้าเดินออกในห้องโถงพิธีอยู่หลายรอบ เพื่อตรวจสอบซ้ำๆ ให้แน่ชัด 

เธอขอความร่วมมือ จากเจ้าหน้าที่ผู้จัดงาน ตั้งแต่ได้รับข่าวร้ายจากเจ้าชาย และขอให้มีการตรวจสอบบุคคลที่จะเข้าไปในห้องโถงอย่างเข้มงวด แม้แต่กล้องของนักข่าวก็ต้องเปิดดู เพื่อตรวจสอบว่าไม่มีการซ่อนอาวุธของมีคมเอาไว้

หญิงสาวไม่ได้ออกตัวว่าเป็นคนทีแลนด์ หน้าที่ในการแปลภาษาจึงเป็นของเลขาส่วนพระองค์

เมื่อเจ้าชายอิสราร์มาถึงสถานที่จัดงาน เธอก็รีบตามประกบเขาอยู่ด้านหลัง และคอยสังเกตพฤติกรรมของผู้คนโดยรอบ

เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศชื่อ คณะของผู้แทนพระองค์ ของประเทศเปเรซดังขึ้น เมื่อเจ้าชายอิสราร์และคณะก้าวเข้ามาในห้องโถงพิธี พระองค์ทรงเดินนำหน้าคณะผู้ติดตามไปด้วยบุคลิกที่งามสง่า เรือนร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีดำ ยิ่งช่วยเสริมบุคลิกให้ดูภูมิฐานและดูโดดเด่น แม้จะพบเจอผู้นำแต่ละประเทศที่มีศักดิ์และฐานะสูงกว่า ก็ยังไม่อาจสะกดข่มลักษณะที่โดดเด่นนี้ลงไปได้ 

โดยเฉพาะดวงตาที่เปี่ยมเสน่ห์คู่นั้น ยิ่งมองยิ่งคล้ายห้วงน้ำอันลึกล้ำดำมืด แต่ยามที่กลอกสายตาเคลื่อนไหว ก็คล้ายจะสามารถเปลี่ยนเป็นเปลวไฟขึ้นมาได้อย่างเร่าร้อน ดวงตาที่มีความขัดแย้งกันในตัวเองแบบนี้ ผสมผสานกันจนกลายเป็นเสน่ห์อันทรงพลัง และเป็นแบบฉบับเฉพาะตัวอย่างหนึ่งของเขา ทำให้ทันทีที่ผู้คนได้พบเห็น ก็คล้ายจะถูกดูดลงไปในสายตาคู่นั้น 

และด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาคมคาย แฝงแววความอันตรายและความน่าเกรงขามเอาไว้ ตรงกับมาตรฐานความเป็นชายในอุดมคติของเหล่าบรรดาสตรีเป็นส่วนใหญ่ จึงทำให้เขาเป็นที่สนใจของสื่อมวลชนทุกสำนัก ต่างก็จับจ้องและรุมถ่ายรูป ลั่นชัตเตอร์รัวเร็วจนแสงแฟลชสว่างวาบอยู่ตลอดเวลา ราวกับมีสปอตไลท์ส่องตามเขาไปทุกย่างก้าว จนถึงแบลคดรอปสำหรับถ่ายภาพด้านหน้าห้องประชุม

 …

ก่อนงานจะเริ่มไม่กี่นาที หนึ่งในราชองครักษ์ที่ประจำอยู่ที่ศูนย์รักษาความปลอดภัย รับภารกิจคอยตรวจสอบกล้องวงจรปิดทุกตัวภายในงาน ได้ส่งข่าวมาแจ้งว่าพบคนที่แอบปลอมตัวเป็นนักข่าวเข้ามา และสามารถจัดการบุคคลนั้นเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเข้าไปกระซิบเบาๆ ข้างพระกรรณ เพื่อให้พระองค์ทรงตื่นตัวเอาไว้ โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ตัวเธอเองเป็นที่จับจ้องของคนผู้หนึ่งอยู่ตลอดเวลา ถึงแม้จะปกปิดตัวตน โดยใส่วิกปลอมที่เป็นผมรองทรงอย่างบุรุษ เขียนคิ้วเข้มหนา ใส่แมสปิดปากไว้ ก็ยังไม่แนบเนียนในสายตาของคนผู้นี้อยู่ดี

