บทที่ 341

“เสด็จพ่อเพคะ ฉู่เนี่ยนซีได้ซ่อนความจริงของเรื่องนี้ไว้อย่างชัดเจน นางไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของโรงพนันหุยหุนเท่านั้น นางยังเป็นสายลับของมณฑลตะวันตกด้วย!”

เจี่ยงจาวอวิ๋นที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ในวังชี้นิ้วเรียวไปยังฉู่เนี่ยนซีด้วยสีหน้าเหลืออดและโกรธเคือง

“พระชายาเหลียน เมื่อพูดเช่นนี้ท่านก็ต้องแสดงหลักฐาน หากท่านไม่มีหลักฐาน นั่นก็เป็นแค่การใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่น!”

ฉู่เนี่ยนซีจ้องไปที่เจี่ยงจาวอวิ๋น ‘นางใส่ร้ายป้ายสีด้วยคำโกหกคำโต ช่างน่านับถือเสียจริง!’

“เห็นได้ชัดว่าเจ้ามีการติดต่อกับคนจากมณฑลตะวันตกอยู่บ่อยครั้ง แต่เจ้ากลับปิดบังเอาไว้ ข้าคิดว่าเจ้าเป็นนายของพวกเขาแน่!”

เจี่ยงจาวอวิ๋นเคยได้ยินเรื่องโรงพนันหุยหุนมาจากจดหมายลับ ดังนั้นแรงผลักดันของนางยังคงไม่ลดลงในการเผชิญหน้ากับฉู่เนี่ยนซี และนางยังต้องการเอาชนะ ฉู่เนี่ยนซีอีกด้วย

ฉู่เนี่ยนซีค่อย ๆ นึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น ชายร่างใหญ่เจ็ดแปดคนที่มีรูปร่างกำยำและใบหน้าที่ดุดัน พอเห็นดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย อีกทั้งพวกเขานั่งอยู่ตั้งนานสองนานแต่ไม่สนใจเล่นพนันอะไรเลย ทว่ากลับเอาแต่ชวนนางเดิมพันอยู่หลายรอบ

ยิ่งไป