LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2024-01-31 11:43:56
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 10
“…”เสิ่นลั่วเยี่ยนใบหน้ากระตุกอย่างคุมไม่ได้ ตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออดว่า “ใครจะไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้า ต่อให้ข้าต้องตาย ก็จะไม่ตายพร้อมกับเจ้า!” ต้องขนาดนี้เลยหรือ?ยัยเด็กโง่นี่!แค่หยอกล้อเล่นนิดหน่อย นางยังคิดถือเป็นจริงจัง?สติปัญญานาง ดูท่าแล้วคงไม่ได้สูงมากนัก?นางฝึกสมองแต่ไปขึ้นที่กล้ามเนื้อแล้วหรือไง?เสียงกบร้องระงม แมลงวันบินดังหวี่ๆ ทั้งวี่ทั้งวันไม่มีใครฟังไก่ขันเพียงยามเช้า แต่กลับปลุกสรรพสิ่งให้ตื่นจากภวังค์ได้คำพูดหากไม่มีใครฟัง ก็อย่าได้พูดพล่ามเลยหยุนเจิงลอบหัวเราะในใจ แล้วพูดหยอกล้อขึ้นอีกว่า “เสด็จพ่อได้พระราชทานงานสมรสแล้ว หากพวกเราล้วนตกตายกันไปหมด คาดว่าเสด็จพ่อคงสั่งให้คนฝังเราไว้ด้วยกัน!”เสิ่นลั่วเยี่ยนฟังคำพูดของหยุนเจิงใบหน้าก็กระตุกขึ้นมาอีกแม้กระทั่งความตายก็มิอาจพรากนางไปจากไอ้สวะนี่ได้งั้นหรือ?“เอาล่ะ”หยุนเจิงค่อยๆ ยืดตัวยืนขึ้น แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เสด็จพ่อได้ตัดสินพระทัยแล้ว ราชวงศ์เราในเวลานี้ก็มีเรื่องมากมาย พวกเจ้าก็อย่าได้ไปหาเรื่องใส่ตัวอีกเลย” กล่าวจบ หยุนเจิงก็ปลีกตัวจากไปอย่างไรเขาก็ได้เตือนพวกนางแล้วหากพวกนางยังไม่ฟั
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 11
ในวังหลวงยามวิกาล“ตรวจสอบได้ความหรือยัง”จักรพรรดิเหวินเงยประพักตร์ขึ้นจ้องถามองค์รักษ์เงา“กราบทูลฝ่าบาท ตรวจสอบได้ความแล้วพ่ะย่ะค่ะ”องค์รักษ์เงาค้อมกาย ค่อยๆ รายงานความจริงตามที่ได้สืบได้จากองครักษ์ที่จับตัวมาจากเรือนปี้ปัว“จับเข้าคุกสวรรค์?”จักรพรรดิเหวินตบไปที่กองฎีกา พูดขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “กำเริบเสิบสานยิ่งนัก ไม่มีคำอนุญาตจากข้า แต่เจ้าสามกลับกล้าจับเจ้าหกเข้าคุกสวรรค์? มิน่าเล่า เจ้าหกจึงได้ตกใจกลัวจนมาขอความตายกับข้า!”จักรพรรดิเหวินกริ้วเป็นอย่างมาก หายใจหอบแรง“ฝ่าบาทได้โปรดคลายโทสะด้วยพ่ะย่ะค่ะ”มู่ซุ่นที่รับใช้อยู่ข้างกายรีรบกล่าวเตือนอย่างเป็นห่วง “องค์ชายสามอาจจะแค่อยากหยอกล้อองค์ชายหกก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรเสีย คนสนิทขององครัชทายาทได้ไปหาองค์ชายหกก่อนตาย…”จักรพรรดิเหวินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย หันสายตาไปมองมู่ซุ่น “เจ้าคิดว่าเจ้าหกมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีขององค์รัชทยาท?”“เรื่องนี้…”มู่ซุ่นตัวกระตุกอย่างแรงแล้วรีบตอบว่า “บ่าวไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ”“ไม่รู้? เช่นนั้นก็แปลว่าเป็นไปไม่ได้ล่ะสิ?”จักรพรรดิเหวินส่งเสียงเหอะเบาๆ “หากเจ้าเป็นองค์รัชทายาท เจ้าจะคนไ
