บทที่ 775

แม้ว่าฉินลิ่วก่านจะตีฉินชีหู่อยู่ แต่ก็พอรู้ขอบเขตบ้าง

เพียงแค่ต้องการให้ฉินชีหู่เจ็บที่ผิวหนังเท่านั้น ไม่ได้เจ็บไปถึงกระดูหรือปราณภายใน

หลังจากตีไปยกใหญ่ ฉินลิ่วก่านก็ลากตัวฉินชีหู่กลับไปในห้อง

“เรื่องเว่ยเหวินจงจริงแท้แค่ไหน?”

ทันทีที่เข้ามาในห้อง ฉินลิ่วก่านก็ถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งทันที

“จริงแท้แน่นอน”

ฉินชีหู่มองฉินลิ่วก่านแวบหนึ่ง แล้วตอบว่า “ตอนที่องค์หญิงเจียเหยาแห่งเป่ยหวนมอบจดหมายให้กับองค์ชายหก ข้ากับตู๋กูเช่อก็อยู่ด้วย! ถึงแม้ว่าจดหมายฉบับนั้นจะไม่ใช่ลายมือของเว่ยเหวินจง แต่มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำเรื่องพรรค์นั้นได้…”

กล่าวจบ ฉินชีหู่ก็เล่าเนื้อหาในจดหมายให้เขาฟัง

หลังจากฟังจบแล้ว ฉินลิ่วก่านก็ขมวดคิ้วมุ่นขึ้นอย่างอดไม่ได้

เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว ก็เป็นฝีมือของเว่ยเหวินจงแท้แน่นอน!

เพราะอย่างไร การเคลื่อนย้ายกำลังพลทหารขนส่งเสบียงเหล่านั้น มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำได้

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ฉินลิ่วก่านก็ถามขึ้น “เหตุใดองค์หญิงอ่อนหัดของเป่ยหวนนั่นถึงต้องมอบจดหมายให้องค์ชายหกด้วย?”

“ก็เพราะคิดว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้วน่ะสิ!”

ฉินชีหู่ฟุดฟิดจมูก แล้