แชร์
บทที่ 203
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 204
ฉู่เนี่ยนซีมองตามนิ้วของเขาแล้วพยักหน้า "รบกวนใต้เท้านำทางให้ด้วยเจ้าคะ"ทั้งสามมาถึงสวนที่เป่ยถูพูดถึงอย่างรวดเร็ว ในสวนมีหญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวเหมือนสาวใช้ นางกำลังดูแลดอกไม้และต้นไม้ เมื่อเห็นว่ามีคนมา นางจึงลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะทักทายด้วยความเคารพ“นายท่าน มาแล้วหรือเจ้าคะ?”“อืม ทำไมมีเจ้าแค่คนเดียวล่ะ?!”เป่ยถูมองไปที่สวนขนาดใหญ่และอดไม่ได้ที่จะถาม“ดอกไม้และต้นไม้ในสวนนี้จำเป็นต้องได้รับการปรับแต่งใหม่ พี่ฉ่ายเตี๋ยจึงไปขอความช่วยเหลือแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้ก้มหน้าลงและตอบอย่างสุภาพฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เมื่อสาวใช้เห็นนางสวมหมวกไม้ไผ่ ก็มีสีหน้าประหลาดใจอย่างชัดเจน แต่นางก็ไม่ได้มองสำรวจมากเกินไป สาวใช้ที่นี่มีมารยาทดีกว่าเหล่าสาวใช้ในวังเสียอีกเป่ยถูคนนี้คือใครกันแน่? เขาเป็นเพียงแค่ผู้ที่มีอำนาจในยุทธภพจริงหรือ?“เราไปเดินดูทางนั้นกันเถิด!”เป่ยถูพูดกับฉู่เนี่ยนซีฉู่เนี่ยนซีพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินตามเขาไปสาวใช้ที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะแสดงความประหลาดใจในดวงตา นายท่านแสดงท่าทางใจดีกับสตรีตรงหน้ามาก อีกทั้งเสียงของสตรีนางนี้ก็ฟังดูเรียบนิ่ง ซึ่งหาได้ยากยิ่งน
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 205
“แม่นางเหลียนจือ ไม่ทราบว่าที่ใดมีของกินบ้าง?”นี่เป็นครั้งแรกที่เหลียนจือเห็นว่าเจ้านายและผู้ใต้บังคับบัญชามีความเท่าเทียมกันเช่นนี้ ในความคิดของนาง ระหว่างเจ้านายและคนรับใช้เปรียบเสมือนสวรรค์และพื้นดิน ผู้เป็นนายและบ่าวไม่เคยพูดคุยกันด้วยท่าทางสบาย ๆ เช่นนี้ได้ และเจ้านายเมื่อยิ่งอยู่เหนือกว่า ก็ไม่มีวันใจดีกับคนรับใช้ได้ขนาดนี้สิ่งนี้ทำให้เหลียนจืออดไม่ได้ที่จะปรับมุมมองของตัวเองใหม่ และนางก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งนางได้ยินคำพูดของฉู่เนี่ยนซีจึงกลับมามีสติอีกครั้ง!“ในสวนไม่มีเพคะ เดี๋ยวบ่าวจะรีบไปเอาจากในครัวมาให้เพคะ”“ไม่ต้องลำบากเจ้าหรอก แม่นางเหลียนจือเป็นผู้นำทางให้เราก็พอแล้วล่ะ!”“ไม่ลำบากเลยเพคะ! ที่นี่มีดอกไม้และสมุนไพรหายากมากมาย คุณหนูลองเดินชมไปก่อนนะเพคะ บ่าวจะรีบกลับมา” เหลียนจือพูดพร้อมโค้งคำนับด้วยความเคารพแล้วหันหลังเดินจากไปฉู่เนี่ยนซีมองนางที่เดินจากไปและหันกลับมามองอวี๋หนานด้วยสายตาที่ทำอะไรไม่ถูก“เดินดูรอบ ๆ รอนางกลับมาก็แล้วกัน”ฉู่เนี่ยนซีเดินไปที่สวนสมุนไพรใกล้ ๆ นางไม่ได้สนใจดอกไม้ ตลอดทางที่มาที่นี่นางสนใจแต่สมุนไพรเท่านั้น"พวกเจ้าเป