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 12
ที่พำนักของหยุนเจิงในตอนนี้ ยังเป็นที่พักที่เขาพักตั้งแต่สมัยยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำพอจักรพรรดิเหวินนึกถึงหยุนเจิง ในใจก็ลอบด่าว่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ขึ้นอีกตนลืมเรื่องนี้ เขาเองก็ไม่กล้ามาทูลขอเลยหรือไง?ไร้ประโยชน์จริงๆ!หลังจากจักรพรรดิเหวินไตร่ตรองไปครู่หนึ่ง ก็มีรับสั่งไปยังมู่ซุ่น “สั่งคนให้ไปทำความสะอาดจวนของอวี๋หมิ่น ขุนนางที่มีความผิดติดตัว ทำทั้งคืนจัดการให้สะอาด รุ่งเช้าวันพรุ่งให้ไปที่เรือนปี้ปัว พระราชทานแก่หยุนเจิง! บ่าวรับใช้ในจวน ให้จัดใหม่ตามกฎมณเฑียรบาล!”…จวนองค์ชายสามมีเสียงโอดครวญดังมาจากหยุนลี่เป็นครั้งคราวสวีสือฝู่กับซูเฟยมาเยี่ยมหยุนลี่ที่จวนพอเห็นสภาพของหยุนลี่ สองพี่น้องทั้งสงสารทั้งโกรธหยุนลี่ถูกสวะอย่างหยุนเจิงทำร้าย?ที่มันเรื่องตลกระดับฟ้าสวรรค์ยังต้องหัวเราะ!นอกจากจะโกรธเคืองแล้ว สวีสือฝู่ก็อดสั่งสอนหยุนลี่ไม่ได้ว่า “เจ้าเองก็เลอะเลือน เจ้าจะใส่ความอะไรสวะอย่างหยุนเจิงก็ได้ แต่กลับไปใส่ความว่าเขาเป็นพรรคพวกขององค์รัชทายาท! คำพูดนี้พอพูดออกไป อย่าว่าแต่พวกขุนนางบู๊บุ๋นในราชสำนักเลย ตัวเจ้าเองได้ยินแล้วเจ้าเชื่องั้นรึ?”หยุนเจิงติดตา
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 13
วันรุ่งขึ้นเช้าตรู มู่ซุ่นก็มามอบราชโองการพอหยุนเจิงได้ยินรชโองการ ในใจทั้งยินดีทั้งเศร้าหมองที่ยินดีก็เพราะเขาไม่ต้องอยู่ในวังแล้ว สามารถทำอะไรในที่ลับได้บ้างแต่เขาก็กังวลว่าหากจู่ๆ จักรพรรดิเหวินรู้สึกผิดต่อตนเองขึ้นมา สมอเกิดทำงานผิดพลาด หลังพิธีสมรสก็ไม่ส่งตัวเขาไปซั่วเป่ยแล้วหากเป็นเช่นนั้น ก็แย่แล้วจริงๆ!ทว่า ต่อให้ตอนนี้เขาจะกังวลใจก็ไม่มีประโยชน์ ทำได้เพียงรับราชโองการอย่างหน้าชื่นบานแม้ว่าหยุนเจิงจะอาศัยอยู่ในเรือนปี้ปัวมาหลายปี แต่ของของเขามีไม่มากแค่เก็บเพียงครู่ หยุนเจิงก็พาองครักษ์ทั้งคู่จากไปพอมาถึงจวนอวี๋ เขาเพิ่งจะพบว่าป้ายจวนอวี๋ถูกแกะลงมาแล้ว เปลี่ยนเป็นป้ายจวนองค์ชายหกพอดูป้ายชื่อแล้ว ก็เห็นได้ชัดว่าเร่งทำขึ้นมาทั้งคืน ฝีมือไม่ประณีตเท่าไหร่ แม้แต่สีน้ำมันที่ลงทับยังไม่ทันแห้งดีเสียด้วยซำ!“รับเสด็จองค์ชายหก!”คนในจวนรีบทำการคาราวะให้มันได้อย่างนี้สิ คนไม่น้อยเลยหากรวมชายหญิงทั้งหมดแล้ว น่าจะมีสามสิบกว่าคนในคนพวกนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นสาวรับใช้กับคนสวนยังมีองครักษ์อีกหกนายทว่า คนพวกนี้คงเป็นคนที่จักรพรรดิเหวินให้คนจัดหามาให้ ในใจหยุนเจิงเกิ
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 14
