Share
บทที่ 452
Related chapters
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 453
พูดจบ ท่าทางของฉู่เนี่ยนซีก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ประกายที่เล็ดลอดออกมาจากดวงตาของนางทั้งเฉียบคมและน่าเกรงขาม“ท่านอ๋องระวังตนไว้ดีกว่า หากมากล่าววาจาไม่รื่นหูต่อหน้าหม่อมฉันอีก หม่อมฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรลงไปบ้าง”ฉู่เนี่ยนซีเดินไปหาเย่เหลียนพลางมองดูกิ่งก้านเปลือยเปล่าที่ทอดยาวอยู่รอบ ๆ เสียงของนางแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความสมเพช “ท่านไปเอาความมั่นใจมาจากไหนถึงได้คิดว่าตนเองแข็งแกร่งกว่าท่านอ๋องหลี? เกรงว่าคงจะมีท่านคนเดียวที่คิดเช่นนั้น”เสี่ยวเถาเดินตามรอยเท้าของฉู่เนี่ยนซีออกจากอุทยานวังหลวง ระหว่างทางเสี่ยวเถาก็พูดกับฉู่เนี่ยนซีด้วยความโกรธ “ทูลให้ท่านอ๋องทราบเรื่องดีกว่าเพคะ จากนั้น…”ฉู่เนี่ยนซีมองเสี่ยวเถาอย่างจนใจ พลางบีบแก้มนางแล้วถามว่า “เจ้าเป็นคนของข้าหรือของเขา?”“แต่ว่าท่านอ๋อง...”“เอาเป็นว่าแก้ปัญหาเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากอะไร เรื่องแบบนี้ไม่ควรค่าแก่การจดจำแม้แต่น้อย เหตุใดจึงต้องกังวลอีก?”เสี่ยวเถาคิดว่าสิ่งที่ฉู่เนี่ยนซีพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก จากนั้นเสี่ยวเถาก็เดินตามนางไปที่พระตำหนักหย่างซิน เมื่อขันทีเฉินเห็นพวกนางทั้งสองมาเขาก็เชิญไปที่
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 454
รถม้าเคลื่อนช้า ๆ ไปยังประตูจวนตระกูลเหยียน เสี่ยวเถาที่อยู่ในรถม้ายกม่านขึ้นพลางพูดกับฉู่เนี่ยนซี่ “พวกเรามาถึงแล้วเพคะ พระชายา”เป่าจูซึ่งรออยู่ที่ประตูมาเป็นเวลานาน เมื่อเห็นรถม้าที่เข้ามาใกล้เป็นรถม้าของจวนอ๋องหลี นางจึงรีบลงบันไดไปทักทายทันทีคนขับรถม้าจัดแท่นรอง เสี่ยวเถาลงจากรถก่อนแล้วจึงช่วยฉู่เนี่ยนซีลงจากรถม้าตามลงมา“ถวายความเคารพพระชายาเพคะ” เป่าจูมาหาฉู่เนี่ยนซีพร้อมทำความเคารพนาง “คุณหนูให้หม่อมฉันออกมาดูหลายครั้ง เพื่อรอพระชายาเพคะ”เมื่อเห็นว่าไม่มีความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเป่าจู ฉู่เนี่ยนซีก็สงสัย “ใบหน้าคุณหนูของเจ้ามีอะไรผิดปกติอีกแล้วหรือ?”เป่าจูเชิญฉู่เนี่ยนซี่เข้าไปข้างใน พวกเขาเดินไปตามทางเดินที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะที่ร่วงหล่นและเถาวัลย์ที่ตายแล้ว จากนั้นนางก็พูดด้วยความเคารพและอ่อนโยน “คุณหนูสบายดีเพคะ เพียงแต่นางมีเรื่องส่วนตัวจะพูดกับพระชายาเท่านั้น”หลังจากมาถึงห้องส่วนตัวของเหยียนจือซิน เสี่ยวเถาและเป่าจูก็ถอยออกไปทันทีที่เหยียนจือซินเห็นฉู่เนี่ยนซี่ นางก็วิ่งไปทันทีและดึงฉู่เนี่ยนซี่ให้นั่งข้าง ๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่ก็มีความกังวลและค
