로그인공유
บทที่ 767
관련 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 768
ชั้นน้ำแข็งของแม่น้ำไป๋สุ่ยก็เริ่มมีร่องรอยของการละลายแล้วอย่างมากอีกสิบวัน ก็คงไม่สามารถวิ่งม้าบนแม่น้ำไป๋สุ่ยแล้วหยุนเจิงนำพาแม่ทัพกลุ่มหนึ่งมาถึงโขดเป่ยหยวนถึงแม้ร่างศพที่ถอดจากโขดเป่ยหยวนจนถึงโขดชายแดนกู้จะถูกเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว แต่บนผิวน้ำแข็งก็ยังมีร่องรอยคราบเลือดหลงเหลืออยู่อย่างเห็นได้ชัดมีทั้งคราบเลือดจากทหารต้าเฉียน และทหารเป่ยหวนดูคราบเลือดที่แทงตาแทงใจนั่นแล้ว เหล่าแม่ทัพต่างก็กริ้วโกรธขึ้นมาทหารสามหมื่นกว่านาย!เพราะการร่วมมือกับศัตรูของเว่ยเหวินจง ทำให้ทหารสามหมื่นกว่านายต้องตายอย่างอนาถอยู่ที่นี่!หากไม่ใช่เพราะหยุนเจิงห้ามเอาไว้ กลุ่มคนคงฆ่าเว่ยเหวินจงไม่ให้เหลือแม้แต่วิญญาณไปตั้งนานแล้วหยุนเจิงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวเสียงดุดันว่า “พาตัวขึ้นมา!”สิ้นเสียงหยุนเจิง เว่ยเหวินจงที่ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนก็ถูกพาขึ้นมาส่วนทหารอีกคนหนึ่งถือศีรษะของเว่ยซั่ว แล้ววางศีรษะของเว่ยซั่วไว้ตรงหน้าโต๊ะจุดธูปเว่ยเหวินจงรู้ว่าหยุนเจิงพวกเขาคิดจะทำอะไร จึงพยายามขัดขืนสุดฤทธิ์แต่แล้วก็ไร้ประโยชน์“คุกเข่าซะ!”ทหารสองคนที่พาตัวเว่ยเหวินจงมาใช้เท้าเตะหลังเข่าเว่ยเหว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 769
เมื่อกลับไปถึงป้อมเมืองจิ้งอัน หยุนเจิงก็ได้สั่งการให้กองทหารใหญ่เริ่มเตรียมการเดินทางสู่ชายแดนกู้ครั้งนี้ พวกเขาจะไม่ผิดพลาดเหมือนครั้งก่อนอีกการจะเข้าสู่ชายแดนกู้นั้นต้องรอให้เสบียงอาหารที่ตามมาถึงก่อน โดยกองทหารหลายหมื่นนายนี้จะเป็นผู้ขนส่งเสบียงไปยังชายแดนกู้เองอีกอย่าง วัสดุที่ซ่อมแซมกำแพงเมืองเหล่านั้น รวมถึงไม้และถ่านก็ต้องเตรียมไว้มากพอเขาไม่อยากเผชิญกับเหตุการณ์ฆ่าม้าศึกเพื่อเป็นอาหารเลี้ยงปากท้อง แต่ก็ยังไม่มีของที่จะมาทำให้เนื้อสุกอีกแล้วขณะที่กองทหารกำลังเตรียมตัวสำหรับการเดินทางสู่ชายแดนกู้อยู่นั้น ในที่สุดหยุนเจิงเองก็มีเวลาไปเยี่ยมฮั่วกู้และรองแม่ทัพของเขาสักทีเมื่อได้เจอกับหยุนเจิงอีกครั้ง ฮั่วกู้รู้สึกเกร็งมากกว่าแต่ก่อนนักบัดนี้ หยุนเจิงเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดที่ควบคุมความเป็นความตายของเขาแล้ว!ถึงแม้เขาจะช่วยหยุนเจิงจับตัวเว่ยเหวินจง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าหยุนเจิงจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นหรือไม่“แม่ทัพฮั่ว เราไม่ได้เจอกันนานเลย”หยุนเจิงเงยหน้ามองฮั่วกู้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ใช่แล้ว…”ฮั่วกู้มองหยุนเจิงอย่างระมัดระวัง “ครั้งก่อนตอนที่อยู่ซั่วฟาง ข้าเองก็…”“