พอเห็นหยุนเจิงเดินเข้ามา พวกคนในห้องก็รีบลุกขึ้นทำการคาราวะแม้กระทั่งคนที่มีนิสัยแข็งกระด้างอย่างเสิ่นลั่วเยี่ยนยังลุกขึ้นคาราวะเอ๋?หยุนเจิงประหลาดใจพวกนางเปลี่ยนนิสัยไวมาก?เมื่อวานไม่ได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท วันนี้ก็เลยยอมรับความจริงแล้ว?“ล้วนเป็นคนบ้านเดียวกัน ไม่ต้องมากพิธีเช่นนี้หรอก!”หยุนเจิงหัวเราะ สายตาของเขากวาดไปเจอชายหนุ่มที่มีราศีวีรบุรุษ “เจ้าเป็นใคร” ชายหนุ่มมีแววดูถูกพาดผ่านตาไปแวบหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นตอบว่า “ทูลองค์ชาย ข้าหยวนกุยนายกองทหารม้าแห่งหน่วยทหารรักษาเมืองตะวันออก บิดาคือแม่ทัพหยวนฉงแห่งหน่วยทหารรักษาเมืองตะวันออก”หยวนฉง?พวกองค์ชายสาม?หยุนเจิงในใจกระตุกเมื่อวานตอนอยู่ในท้องพระโรง หยวนฉงเป็นคนที่โลดเต้นอย่างยินดีมากที่สุดคนหนึ่ง!ในเมื่อเป็นคนขององค์ชายสาม เช่นนั้นก็อย่าหาว่าตนไม่เกรงใจแล้วกัน!“ที่แท้ก็คือนายกองทหารม้าหยวนนี่เอง”หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ แล้วถามขึ้นว่า “นายกองทหารม้าหยวนวันนี้มาทำอะไรหรือ”หยวนกุยยิ้มจนคิ้วยิ้มตาม พูดขึ้นอย่างไม่เสแสร้างว่า “ขข้าได้ยินว่าคุณหนูเสิ่นอารมณ์ไม่ดี จึงได้ตั้งใจ…”“อะแฮ่มๆ…”เยี่ยจื่อกระแอมไอเบาๆ ตัด
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 15
สอนเขาขี่ม้า?หยวนกุยคิดในใจ รีบหัวเราะเหอะๆ พยักหน้ารับ “ในเมื่อองค์ชายตรัสเช่นนี้แล้ว หยวนกุยไม่กล้าไม่ทำตาม!”ดีเลย ให้เขาได้เห็นทักษะการขี่ม้าของตนหน่อย!ให้เขาเห็นว่าตัวเองนั้นใช้ไม่ได้แค่ไหน ไม่ได้เรื่องแค่ไหน!หากไม่ใช่เพราะจักรพรรดิเหวินพระราชทานการสมรสให้ เสิ่นลั่วเยี่ยนต้องเป็นของเขาแน่นอน!แม้ว่าตนจะเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์อะไรไม่ได้ แต่ก็ขอตบหน้าเขาแรงๆ สักที จะได้ระบายโทสะในใจด้วย!“เช่นนั้นพวกเจ้าไปเถอะ ข้าไม่ไปแล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่มีความสนใจจะไปด้วยแต่แรก ยิ่งพอหยุนเจิงหน้าด้านหน้าทนขอตามไปด้วยให้ได้ นางยิ่งไม่อยากไปกว่าเดิมนางไม่อยากเห็นหยุนเจิงแม้แต่วินาทีเดียว!เยี่ยจื่อพอได้ยิน ก็ใบ้รับประทานครู่หนึ่งแล้วรีบพูดว่า “ลั่วเยี่ยน พวกเราออกไปเดินเล่นให้สบายอารมณ์กันเถอะ! เจ้ากับองค์ชายหกจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นด้วย”ในใจเยี่ยจื่อก็ขมขื่นมากเช่นกัน ตัวนางไม่อยากให้เสิ่นลั่วเยี่ยนซวยไปด้วย จึงยอมเอาขี้เถ้ามาสุมหัวตนเอง ตอนนี้นางมาบอกว่าไม่ไปด้วย ไม่ได้เป็นการขายตนเองหรอกหรือ?นางไม่อยากเห็นหน้าคนไร้ประโยชน์คนนั้น แล้วคิดว่าตนอยากเห็นหรือไงหากมีเสิ่นลั่วเยี่
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 16