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 455
หน้าผากของฉู่เนี่ยนซีกระตุก เมื่อเห็นว่าเหยียนจือซินกำลังจะเพ้อฝันต่อ นางจึงรีบขัดจังหวะ “สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องเตรียมตอนนี้คือสิ่งที่เจ้าต้องใช้ในวันแต่งงาน อากาศข้างนอกช่างดีเหลือเกิน เหตุใดเราไม่ลองออกไปดูกันเสียหน่อย”“ได้เพคะ” เหยียนจือซินเห็นด้วยอย่างไม่รู้ตัว แล้วนางกับฉู่เนี่ยนซีก็ออกไปขึ้นรถม้าหิมะสีขาวสะท้อนแสงอาทิตย์สีซีดทำให้โลกทั้งใบสว่างไสว คนสองคนในรถม้านั่งด้วยกันพลางพูดคุยกันเรื่องร้านขายเครื่องประดับแห่งใหม่ที่เปิดในถนนทางใต้ หากร้านนั้นมีการออกแบบที่หลากหลายก็สามารถเลือกเพิ่มอีกสักสองสามชิ้นได้สองสาวเสี่ยวเถาและเป่าจูกลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว พวกนางพูดคุยกันข้างรถม้าราวกับนกกระจอกตัวน้อยกำลังสนทนากันรถม้าแล่นผ่านหอจุ้ยเยว่ที่มีความพลุกพล่าน ที่ประตูจะได้ยินคนข้างในพูดภาษาต่าง ๆ เสี่ยวเถาที่ได้กลิ่นหอมมาจากข้างในก็พูดขึ้น “พระชายา หม่อมฉันได้ยินมาว่าที่หอจุ้ยเยว่มีขนมใหม่ ๆ หลายอย่างเลยเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีและเหยียนจือซินยิ้มหลังจากได้ยินดังนั้น สั่งให้คนขับม้าหยุดรถพาสาว ๆ ไปชิมขนมของหอจุ้ยเยว่“หากรสชาติดีก็ซื้อมาไว้บนโต๊ะจัดเลี้ยงแขกได้”ฉู่เนี่ยนซีหัน
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 456
หน้าต่างบนชั้นสองของหอจุ้ยเยว่เผยให้เห็นสตรีที่สง่างาม แต่นางสวมหมวกม่านยาวจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของนางได้ นางยื่นมือเรียวยาวออกเพื่อเปิดช่องเผยให้เห็นดวงตาที่ดุร้ายและงดงาม นางดูโกรธเล็กน้อยเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่ชั้นล่างนอกจากนี้ยังมีบุรุษผู้แข็งแกร่งอยู่ข้าง ๆ ห้องนี้ และกำลังจ้องมองการเคลื่อนไหวที่ชั้นล่างเช่นกัน แต่ต่างจากสตรีตรงดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสนอกสนใจอย่างมาก พระอาทิตย์ส่องแสงตรงเข้ามา ทำให้เห็นใบหน้าด้านข้างของเขาอย่างชัดเจน บุรุษผู้นี้คือเย่เหลียน“องค์ชาย เหตุใดพระองค์ถึงไม่ทรงช่วยเล่าพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็นเวลาที่ดีที่จะได้แสดงทักษะของพระองค์ไม่ใช่หรือ?”บุรุษที่อยู่ข้าง ๆ ถามขึ้นด้วยความเคารพและสับสน “ชายสวมหน้ากากเหล่านี้ล้วนแต่มีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลัง เดิมทีข้าต้องการเข้าไปช่วยฉู่เนี่ยนซีก็จริง แต่เมื่อเห็นว่านางสามารถทำได้ถึงขั้นนี้ แถมยังเปลี่ยนศัตรูให้เป็นพวกของตัวเอง ข้าจึงคิดว่าควรรออีกหน่อย มาดูกันว่านางมีความสามารถอะไรอีก”เย่เหลียนอธิบายให้คนที่อยู่ข้าง ๆ ฟังด้วยท่าทางขี้เล่นและประทับใจ จากนั้นก็สั่งการกับพวกเขาว่า “เฝ้าดูให้ด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 457
