แชร์
บทที่ 108
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 109
ฉู่เนี่ยนซีตกตะลึงเล็กน้อย และถอนหายใจกับความผิดปกติของเขาในวันนี้ แต่คิดว่านั่นคงเป็นเพราะเย่เฟยหลีเข้าใจนางผิดเมื่อวานนี้ เขาถึงได้พูดดี ๆ กับนางนางจึงแค่ขานรับเบา ๆ แล้วจากไปเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่ได้ใส่ใจของนาง เย่เฟยหลีก็รู้สึกขัดหูขัดตาเล็กน้อยจนกระทั่งเหลียงหยวนเข้ามา เย่เฟยหลีก็กลับมามีสีหน้าเย็นชาอีกครั้ง“ท่านอ๋อง หลังจากที่องค์ชายเฉิงกลับไปแล้ว เขาก็หยุดสร้างปัญหาพะย่ะค่ะ เพียงแต่โวยวายว่าจะพบท่าน ครึ่งวันกว่าจะสงบสติอารมณ์ลงได้”เย่เฟยหลีเหลือบมองยาบนโต๊ะและคิดอยู่ครู่หนึ่ง“อีกสองสามวันค่อยให้เขาทานยานี้”เหลียงหยวนดูงุนงง "ยานี้...พระชายานำมาให้หรือพะย่ะค่ะ?""อืม"“แล้วเหตุใด…” ต้องรออีกสองสามวันก่อนที่เหลียงหยวนจะพูดจบ ดวงตาเย็นชาของเย่เฟยหลีก็เหลือบมองไป“รับทราบพะย่ะค่ะ”เหลียงหยวนอดไม่ได้ที่จะหดคอกลับ และเริ่มสวดภาวนาให้องค์ชายเฉิงในใจ พระชายาและองค์ชายร่วมมือกันจัดการเรื่องนี้ องค์ชายเฉิงช่างน่าสงสารจริง ๆอีกด้านหนึ่ง ฉู่เนี่ยนซีรีบกลับไปที่เรือนของตัวเองอย่างรวดเร็ว อวี๋หนานกลับมาแล้ว และกำลังรายงานสถานการณ์ในหอการแพทย์กับนาง ในวันต่อ ๆ มา เนื่องจาก
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 110
เมื่อไทเฮาเห็นทางทางสงบนิ่งของนาง ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อยในใจ สิ่งนี้ต่างไปจากข่าวลือที่เคยได้ยินมา แต่การชิงของคนอื่นไปก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีไทเฮาขมวดคิ้ว และไม่ได้สนใจนางอีก “จักรพรรดิ เริ่มพิธีเซ่นไหว้เถิด”“เริ่มพิธีเซ่นไหว้!” เมื่อจักรพรรดิพยักหน้า เสียงคมชัดของขันทีเฉินก็ดังก้องไปทั่วทั้งลานกลุ่มคนในชุดนักพรตยืนอยู่บนแท่น และวางสัตว์หกชนิดลงบนโต๊ะ ได้แก่ ม้า วัว แกะ ไก่ สุนัข และหมูผู้นำนักพรตที่มีเครายาว ในมือข้างหนึ่งถือแส้และอีกข้างถือแก้วสุรา เสียงกลองดังขึ้นและมีการจุดธูปบนเครื่องสังเวยเขาปาข้าวสาร เผาธูปและกระดาษ ก่อนจะคุกเข่าลงคำนับถือเป็นอันเสร็จพิธี ผู้นำนักพรตยื่นธูปเก้าดอกให้ไทเฮา จักรพรรดิและฮ่องเฮาตามลำดับทั้งสามหยิบธูป จุดไฟก่อนจะคุกเข่าลงบนเสื่อและกราบไหว้เทพเจ้า อธิษฐานด้วยศรัทธาเมื่อเสียงกลองหยุดลง ทั้งสามก็ยืนขึ้นและปักธูปลงในกระถางแต่ทันทีที่ปักธูปลงไป ธูปที่ลุกไหม้ก็หักลงทันที และธูปอีกครึ่งหนึ่งก็ตกลงไปบนโต๊ะไทเฮาเป็นเช่นนั้น และแม้แต่จักรพรรดิและฮ่องเฮาเองก็เป็นแบบเดียวกันเหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ แต่พวกเขาก็ไม่กล้าแ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 111