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 770
เขาไม่คิดจะจับตัวฮั่วกู้ไว้อยู่แล้วมีเวลาทำเช่นนั้น เขาไม่ต้องใช้งานฮั่วกู้ หรือไม่ก็สั่งให้เขาติดตามเขาไปสั่งชายแดนกู้ดีกว่าตอนนี้เขาจำเป็นต้องโอนพวกพ้องของเขาในซั่วฟางออกไป มีคนออก ก็ย่อมมีคนเข้ามาแทนจะปล่อยให้ทั้งเมืองนี้ปราศจากแม่ทัพรักษาการณ์ที่ยอดเยี่ยมไม่ได้หรอกกระมัง?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ในที่สุดฮั่วกู้ก็ขจัดความกังวลในใจ แล้วรับคำสั่งอย่างเต็มใจขณะนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงสู้กันดังขึ้นจากข้างนอกหยุนเจิงกำลังจะถาม ก็มีทหารนายหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน “ท่านอ๋อง มีคนอ้างว่าเป็นคนของหรงกั๋วกงฉินลิ่วก่านมาก่อเรื่องข้างนอกขอรับ เรียกร้องจะพบท่านอ๋องให้ได้…”“ใครนะ?”เปลือกตาหยุนเจิงกระตุก“หรงกั๋วกง ฉินลิ่วก่าน!”ทหารตอบอีกครั้งให้ตายเถอะ!คงไม่ใช่ตาเฒ่าโรคจิตนั่นจริงหรอกกระมัง?หยุนเจิงยิ้มขมขื่นในใจ แล้วสั่งการทันที “ไปเรียกฉินชีหู่มา!”กล่าวจบ หยุนเจิงก็สั่งให้ฮั่วกู้และชวีจื้อถอยออกไปก่อน แล้วรีบออกไปข้างนอกทันทีเมื่อได้ยินว่าฉินลิ่วก่านมา องครักษ์ข้างกายของหยุนเจิงเองก็ไม่รอช้า รีบตามออกไปด้วยทันที กลัวว่าฉินลิ่วก่านตาเฒ่าโรคจิตคนนี้จะชักดาบใส่ห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 771
ข้างในห้อง ฉินลิ่วก่านกำลังนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อเห็นหยุนเจิงเข้ามาตามลำพัง นัยน์ตาจึงเผยแววสงสัยออกมา“ไอ้ระยำนั่นล่ะ?”หยุนเจิงยังไม่ทันเดินเข้าไป ฉินลิ่วก่านก็ถามขึ้น“ข้าสั่งให้เด็กไปเรียกแล้ว”หยุนเจิงยิ้มตอบ แล้วเดินไปยกกาน้ำชามารินชาร้อนให้กับฉินลิ่วก่านแก้วหนึ่ง “ข้ารู้ว่าท่านเตรียมตัวจะก่นด่าแล้ว ดื่มชาร้อนเปิดเส้นเสียงสักหน่อยดีกว่า!”“…”ฉินลิ่วก่านชะงักเล็กน้อย ทั้งโกรธทั้งน่าขัน “องค์ชายรู้ตัวดีจริงๆ!”กล่าวจบ ฉินลิ่วก่านจึงยกแก้วชาขึ้นมาแล้วดื่ม ‘อึกๆ’ ลงไปจนหมดตุบ!ฉินลิ่วก่านวางแก้วชาบนโต๊ะแรงๆ แล้วหยิบราชโองการออกมาจากอกมอบให้กับหยุนเจิง “ดูเอาเอง!”ราชโองการ?หยุนเจิงสงสัยหมายความว่าอย่างไร?เหตุใดตาเฒ่าโรคจิตนี่ถึงได้มาพร้อมกับราชโองการล่ะ?เสด็จพ่อคงไม่ออกราชโองการให้ตนยอมแพ้หรอกกระมัง?รู้ทั้งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แล้วจะออกราชโองการทำไมกัน?หยุนเจิงรีบเปิดอ่านราชโองการด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่ออ่านเนื้อหาในราชโองการแล้ว หยุนเจิงจำต้องปั้นหน้าขรึมทันใดชื่อเรียกมรณกรรม อู่เลี่ย!สงสัยเสด็จพ่อจะคิดว่าตนตายไปแล้วจริงๆ!แม้แต่ชื
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 772
