เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 502
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 503
“กระหม่อมไปรายงานแล้วขอรับ บางทีพระชายาอาจเหนื่อยจากการตรวจบัญชี ดังนั้นจึงไม่...” เหลียงหยวนตอบตะกุกตะกัก“เหอะ! นางช่างมีจิตใจที่กว้างใหญ่เสียจริง”เย่เฟยหลียิ่งไม่พอใจมากขึ้น สตรีผู้นี้ไม่เพียงแต่รับสตรีนางอื่นมาตามอำเภอใจเท่านั้น แต่แม้แต่เขาไปที่เรือนของสตรีอื่น นางก็ยังไม่แม้แต่จะส่งคนมาดูเมื่อเห็นเย่เฟยหลีจากไปแล้ว สี่เชว่ก็เข้าไปในห้อง แล้วเดินเข้าไปหาซุนจื่อซีก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว “คุณหนู ท่านอ๋องพูดอะไรหรือไม่เพคะ?”“ไม่ เขาจะพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไป” ซุนจื่อซีเบนสายตา แล้วกล่าวขึ้นว่า “เจ้าไปเก็บใบชามาแล้วตามข้าไปที่เรือนของชายาหลี”“ทำไมล่ะเพคะ? คุณหนู บ่าวอยากถามมานานแล้ว บ่าวไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านพูดกับชายาหลีเรื่องการแข่งขันที่ยุติธรรมในวันนั้นเลย รูปร่างหน้าตาและพรสวรรค์ของท่านนั้นยอดเยี่ยมมาก บ่าวไม่คิดว่าท่านจะด้อยไปกว่าชายาหลีตรงใดเลย”“เย่เซวียนเล่อและฉู่เนี่ยนซีนั้นแตกต่างกัน เย่เซวียนเล่อนั้นสามารถยั่วยุได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ แต่ด้วยนิสัยของฉู่เนี่ยนซี ยิ่งข้าพูดตรงมากเท่าไร นางก็ยิ่งระวังตัวน้อยลงเท่านั้น”สี่เชว่พยักหน้าด้วยความเข้าใจ และออกไปเตรียมตัว
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 504
ซุนจื่อซีตอบอย่างเกรงใจ “ไม่ดีกว่าเพคะ ถึงซีเอ๋อร์จะโง่เขลาเพียงใดก็เข้าใจมารยาท ขอบพระทัยพระชายามากเพคะ”หลังจากที่ซุนจื่อซีจากไปแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างครุ่นคิดและเอ่ยถามเย่เฟยหลี “ซุนจื่อซีเป็นคนใจกว้างและอ่อนโยนมากเช่นนี้ เหตุใดตอนนั้นท่านถึงไม่อถิเษกกับนางล่ะเจ้าคะ?”“เพราะว่าตอนนั้นมีบางคนที่ไม่ว่าอย่างไรก็อยากจะแต่งงานกับข้าเสียให้ได้น่ะสิ”เย่เฟยหลีดูไม่แยแสและวางเต้าหู้ชิ้นหนึ่งลงบนจานของฉู่เนี่ยนซีฉู่เนี่ยนซีพูดไม่ออก เดิมทีคิดจะแหย่เย่เฟยหลีเล่น แต่สุดท้ายกลับทำตัวเองกลับขายหน้าเสียเอง “นั่นเป็นเพราะหม่อมฉันยังเด็กและไม่รู้ความต่างหากเจ้าค่ะ”ฉู่เนี่ยนซีกำลังจะใส่เต้าหู้เข้าไปในปาก แต่ก็ต้องสั่นสะเทือนกับสายตาที่เย่เฟยหลีส่งมา ซึ่งทำให้เต้าหู้ในตะเกียบสั่นเล็กน้อย“แล้วตอนนี้รู้ความแล้วหรือยัง?”ตอนนั้นไม่รู้ความจึงอยากแต่งเข้าจวนอ๋องหลี ตอนนี้รู้ความแล้วจึงไม่อยากแต่งแล้วและรู้สึกเสียใจที่แต่งงานกับเขา?ฉู่เนี่ยนซียิ้มแล้วพูดว่า “เต้าหู้นี้รสชาติดีจริง ๆ ท่านอ๋องก็ลองทานดูเถิดเจ้าค่ะ”เย่เฟยหลีสถบเสียงเย็น และไม่ได้สนใจนางอีก แต่เขาก็คีบเต้าหู้เข้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 505
“เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?”เย่เฟยหลีลืมตาสีดำขลับมองใบหน้าที่อยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่คืบพลางพูดหยอกล้อเมื่อลมหายใจอุ่นกระทบแก้มของฉู่เนี่ยนซีปรากฏรอยสีแดงจาง ๆ รูปร่างคล้ายก้อนเมฆ ขึ้นที่แก้มทั้งสองข้าง นางพูดตะกุกตะกักแต่ก็มีท่าทีดื้อรั้น “คะ คิดอะไรที่ไหน คือ ท่านนอนข้างข้าเช่นนี้ข้าไม่ค่อยชินเท่าไหร่”“ถ้าเช่นนั้นก็ทำตัวให้ชินเสียสิ”พูดจบ เย่เฟยหลีก็ดีดนิ้ว ทำให้เรือนทั้งหลังเข้าสู่ความมืดมิดท่ามกลางความเงียบงันในห้อง ฉู่เนี่ยนซีได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นรัว อีกทั้งเหมือนจะได้ยินเย่เฟยหลีขำเบา ๆ นางจึงเอื้อมมือออกไปหยิกเนื้อที่เอวของเขาด้วยความโกรธแต่เย่เฟยหลีที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปีแล้ว เอวของเขาแน่นและไม่มีไขมันเลย ฉู่เนี่ยนซีจ้องมองเขาในความมืด จากนั้นก็นอนหันไปอีกทางจนหลังของนางชิดกับหน้าอกของเขา เย่เฟยหลีเอื้อมมือไปโอบนางไว้ในอ้อมแขนพลางถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เหตุใดเจ้าถึงเห็นด้วย?”“เรื่องอะไร?”“ซุนจื่อซี”ฉู่เนี่ยนซีหยุดชะงัก ขณะนั้นลมหายใจของเย่เฟยหลีกำลังเป่ารดศีรษะของนางอยู่“เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะยอมรับคำขอของเสด็จย่าและแต่งงานกับนางจริง ๆ หรือ?”เย่เ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 506
นักร่ายรำหญิงบนเวทีสวมผ้าโปร่งสีแดงเข้ม ใบหน้าของนางประดับด้วยลูกปัดด้ายเงิน การเคลื่อนไหวทุกท่วงท่าล้วนเต็มไปด้วยเสน่ห์ แม้มองเพียงครั้งเดียวก็อาจทำให้หลงใหลจนสูญสิ้นสติได้ซุนจื่อซีมองแขนขาวราวรากบัวที่กำลังร่ายรำอยู่ในอากาศกับเอวอันเรียวบางก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงเล็กน้อย ฉู่เนี่ยนซีเห็นดังนั้นก็ยิ้มพลางดึงนางเข้าไปในโรงพนันหุยหุนโรงพนันหุยหุนแตกต่างจากโรงเต้นรำอย่างสิ้นเชิง ที่นี่อึกทึกและแออัด อีกทั้งผู้คนในนี้ต่างก็พ่นผรุสวาทเสียงดังออกมามากมาย ฉู่เนี่ยนซีพูดกับซุนจื่อซีและเย่เฟยหลีว่า “พวกท่านทั้งสองเดินเล่นกันไปก่อน เดี๋ยวข้ามา”ฉู่เนี่ยนซีเตือนเย่เฟยหลีอย่างหนักแน่น “ที่นี่มีพวกเสือ สิงห์ กระทิง แรดอยู่มาก ดูแลนางให้ดีด้วย”เย่เฟยหลีมองตามร่างของฉู่เนี่ยนซีที่จากไปอย่างทำอะไรไม่ได้ เขาไม่รู้ว่านางเชื่อใจเขาจริง ๆ หรือว่านางใจกว้างเกินไปจนไม่สนใจอะไรเลย“เช่นนั้นท่านอ๋องเดินเล่นเป็นเพื่อนหม่อมฉันหน่อยนะเพคะ”ซุนจื่อซีเงยหน้ามองสันกรามเรียบเนียนของเย่เฟยหลี เมื่อมองตามไป นางก็เห็นว่าสายตาของเย่เฟยหลีเอาแต่ตามติดฉู่เนี่ยนซี คล้ายว่าคำพูดของนางจะเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านหูเขาไ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 507
