ตอนที่ 41 

พริมโรสเดินออกจากห้องน้ำ ก็พบว่ามีชุดออกงานวางพาดไว้บนที่นอน หญิงสาวอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเห็นชุดที่เขาจะให้สวม ซึ่งปิดทั้งคอทั้งแขน ตัวกระโปรงก็ยาวมาก คาดว่าคงจะปิดกระทั่งปลายเท้า มีกางเกงขายาวตัวใน มิหนำซ้ำเป็นสีพื้นทั้งชุดเสียอีก

แม่เจ้า!! จบงานนี้ฉันคงต้องเตรียมตัวเข้าคอนแวนต์ได้เลย ถ้าให้คลุมผมด้วยก็ไม่ต่างอะไรกับชุดของซิสเตอร์!!

เจ้าชายอิสราร์เดินออกมาจากห้องแต่งตัว ถือกล่องกำมะหยี่ทรงแบนขนาดใหญ่คล้ายกล่องเครื่องประดับติดมือมาด้วย

"รดาเลือกสีได้ถูกใจผมมาก แต่งตัวเร็วจะสวมเครื่องประดับให้"

"นี่ชุดประจำชาติหรือเปล่าเพคะ?" หญิงสาวเอ่ยปากถาม หยิบชุดขึ้นมาทาบตัว ทำให้เพิ่งจะเห็นแสงสะท้อนเหลือบประกายมุกของลวดลายบนเนื้อผ้ายามที่แสงไฟตกกระทบ 

อ้อ! เป็นผ้าไหมทอมือนี่เอง สวยเหมือนกันแฮะ! 

"รูปแบบน่ะใช่ แต่เนื้อผ้าเป็นของที่นี่ ผมเอาชุดของคุณไปเป็นต้นแบบ คุณจะออกงานในฐานะคู่หมั้นอย่างไม่เป็นทางการ แต่…” นัยน์ตาคมกริบราวกับมีดหรี่ลงคล้ายเตรียมจะแทงให้ทะลุเนื้อหนังมังสา เหลือบมองด้วยหางตา “ดูจากสีหน้าเหมือนคุณจะไม่ถูกใจ คงอยากจะแต่งชุดอื่นที่เปิดเผยเนื้อตัวกว่านี้สินะ?" 

พริมโรสสะดุ้งในใจ รีบเงยหน้าขึ้นสบสายตารู้ทันของเขา ที่กำลังจับจ้องสีหน้าของเธออยู่ตลอด รีบพูดกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็วก่อนที่ภัยร้ายจะมาถึงตัว

"ไม่ๆ! ไม่ใช่อยู่แล้ว! แบบนี้ก็มิดชิดดี หม่อมฉันชอบมาก เพคะ!" สายตาเย็นชาพลันเปลี่ยนเป็นกระจ่างใส ยกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันในความลื่นไหล เอ่ยด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ 

"ดี! งั้นก็เปลี่ยนเร็วๆ!" เขาวางเครื่องประดับไว้บนที่นอนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ พริมโรสลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก คิดว่าที่เขาเลือกชุดเสียมิดชิดแบบนี้เป็นเพราะอยากจะดัดนิสัยของเธอเสียอีก รู้สึกโชคดีที่ไม่เผลอปากพล่อยวิจารณ์ออกไปให้งานเข้า ซึ่งถ้าเป็นชุดประจำชาติเธอก็เต็มใจใส่ ถึงรูปแบบจะเรียบง่าย แต่มาพอสังเกตใกล้ๆ แล้ว กลับเป็นความเรียบที่หรูและดูแพงมาก 

พลันสายตายเหลือบไปเห็นกล่องเครื่องประดับจึงหยิบมาเปิดด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่แล้วก็ต้องเบิกตาโตกว้างแทบจะเท่าไข่ห่าน เมื่อเห็นสร้อยคอเพชรดีไซน์เลิศหรูอลังการงานเจ้าหญิงชุดใหญ่ รู้สึกทึ่งและชื่นชมในรสนิยมของท่านหญิงและผู้เป็นพี่ชายขึ้นมาทันที

ทั้งชุดทั้งเครื่องประดับ เลอค่าเข้าคู่กันอย่างลงตัวอะไรอย่างนี้!!

...