นางเก็บคะแนนที่เคยให้หยวนกุยไปก่อนหน้านี้เขาไม่ใช่คนที่มีกำลังแต่ไร้สมอง แต่โง่เง่าจริงๆ!เยี่ยจื่อมองหยวนกุยอย่างดูแคลน แล้วดึงตัวเสิ่นลั่วเยี่ยนที่อยู่ข้างๆ เบาๆ เตือนให้นางเก็บอาการหน่อย“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”หยุนเจิงลุกขึ้น รีบดึงตัวโจวมี่ขึ้นมา“ขอพระทัยองค์ชายที่ทรงเป็นห่วง ข้าน้อยไม่เป็นไร”โจวมี่ปัดเศษฝุ่นบนตัว“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”หยุนเจิงถอนหายใจโล่ง แล้วมองไปทางหยวนกุย “นายกองทหารม้าหยวน ครั้งหน้าที่เจ้าดันตัวข้า อย่าออกแรงเยอะเช่นนี้อีก”ออกแรง?หยวนกุยชะงักงันตนไม่ได้ออกแรงสักนิด!ก็แค่แรงปกติธรรมดเนี่ย!“บังอาจ หยวนกุยเจ้ากล้าผลักองค์ชายหกตกม้างั้นรึ?”มีเสียงดังขึ้นข้างหูหยวนกุยหยวนกุยพอได้ยิน ก็เกิดไหวพริบขึ้นมา รีบอธิบายว่า “ข้า ข้าไม่ได้ออกแรงสักนิด เป็นองค์ชายหกเองที่ตกลงไปโดยไม่ระวังตน!”“เลอะเลือน!”ใบหน้าเกาเหอเย็นดั่งน้ำค้าง “เจ้าหมายความว่าองค์ชายใส่ร้ายเจ้า?”“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!”หยุนเจิงรีบออกมาช่วยพูด หัวเราะเหอะๆ กล่าวว่า “ข้าว่านายกองทหารม้าหยวนก็ไม่ได้ตั้งใจ คงกะแรงไม่ถูก เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก”หยวนกุยฟังคำพูดของหยุนเจิงแล้วก็แทบจะด่
Last Updated : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 17
ณ จวนหยวน “อะไรนะ?”หยวนฉงลุกขึ้นพรวดอย่างรุนแรง ถีบไปที่หยวนกุยจนเขาล้มกองกับพื้น พูดขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “เดรัจฉาน เจ้ากล้าผลักองค์ชายหกตกม้า? เจ้าไม่อยากอยู่แล้วหรือไง”“ท่านพ่อ ข้าไม่ได้ผลักเขาจริงๆ นะขอรับ!”หยวนกุยร้องไห้อยู่กับพื้น “เขาตกลงไปเองชัดๆ!”“ไร้สาระ!”หยวนฉงโกรธจัด “หากเจ้าไม่ได้ผลักเขาตกลงไป แล้วเจ้าหัวเราะเยาะอะไร?”“ข้า…”หยวนกุยอ่อนยวบแยบ ในใจร้องว่าไม่ยุติธรรมไม่หยุด“นายท่าน อย่าบันดาลโทสะเลยเจ้าค่ะ!”มารดาหยวนกุยหัวเราะเหอะๆ แล้วเดินมาทางเขา “ก็แค่องค์ชายหกที่ไม่ได้เรื่องเอง? ต่อให้กุยเออร์จะตั้งใจผลักเขาตกลงม้า แล้วจะเป็นเช่นไร? เกรงว่าฝ่าบาทเองคงลืมไปแล้วว่ามีลูกชายคนนี้อยู่ จะมาทำอะไรเพราะเศษสวะคนหนึ่งได้อย่างไร…”เพี๊ยะ!มารดาหยวนกุยยังพูดไม่ทันจบ หยวนฉงก็ตบนางฉาดใหญ่หยวนฉงจ้องมองภรรยาของเขาอย่างโกรธกริ้ว ตวาดว่า “องค์ชายหกตอนนี้มีใจเด็ดเดี่ยวจะส่งตัวเองไปตาย ฝ่าบาทกำลังอยู่ในช่วงโทษตัวเองที่ลืมบุตรชายคนนี้ไปนาน แล้วเจ้าจะมาบอกกับข้าว่าไม่เป็นไร?”“อะไรนะ?”มารดาหยวนกุยเปลี่ยนสีโดยพลัน กระทั่งลืมความเจ็บปวดบนใบหน้า “เช่นนั้น…เช่นนั้นพวกเรา
Last Updated : 2024-01-31
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1342