รวมถึงแม่ทัพของด่านเป่ยลู่ที่ถูกจับตัวพวกนั้นด้วย ล้วนแต่เป็นหมากที่เขาจะนำไปต่อรองกับจักรพรรดิเหวินทั้งนั้นเขาจะใช้คนเหล่านี้ไปแลกครอบครัวของตู๋กูเช่อและคนอื่นๆ กลับมา“เจ้าคิดว่าพ่อเจ้าจะตกลงหรือ?”ฉินลิ่วก่านตอบอย่างไม่พอใจนัก “ส่งครอบครัวของตู๋กูเช่อพวกเขามาที่ซั่วเป่ย เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่เป็นพะวงใดๆ อีก และจะจงรักภักดีต่อเจ้าไปตลอดน่ะสิ?”“ข้าคิดว่าเสด็จพ่อน่าจะตกลง!”หยุนเจิงยิ้ม “หากพระองค์ฆ่าครอบครัวของตู๋กูเช่อพวกเขา เช่นนั้นก็เท่ากับจงใจทำให้พวกเขาเกิดความคิดก่อกบฏไม่ใช่หรือ?”“อีกอย่าง เว่ยเหวินจงทำให้คนตายไปมากเพียงนี้ เสด็จพ่อไม่อยากจัดการเว่ยเหวินจงด้วยพระองค์เองเลยหรือ?”“แล้วก็หันจิ้นพวกเขาต่างก็เป็นคนที่ติดตามพระองค์มานานหลายปี พระองค์จะยอมให้ข้าจับตัวคนเหล่านี้ไว้ตลอดจริงหรือ?”“พวกข้าไม่คิดจะก่อกบฏเสียหน่อย ซ้ำยังช่วยพระองค์ยึดดินแดนที่เสียไปกลับมา และขยายอาณาเขตอีกด้วย พระองค์คงไม่พระทัยดำเพียงนั้นหรอกกระมัง?”เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ฉินลิ่วก่านก็ทำหน้าบึ้งอย่างอดไม่ได้ไอ้สารเลวนี่คิดไว้ตั้งนานแล้วนี่!เขาคิดจะทำให้พ่อของเขาหมดหนทางจริงๆ นั้นหร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 773
มุมปากของฉินลิ่วก่านกระตุกเล็กน้อย แววตาที่มองไปที่หยุนเจิงก็แปลกๆเจ้าเด็กนี่ กล้าใช้วิธีนี้ในการเพิ่มเสบียงนั่นรึ?แต่จะว่าไปก็เป็นวิธีที่ดีเช่นกัน!เพียงแต่ไม่รู้ว่ารัชทายาทจะตกลงหรือไม่“ตามหลักแล้ว เขาไม่มีทางตกลงแน่นอน”หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “เพราะอย่างไร สำหรับเขาแล้ว การส่งเสบียงมาให้พวกเขานั้นถือเป็นการเลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา! แต่ข้าคิดว่า เขายอมเลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา ก็ไม่ยอมเสียตำแหน่งองค์รัชทายาทไปหรอก ทันทีที่เว่ยเหวินจงเปิดโปงเขาออกมา อย่าว่าแต่ตำแหน่งองค์รัชทายาทเลย แม้แต่ชีวิตน้อยๆ ของเขาก็ยากที่จะปกป้องไว้ได้”ฉินลิ่วก่านได้ยินดังนั้นพลันตกอยู่ในภวังค์อีกครั้งจริง!เลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา ก็แค่เลี้ยงเสือดื้อรั้นตัวหนึ่งเท่านั้น!ต่อจากนี้ยังมีโอกาสเชือดอีกมากมาย!แต่หากรัชทายาทไม่ตกลง ทันทีที่เว่ยเหวินจงเปิดโปงเขาออกมา เช่นนั้นผลที่จะตามมาไม่ใช่เรื่องที่เขาจะรับไหวได้แน่นอน!“เจ้ามั่นใจขนาดนั้นเชียวหรือว่าเว่ยเหวินจงจะเปิดโปงเขาน่ะ?”ฉินลิ่วก่านสงสัย “หากข้าเป็นเว่ยเหวินจง ข้ายอมตายก็ไม่ยอมเปิดโปงองค์รัชทายาทแน่นอน! เพราะอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี เหตุใดข้าถึงต้องช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 774