ทางรัฐบาลทีแลนด์เป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงกาลาดินเนอร์อย่างไม่เป็นทางการ เพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้นำประเทศสมาชิกอาเซียนและภริยา รวมถึงประเทศมหาอำนาจคู่เจรจา พริมโรสได้รับเกียรติจากเจ้าภาพในฐานะคู่หมั้นของมกุฏราชกุมารแต่ผู้ที่จะออกหน้าในการถ่ายรูปแทนร่วมกับผู้นำประเทศอื่นๆ นั้นคือรินรดา และวันนี้ทั้งท่านผู้หญิงและพระคู่หมั้นต่างก็แต่งหน้าแต่งตัวจัดเต็มมาก ไม่มีทางที่คนทั่วไปจะจำได้อย่างแน่นอน

พริมโรสสวมชุดแม็กซี่เดรสผ้าไหมพิมพ์ลายสีเทามุกแขนยาว คอตั้งสูง ตัวกระโปรงทรงเอไลน์ผ่าหน้าตลอดแนวจากเอวถึงความยาวกรอมเท้า  รัดรูปช่วงลำตัวและแขน ปักเลื่อมสีเดียวกับเนื้อผ้าบริเวณลำตัวช่วงบน ช่วงแขน และสองแถบที่ผ่ากว้างประมาณห้านิ้ว ด้านในเป็นกางเกงขาเดฟสีเดียวกัน สวมสร้อยเพชรขาวบริสุทธ์ชุดใหญ่ประดับอยู่ที่คอ ทำผมม้วนเป็นมวยหลวมๆ อยู่ทางด้านหลัง เสียบไว้ด้วยปิ่นปักผมเพชรลวดลายเดียวกันกับสร้อย มีพู่ระย้าห้อยลงมาสามเส้นความยาวสั้นไม่เท่ากัน ปลายพู่ประดับด้วยเพชรกลมเม็ดเล็กๆ และไม่ได้สวมผ้าฮิญาบคลุมผม 

ส่วนรินรดาจะสวมชุดราตรีเดรสยาวสีไวน์แดง สวมเครื่องประดับเพชรด้วยกันทั้งคู่ ถึงแม้ตัวเสื้อจะปิดตั้งแต่คอยันปลายเท้า แต่ไม่อาจปกปิดสัดส่วนโค้งเว้าทรงนาฬิกาทรายของทั้งสองสาวไว้ได้ โดยเฉพาะชุดของรินรดาที่เข้ารูปช่วงหน้าอกและบั้นท้าย เป็นจุดเด่นเสียจนตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งงาน แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังอดปรายตามองมาอย่างชื่นชมไม่ได้ 

สองสาวเดินเยื้องมกุฏราชกุมารผู้หล่อเหลาไปเล็กน้อย ส้นสูงสี่นิ้วทำให้สองสาวดูสูงเพรียวระหง ราวกับนางแบบที่กำลังพรีเซนต์เครื่องประดับและชุดที่สวมใส่มาในงาน มากกว่าที่จะเป็นคู่หมั้นและน้องสาวของผู้นำอันทรงเกียรติ 

ชายหนุ่มปรายตามองภรรยาและน้องสาวอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะเข้าไปจับมือทักทายกับเจ้าภาพและภริยาที่ยืนรอรับอยู่ที่ประตูทางเข้า

“ชุดของคุณสวยมากเลยค่ะ สะท้อนแสงไฟยามเคลื่อนไหว ดูวาววับไปทั้งตัว” ภริยาท่านนายกฯ จับมือเชคแฮนด์กับสองสาวและหันมาพูดกับพริมโรส ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรก็มีคนตอบเป็นภาษาอังกฤษแทนเสียก่อน

“คุณหญิงตาแหลมจริงๆ นี่เป็นผ้าไหมของทีแลนด์ น้องสาวผมดีไซน์ชุดนี้เพื่อคู่หมั้นของผมโดยเฉพาะ โดยใช้วัตถุดิบของที่นี่”

“จริงหรือเพคะ! รู้สึกเป็นเกียรติที่ฝ่าบาทให้ความสนใจในผ้าไหมของเราถึงเพียงนี้ เป็นดีไซน์ที่หาที่ติไม่ได้เลยจริงๆ ค่ะ” ประโยคหลังคุณหญิงตราตั้งภริยาท่านนายกฯ หันไปชื่นชมรินรดา ซึ่งก็ยิ้มรับอย่างสุภาพ