กองทหารม้า! กองทหารม้าจำนวนมหาศาล! มองไปไกลสุดสายตาก็ไม่เห็นจุดสิ้นสุด ตอนนี้ กองทหารม้าศัตรูบุกมาถึงระยะไม่ถึงสองร้อยเมตรจากกำแพงป้อมแล้ว เขาเห็นชุดเกราะและธงรบของศัตรูอย่างชัดเจน นี่มันกองทหารม้าของต้าเฉียนจริงๆ! ต๋าจ้านยืนนิ่งมองกองทหารม้าต้าเฉียนที่บุกเข้ามาด้วยความฮึกเหิมจนลืมแม้แต่จะสั่งการป้องกัน จนกระทั่งลูกธนูพุ่งผ่านข้างหูของเขาไป เขาถึงเหมือนตื่นจากฝัน “เร็ว เข้าไปป้องกันจุดที่พัง! ตั้งแนวป้องกัน! ตั้งแนวป้องกัน!” ต๋าจ้านตะโกนจนสุดเสียง แต่ก็ไร้ความหมายใดๆ “ตั๊งๆๆ……” เสียงระฆังเตือนภัยดังสนั่นไม่หยุด ทหารในป้อมปู้ต๋าวั่งพยายามตั้งแนวป้องกันอย่างสับสน แต่ก่อนจะตั้งแนวเสร็จ ฝนลูกธนูก็พุ่งเข้ามา ถัดมา กองทหารม้าต้าเฉียนบุกทะลุช่องกำแพงเข้ามา สังหารทหารป้อมเหมือนฟันผลไม้ “หนีเร็ว!” “หนีเร็วเข้า!” “ช่วยด้วย ช่วยด้วย…” ขวัญกำลังใจของทหารป้อมปู้วั่งต๋าถูกทำลายแทบจะในทันที มีเพียงไม่กี่คนที่ยังต้านไว้สุดชีวิต แต่ส่วนใหญ่เหมือนแมลงวันไร้หัว วิ่งหนีอย่างอลหม่าน ตั้งแต่วินาทีที่กองทหารม้าต้าเฉียนปรากฏตัว พวกเขาก็พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1341
ภายใต้แสงอาทิตย์ยามอัสดง ป้อมปู้วั่งต๋าถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง ภายใต้แสงสีทองนั้น ควันไฟจากการหุงหาอาหารลอยขึ้นในป้อม นั่นคือเหล่าทหารในป้อมปู้วั่งต๋ากำลังจุดไฟทำอาหาร ทหารในป้อมปู้วั่งต๋ายังคงมีท่าทีเกียจคร้านเหมือนเช่นเคย ก็โทษพวกเขาไม่ได้ เพราะทหารเหล่านี้ส่วนใหญ่ประจำการอยู่ที่ป้อมนี้มากว่าสิบปีแล้ว เป้าหมายของป้อมปู้วั่งต๋า มีเพียงโฉวฉือ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา โฉวฉือไม่เคยส่งทหารข้ามโกบีใหญ่มาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการโจมตี ผู้ที่ข้ามโกบีใหญ่มา ล้วนเป็นพ่อค้าที่สัญจรไปมาระหว่างโฉวฉือกับเผ่าต่างๆ แห่งแคว้นม่อซี อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่สองเดือนก่อน โฉวฉือได้ปิดพรมแดน ได้ยินว่าโฉวฉือดูเหมือนกำลังจะทำสงครามกับแคว้นต้าเย่ว์ โฉวฉือกังวลว่าในระหว่างที่ทำศึกกับแคว้นต้าเย่ว์ ชนเผ่าโม่ซีจะฉวยโอกาสโจมตีป้อมซิ่งอัน จึงได้ปิดพรมแดน ที่ผ่านมา เมื่อมีพ่อค้าเดินทางผ่าน พวกเขาก็ได้ประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ จากพ่อค้าเหล่านั้น บางครั้งก็เป็นทรัพย์สินทองเงิน บางครั้งก็เป็นของกินที่ถวายให้ อย่างไรก็ดี ทุกครั้งที่มีพ่อค้าเดินผ่าน พวกเขาจะได้รับผลประโยชน์เสมอ ตอนนี้โฉวฉือป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1340
หากศัตรูถูกสกัดอยู่ในโกบีแห่งนี้เป็นเวลานาน คงไม่สามารถต้านทานได้นานนัก “ฝ่าบาท หากวันหน้าพวกเราจะบุกชนเผ่าโม่ซีจากเส้นทางนี้ คงไม่ใช่เรื่องง่าย!” หลูซิ่งเงยหน้ามองรอบด้าน พลางพูดกับหยุนเจิงด้วยความกังวล “ย่อมไม่ง่ายอยู่แล้ว” หยุนเจิงพยักหน้า “ปัญหาใหญ่ที่สุดคือน้ำ! หากบุกด้วยทหารราบยังพอไหว แต่หากเป็นกองทัพม้าคงต้องใช้รถบรรทุกน้ำจำนวนมาก...” “ข้าว่า พวกเจ้ากังวลเกินไปแล้ว” ฉินชีหู่พูดพลางตบปากตัวเอง “ที่นี่คงไม่ถึงกับไม่มีฝนตกทั้งปีหรอกใช่ไหม? รอให้ฝนตก พื้นที่นี้ก็น่าจะมีน้ำขังให้ใช้ แบบนั้นก็ค่อยบุกโจมตีก็ได้!” “……” เมื่อได้ยินคำพูดของฉินชีหู่ ทั้งสองคนถึงกับชะงักไป เหมือนจะ...