เย่เฟยหลีพาซุนจื่อซีไปยังห้องเล็ก ๆ บนชั้นสอง เด็กรับใช้คนหนึ่งนำชาร้อนมาให้พลางพูดอย่างนอบน้อมว่า “เชิญทั้งสองท่านเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้ หากต้องการสิ่งใด ให้ดึงเชือกเรียกคนได้เลยขอรับ”“รบกวนน้องชายด้วย” ซุนจื่อซีพยักหน้าและขอบคุณอีกฝ่าย“เรื่องเมื่อครู่ขอขอบคุณคุณชายนะเจ้าคะ หากท่านไม่ได้อยู่ที่นั่น ข้าคงกลัวมากจนไม่รู้จะทำอย่างไร” ซุนจื่อซีมีสีหน้าชื่นชม“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร บ่อนพนันก็เป็นเช่นนี้ เจ้าเป็นสตรีตัวคนเดียวก็ย่อมตกอยู่ในอันตรายได้ง่าย ดังนั้นก็ไม่ควรไปไหนมาไหนด้วยความประมาท”เย่เฟยหลีกลับมามีสีหน้าเฉยเมย ราวกับว่าเขาไม่สนใจสิ่งใดฉู่เนี่ยนซีที่จัดการสมุดบัญชีทั้งหมดเรียบร้อยก็มาหาเย่เฟยหลีกับซุนจื่อซี หลังจากนั่งลงนางก็รับชาจากเย่เฟยหลี พลางมองไปที่ซุนจื่อซีแล้วถามว่า “เป็นอย่างไรบ้าง เหมือนที่ท่านได้จินตนาการไว้หรือไม่?”เย่เฟยหลีหันมองไปทางอื่นพลางบ่นอุบอิบ รับชาจากเขาแต่ดันไม่พูดกับเขาก่อนงั้นหรือ?“โชคดีที่เมื่อครู่คุณชายดูแลปกป้องข้าอยู่ตลอด เช่นนั้นก็ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตอนที่พบกับชายมักมากผู้นั้น…”ซุนจื่อซีเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคร่าว ๆ แต่เปลี่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 508
ขณะนั้นรถม้าที่วิ่งมาได้ครึ่งทางก็หยุดลง ฉู่เนี่ยนซีเปิดหน้าต่างเล็ก ๆ มองออกไปด้วยความสับสน ทว่ากลับไม่เห็นอะไรผิดปกติ จึงถามคนขับรถม้าเสียงเบาว่าเกิดอะไรขึ้น คนขับรถม้าจึงตอบว่าท่านอ๋องทรงสั่งให้หยุดทันใดนั้นเมื่อมองตามแสงประกายนอกรถม้าไป ฉู่เนี่ยนซีก็เห็นเย่เฟยหลีเข้ามาพร้อมกับกล่องไม้ในมือ เขานั่งข้าง ๆ และยื่นกล่องไม้นั้นใส่มือนาง“นี่คือขนมซูอวี้ของหอจุ้ยเยว่ เจ้าเล่นสนุกอยู่ตั้งนานแต่ยังไม่ได้กินอะไร กินสักหน่อยให้พออิ่มท้อง พอถึงจวนแล้วค่อยให้คนครัวทำอาหารให้”ซุนจื่อซีตื่นแล้วตั้งแต่ตอนที่รถม้าหยุด และนางก็ฟังการสนทนาระหว่างฉู่เนี่ยนซีและเย่เฟยหลีมาตลอดโดยที่ไม่ได้ลืมตาฉู่เนี่ยนซีดมกลิ่นหอมของขนมซูอวี้ พลางปลุกซุนจื่อซีแล้วยื่นกล่องไม้มาให้นางดมกลิ่นด้วยแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “หอมมากเลยว่าไหม ลองชิมสักชิ้นสิ”ซุนจื่อซีขยี้ตาที่ขุ่นมัวแล้วพูดอย่างสับสน “กลิ่นหอมมากเลยเพคะ หอมยิ่งกว่าของที่ทำในวังด้วยซ้ำ”นางหยิบขึ้นมาชิ้นหนึ่งพลางครุ่นคิด จากนั้นก็ยื่นมันให้เย่เฟยหลีก่อน“ท่านอ๋องชิมก่อนสิเพคะ”เย่เฟยหลีเหลือบมองฉู่เนี่ยนซีจากหางตา เมื่อเห็นว่านางไม่มีปฏิกิริยาแต่อย่างใด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 509