ผลจากคำบอกเล่าของเขา ทำให้ภริยาของนายกรัฐมนตรีขออนุญาตพาคู่หมั้น และน้องสาว ไปแนะนำให้เหล่าบรรดาสตรีชนชั้นสูงของทีแลนด์ และภริยาผู้นำของประเทศต่างๆ ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว สองสาวลอบมองหน้ากันและกันรู้เจตนาของภริยานายกฯทันที จริงๆ แล้วเพียงต้องการจะขายของเท่านั้นเอง แล้วก็เป็นไปตามที่คาด หลังประโยคแนะนำตัวเสร็จก็เป็นการเชิญชวนให้ชื่นชมผ้าไหมของทีแลนด์ ผ่านการออกแบบจากมุมมองชาว-ต่างประเทศทันที

งานกาลาดินเนอร์ค่ำคืนนี้นอกจากผู้นำจากประเทศภาคีและประเทศมหาอำนาจคู่เจรจา ยังมีนักธุรกิจระดับชั้นนำที่ทรงอิทธิพลในวงการต่างๆ ของทีแลนด์เข้าร่วมอีกด้วย หนึ่งในนั้นคือรามิล เขามาในฐานะตัวแทนของพี่ชาย ซึ่งรายนั้นเบื่อการออกงานสังคมมาแต่ไหนแต่ไร งานเลี้ยงเพื่อธุรกิจแบบนี้จึงเป็นหน้าที่ของเขาไปโดยปริยาย

เขากำลังมองหาท่านทูตเปเรซ ประจำประเทศทีแลนด์ เพื่อทำความรู้จัก และหาข้อมูลแนวโน้มการลงทุนในเปเรซ ซึ่งไม่นานมานี้เขาเพิ่งจะได้รับการติดต่อจากนักธุรกิจของที่นั่น ชักชวนให้ร่วมทุนระหว่างสองประเทศ ซึ่งเป็นโปรเจคที่น่าสนใจไม่น้อย

หลังจากการขึ้นกล่าวเปิดงานเลี้ยง อย่างไม่เป็นทางการของนายกรัฐมนตรีทีแลนด์ผ่านไป ก็เป็นแถลงการณ์ของผู้นำแต่ละชาติ ในการสร้างความสัมพันธ์ การแลกเปลี่ยนการทำงานของระบบธุรกิจทางเลือกในแต่ละประเทศที่กำลังส่งผลกระทบต่อโอกาสร่วมกัน จากนั้นก็ตามด้วยการแสดงของวงออร์เคสตรา และการโชว์ศิลปะวัฒนธรรม

ที่ห้องด้านข้าง ก็มีการจัดเป็นบุฟเฟ่ต์ ให้แขกที่เข้ามาพักในโรงแรมได้ร่วมรับประทานอย่างสำราญใจด้วยเหมือนกัน นอกจากความอลังการของบุฟเฟ่ต์ที่หรูหรา ด้วยอาหารนานาชาติที่หลากหลายแล้ว ยังมีวงดนตรีและการแสดงให้แขกได้รับชม เพื่อจะได้ดื่มด่ำเพลิดเพลินไปกับการรับประทานอาหารมื้อเย็นกันอย่างเต็มที่อีกด้วย

ไลลากับบิดา ก็ลงมาร่วมงานกาล่าดินเนอร์ ของโรงแรมเหมือนกัน ติดตามมาด้วยเนญ่าน้องสาวผู้ซื่อสัตย์ องครักษ์รีบเข้ามารายงานเจ้าชายทันที ที่เห็นสามพ่อลูกปรากฎตัว ที่ห้องจัดเลี้ยงด้านข้าง และดูเหมือนว่าตั้งใจจะเข้ามาในงานเลี้ยงรับรองนี้ด้วยเช่นกัน ซึ่งเจ้าชายก็รีบกระซิบต่อน้องสาวทันทีเพื่อให้ออกไปรับหน้า ส่วนตัวเขาเองก็ขอตัวกับเจ้าภาพ แล้วจูงมือคู่หมั้นเดินออกไปตรงระเบียงด้านข้าง พาเดินลงไปที่สวนหย่อมของโรงแรม

รินรดาถอนหายใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องรับหน้าสองสาวผู้สูงศักดิ์คู่นี้ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ซ่อนเร้นความรู้สึกไว้ในแววตา แล้วซ้อมฉีกยิ้มให้กว้างและหวานที่สุด จากนั้นเดินอย่างมั่นคงออกไปดักหน้าทันทีก่อนที่บุคคลทั้งสามจะเดินหน้าต่อ แล้วย่อกายทำความเคารพอย่างนุ่มนวล

“พี่หญิง! มาทีแลนด์ด้วยหรือเพคะ รู้ได้อย่างไรว่าพวกเราอยู่ที่นี่!” น้ำเสียงแสดงความประหลาดใจและสีหน้าก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่แววตากลับไม่บ่งว่าบอกว่ายินดีไปด้วยสักนิด

“ฉันเป็นน้องสาวคนเดียว! และพี่หญิงก็ไม่เคยนับสามัญชนเป็นน้องสาว เปลี่ยนสรรพนามเสียใหม่ด้วย แล้วก็ไม่ต้องมาขวาง พวกเราจะไปพบเชคฮ์!” 

เนญ่าน้องสาวผู้ซื่อสัตย์ ออกโรงเป็นกันชนแทนพี่สาว ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ส่อแววว่าจะทำให้เสื่อมเสียเกียรติ หรือทุกเรื่องที่ต้องปะทะกับผู้คน ไลลาจะให้น้องสาวคนนี้ออกหน้าอยู่เสมอ ซึ่งหญิงสาวก็เต็มใจทำเสียด้วย เพียงแค่หวังสูงอยากได้ข้อแลกเปลี่ยนโง่ๆ เพียงข้อเดียว

เนญ่าหลงรักเชคฮ์อิสราร์ และมาสารภาพกับเธอตามตรง ปวารณาตัวว่าจะไม่ขอแย่งชิงอำนาจปกครองใดๆ จะยอมเชื่อฟังและทำตามคำสั่งทุกอย่าง เพียงแค่ขอเป็นภรรยาอีกคนของเขาเท่านั้น 

ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องที่เหลือบ่ากว่าแรงอะไร โมสเลมมีภรรยาได้สี่คนอยู่แล้ว ถ้าภรรยาคนแรกอนุญาตก็ไม่ผิดต่อหลักการแต่อย่างใด ต่อให้สวามีเธอไม่สนใจ มีทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ไว้รองมือรองเท้าเป็นญาติสนิทที่ไว้ใจได้ ก็ย่อมดีกว่าคนอื่นอยู่แล้ว

“ต้องขอประทานอภัย เชคฮ์กำลังสนทนาเรื่องสำคัญกับผู้นำประเทศท่านหนึ่งอยู่ คงไม่สะดวกที่จะให้เข้าเฝ้าเพคะ”

 “อย่ามาขวาง! บิดาฉันเป็นใคร! ทำไมต้องให้พวกฉันมานั่งรอ หลีกไปเดี๋ยวนี้! อย่ามาเกะกะ!” ถึงแม้เนญ่าจะขึ้นเสียงไม่ดังนัก แต่ที่คนอยู่ใกล้ก็พอได้ยิน ดังนั้นองครักษ์ทั้งห้าจึงยืนเรียงหน้ากระดาน เตรียมความพร้อมอยู่ด้านหลังท่านหญิง

รินรดาลอบเบะปากในใจ รู้สึกเอือมความถือเนื้อถือตัวในราชกุลของคนตระกูลนี้เหลือเกิน

เจ้าหน้าที่ของทีแลนด์คนหนึ่งรีบเข้ามาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ ท่านหญิงจึงชี้แจงว่า เป็นท่านอาของเจ้าชายเผอิญมาเที่ยวทีแลนด์รู้ว่าเจ้าชายพักอยู่ที่นี่จึงมารอพบเพื่อทักทาย ทางเจ้าหน้าที่จึงได้เชิญให้ไปนั่งรอที่โซฟารับแขกด้านหน้าเวที ซึ่งคนทั้งสามก็เดินตามไปแต่โดยดี 