ในขณะที่ดาบเย็นกำลังโจมตี ฉู่เนี่ยนซีใช้แขนปกป้องร่างกายของเหยียนจือซิน นางจึงโดนโจมตีแทนนางกอดเหยียนจือซินและเบี่ยงหลบชายสวมหน้ากาก แต่ใครจะคิดว่าพลธนูจะยิงธนูเข้าใส่เหยียนจือซินที่อยู่ในอ้อมแขนของฉู่เนี่ยนซีเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้อันน่าสลดใจ เลือดสีแดงก็กระเด็นเต็มฝ่ามือของฉู่เนี่ยนซีเมื่อได้สติ ใบหน้าของฉู่เนี่ยนซีก็ซีดเผือด รูม่านตาของนางขยายกว้างขึ้น และร้องเรียกเย่เหลียนที่อยู่ใกล้มากที่สุดอย่างไม่มีทางเลือก “ท่านอ๋องเหลียน!”เย่เหลียนได้ยินเสียงและมองไปทางฉู่เนี่ยนซี เขาลงมือจัดการอีก2กระบวนท่าเพื่อขับไล่นักฆ่าที่แข็งแกร่ง จากนั้นจึงวิ่งไปหาฉู่เนี่ยนซีฉู่เนี่ยนซีส่งเหยียนจือซินไว้ในมือของเย่เหลียน ก่อนจะโยนเข็มเงินไปโจมตีตาขวาของชายสวมหน้ากาก และอาศัยโอกาสนี้ชี้ไปที่ด้านหลังทางฝั่งขวาของเย่เหลียนเย่เหลียนอุ้มเหยียนจือซินขึ้นมาอย่างเข้าใจความหมาย ในขณะที่ฉู่เนี่ยนซีพาเสี่ยวเถาและอีกสามคนวิ่งไปทางรถม้าในบริเวณใกล้เคียงหลังจากที่ทุกคนขึ้นรถแล้วฉู่เนี่ยนซีก็ดึงสายบังเหียนขึ้นแล้วสอดเข็มเงินเข้าที่ก้นของม้าเหล่าม้าตกใจและเตะกีบก่อนจะออกวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว หลัง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 458
ฉู่เนี่ยนซีเปิดห้วงว่างเปล่าทันทีและหยิบชุดเครื่องมือและอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่หลากหลายออกมา เช่น ยาชาและมีดผ่าตัดนางสูดหายใจเข้า อดทนต่อความเจ็บปวดที่แขนและฉีดยาชาให้เหยียนจือซิน จากนั้นจึงใช้กรรไกรตัดเสื้อผ้าบนหน้าอกของนางออกดูแผล จากจึงนั้นใช้มีดผ่าตัดกรีดเนื้อให้เปิดออก...ความเจ็บปวดที่ส่งออกมาทำให้ฉู่เนี่ยนซีแทบจะควบคุมแขนของตัวเองไม่ได้ ดังนั้นนางจึงต้องกินยาเม็ดเพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวด แม้ว่าแขนจะยังเคลื่อนไหวได้แต่มันก็ไม่คล่องแคล่วเท่าตอนที่ยังไม่กินยาชา ฉู่เนี่ยนซีมุ่งความสนใจไปที่การรักษาบาดแผล เม็ดเหงื่อเริ่มปกคลุมหน้าผากของนางอย่างหนาแน่น แต่เมื่อเห็นตำแหน่งของหัวลูกธนู เม็ดเหงื่อก็ผุดขึ้นมาอีกเท่าตัวตำแหน่งของมันไม่ดีเอาเสียเลย มันใกล้กับหลอดเลือดแดงใหญ่มาก แต่ก็ต้องบอกว่า เหยียนจือซินนั้นโชคดี เพราะหลอดเลือดแดงใหญ่ไม่ได้รับความเสียหาย ไม่อย่างนั้น ในโลกยุคโบราณที่ไม่มีถุงเลือดสำรองเช่นนี้ ย่อมยากที่จะจัดการกับการแตกของหลอดเลือดแดงใหญ่ตำแหน่งของบาดแผลนั้นไม่ดีอยู่แล้ว บวกกับฉู่เนี่ยนซีเองก็ได้รับบาดเจ็บด้วย การผ่าตัดจึงกินเวลานานกว่าสองชั่วโมงแต่ยังไม่เสร็จสิ้นทั
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 459