จริงอย่างที่พูด! “ดูเหมือนพวกเราจะคิดมากเกินไปแล้ว!” หยุนเจิงหัวเราะเสียงดัง ความคิดพลันโล่งโปร่งขึ้นทันที ฉินชีหู่พูดถูก ถึงแม้ว่าฝนจะตกน้อย แต่ก็คงไม่ถึงกับไม่มีฝนทั้งปี ต่อให้ปีนี้ไม่มีฝนตก ก็ยังสามารถหวังพึ่งฝนในปีหน้าได้ อย่างไรก็ต้องมีช่วงเวลาที่ฝนตก! ตราบใดที่ชนเผ่าโม่ซีถอนกำลัง ในช่วงระยะสั้นพวกเขาก็คงไม่สามารถบุกโจมตีชนเผ่าโม่ซีครั้งใหญ่ได้ อืม ก็หวัง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1339
หยุนเจิงเป็นคนทำงานรวดเร็วฉับไว ในวันเดียวกัน หยุนเจิงก็สั่งขยายป้อมซิ่งอันทันที เนื่องจากวัสดุในพื้นที่มีจำกัด หยุนเจิงจึงสั่งให้สร้างกำแพงโดยใช้วิธีเดียวกับการสร้างกำแพงของป้อมซิ่งอัน ให้สร้างกำแพงรอบนอกก่อน แล้วค่อยปรับปรุงด้านในทีหลัง แรงงานพลเรือน 40,000 คน และผู้ลี้ภัยที่ติดตามมาคือกำลังสำคัญในการสร้างกำแพง หยุนเจิงมอบหน้าที่ขยายป้อมซิ่งอันให้หลี่เหวินโจว พร้อมส่งทหาร 5,000 นายของเขาเป็นผู้ควบคุมงาน เช้าตรู่ของวันถัดมา บริเวณรอบนอกของป้อมซิ่งอันก็เริ่มคึกคัก บางคนขนหิน บางคนขนดิน และบางคนเริ่มสร้างโรงงานชั่วคราวเพื่อเตรียมการก่อสร้างกำแพง หยุนเจิงพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของหลี่เหวินโจวมาก พอตกบ่าย ภูตเก้าก็ส่งคนกลับมารายงาน พวกเขาแอบลอบเข้าไปในป้อมยามแนวหน้าแห่งหนึ่ง และได้ยินจากการสนทนาของทหารในป้อมโดยบังเอิญว่า กำลังพลทั้งหมดของปู้วั่งต๋า รวมถึงสองป้อมยามแนวหน้ามีเพียง 3,000 นายเท่านั้น! การป้องกันของศัตรูค่อนข้างหละหลวม ดูเหมือนจะคิดว่าโฉวฉือไม่กล้าบุกชนเผ่าโม่ซี หากไม่กลัวว่าจะทำให้ศัตรูระแวง พวกเขาก็สามารถจัดการทหารในสองป้อมยามแนวหน้าได้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1338
อย่างไรก็ตาม กำแพงของป้อมซิ่งอันค่อนข้างเรียบง่าย กำแพงลักษณะนี้ ด้านนอกเป็นหิน ด้านในอัดด้วยดินอัดแน่น ดูคล้ายขนมปังกรอบไส้ใน ป้อมซิ่งอันไม่ได้ใหญ่โตมาก สามารถรองรับกองกำลังทหารประมาณห้าถึงหกพันนายก็ถือว่าเต็มที่แล้ว เมื่อหยุนเจิงนำกองทัพมาถึง ฉินชีหู่ก็นำคนออกมาต้อนรับทันที “เสบียงแห้งเตรียมพร้อมหรือยัง?” ทันทีที่เห็นฉินชีหู่ หยุนเจิงก็ถามขึ้น “เตรียมพร้อมแล้ว!” ฉินชีหู่กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “รอเพียงพวกเจ้าพักฟื้นเสร็จ เราก็สามารถเคลื่อนพลได้!” “ดีมาก!” หยุนเจิงยิ้มอย่างพอใจ “ให้กองทัพพักฟื้นหนึ่งวัน เช้าหลังจากวันพรุ่งนี้ เจ้านำกองทหารโลหิตร่วมกับกองของเติ่งเป่าเคลื่อนพล จงสร้างความโกลาหลให้ใหญ่เข้าไว้ ให้ชนเผ่าโม่ซีรู้ว่าเราบุกมาแล้ว!” แม้ว่ากองทหารโลหิตจะไม่เหมาะกับการเดินทางไกล แต่จำเป็นต้องส่งไป ต้องให้ชนเผ่าโม่ซีได้เห็นกำลังพลทหารม้าหนักแห่งต้าเฉียน! แสดงให้พวกเขาเห็นก่อนสักสองพันนาย! ส่วนจำนวนทหารม้าหนักที่แท้จริง มีเท่าไหร่นั้น ปล่อยให้ชนเผ่าโม่ซีเดาเอาเอง! ฉินชีหู่ขยับเข้าใกล้เล็กน้อย กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “น้องชาย ข้าคิดว่าครั้งน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1337