หลังจากนั้นไม่นาน นักพรตทีหนวดเครายาวก็กลับมาสงบอีกครั้ง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น และหน้าผากก็เต็มไปด้วยเหงื่อทุกคนมองดูท่าทางที่อ่อนแรงของเขาและถอนหายใจ ในขณะที่พวกเขากังวลเกี่ยวกับวิธีแก้หายนะ พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะยกย่องนักพรตที่สามารถสื่อสารกับเทพเจ้าได้ เขาเป็นคนที่ถูกสวรรค์เมตตาเป็นอย่างมากทีเดียวฉู่เนี่ยนซีอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ แค่กระตุกนิดหน่อยก็เหนื่อยจนเหงื่อออกเสียแล้ว“ท่านนักพรต เป็นอย่างไรบ้าง?!” จักรพรรดิและไทเฮารีบไปข้างหน้าผู้นำนักพรตปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วพยักหน้า "สำเร็จลุล่วงพะย่ะค่ะ"เมื่อได้ยินคำนี้ ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก“แล้วจะต้องแก้ไขอย่างไร ข้าจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้”“ขณะที่ข้าสื่อสารกับสวรรค์ จึงรู้ต้นเหตุของหายนะนี้ เพียงแค่หาสิ่งนี้ให้พบ และเผามันเพื่อบูชา จะไม่เพียงแต่สามารถทำลายหายนะนี้ได้เท่านั้น แต่ยังจะปกปักรักษาให้ไทเฮาและจักรพรรดิมีอายุยืนยาวได้ด้วย ประเทศชาติและราษฎรก็จะอยู่รอดปลอดภัยพะย่ะค่ะ”ไทเฮารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง และตรัสถามอย่างรวดเร็ว “แล้วต้นเหตุของหายนะนี้มาจากไหนกัน”“ต้นเหตุของหายนะคือสตรีที่เกิดในวันที่สามเดือนเก้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 112
มหาเสนาบดีฉู่บีบมือตัวเองแล้วยืนขึ้นทันที "ใต้เท้าหลิว ท่านควรคิดให้รอบคอบก่อนจะพูดอะไรออกมา! บุตรสาวของท่านไม่ใช่ หมายความว่าบุตรสาวของข้าใช่อย่างนั้นรึ?!"เสนาบดีฉู่มีสีหน้ามืดมน ถึงเขาจะยืนประสานมืออยู่ตรงนั้นแต่ก็ยังสร้างแรงกดดันต่อใต้เท้าหลิวได้“ทุกคนในเมืองแห่งรัตติกาล ใครไม่รู้บ้างว่าเมื่อก่อนพระชายาหลีไม่ใช่แค่ไล่ตามองค์ชายหลีตลอดทั้งวันเท่านั้น แต่ยังก่อปัญหาไปทั่ว ได้ยินมาว่าลูกชายคนโตของเสนาบดีฉู่มีอาการขาพิการก็อาจจะมีสาเหตุจากนาง ถ้าจะกล่าวหาว่าใครคือหายนะ คนผู้นั้นก็ต้องเป็นพระชายาหลีอย่างแน่นอน” ใต้เท้าหลิวพยายามเพิกเฉยต่อแรงกดดันของเสนาบดีฉู่ และพูดขึ้นทีละคำการแสดงออกของจักรพรรดินั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วในขณะที่มองดูพวกเขาทั้งสองจากนั้นเสนาบดีฉู่ก็พูดขึ้นมาว่า “ท่านพูดเองว่าเป็นเรื่องในอดีต! เป็นความจริงที่ลูกชายคนโตของข้าบาดเจ็บ แต่บุตรสาวของข้าเป็นคนรักษาเขาจนกลับมาเดินได้อีกครั้ง”ทุกคนต่างเฝ้าดูความตื่นเต้น แต่พวกเขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเมื่อได้ยินว่าฉู่เนี่ยนซีเป็นผู้รักษาฉู่เจี้ยนอี้ พวกเขานึกมาโดยตลอดว่าเฮ่อหลานหมอมหัศจรรย์เป็นผู้
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 113