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 206
บรรยากาศตึงเครียดอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลงมือ อวี๋หนานก็ก้าวไปข้างหน้าฉู่เนี่ยนซี และสกัดกั้นการโจมตีของอีกฝ่ายไว้ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงบุรุษดังมาจากด้านหลัง "ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณหนูคนนี้ช่างมีวรยุทธที่น่าทึ่งจริง ๆ!"เป่ยถูเดินไปหาฉู่เนี่ยซีช้า ๆ อวี๋หนานดูระมัดระวังเมื่อเห็นสิ่งนี้ฉู่เนี่ยนซีตบไหล่อวี๋หนาน "ไม่เป็นไร!"อวี๋หนานลังเล แต่ยังคงเชื่อฟังคำสั่งของนายหญิงก่อนจะถอยออกไปด้านข้าง“นายท่าน! เมื่อครู่สองคนนี้จะขโมยสมุนไพรเจ้าคะ! แถมยังทุบตีพวกเราด้วยเจ้าคะ!” เมื่อฉ่ายเตี๋ยเห็นเป่ยถู นางก็มีสีหน้าตื่นตระหนก รีบก้าวข้างหน้าก่อนจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเขาเป่ยถูหรี่ตาและมองไปที่นางด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยอันตราย ก่อนจะได้ยินเสียงดัง ‘ปัง’ ฉ่ายเตี๋ยก็ถูกกระแทกออกไปด้วยแรงบางอย่างและลอยไปไกลหลายเมตร“พวกเจ้ากล้าดียังไงมาดูถูกแขกที่ข้าเชิญมาเช่นนี้?!”น้ำเสียงที่เย็นชาและคุกคามของเป่ยถูทำให้ทุกคนสั่นสะท้านไปทั้งตัว ก่อนที่พวกเขาจะคุกเข่าลงทีละคน!“นายท่านได้โปรดยกโทษให้บ่าวด้วย!”“บ่าวไม่รู้ ได้โปรดยกโทษให้บ่าวด้วยนะเจ้าคะ!”......ตอนนี้กลุ่มคนที่หยิ่ง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 207
"เจ้าค่ะนายท่าน!"หลังจากที่เหลียนจือได้ยินคำสั่ง นางก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าฉู่เนี่ยนซียังคงดูสงบ เป่ยถูจึงพูดขึ้นว่า“นอกจากนี้ เมื่อทั้งสองกลับไป ข้าจะมอบของขวัญอันล้ำค่าให้เพื่อเป็นการปลอบใจ! คุณหนูคิดเห็นอย่างไร?”“เอาล่ะ...ในเมื่อใต้เท้ามีความจริงใจมากขนาดนี้ ข้าก็คงต้องทำตามคำสั่งด้วยความเคารพ!” ฉู่เนี่ยนซีมีรอยยิ้มแห่งความสำเร็จในดวงตา แต่มันถูกปกคลุมไว้ด้วยหมวกไม้ไผ่สานจนมองไม่เห็น จากนั้นนางก็ชี้ไปที่ด้านข้าง "สำหรับของขวัญ ใต้เท้าไม่จำเป็นต้องคิดให้ยุ่งยาก ข้าแค่อยากได้สมุนไพรนิดหน่อยเท่านั้น!"เป่ยถูมองตามมือของนาง และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเมื่อครู่ที่พวกเขาเห็นนายท่านสนใจสตรีสวมหมวกไม้ไผ่สานผู้นี้พวกเขาก็ประหลาดใจมากแล้ว ตอนนี้นางกำลังขอสมุนไพรในสวน ไม่รู้ว่านายท่านจะเห็นด้วยหรือไม่!ขณะที่ทุกคนกำลังอยากรู้คำตอบเป่ยถูก็พูดขึ้นว่า "คุณหนูขอของขวัญอย่างอื่นเถิด!"ฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะตกใจ ดูเหมือนว่าสวนแห่งนี้จะเป็นสมบัติของเขาจริง ๆ เขาปฏิเสธคำพูดของนางเช่นนี้ ไม่กลัวว่านางจะโกรธและไม่ยอมรักษาเพื่อนของเขาเล
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 208