สองวันให้หลัง หยุนเจิงมอบหมายให้ตู๋กูเช่อจัดการงานที่เหลือ แล้วนำทัพ 80,000 นาย ซึ่งกล่าวอ้างว่าเป็น 100,000 นาย มุ่งหน้าสู่ป้อมซิ่งอัน บริเวณชายแดนตอนใต้ของโฉวฉือ ในกองทัพ 80,000 นายนี้ มีเพียง 20,000 นายที่เป็นกำลังจากกองทหารมณฑณทางเหนือ อีก 20,000 นายคือกองทัพบริวารที่ขยายกำลังขึ้นโดยใช้โครงสร้างจากกลุ่มของต่งกัง สิ่งนี้ต้องขอบคุณตู๋กูเช่อที่ก่อนหน้านี้โจมตีอย่างรวดเร็วใส่กองทัพใหญ่ของโหลวอี้ และยึดอาวุธและเกราะมาได้ไม่น้อย ไม่เช่นนั้น คงเป็นเรื่องยากที่จะระดมกำลังกองทัพบริวาร 20,000 นายนี้ได้ ส่วนอีก 40,000 คนล้วนเป็นแรงงานที่คอยขนส่งเสบียงและของใช้อย่างไรก็ตาม แรงงานเหล่านี้ล้วนเป็นชายฉกรรจ์ ในยามจำเป็น สามารถดึงชายฉกรรจ์เหล่านี้มาเสริมกำลังในกองทัพได้ทันที หยวนเว่ย ซึ่งเดิมถูกหยวนซู่จับขังคุก ก็ถูกหยุนเจิงพาตัวมาด้วย ตามที่จี้เหมี่ยวกล่าว ผู้บัญชาการป้อมซิ่งอัน หลี่เหวินโจว เป็นคนสนิทของหยวนเว่ย หวังว่าหลี่เหวินโจวจะรู้ความ และไม่ทำให้พวกเขาต้องใช้กำลัง หลังจากออกจากเมืองอวี้เฟิง หยุนเจิงสั่งการให้ฉินชีหู่นำกองทหารม้า 2,000 นาย คุมตัวหยวนเว่ยไปพบกับหลู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1336
“เจ้าก็เลิกประจบข้าเถอะ” หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้ม ก่อนสั่งว่า “กลับไปให้แต่ละแผนกจัดทำสถิติคร่าวๆ ดูว่ามีกำลังพลที่ยังไม่ได้แต่งงานและสร้างครอบครัวเท่าไหร่ คนที่เหลือไว้เพื่อรักษาความสงบต้องเน้นที่ยังไม่ได้สร้างครอบครัวเป็นหลัก…” คนเหล่านี้สามารถแต่งงานกับหญิงสาวแห่งโฉวฉือได้ ซึ่งจะช่วยแก้ปัญหาชีวิตคู่ของพวกเขา และยังช่วยเร่งการผสมผสานระหว่างชนเผ่า อีกข้อหนึ่งคือ ทหารที่ถูกทิ้งไว้ที่นี่ ต้องมีบ้านอยู่ในซั่วเป่ย อย่างน้อยต้องมีพ่อแม่หรือพี่น้องที่บ้าน ไม่ใช่ตัวคนเดียว นี่เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะพวกเขากำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวจากแคว้นที่พวกเขาพึ่งทำลาย พวกเขาต้องทำให้ทหารเหล่านี้มีสิ่งที่ต้องพะวง ไม่เช่นนั้นอาจถูกคำพูดสตรีเคียงหมอนเป่าจนหลงผิดได้ อย่างไรก็ตาม หยุนเจิงยังคงยึดถือกฎเดิม การสร้างครอบครัวและตั้งหลักปักฐานนั้นทำได้ แต่ต้องแต่งงานด้วยการสู่ขอตามประเพณีอย่างถูกต้อง ห้ามไม่ให้ใครกระทำการผิดศีลธรรมเด็ดขาด หากกล้าทำ ไม่ว่าจะเป็นใคร ไม่ว่าจะมีความดีความชอบมากแค่ไหน จะต้องถูกประหารสถานเดียว การพิชิตดินแดนแห่งนี้เป็นเพียงก้าวแรก การปกครองดินแดนนี้ใ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1335