ผู้คนบนแท่นบูชาต่างงงงวยอยู่พักหนึ่งเมื่อเห็นนางเข้ามาใกล้ แต่เมื่อนางพูดแบบนั้นออกมา พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวล ทันใดนั้นฮ่องเฮาก็ตะโกนขึ้นมาว่า "ฉู่เนี่ยนซี นี่เจ้าจะทำอะไร? เจ้าคิดจะฆ่าคนเพื่อปิดปากอย่างนั้นรึ? รีบเข้าไปหยุดนางเร็วเข้า!" "“ใครกล้า!” ดวงตาของฉู่เนี่ยนซีดูเหมือนจะเปล่งแสงเย็น ๆ ออกมา นางมองไปที่องครักษ์ที่กำลังจะเข้ามา ก่อนจะหันไปหาฮ่องเฮา “ท่านแม่หมายความว่าอย่างไรเพคะ ไม่ว่ายังไงซีเออร์ก็เป็นคนของราชวงศ์ ตอนนี้กำลังถูกคนใส่ร้ายว่าเป็นตัวหายนะ ยังไงก็ต้องพิสูจน์ให้ชัดเจนเสียก่อน หากหม่อมฉันเป็นตัวหายนะจริง หม่อมฉันจะเห็นแก่ไทเฮา จักรพรรดิ และแผ่นดิน หม่อมฉันจะโยนตัวเองเข้าไปในกองไฟเอง เป็นเช่นไรเพคะ เพียงแต่จะให้หม่อมฉันถูกเผาอย่างไร้เหตุผลได้อย่างไรกัน”คำพูดของฉู่เนี่ยนซีนั้นชอบธรรมและน่าเกรงขาม จนผู้คนอดไม่ได้ที่จะประทับใจแม้ว่าจะเชื่อในเทพเจ้ามากเพียงใด แต่ก็ไม่อาจเผาคนให้ตายอย่างไม่มีเหตุมีผลได้ไทเฮามองนางอย่างอึ้ง ๆ ด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ในใจ ในด้านหนึ่งนางเชื่อนักพรต แต่ในทางกลับกันก็เห็นว่าการกระทำของฉู่เนี่ยนซีนั้นทั้งสง่างามและสมเหตุสมผล ไม่ได
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 114
“ใครกล้า!”"ช้าก่อน!""ช้าก่อน!"มีเสียงสามเสียงดังขึ้นพร้อมกัน เย่เฟยหลีทะยานขึ้นไปก่อนจะลงไปยืนข้าง ๆ ฉู่เนี่ยนซี เสนาบดีฉู่และฉู่เจี้ยนอี้ก็รีบวิ่งไปที่แท่นบูชาเพื่อปกป้องนาง“เสด็จย่าโปรดทรงพิจารณาให้รอบคอบ หลานรู้จักพระยาชาเป็นอย่างดี หลานเอาชีวิตเป็นประกัน นางไม่ใช่ตัวหายนะอย่างแน่นอนพะย่ะค่ะ” เย่เฟยหลียืนนิ่ง ๆ ต่อหน้านาง แม้ว่านางจะมองไม่เห็นสีหน้าของเขา แต่ก็สัมผัสได้ถึงความหนาวเย็นบนร่างกายของเขาเมื่อไทเฮาเห็นว่าหลานชายคนโปรดปกป้องนางด้วยชีวิต สามารถทำให้คนที่โหดเหี้ยมและเย็นชาอย่างเขาเป็นเช่นนี้ได้ ดาวหายนะนี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ “ไร้สาระ! เจ้าไม่สามารถสื่อสารกับสวรรค์ได้เสียหน่อย แล้วเจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่านางคือหายนะหรือไม่! ถ้านางไม่ใช่หายนะ แล้วจะเป็นใครกันล่ะ?!”“ถึงหลานจะไม่สามารถสื่อสารกับสวรรค์ได้ แต่หลานก็เป็นคนที่ใกล้ชิดนางที่สุด ดังนั้นหลานย่อมจึงรู้อย่างแน่นอน หลานเคยถูกวางยาพิษจนเกือบตาย นางพยายามอย่างมากเพื่อช่วยชีวิตหลานเอาไว้อาการป่วยของท่านพ่อนางก็เป็นคนรักษาเช่นกัน แม้ว่าในอดีตนางจะมีชื่อเสียงที่ไม่ค่อยดีนัก แต่นั่นก็เป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น เสด็จย่าสามา
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 115