…

พริมโรสข่มอารมณ์ไม่พอใจเอาไว้ ขณะเดินไปตามแรงจับจูงของเขา เธอมองเห็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องลุกหนี และทำให้นึกไปถึงฮัลดา เธอแน่ใจเขาต้องมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้หญิงคนนั้นด้วยแน่ๆ ไม่อย่างนั้นฮัลดาจะทำสีหน้าและแววตาเหมือนเป็นต่อเธออยู่หลายขุมแบบนั้นทำไม

และที่เขาลุกหนีมานี้ก็เช่นกัน ปากบอกเพื่อเป็นการปกป้อง แต่การกระทำคล้ายอยากปกปิดเธอไว้เสียมากกว่า ยังมีอีกกี่รายที่เขาไม่ได้เปิดเผยให้เธอรับรู้ 

"ถ้าวันนึงหม่อมฉันทำให้ฝ่าบาทเสียพระทัย ฝ่าบาทจะทำอย่างไรเพคะ?" หญิงสาวหันไปมองเสี้ยวหน้าคมสันของเขา ขณะถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

เจ้าชายอิสราร์ชะงัก มองสีหน้าที่แปลกไปของหญิงสาวด้วยความหวาดหวั่น ความรู้สึกประหลาดอย่างหนึ่งผุดขึ้นภายในใจ 

"ทำไมอยู่ๆ ถึงถามประโยคนี้ขึ้นมา?" ชายหนุ่มหรี่ตาลง สีหน้าแววตาดูอันตราย คล้ายกำลังเตรียมจะรับศึกอะไรสักอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด 

พริมโรสหลบตา พยายามกล้ำกลืนความคิดอย่างหนึ่งเอาไว้ เพียงแค่นึกถึงในหัวใจก็รู้สึกห่อเหี่ยวไปหมด เธอนั่งลงบนพื้นหญ้านุ่ม ถอดส้นสูงออกทีละข้างก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย

"ไม่มีอะไรเพคะ แค่คิดเล่นๆ ว่า ถ้าวันหนึ่งฝ่าบาทมีคนอื่น หม่อมฉันจะทำอย่างไร" ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อนเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งข้างกัน มองหญิงสาวเขม็ง แสงไฟวอร์มไวท์ในสวน ส่องให้เห็นใบหน้าขาวนวลรำไร ภายใต้เงาไม้บดบัง ขนตายาวเป็นแพหลุบลงปิดบังความอ่อนไหวในแววตา แผ่นหลังเหยียดตรงในลักษณะมุ่งมั่นโดดเดี่ยว เป็นลักษณะที่มักจะขัดแย้งอยู่ในตัวเองของเธอเสมอ ทั้งอ่อนแอและน่าทะนุถนอมไปในเวลาเดียวกัน 

ใบหน้าคมคายคล้ายจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม กำลังเพ่งมองเธออย่างใช้ความคิด เขาชอบสิ่งย้อนแย้งในตัวเองของเธอแบบนี้ นับตั้งแต่ที่ได้เจอเธอครั้งแรกก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใคร และเป็นคนที่เขารอคอยมาเกือบครึ่งค่อนชีวิต

"แล้วคุณจะทำอย่างไร?" ชายหนุ่มถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้ ใบหน้านวลงามหันขวับมาคลี่ยิ้มบางๆ คล้ายนางมารร้าย จนแทบจะได้กลิ่นอายความอำมหิตลอยวนอยู่ในอากาศ

"หม่อมฉันก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คงไม่คิดที่จะฆ่าตัวตาย แต่จะใช้มีดในมือเจี๋ยนไอ้หนูของฝ่าบาท แล้วเอาไปโยนให้เป็ดกินแทน!" พอพูดจบก็หัวเราะคิก จนพวงแก้มแดงก่ำ คล้ายนางมารน้อยที่กำลังวางแผนซุกซน

เจ้าชายอิสราร์เงียบกริบไม่ได้หัวเราะไปด้วย เขารู้ดีว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น เพราะดวงตาของเธอไม่มีรอยยิ้ม เขาดึงร่างบางมากอดไว้แนบอก การที่เธอดิ้นรนขัดขืนทำให้ยิ่งแน่ใจว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่ แขนแข็งแกร่งออกแรงกอดมากขึ้น จนหญิงสาวยอมสงบจึงคลายแรงกอดรัดออกเล็กน้อย รู้สึกโมโหที่เธอไม่เชื่อใจ เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่งพยายามจะสะกดอารมณ์ ก่อนจะพูดขึ้นมา

