บทที่ 449

ซุนจื่อซีกำลังจะไปป้อนยาให้ไทเฮา เมื่อนางเปิดม่าน นางก็เห็นเย่เฟยหลียืนโอบฉู่เนี่ยนซีอยู่ที่ทางเข้า รอยยิ้มบนใบหน้าของนางจึงแข็งทื่อเล็กน้อย แต่ก็กลับคืนสู่สภาพปกติในทันที นางทำความเคารพเย่เฟยหลีและฉู่เนี่ยนซีอย่างสุภาพนอบน้อม “ถวายบังคมท่านอ๋องเหลียนและพระชายาหลี ข้างนอกอากาศหนาวมาก เข้ามาอบอุ่นร่างกายก่อนเถอะเพคะ”

ไทเฮาที่นอนอยู่บนเตียงก็มีสีหน้าไม่ดีเมื่อได้ยินว่าฉู่เนี่ยนซีมา แต่คนดูแลตำหนักไม่สามารถไล่ฉู่เนี่ยนซีออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่แสร้งทำเป็นไม่เห็นนาง

ตรงทางเข้า ฉู่เนี่ยนซีให้เสี่ยวเถาถอดเสื้อคลุมของนางออกแล้วเดินเข้าไปในพระตำหนักกับเย่เฟยหลีเพื่อทำความเคารพไทเฮา

“หลานขอทำความเคารพเสด็จย่าพ่ะย่ะค่ะ”

“ถวายบังคมไทเฮาเพคะ”

“หลีเอ๋อร์มาแล้วหรือ รีบลุกขึ้นเถิด”

ไทเฮามองแค่เย่เฟยหลีเท่านั้น แต่เมื่อคิดถึงตอนที่เย่เฟยหลีต่อต้านนางอย่างเปิดเผยในวันนั้น นางก็ยังคงโกรธอยู่เล็กน้อย อีกทั้งสายตาของนางก็ไม่ได้แสดงความรักและเอ็นดูเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว

เย่เฟยหลีพยุงฉู่เนี่ยนซีให้ยืนขึ้นพร้อมกัน นางกำนัลอาวุโสซิวเหลียงนำตั่งม้านั่งมาให้พวกเขาและนำชาร้อนสองถ้วยมาให้ด้วย