เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 771
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 772
รวมถึงแม่ทัพของด่านเป่ยลู่ที่ถูกจับตัวพวกนั้นด้วย ล้วนแต่เป็นหมากที่เขาจะนำไปต่อรองกับจักรพรรดิเหวินทั้งนั้นเขาจะใช้คนเหล่านี้ไปแลกครอบครัวของตู๋กูเช่อและคนอื่นๆ กลับมา“เจ้าคิดว่าพ่อเจ้าจะตกลงหรือ?”ฉินลิ่วก่านตอบอย่างไม่พอใจนัก “ส่งครอบครัวของตู๋กูเช่อพวกเขามาที่ซั่วเป่ย เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่เป็นพะวงใดๆ อีก และจะจงรักภักดีต่อเจ้าไปตลอดน่ะสิ?”“ข้าคิดว่าเสด็จพ่อน่าจะตกลง!”หยุนเจิงยิ้ม “หากพระองค์ฆ่าครอบครัวของตู๋กูเช่อพวกเขา เช่นนั้นก็เท่ากับจงใจทำให้พวกเขาเกิดความคิดก่อกบฏไม่ใช่หรือ?”“อีกอย่าง เว่ยเหวินจงทำให้คนตายไปมากเพียงนี้ เสด็จพ่อไม่อยากจัดการเว่ยเหวินจงด้วยพระองค์เองเลยหรือ?”“แล้วก็หันจิ้นพวกเขาต่างก็เป็นคนที่ติดตามพระองค์มานานหลายปี พระองค์จะยอมให้ข้าจับตัวคนเหล่านี้ไว้ตลอดจริงหรือ?”“พวกข้าไม่คิดจะก่อกบฏเสียหน่อย ซ้ำยังช่วยพระองค์ยึดดินแดนที่เสียไปกลับมา และขยายอาณาเขตอีกด้วย พระองค์คงไม่พระทัยดำเพียงนั้นหรอกกระมัง?”เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว ฉินลิ่วก่านก็ทำหน้าบึ้งอย่างอดไม่ได้ไอ้สารเลวนี่คิดไว้ตั้งนานแล้วนี่!เขาคิดจะทำให้พ่อของเขาหมดหนทางจริงๆ นั้นหร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 773
มุมปากของฉินลิ่วก่านกระตุกเล็กน้อย แววตาที่มองไปที่หยุนเจิงก็แปลกๆเจ้าเด็กนี่ กล้าใช้วิธีนี้ในการเพิ่มเสบียงนั่นรึ?แต่จะว่าไปก็เป็นวิธีที่ดีเช่นกัน!เพียงแต่ไม่รู้ว่ารัชทายาทจะตกลงหรือไม่“ตามหลักแล้ว เขาไม่มีทางตกลงแน่นอน”หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “เพราะอย่างไร สำหรับเขาแล้ว การส่งเสบียงมาให้พวกเขานั้นถือเป็นการเลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา! แต่ข้าคิดว่า เขายอมเลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา ก็ไม่ยอมเสียตำแหน่งองค์รัชทายาทไปหรอก ทันทีที่เว่ยเหวินจงเปิดโปงเขาออกมา อย่าว่าแต่ตำแหน่งองค์รัชทายาทเลย แม้แต่ชีวิตน้อยๆ ของเขาก็ยากที่จะปกป้องไว้ได้”ฉินลิ่วก่านได้ยินดังนั้นพลันตกอยู่ในภวังค์อีกครั้งจริง!เลี้ยงเสือให้เกิดปัญหา ก็แค่เลี้ยงเสือดื้อรั้นตัวหนึ่งเท่านั้น!ต่อจากนี้ยังมีโอกาสเชือดอีกมากมาย!แต่หากรัชทายาทไม่ตกลง ทันทีที่เว่ยเหวินจงเปิดโปงเขาออกมา เช่นนั้นผลที่จะตามมาไม่ใช่เรื่องที่เขาจะรับไหวได้แน่นอน!“เจ้ามั่นใจขนาดนั้นเชียวหรือว่าเว่ยเหวินจงจะเปิดโปงเขาน่ะ?”ฉินลิ่วก่านสงสัย “หากข้าเป็นเว่ยเหวินจง ข้ายอมตายก็ไม่ยอมเปิดโปงองค์รัชทายาทแน่นอน! เพราะอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี เหตุใดข้าถึงต้องช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 774