ระหว่างทางอุณหภูมิก็ลดลงเรื่อย ๆ เมื่อเข้าไปด้านใน นางคิดว่าส่วนในสุดเป็นสาเหตุที่ทำให้อุณหภูมิเย็นลงเป่ยถูดูเหมือนจะเดาความคิดของนางได้ และอดไม่ได้ที่จะยิ้ม “ยิ่งเฉินเกอเข้าใกล้เวลากลางคืน อุณหภูมิร่างกายของเขาก็จะยิ่งร้อนขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่กระหม่อมพาเขามาที่นี่ เพราะยิ่งไกลออกไปจากความมืดมากเท่าไหร่ อุณหภูมิในห้องก็จะยิ่งต่ำลง มีธารน้ำแข็งอยู่รอบ ๆ และมีเตียงน้ำแข็งอยู่ด้านใน กระหม่อมก็เลยจัดเฉินเกอไว้ในนั้นโดยใช้เตียงน้ำแข็งเพื่อคลายความร้อนในร่างกายของเขาพะย่ะค่ะ”“ดังนั้น...ท่านหมายความว่า...ความร้อนที่ปล่อยออกมาจากร่างกายของเขาสามารถบรรเทาความหนาวเย็นในถ้ำแห่งนี้ได้อย่างนั้นหรือ?” ฉู่เนี่ยนซีอดถามไม่ได้เป่ยถูพยักหน้า "ถูกต้อง!"หลังจากได้รับคำตอบยืนยันจากเป่ยถูแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วนางไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าอุณหภูมิของร่างกายมนุษย์จะสามารถบรรเทาความหนาวเย็นภายในห้องได้จริง ๆ!หากเป็นเช่นนั้น อุณหภูมิของคน ๆ นั้นคงจะสูงจนน่ากลัวยิ่งไปกว่านั้น ตอนกลางคืนเขามีอาการเช่นนี้ แต่ตอนกลางวันกลับเหมือนคนธรรมดาทั่วไป นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าอุณหภูมินี้ไม่ได้ส่งผลกระ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 209
สิ่งนี้ทำให้เป่ยถูดูกังวลมากขึ้น และเขาก็มองไปที่ฉู่เนี่ยนซีทันที "เป็นอย่างไรบ้าง? ตรวจพบอะไรหรือไม่!"ฉู่เนี่ยนซีส่ายหัว "ไม่เลย ร่างกายของเขาร้อนเกินไป ข้าไม่สามารถสัมผัสและตรวจอาการของเขาได้เลย!"“แล้วจะทำอย่างไร ไม่มีทางอื่นแล้วจริง ๆ หรือ?”ฉู่เนี่ยนซีไม่ตอบคำถามของเขา นางมองไปที่เฉินเกอตาไม่กระพริบทันใดนั้นก็ดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ดวงตาของนางก็ส่องประกายขึ้นวาบหนึ่ง!"ข้ามีวิธีแล้ว"ขณะที่กำลังพูด จู่ ๆ นางก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างอยู่ในข้อมือ ฉู่เนี่ยนซีหยิบของชิ้นนั้นออกมาพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปากคำพูดของนางทำให้ความหวังอันริบหรี่แวบขึ้นมาในดวงตาของเป่ยถู เมื่อเขาเห็นของในมือของนาง เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง "นี่คือ..."“สิ่งนี้เรียกว่าถุงมือ! เมื่อสวมลงบนมือมันจะบางมาก!” ฉู่เนี่ยนซีอธิบายต่อขณะวางสิ่งนั้นไว้บนมือของเขา “เมื่อครู่ข้าเพิ่งสังเกตเห็นว่า แม้ร่างกายของเขาจะร้อน แต่เสื้อผ้าบนตัวเขากลับไม่ร้อนไปด้วย นั่นหมายความว่าความร้อนบนร่างกายของเขาจะเผาไหม้เฉพาะร่างกายของสิ่งมีชีวิตเท่านั้น หากไม่เชื่อท่านสามารถซ่อนมือไว้ในแขนเสื้อแล้วลองสัมผัสเขา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 210