มุมปากของเย่เฟยหลียิ้มกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นเมฆดำที่ลอยอยู่เต็มในหัวใจของเขาก็สลายไปในทันทีทำให้ท้องฟ้าแจ่มใส เขาวางพู่กันในมือลงแล้วเดินไปหาฉู่เนี่ยนซีพลางพูดเบา ๆ “ขอบใจซีเอ๋อร์มาก”ฉู่เนี่ยนซียิ้มเจื่อนและแอบเสียใจ หากนางรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้นางคงไม่ทำอาหารมาให้ อีกทั้งก็คงไม่ต้องมายืนนิ่งพูดไม่ออกต่อหน้าเย่เฟยหลีเช่นในตอนนี้“ข้านึกว่าซีเอ๋อร์จะไม่สนใจแล้วจริง ๆ เสียอีก”ดวงตาของเย่เฟยหลีเต็มไปด้วยความสุข เขาเช็ดมือและนั่งข้าง ๆ พลางเชิญฉู่เนี่ยนซีให้นั่งด้วยกันฉู่เนี่ยนซีไม่ได้สนใจจริง ๆ แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว นางก็ไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร นางเพียงยิ้มต่อไปพลางคิดว่าหลังจากกลับไปจะลงโทษเสี่ยวเถาเสียหน่อยในจวนอ๋องเหลียนไม่มีความเป็นหนึ่งเดียวกันและความรื่นเริงเช่นนี้ อีกทั้งบรรยากาศก็เต็มไปด้วยความตึงเครียด เย่เหลียนได้ยินข่าวจากพระราชวังว่าฉู่กุ้ยเฟยและพระชายาฉิงถูกวางยา เขาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหลุบตาลงในขณะที่จมอยู่ในห้วงความคิด พลางใช้มือขวาหมุนแหวนที่นิ้วโป้งมือซ้ายโดยไม่รู้ตัวเสด็จแม่ของเขาก็ประชวรด้วยโรคเช่นนี้ก่อนที่จะสวรรคตเช่นกัน หมอหลวงหลายคนต่างพากันมาวินิจฉัย อีกทั้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 510
ในขณะที่ควันสีเทาเหนือกระถางธูปค่อย ๆ เบาบางลง ความตึงเครียดในหัวใจของซุนจื่อซีกลับค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ปลายนิ้วของนางสัมผัสได้ถึงความเย็นของถ้วยชา ทำให้แทบจะไม่สามารถรักษาความสงบไว้ได้เมื่อได้ยินเสียงของสี่เชว่ที่กำลังต้อนรับให้เย่เฟยหลีเข้ามาจากด้านนอก ซุนจื่อซีก็ลูบผมของตัวเองและตรวจดูความเรียบร้อย จากนั้นจึงยืนขึ้นทำความเคารพเย่เฟยหลีที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง “ถวายบังคมท่านอ๋องเพคะ”นางสวมชุดกระโปรงสีแดงบาง ๆ ใบหน้าของนางเหมือนดอกท้อ และแววตาที่เต็มไปด้วยสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง ริมฝีปากสีชาด ขนตายาวหนาเป็นแพ ประกอบกับกระดูกไหปลาร้าที่เผยให้เห็นรูปร่างที่เพรียวบางของนาง“มีอะไร?” เย่เฟยหลีรีบนั่งโดยไม่หยุดสอดส่ายสายตา“จื่อซีกำลังคิดว่าวันส่งท้ายปีเก่าที่กำลังใกล้เข้ามานี้อยากจะร่ายรำให้เสด็จย่าได้รับชมอย่างเพลิดเพลิน แต่หม่อมฉันร่ายรำไม่เป็น อีกทั้งท่านอ๋องก็ทรงอยู่กับเสด็จย่ามานาน ท่านคงจะทราบว่าเสด็จย่าชอบการร่ายรำเช่นไร หม่อมฉันจึงมาขอคำแนะนำจากท่านอ๋องเพคะ”“เช่นนั้นข้าจะเชิญอาจารย์ผู้สอนมาให้ เขามีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก แต่ข้ามีเรื่องที่ต้องจัดการที่ค่ายทหาร คงจะไม่ได้อยู
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