ขอแค่มีชีวิตรอดก็พอ!“เอ่อ…”หยุนเจิงมองฉินลิ่วก่านอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “หรงกั๋วกง ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้เลย คนที่จะคุ้มกันเว่ยเหวินจงไป ข้าจัดการไว้แต่แรกแล้ว ข้าส่งคนให้ไปส่งจดหมายที่เมืองจักรพรรดิแล้วด้วย และข้ายังเพิ่มเงื่อนไขให้กับเสด็จพ่อข้อหนึ่งด้วย!”“เงื่อนไขอะไร?”ฉินลิ่วก่านจ้องหยุนเจิงอย่างไม่สบอารมณ์ “เจ้าไม่สร้างปัญหาให้พ่อเจ้าสักวันจะตายหรือไงกัน?”“ไม่ได้สร้างปัญหาจริงๆ!”หยุนเจิงกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ข้ากำลังแบ่งเบาภาระให้กับพระองค์ต่างหาก!”“แบ่งเบาภาระ?”ฉินลิ่วก่านไม่เข้าใจ “เจ้าเพิ่มเงื่อนไขให้กับเขา แล้วยังช่วยแบ่งเบาภาระกับเขาด้วยนั้นหรือ?”“ข้าพูดจริง!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มๆ “ข้าขอให้เสด็จพ่อสั่งให้เสด็จพี่สามนำทหารมาคุ้มกันเว่ยเหวินจงที่ด่านเป่ยลู่กลับไปด้วยตนเอง!”อะไรนะ?เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิงแล้ว สีหน้าของฉินลิ่วก่านก็ดูตื่นเต้นขึ้นมาผ่านไปนาน ในที่สุดฉินลิ่วก่านก็อดหัวเราะลั่นออกมาไม่ได้เขาหัวเราะอยู่นาน ถึงจะกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็จะเขียนจดหมายให้พ่อเจ้าอีกฉบับหนึ่ง พยายามให้เขาตอบตกลงเงื่อนไขของ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 775
แม้ว่าฉินลิ่วก่านจะตีฉินชีหู่อยู่ แต่ก็พอรู้ขอบเขตบ้างเพียงแค่ต้องการให้ฉินชีหู่เจ็บที่ผิวหนังเท่านั้น ไม่ได้เจ็บไปถึงกระดูหรือปราณภายในหลังจากตีไปยกใหญ่ ฉินลิ่วก่านก็ลากตัวฉินชีหู่กลับไปในห้อง“เรื่องเว่ยเหวินจงจริงแท้แค่ไหน?”ทันทีที่เข้ามาในห้อง ฉินลิ่วก่านก็ถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่งทันที“จริงแท้แน่นอน”ฉินชีหู่มองฉินลิ่วก่านแวบหนึ่ง แล้วตอบว่า “ตอนที่องค์หญิงเจียเหยาแห่งเป่ยหวนมอบจดหมายให้กับองค์ชายหก ข้ากับตู๋กูเช่อก็อยู่ด้วย! ถึงแม้ว่าจดหมายฉบับนั้นจะไม่ใช่ลายมือของเว่ยเหวินจง แต่มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำเรื่องพรรค์นั้นได้…”กล่าวจบ ฉินชีหู่ก็เล่าเนื้อหาในจดหมายให้เขาฟังหลังจากฟังจบแล้ว ฉินลิ่วก่านก็ขมวดคิ้วมุ่นขึ้นอย่างอดไม่ได้เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว ก็เป็นฝีมือของเว่ยเหวินจงแท้แน่นอน!เพราะอย่างไร การเคลื่อนย้ายกำลังพลทหารขนส่งเสบียงเหล่านั้น มีเพียงเว่ยเหวินจงเท่านั้นที่จะทำได้หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ฉินลิ่วก่านก็ถามขึ้น “เหตุใดองค์หญิงอ่อนหัดของเป่ยหวนนั่นถึงต้องมอบจดหมายให้องค์ชายหกด้วย?”“ก็เพราะคิดว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้วน่ะสิ!”ฉินชีหู่ฟุดฟิดจมูก แล้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 776