ในตอนกลางคืน หยุนเจิงตั้งใจที่จะลงโทษเมี่ยวอินในพระตำหนักของหยวนซู่อย่างหนัก แต่น่าเสียดาย ที่มีคนมาหาเขาเพื่อรายงานเรื่องต่างๆ อยู่เรื่อยๆ เขาจึงต้องระงับเรื่องการลงโทษเมี่ยวอินเอาไว้ชั่วคราวอย่างไม่มีทางเลือก จนกระทั่งเกือบถึงรุ่งเช้า ตู๋กูเช่อก็ได้มาหาเขา ไฟใหญ่ในเมืองทั้งหมดถูกดับลงแล้ว พวกเขาได้เข้าควบคุมการป้องกันเมืองอย่างสมบูรณ์ ทหารที่ยอมจำนนส่วนใหญ่ถูกยึดอาวุธและเกราะ และถูกควบคุมดูแลรวมกันไว้พวกเขายังได้สอบปากคำทหารพิทักษ์พระราชวังที่ยอมจำนนและรายละเอียดทั้งหมดระหว่างสังหารหยวนซู่ การสังหารหยวนซู่ ความดีใหญ่ที่สุดยังคงเป็นของจี้เหมี่ยว เหยาชั่ว ซาติงสามคนนี้ เหยาชั่วและซาติงใช้โอกาสที่หยวนซู่หลับ โดยการอุดหายใจจนหยวนซู่ตาย จากนั้นเหยาชั่วก็สั่งการแทนหยวนซู่ และย้ายทหารพิทักษ์พระราชวังส่วนใหญ่ไปจับกุมเถียนถงที่ดูแลเมือง แล้วมอบหมายให้คนของจี้เหมี่ยว มาทำหน้าที่แทน จากนั้นใช้ชื่อของหยวนซู่ในการเรียกประชุมขุนนาง และใช้โอกาสนี้ในการฆ่าขุนนางที่ไม่ยอมจำนน แต่ว่าขุนนางเหล่านั้นไม่ได้ยอมให้ถูกฆ่าอย่างง่ายดาย พวกเขาต่อสู้กลับ หลังจากนั้นในเมืองก็เกิดการจลา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1334
สีหน้าของจี้เหมี่ยวเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่แล้วก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วหลังจากที่เฝิงอวี้ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาก็แดงขึ้นเล็กน้อย เขาพยักหน้าและกล่าวว่า "งาม งามมาก!"หยุนเจิงยิ้มอย่างพอใจแล้วหันไปมองจี้เหมี่ยว "นี่คือเฝิงอวี้ เป็นแม่ทัพใหญ่ของข้า ข้าต้องการให้ท่านมอบบุตรีของท่านให้เขา เจ้าคิดว่าอย่างไร?" "ตามที่ท่านอ๋องต้องการ" จี้เหมี่ยวแม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน เขาเคยหวังว่า หยุนเจิงจะให้ความสนใจกับบุตรีของเขา ไม่คิดเลยว่า หยุนเจิงจะมอบบุตรีของเขาให้เฝิงอวี้โดยตรง แต่เมื่อคิดว่า เฝิงอวี้คือแม่ทัพของหยุนเจิง จี้เหมี่ยวจึงเริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย การได้พึ่งพิงแม่ทัพใหญ่ภายใต้บัญชาของหยุนเจิงก็นับว่าไม่เลว อย่างน้อยก็ถือว่ามีที่พึ่งพิงแล้วด้วยความสัมพันธ์นี้ บวกกับความดีที่เขามีในการยอมมอบเมืองให้ เขาก็ยังมั่นใจว่า ตระกูลจี้จะไม่ถึงขั้นล่มจม "ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสองไม่มีข้อโต้แย้ง เรื่องนี้ก็ตกลงตามนี้แล้วกัน!" หยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ "เฝิงอวี้ ยังไม่ไปทักทายพ่อตาของเจ้าหรือ?" เฝิงอวี้รีบหันไปคำนับจี้เหมี่ยวและพูดว่า "ขอคำนับพ่อตาขอรับ!"