พริมโรสมองไปรอบห้องอย่างสำรวจตรวจตรา เพื่อไม่ให้สิ่งผิดปกติหลุดรอดสายตาไปได้ ถึงแม้ดูเผินๆ จะเป็นการมองกราดแบบไม่ตั้งใจก็ตามที เธอสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเจ้าชายกระตุกมือคล้ายจะพูดด้วย จึงโน้มตัวเข้าไปใกล้เพื่อรอรับคำสั่ง

“เบื่อเป็นบ้า! อยากกอดคุณจะแย่แล้ว!” เขาพูดด้วยนัยน์ตาเป็นประกายซุกซนราวกับวัยรุ่นที่กำลังมีความรัก ทำให้พริมโรสต้องแอบถลึงตาใส่ในความไม่เลือกเวลาของเขา กระซิบตอบเสียงเบา

“ฝ่าบาท! ตั้งใจทำงานไป! อย่าทำให้หม่อมฉันต้องเสียสมาธิ!” เขาทำปากเบ้ไม่สบอารมณ์เมื่อถูกภรรยาดุใส่ หันไปคุยอย่างจริงจังกับผู้นำของประเทศหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้กัน

พริมโรสรู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมองจากที่ไหนสักที่ จึงพยายามตั้งใจมองไปรอบๆ อย่างละเอียดกว่าเดิม จนมาสะดุดที่โต๊ะแถวหลังของกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย

“ท่านหญิง ฉันจะเดินไปตรวจหน้าเวทีก่อนนะคะ”

“ได้ค่ะ” รินรดาหันมาพยักหน้ารับรู้ พริมโรสตบต้นแขนองครักษ์คนหนึ่งให้ดูแลแทน ก่อนจะเดินตรงไปยังตำแหน่งที่หมายตาไว้

“ไง? ว่างเกินไปใช่ไหม ถึงได้โดดงานมาเที่ยวเล่นที่นี่!”

“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของงานเหมือนกันนะหัวหน้า!”

“ตรงไหน? ฉันให้แกไปคุ้มครองตัวประกันที่เปเรซ ไม่ใช่ติดตามผู้นำเปเรซกลับมาที่นี่!”

“ก็เขาน่ะ สามารถช่วยเหลือเรื่องกำลังคนในการค้นหาตัวประกัน ซึ่งตอนนี้ช่วยกลับมาได้แล้ว และนี่คือข้อแลกเปลี่ยนของงานเหมือนกัน”

“จริงรึ? เมื่อไหร่?”

“เพิ่งได้ข่าวเมื่อวานซืน ว่าแต่พ่อมีอะไรบิดปังหนูอยู่หรือเปล่า?”

“แกคิดว่าฉันซุกมีดไว้ในกระเป๋าหรือไง?”

“ใครจะรู้ดีไปกว่าพ่ออีกล่ะ บอกหนูมาดีกว่าว่าของที่ให้ไปรับคืออะไร?”

“ถ้าแกไปเอามาได้ก็ลองเปิดดูเอาเอง แล้วก็ให้คำตอบฉันมาหลังจากที่เปิดดูแล้ว”

“หือ? ร้ายแรงขั้นนั้นเชียว ถึงกับต้องเลือกข้าง?”

“ฉันจะไม่ตัดสินใจแทนแก ถึงฉันจะเลี้ยงแกมากับมือ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเจ้าชีวิต!” พริมโรสอึ้ง พ่อพูดถึงขนาดนี้ แสดงว่าต้องเป็นเรื่องที่ลำบากใจจริงๆ ทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก

“เมื่อวานหนูติดต่อไป แต่พ่อไม่รับสายและก็ไม่โทรกลับ พ่อสบายดีไหมคะ?” 