ฉินลิ่วก่านสีหน้าอึมครึม ด่ากราดรุนแรง “จับตาแก่สารเลวบ้านเจ้าสิ!”“……”ฉินชีหู่สีหน้าเอือมระอาและกล่าวพึมพำ “ท่านไม่ใช่ตาแก่ของข้าหรือไร?”“ข้า...”ฉินลิ่วก่านโกรธตัวสั่น ยกมือขึ้นหมายจะตบศีรษะฉินชีหู่อีกครั้งฉินชีหู่หนังตากระตุก กุมศีรษะไว้ทันทีแต่ว่า เขารออยู่นานสองนาน มือของฉินลิ่วก่านก็ยังไม่หวดลงมาฉินชีหู่เงยหน้า มองบิดาด้วยสายตาผิดปกติมือของฉินลิ่วก่านยกค้างไว้เช่นนั้น ทว่าก็ไม่ฟาดลงมา ราวกับถูกคนร่ายเวทมนต์ใส่ฉินชีหู่เห็นดังนั้น ในใจยิ่งรู้สึกผิดปกติตาแก่ ผิดปกติ!เนิ่นนาน ฉินลิ่วก่านค่อยๆ เก็บมือของตน จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างไร้เรี่ยวแรง “ข้าจับตัวเขาไปได้หรือไม่ก็ยังไม่แน่! เจ้าหนุ่มนี่นับว่าเป็นวีรบุรุษของต้าเฉียนเรา หากข้าจับเขาจริง ชาตินี้ทั้งชาติข้าคงไม่สงบใจ...”“ใช่ๆ!”ฉินชีหู่ดีใจ พยักหน้าหงึกๆ “ข้าก็คิดเช่นนี้! เขารบชนะมากมาย ทำลายชาวเป่ยหวนไปมากมายเพียงนั้น ทั้งยังใกล้ช่วยต้าเฉียนพิชิตดินแดนกลับมาได้แล้ว หากท่านลักพาตัวเขา เช่นนั้นก็ไม่เป็นโจรเฒ่าทรราชหรือ?”“โจรเฒ่าทรราชยายเจ้าสิ!”ฉินลิ่วก่านผรุสวาทด้วยสีหน้าบึ้งตึง แทบจะยกมือขึ้นมาตกอีกครั้งคร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 777
เป่ยหวนตั้งแต่หยุนเจิงบุกฝ่าวงล้อมสำเร็จ ปานปู้ป่วยจนลุกไม่ขึ้นอีกครั้งครั้งนี้ รุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ปานปู้เข้าใจ อาการเขาดีขึ้นก่อนหน้านี้ เป็นเพียงผลข้างเคียงเป็นเพราะเขาอยากเอาชนะหยุนเจิงมาก อยากจับเป็นหยุนเจิงมากจึงกลายเป็นความเชื่อมั่นที่สนับสนุนเขา ทำให้รางกายของเขาดีขึ้นอย่างอัศจรรย์แต่ตอนนี้ ความหวังของเขาหมดสิ้นแล้วด้วยความคิดความเชื่อมั่นหายไปแล้ว ชีวิตของเขาก็เดินมาถึงสุดทางแล้วมองดูอาจารย์ที่เป็นดั่งตะเกียงใกล้ดับไฟ เจียเหยาน้ำตาไหลเป็นสายอาจารย์เมื่อหกปีก่อน ภาคภูมิสูงส่งเพียงใด!เขาในตอนนั้น เป็นวีรบุรุษของทั่วทั้งเป่ยหวน!วันนี้ อาจารย์กลับมีตัวเล็กลีบซีดเซียวในชั่วเวลานั้น สมองของนางปรากฎภาพอาจารย์เมื่อสิบปีก่อนนางในเวลานั้น เพิ่งอายุครบเก้าขวบ“อาจารย์ ข้ากราบท่านเป็นอาจารย์ได้หรือไม่?”“เอ๋? องค์หญิงหลายวันก่อนเพิ่งกราบปู้ตูเป็นอาจารย์ไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงคิดจะกราบข้าเป็นอาจารย์อีก?”“ข้ากราบปู้ตูเป็นอาจารย์ เป็นเพราะอยากเรียนวิชาธนูกับเขา ข้ากราบราชครูเป็นอาจารย์ เพราะอยากเรียนการทหารทำศึก! เสด็จพ่อกล่าวว่า ราชครูเป็นคนที่ฉลาดทที่สุดในทุ่งหญ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 778
