Share

บทที่ 790

เยี่ยจื่อขอบตาแดงเล็กน้อย กำมือฮูหยินเสิ่นแน่น

“อย่าร้อง พวกเราสองแม่ลูกดีใจ”

ฮูหยินเสิ่นลูบมือเยี่ยจื่อ “คนต้องมองไปข้างหน้า เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็ปล่อยให้ผ่านไปเถอะ! แม่เป็นเช่นนี้ เจ้าก็ต้องเป็นเช่นนี้ รู้หรือไม่?”

เยี่ยจื่อพยักหน้า กอดฮูหยินเสิ่นเบาๆ

ฮูหยินเสิ่นลูบหลังเยี่ยจื่อ จากนั้นก็กล่าว “เรื่องที่หยุนเจิงและเมี่ยวอินไม่มีลูก แม่ไม่สะดวกถาม พวกเจ้าหาเวลาถามสักหน่อย หากเป็นเพราะร่างกายหยุนเจิงมีปัญหา ควรรักษาเช่นกันก็รักษาเช่นนั้น อย่าคิดเกรงใจเด็ดขาด หากถ่วงเวลาเช่นนี้ต่อไป...”

“พี่สะใภ้ ท่านไปถามเถอะ!”

เสิ่นลั่วเยี่ยนโยนเรื่องนี้ให้เยี่ยจื่อทันที

“จะถามก็เป็นเจ้าถาม”

เยี่ยจื่อกล่าวด้วยความอาย “เจ้าเป็นพระชายา เจ้าไม่ถามใครจะถาม?”

“ข้า...”

เสิ่นลั่วเยี่ยนหน้าร้อนผ่าว

จะให้นางถามเช่นไร!

ฮูหยินเสิ่นยิ้มมองสองสาว “ใครไปถาม พวกเจ้าปรึกษากันเอง! ถึงเช่นไร เรื่องนี้ต้องทำให้กระจ่างโดยเร็ว”

สองสาวมองหน้ากันเงียบๆ ต่างแอบบ่นในใจ

……

“ก็อกๆ...”

หยุนเจิงกำลังเขียนบางอย่างอยู่ในห้อง ด้านนอกมีเสียงเคาะประตูลอยมา

“เข้ามาเถอะ!”

หยุนเจิงวางปากกาขนนกในมือลง งายหน้ามองประตู

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status