ขอแค่มีชีวิตรอดก็พอ!“เอ่อ…”หยุนเจิงมองฉินลิ่วก่านอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หรงกั๋วกง ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย คนที่จะคุ้มกันเว่ยเหวินจงไป ข้าจัดการไว้แต่แรกแล้ว ข้าส่งคนให้ไปส่งจดหมายที่เมืองจักรพรรดิแล้วด้วย และข้ายังเพิ่มเงื่อนไขให้กับเสด็จพ่อข้อหนึ่งด้วย!”“เงื่อนไขอะไร?”ฉินลิ่วก่านจ้องหยุนเจิงอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าไม่สร้างปัญหาให้พ่อเจ้าสักวันจะตายหรือไงกัน?”“ไม่ได้สร้างปัญหาจริงๆ!”หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ข้ากำลังแบ่งเบาภาระให้กับพระองค์ต่างหาก!”“แบ่งเบาภาระ?”ฉินลิ่วก่านไม่เข้าใจ “เจ้าเพิ่มเงื่อนไขให้กับเขา แล้วยังช่วยแบ่งเบาภาระกับเขาด้วยนั้นหรือ?”“ข้าพูดจริง!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “ข้าขอให้เสด็จพ่อสั่งให้เสด็จพี่สามนำทหารมาคุ้มกันเว่ยเหวินจงที่ด่านเป่ยลู่กลับไปด้วยตนเอง!”อะไรนะ?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว สีหน้าของฉินลิ่วก่านก็ดูตื่นเต้นขึ้นมาผ่านไปนาน ในที่สุดฉินลิ่วก่านก็อดหัวเราะลั่นออกมาไม่ได้เขาหัวเราะอยู่นาน ถึงจะกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะเขียนจดหมายให้พ่อเจ้าอีกฉบับหนึ่ง พยายามให้เขาตอบตกลงเงื่อนไขของ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 775
แม้ว่าฉินลิ่วก่านจะตีฉินชีหู่อยู่ แต่ก็พอรู้ขอบเขตบ้างเพียงแค่ต้องการให้ฉินชีหู่เจ็บที่ผิวหนังเท่านั้น ไม่ได้เจ็บไปถึงกระดูหรือปราณภายในหลังจากตีไปยกใหญ่ ฉินลิ่วก่านก็ลากตัวฉินชีหู่กลับไปในห้อง“เรื่องเว่ยเหวินจงจริงแท้แค่ไหน?”ทันทีที่เข้ามาในห้อง ฉินลิ่วก่านก็ถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งทันที“จริงแท้แน่นอน”ฉินชีหู่มองฉินลิ่วก่านแวบหนึ่ง แล้วตอบว่า “ตอนที่องค์หญิงเจียเหยาแห่งเป่ยหวนมอบจดหมายให้กับองค์ชายหก ข้ากับตู๋กูเช่อก็อยู่ด้วย! ถึงแม้ว่าจดหมายฉบับนั้นจะไม่ใช่ลายมือของเว่ยเหวินจง แต่มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำเรื่องพรรค์นั้นได้…”กล่าวจบ ฉินชีหู่ก็เล่าเนื้อหาในจดหมายให้เขาฟังหลังจากฟังจบแล้ว ฉินลิ่วก่านก็ขมวดคิ้วมุ่นขึ้นอย่างอดไม่ได้เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว ก็เป็นฝีมือของเว่ยเหวินจงแท้แน่นอน!เพราะอย่างไร การเคลื่อนย้ายกำลังพลทหารขนส่งเสบียงเหล่านั้น มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำได้หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ฉินลิ่วก่านก็ถามขึ้น “เหตุใดองค์หญิงอ่อนหัดของเป่ยหวนนั่นถึงต้องมอบจดหมายให้องค์ชายหกด้วย?”“ก็เพราะคิดว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้วน่ะสิ!”ฉินชีหู่ฟุดฟิดจมูก แล้
최신 챕터
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