หากขวัญกำลังใจทหารของพวกเขาฮึกเหิม วิธีที่อาจารย์กล่าวก็อาจทำได้แต่สถานการณ์ตรงหน้า ขวัญกำลังใจทหารของพวกเขาไม่มีหลงเหลือเวลาแค่ไม่กี่วัน ภายในค่ายเกิดการหนีทัพจำนวนนับพันแล้วเวลานี้ ความจริงก็ไม่นับว่าเป็นปัญหาร้ายแรงแล้วปัญหาที่ร้ายแรงที่สุดคือ ตอนนี้ทหารเหล่านี้ถูกต้าเฉียนทำร้ายจนกลัวแล้ว เหมือนกับเชือกธนูที่ถูกขึงไว้แน่นเพียงลมเล็กน้อยพัดหญ้าไหว เชือกธนูก็สามารถขาดได้ทุกเมื่อเวลานี้ ปัญหาไม่ใช่ป้องกันได้หรือไม่!แต่เป็นปัญหาว่าค่ายจะแตกหรือไม่!หากเปลี่ยนเป็นนาง นางมีวิธีมากมายทำให้ค่ายของทัพศัตรูแตก!นางเชื่อ คนเจ้าเล่ห์อย่างหยุนเจิง ต้องมีวิธีแน่นอนผลของการที่ค่ายแตก ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขารับได้เมื่อได้ฟังการวิเคราะห์ของเจียเหยา ปานปู้อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างไร้เรี่ยวแรง“เห้อ...”ใช่แล้ว!ค่ายแตก!กองทัพเป่ยหวนตอนนี้ อาจค่ายแตกได้ทุกเวลาแค่ทัพศัตรูส่งคนสักหลายสิบคนแอบเข้ามากลางดึก การที่ค่ายแตกก็สามารถบอกได้ว่าเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทันทีที่ค่ายพวกเขาแตก คาดว่าชาวต้าเฉียนคงดีใจจนเป็นบ้าไม่ต้องป้องกันแล้ว!จำเป็นต้องถอยจริงด้วย!ไม่สร้างขวัญ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 779
หลังจากเตรียมตัวแล้วห้าวัน ตู๋กูเช่อนำทัพสี่หมื่นคนคุ้มกันขนส่งเสบียงสู่ชายแดนเมืองกู้ด้วยตัวเองในนั้นเป็นทหารม้าสองหมื่นคน ทหารราบสองหมื่นคนก่อนออกเดินทาง หยุนเจิงย้ำหนักหนา ไม่ต้องรีบร้อนยึดชายแดนเว่ยและชิง บ้านเรือนและค่ายที่ชายแดนเมืองกู้ สามารถค่อยๆ ซ่อมบำรุง ต้องซ่อมกำแพงเมืองชายแดนกู้ให้เรียบร้อยก่อน ขณะเดียวกัน ต้องส่งหน่วยลาดตระเวนออกไปมากหน่อย จับตาความเคลื่อนไหวของเป่ยหวนตลอดเวลาหลังตู๋กูเช่อนำทัพออกไป กำลังทหารที่เหลือก็ไปรวมตัวกันที่แนวหน้าสองป้อมเมืองรอให้กำลังทหารรวบตัวกันเรียบร้อยแล้ว หยุนเจิงต้องการเคลื่อนทัพด้วยตัวเองทว่าสถานการณ์ตรงหน้า เรื่องที่สำคัญที่สุดของหยุนเจิงคือช่วยทำให้การจัดสรรของกองทหารมณฑลทางเหนือมั่นคงบวกกับทหารชาวนา กองทหารมณฑลทางเหนือในตอนนี้มีกองทัพจำนวนสองแสนห้าหมื่นคนกองทัพที่ยิ่งใหญ่เพียงนี้ ไม่มีการจัดสรรเสบียง ผ่านไปไม่กี่เดือนข้างหน้าจะเป็นเรื่องยากมากมีเพียงทำให้การจัดสรรมั่นคง พวกเขาจึงสามารถเดินทางไปบุกเป่ยหวน ยึดครองทุ่งหญ้าหม่ามู่และสถานที่สำคัญได้อีกครั้งหลังจากทิ้งเฝิงอวี้ให้ช่วยสนับสนุนฟู่เทียนเหยียนปกป้องเมืองติ้งเป่ย
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1142
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1141
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1140
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1139
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1138
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1137
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1136
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1135
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1134