“กบฏ ขุนนางไม่เหมือนขุนนาง ลูกชายไม่เหมือนลูกชาย! นี่มันกบฏชัด ๆ!” ใบหน้าของไทเฮาซีดเผือด นางชี้ไปที่พวกเขาด้วยนิ้วอันสั่นเทา “ทหาร นำพวกเขาไปขังที่กรมอาญา และนำตัวหายนะไปประหารชีวิตเสีย!”“ช้าก่อน” จู่ ๆ จักรพรรดิก็พูดขึ้น และในขณะที่พยายามช่วยไทเฮาสงบสติอารมณ์เขาก็พูดขึ้นว่า "ทั้งสามอาจทำตามอำเภอใจไปบ้าง แต่ก็สามารถเข้าใจได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่อ๋องสามพูดนั้นก็มีเหตุผล เด็กคนนี้ ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเขาไว้เท่านั้น แต่ยังช่วยชีวิตของกระหม่อมไว้ด้วย หากไม่มีนาง เสด็จแม่ก็คงไม่ได้เห็นหน้าลูกอยุ่เช่นนี้”“จิจิจิ...จักรพรรดิทรงตรัสอะไรน่ะ อย่าพูดอะไรไม่มงคลสิ นางเป็นคนเดียวในโลกที่รู้วิธีการรักษาหรืออย่างไร ดูเหมือนว่าเจ้าก็หลงคารมตัวหายนะนี้ไปด้วยอีกคนสินะ"“ครานั้นหมอหลวงในสำนักต่างก็หมดหนทางกับอาการของข้า หลังจากเด็กคนนี้ฝังเข็มให้สองสามครั้ง ข้าก็สามารถลุกจากเตียงและกลับมาเดินเหินได้ ในโลกนี้ใครมีทักษะทางการแพทย์เช่นนางบ้าง ข้าไม่ได้พูดเกินจริง เด็กคนนี้อาจมีอะไรบางอย่างที่บังเอิญตรงกับเงื่อนไขที่ท่านนักพรตพูด แต่บางทีมันอาจเป็นความเข้าใจผิดของนักพรตก็ได้พะย่ะค่ะ”จู่ ๆ นักพรตที่ม
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 116
“ข้าหัวเราะไทเฮาและนายท่านต่างหาก คนหนึ่งเชื่อในพระเจ้า อีกคนไม่เชื่อในพระเจ้า” แววตาของนางเต็มไปด้วยการประชดประชัน คำพูดที่เอ่ยออกมาเต็มไปด้วยการเหน็บแนม“เจ้าหมายความว่าไง!” ชายชราหนวดเครายาวถลึงตาจ้องมองด้วยความโกรธ“แน่นอนว่าไทเฮาคิดว่าท่านเป็นผู้ส่งสารของเหล่าเทพเทวดา แต่ความจริงท่านก็เป็นเพียงแค่นักต้มตุ๋นพูดจาไร้สาระ การที่ท่านกล้าจะทำเรื่องเลวร้ายอย่างยิ่งในนามของสวรรค์แบบนี้ก็หมายความว่า ตัวท่านเองก็ไม่ได้เชื่อในเทพเทวดาที่ไหนเลย ข้าพูดผิดตรงไหน?”ฉู่เนี่ยนซีลุกขึ้นยืนตัวตรงก่อนจะมองหน้าทุกคนในที่นั้นโดยไร้ซึ่งความเกรงกลัว นางเป็นคนแรกเลยที่กล้าประชดเสียดสีไทเฮาสามารถรู้ได้ทันทีเลยว่าสีหน้าของแต่ละคนในที่นี้เป็นอย่างไรในเวลานั้นเลือดก็ขึ้นหน้าชายชราในทันที ดวงตาทั้งสองของเขาเบิกกว้าง ใจหนึ่งก็กลัว อีกใจหนึ่งก็รู้สึกละอายท่าทีที่ฉู่เนี่ยนซีมองเขา จากนั้นแสงความเจ้าเล่ห์ก็แวบผ่านดวงตาไป เฮ้อ ถึงเวลาต้องชดใช้!“อั่ก…”ทันใดนั้นเอง นักพรตก็ล้มลงกับพื้น เอามือทั้งสองกุมหน้าท้องและโอดครวญ ใบหน้าของเขาเหยเกเพราะความเจ็บปวดเมื่อทุกคนได้เห็นภาพนี้ ต่างพากันยืดคอมองไปรอบ ๆ
บทล่าสุด
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 550
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 549
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 548
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 547
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 546
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 545
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 544
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 543
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก บทที่ 542