การกระทำของฉู่เนี่ยนซีทำให้ปากของเป่ยถูกระตุก และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย การที่เด็กผู้จ้องมองร่างของผู้ชายเช่นนี้ มันทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ แต่เจ้าตัวกลับดูไม่รู้สึกอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงต้องสงบสติอารมณ์ของตัวเอง"เป็นเช่นนี้จริง ๆ ด้วย!"ทันใดนั้นฉู่เนี่ยนซีก็ตะโกนขึ้นอย่างตื่นเต้นเป่ยถูรีบมองตามสายตาของนางไป เขาเห็นส่วนที่นูนขึ้นมาบนร่างกายของเฉินเกอ ซึ่งจากนั้นมันก็หายไป ก่อนจะนูนขึ้นมาอีกครั้งบนจุดอื่น เมื่อเวลาผ่านไป ส่วนนูนก็มีมากขึ้นเรื่อย ๆ และสีหน้าของคนบนเตียงก็ดูดุร้ายมากขึ้น“อ่า..เจ็บ...”อุณหภูมิในห้องเพิ่มขึ้นสองสามองศาตามการเปลี่ยนแปลงของเฉินเกอในเวลานี้ ฉู่เนี่ยนซีรู้สึกราวกับว่ากำลังยืนอยู่ข้างเตาขนาดใหญ่ ซึ่งทำให้ใบหน้าของนางแดงก่ำ และเหงื่อบนหน้าผากก็หยดลงมาที่แก้มของนางนางใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อ และริมฝีปากของนางก็เริ่มซีด ดูอ่อนแรงเล็กน้อยเป่ยถูเหลือบมองฉู่เนี่ยนซี จากนั้นก็ปรับเปลี่ยนกำลังภายในของเขาและค่อย ๆ เอาฝ่ามือเข้าไปใกล้แผ่นหลังของนางการกระทำของเป่ยถูทำให้ฉู่เนี่ยนซีรู้สึกหนาวไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกอับชื้นบรรเทาลงเล็กน้อยและผิวของนา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 211
เนื่องจากถูกบดบังจากหน้ากากชนิดพิเศษ แม้ฉู่เนี่ยนซีจะไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ แต่นางก็รู้สึกได้ถึงความมั่นใจจากน้ำเสียงของเขา คนที่มีท่าทีลึกลับเช่นนี้ พลังของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่นอน หากเขาส่งคนไปตรวจสอบ คงไม่ยากที่จะหาว่ามีพิษกู่ชนิดนี้ในมณฑลตะวันตกหรือไม่ ฉะนั้น ในเมื่อเขาดูมั่นใจขนาดนี้ ก็คงสันนิษฐานว่าได้ว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง ฉู่เนี่ยนซีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วมองไปยังเฉินเกอที่กำลังมีสีหน้าทุกข์ทรมาน ทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “แม้ตอนนี้ข้าจะยังไม่มีวิธีรักษา แต่คิดว่าน่าสามารถบรรเทาความเจ็บปวดของเขาได้ หลังจากกลับไป ข้าจะค้นหาวิธีรักษามาให้ ไม่แน่ว่าอาจจะเจอหนทาง” พูดจบ ฉู่เนี่ยนซีก็หยิบสมุนไพรที่มีสำน้ำเงินออกมาจากแขนเสื้อของตนแล้วมอบให้เป่ยถู “นี่คือ...” “นี่คือหญ้าครามน้ำแข็ง ข้าเห็นว่าสวนสมุนไพรของท่านไม่มีสมุนไพรชนิดนี้ มันมีฤทธิ์เย็น บดก่อนแล้วแบ่งเป็นส่วนเท่า ๆ กัน ต้มในน้ำแล้วป้อนให้เขา มันพอจะช่วยบรรเทาให้ความร้อนในร่างกายลดลงได้ แต่จะช่วยได้ไม่นานนัก ทุกหนึ่งชั่วยามจึงจำต้องดื่มหนึ่งถ้วย อีกทั้งสมุนไพรชนิดนี้ก็อยู่ได้เพียงเจ็ดวัน!” ฉู่เนี่ยนซีอธิบายวิธีการใช้ส
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