"เป็ดมันคงบ้วนออกมา แล้วเอามาปาใส่หน้าคุณ! พร้อมกับบ่นว่าไอ้หนูของผม คงเหมาะที่จะเอาไว้ให้คุณอม มากกว่าเอาไปให้มันกัดแทะ!" พริมโรสได้ยินดังนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา ทำให้เขายิ่งรู้สึกโมโหที่เธอเห็นเป็นเรื่องขบขัน พลิกตัวกดร่างบอบบางลงไปกับพื้นหญ้าทันที

"ผู้หญิงไร้จิตสำนึก! เพิ่งจะจดทะเบียนยังไม่ทันข้ามวัน ก็คิดจะตัดไอ้หนูของผัวเสียแล้ว! ช่างไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี!"

พริมโรสเห็นนัยน์ตาดุดันเหี้ยมเกรียม ของเขาก็นึกหวาดหวั่น คิดว่าคงโดนจูบลงทัณฑ์อย่างหนักหน่วงจนต้องห้อเลือดแน่ๆ แต่สิ่งที่เขาทำคือคว้าแขนเธอยกขึ้น แล้วก้มลงไปกัดที่ต้นแขนอ่อนๆ จนเต็มเขี้ยว หญิงสาวอ้าปากค้าง หยาดน้ำตาคลอเบ้าด้วยความเจ็บ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตวาด เขาก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอเสียก่อนแล้ว 

หลังจากได้ระบายโทสะที่อัดแน่น อยู่ในอารมณ์ออกไปเขาก็สงบลง ก้มลงจุมพิตภรรยาอย่างดูดดื่ม จูบซับน้ำตาให้อีกด้วย ราวกับโทสะนั้นได้มลายหายสิ้นไปแล้ว

…

รินรดาเดินตามไปข้างหลังแขกที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสามท่านไป จนพวกเขานั่งลงเรียบร้อย จึงหยิบโทรศัพท์พิมพ์ข้อความส่งหาพี่ชายทันที

ตึ้ง!!

เจ้าชายอิสราร์ กำลังจูบภรรยาในอ้อมแขน อย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อเรียกความไว้เนื้อเชื่อใจให้กลับคืนมา แม้ได้ยินเสียงข้อความเข้า แต่พระองค์ก็ไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

“ฝ่าบาท! หยุดก่อน! ไม่ได้ยินหรือเพคะ?” 

“ได้ยิน! จะมีอะไรสำคัญไปกว่าได้จูบเมียอีก!” เขาพูดจบก็ซุกลงที่ซอกคอก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเธอ

พริมโรสหัวเราะ ดิ้นหลุดไปจากอ้อมแขนจนได้ เขาส่งสายตาดุมองมาอย่างคาดโทษ แล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูข้อความ

[ พี่ชาย! ชัยค์เคาะฮ์ไลลามาขอพบ อนุญาตหรือไม่? ]

เขาพิมพ์ตอบกลับไปทันที

[ ไม่ ]

รินรดาหลุดขำพรืดออกมาเมื่อได้รับข้อความ สมกับเป็นพี่ชายของเธอจริงๆ จึงพิมพ์ส่งไปอีกประโยค

[ ฝ่าบาท .. หม่อมฉันเห็นว่าไม่ควรปฏิเสธ นอกจากจะทำให้เสียพระเกียรติของเจ้าหญิงแล้ว ยังแสดงออกถึงความไม่เป็นสุภาพบุรุษของมกุฏราชกุมาร ]

[ ฉันสุภาพกับเมียเท่านั้น! ] 

อื้อหือ! ผู้ชายคลั่งรัก! อาการหนักเหมือนกันนะนี่!

รินรดาถอนใจ หันมารับหน้าสามพ่อลูก

“ฝ่าบาท! หม่อมฉันทูลให้เชคฮ์ทรงทราบแล้ว เดี๋ยวหม่อมฉันไปสั่งให้เด็กๆ จัดอาหารมาให้นะเพคะ!” รินรดาพูดจบ ก็หมุนตัวกำลังจะออกเดิน แต่รองเท้าส้นเข็มดันไปเกี่ยวกับพื้นพรมที่เป็นขุยทำให้ชะงัก และเสียหลักทำท่าจะล้ม