“ชายาหลีเองก็ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังเป็นห่วงเป็นใยซินเอ๋อร์อย่างสุดหัวใจ พระชายา หม่อมฉันจะจดจำความเมตตาของท่านไว้ หากท่านต้องการอะไรจากตระกูลเหยียนก็กล่าวมาได้เลย ตระกูลเหยียนจะฝ่าฟันเพื่อท่านอย่างไม่อิดออด”ดวงตาของฮูหยินเหยียนเต็มไปด้วยน้ำตา และนางก็รู้สึกซาบซึ้งมากจนโค้งคำนับให้ฉู่เนี่ยนซีเพื่อแสดงความขอบคุณเย่เฟยหลีรู้ว่าฉู่เนี่ยนซีกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นเขาจึงก้าวไปข้างหน้าและห้ามฮูหยินเหยียนฉู่เนี่ยนซีสงบลงครู่หนึ่งและได้รับความแข็งแกร่งขึ้น นางกล่าวขึ้นอย่างรู้สึกผิดกับฮูหยินเหยียน “ฮูหยินเหยียน ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เป็นหม่อมฉันเองที่ควรจะขอโทษท่าน หม่อมฉันปกป้องจือซินได้ไม่ดี หนำซ้ำยังทำให้นางได้รับบาดเจ็บ หม่อมฉันรู้สึกขอโทษต่อท่านจริง ๆ เพคะ” เย่เหลียนที่ยืนนิ่งเงียบเดินเข้าไปด้านข้างฮูหยินเหยียนและอธิบายแทนฉู่เนี่ยนซีฟังว่า “ฮูหยินเหยียน เวลานั้นสถานการณ์มันเร่งด่วนมาก เป็นเพราะความร่วมมือของข้ากับชายาหลีถึงได้หยุดยั้งคนเลวเหล่านั้นได้ การที่แม่นางเหยียนได้รับบาดเจ็บเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ต้องการเห็น แต่ชายาหลีได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว ดังนั้นได้โปรดอย่าตำหนิข้าและ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 460
ฝุ่นละอองเล็ก ๆ ในอากาศลอยขึ้นอย่างเบาบางท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านหน้าต่าง ราวกับพวกมันไม่อาจเปิดเผยคำโกหกของคนทั้งสองเย่เฟยหลีเสียใจและพูดว่า “เป็นเพราะข้าประมาทเกินไป ข้าควรจะเตรียมคนไว้คอยปกป้องข้างกายเจ้าแต่ข้ากลับปล่อยให้เจ้าออกไปข้างนอกกับเสี่ยวเถาเพียงลำพัง เมื่อครู่ตอนที่เห็นเจ้าดูอ่อนแรงจนแทบหมดสติไป เหงื่อเย็นก็ผุดขึ้นมาเต็มหลังของข้า ข้ากลัวเหลือเกิน”หมอทำความสะอาดบาดแผลอย่างระมัดระวังเนื่องจากฉู่เนี่ยนซีเอาแต่พูดคุยกับเย่เฟยหลี และดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่ดูโศกเศร้าราวกับว่าทำอะไรผิดของบุรุษเบื้องหน้า นางจึงไม่รู้สึกเจ็บปวดจากบาดแผลมากนักฉู่เนี่ยนซีอดทนต่อคลื่นที่หมุนอยู่ในใจและบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปในระหว่างการผ่าตัดก่อนหน้านี้ ความเจ็บปวดจึงลดลงไปไม่น้อยแล้วแต่ถึงอย่างนั้นนางก็จับมือเย่เฟยหลีไว้ไม่ปล่อยหลังจากที่หมอพันผ้าพันแผลให้นางเรียบร้อยแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็จัดเตรียมห้องไว้สำหรับรักษาและพักฟื้นของเหยียนจือซิน และให้เสี่ยวเถาไปคอยรับใช้ฮูหยินเหยียนเย่เหลียนกลับมาที่จวนอ๋องของตน และเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดออก เขาอาบน้ำอ
Latest chapter
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