“เหมือนเดิม แกล่ะ? ทำไมทั้งตัวมีแต่รอยแผล?” ผู้ที่เป็นทั้งพ่อและเจ้านายมองกราดไปตามใบหน้าและลำคอที่ไร้เครื่องสำอางค์ ทั้งยังหลุบตาลงมองมือเรียวที่ยังทิ้งร่องรอยแผลเป็นเอาไว้

“ไปทดสอบความสามารถพิเศษมา ต้องแลกกับพลังชีวิตไปเล็กน้อย แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี” เธอไม่ได้พูดออกไปตรงๆ เพราะมีความเกี่ยวพันกับกองทัพและราชวงศ์ อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่เธอทำนอกเหนือหน้าที่ อาจมีความผิดได้

“เกี่ยวพันกับท่านนั้นด้วยหรือเปล่า?” เขาบุ้ยปากไปทางตัวแทนผู้นำประเทศเปเรซ

“ก็..นิดนึง แต่เป็นหนูที่เลือกที่จะเจ็บตัวเองมากกว่า พ่อจะเอาผิดทางวินัยหนูหรือไง?”

“แกเต็มใจแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง ฉันจะไปทำอะไรได้! อย่าให้เสียงานก็แล้วกัน!” เขาพูดจบก็ลุกขึ้น ขยับเข้ามาชิดแล้วพูดเสียงเบาที่ได้ยินเพียงแค่สองคน

“มีข่าวที่ยังไม่ได้กรองแจ้งเข้ามาว่า อาจมีผู้ก่อการร้ายแฝงตัวเข้ามาสร้างความไม่สงบที่นี่ แกก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ! ถ้ายังไงอยู่ให้ห่างประธานาธิบดีอเมริโกยเอาไว้!”

พริมโรสหันขวับไปมองหน้า ซึ่งเขาก็เดินห่างออกไปแล้ว จึงได้แต่มองตามหลังบิดาไปด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก จากนั้นก็เหลียวมองระบบรักษาความปลอดภัยโดยรอบ ซึ่งก็ดูเหมือนจะเตรียมความพร้อมไว้เป็นอย่างดี 

แต่แล้วก็เหมือนจะรู้สึกถึงสายตาคมกริบของสามีจับจ้องอยู่ จึงหันหน้ากลับมามองและสบสายตากับเขาพอดี เธออ่านความคิดได้จากสีหน้าและท่าทีที่ไม่สบอารมณ์ของเขา แต่ก็มองตอบกลับไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินไปทางเวที

วิทยากรประกาศออกไมค์ เชิญชวนผู้นำแต่ละประเทศให้ขึ้นไปบนเวทีเพื่อถ่ายรูป พริมโรสยืนรอเขาอยู่ด้านข้าง สายตาจับจ้องที่เขาเพื่อระแวดระวัง 

เขาเดินเร็วมาหยุดยืนใกล้ๆ คล้ายรอให้คนอื่นทยอยเดินกันไปก่อน และโดยที่ไม่มีใครเห็นเขาเอื้อมมือมาบีบมือเธอเบาๆ แล้วไล้หัวแม่มือกลับไปกลับมาตามข้อนิ้ว ประจุไฟฟ้าเล็กๆ จู่โจมภายใต้ผิวตรงที่มีแรงกดจากหัวแม่มือ พุ่งเข้าสู่กระแสเลือดแล้วแผ่ซ่านไปทั่วทั้งเรือนร่าง 

พริมโรสเงยหน้ามองอย่างอบอุ่น แต่เขากลับส่งประกายตาดุแฝงแววข่มขู่มาให้ คล้ายเป็นสัญญาณเตือนการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างเป็นนัยๆ เธอเชิดคางมองตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำให้เขาเม้มริมฝีปากจนเห็นเป็นเส้นตรง รู้สึกไม่พอใจที่ถูกอีกฝ่ายต่อต้านกลับมาอย่างถือดี จึงจ้องเขม็งมองกลับไปคล้ายจะบอกว่าฝากไว้ก่อน แล้วหันหลังเดินขึ้นไปบนเวที