Share
บทที่ 353
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 354
หยุนเจิงชี้ไปยังคนที่นอนราบอยู่บนพื้นยังไม่ได้สติอย่างหมดคำพูด“อืม”เมี่ยวอินพยักหน้ายิ้มๆ“เจ้ายังมีหน้ามาหัวเราะอีก?”หยุนเจิงมองบนใส่นาง “รีบทำให้พวกเขาฟื้นซะ!”“ไม่ต้อง”เมี่ยวอินยิ้มมุมปาก “อีกครึ่งชั่วยาม พวกเขาก็จะฟื้นขึ้นมาเอง”“ข้า…”หยุนเจิงชะงักงันเล็กน้อยคร้านที่จะเถียงกับเมี่ยวอินอีก จึงสั่งการเกาเหอ “รีบส่งคนกลับไปรายงานที ประเดี๋ยวฮูหยินจื่อเขาจะเป็นห่วงเอา!”“ขอรับๆ!”เกาเหอได้สติแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีหยุนเจิงปลดเชือกให้กับเสิ่นลั่วเยี่ยนเสิ่นลั่วเยี่ยนกลับไม่ได้พุ่งเข้าไปหาเมี่ยวอินกับหมิงเย่ว์แต่อย่างใด เพียงแค่จ้องพวกนางทั้งสองราวกับเป็นไก่ชนอย่างไรอย่างนั้น“คนพวกนี้…”หยุนเจิงเงยหน้ามองโจรที่ตัวสั่นเทาอยู่“ท่านอ๋องไว้ชีวิตด้วย!”“ท่านอ๋อง พวกข้าถูกบังคับ!”“ขอร้องล่ะ ไว้ชีวิตพวกข้าเถอะ…”ตามด้วยสายตาที่มองมาของหยุนเจิง โจรนับสิบคนต่างพากันคุกเข่าอ้อนวอนขึ้นมา“เอาเถอะๆ!”หยุนเจิงโบกมือ แล้วสั่งการคนที่เพิ่งเข้ามาไม่กี่คนว่า “คุมตัวพวกเขาไว้ก่อน!”“ขอรับ!”คนเหล่านั้นเข้าไปคุมตัวโจรกลุ่มนั้นออกไปจากถ้ำ“ข้าว่านะ พวกเจ้าสองคนไม่มีอะไรจะอธิบา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 355
ภายใต้การอธิบายของเมี่ยวอิน ทำให้หยุนเจิงเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างพวกเขาออกจากเมืองจักรพรรดิในวันแรก ส่วนฮูหยินเสิ่นพวกเขาออกเดินทางในเช้าวันที่สามเดิมทีพวกนางคิดจะมาพร้อมกับฮูหยินเสิ่น แต่ทว่าฮูหยินเสิ่นบอกให้พวกนางนำไปก่อน จะได้ไปพบกับหยุนเจิงพวกเขาเร็วกว่าแล้วแจ้งข่าวที่พวกเขาออกจากเมืองจักรพรรดิได้สำเร็จแก่หยุนเจิงเขา เพื่อไม่ให้พวกเขาเป็นกังวลหยุนเจิงพวกเขาเดินทางก่อนสองวัน ทว่าพวกเขามีสัมภาระ แม้จะเดินทางเร็วกว่า แต่ก็ไม่เร็วไปกว่าเท่าไรนักในทางกลับกันเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์ขี่ม้าคนละตัวพวกเขาเดินทางออกจากอู่หยางในวันแรก เมี่ยวอินและหมิงเย่ว์ก็ตามมาถึงในวันที่สองแล้วทั้งสองได้ยินเรื่องที่พวกเราปราบโจรจึงได้ตัดสินใจเดินทางอีกทางหนึ่งมาถึงหุบเขาไป๋ฮวาก่อนหยุนเจิงพวกเขาก่อนเดิมทีพวกนางคิดจะทำให้หยุนเจิงพวกเขาประหลาดใจแต่ทว่าสุดท้าย พวกเขามาถึงหุบเขาไป๋ฮวาก็ถูกโจรกลุ่มเล็กที่อาศัยอยู่ที่นี่หมายตาเข้าโจรพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกนางสองคนอยู่แล้ว พวกมันถูกโจมตีจนส่งเสียงร้องปู่ร้องย่าเวลานั้นเอง เมี่ยวอินถึงได้มีความคิดจะลองใจหยุนเจิงขึ้นมาแต่ทว่าเดิมทีนางเพียงแค่คิด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่356
“นี่น่ะหรือ?”หยุนเจิงผิดหวังอย่างมากถือศีลกินเจสำรวมตนไปจะมีประโยชน์ใด!ไม่สู้กินเสพให้เต็มไปที่ไปเลยดีกว่า!“เจ้ายังคิดจะใช้จดหมายฉบับเดียวทำให้เขาเสียตำแหน่งองค์รัชทยาท?”เมี่ยวอินมองหยุนเจิงอย่างหมดคำพูดใจเขาดำจริงๆหยุนลี่ถูกเขาลอบกัดจนถูกกักตนถือศีลกินเจสำรวมตนที่ตำหนักตงกง เขายังไม่รู้จักพอใจ?เสิ่นลั่วเยี่ยนฟังอย่างสับสนมึนงง ขมวดคิ้วกล่าว “พวกเจ้ากำลังพูดสิ่งใดกัน?”“เจ้าไม่ได้บอกนางเรื่องจดหมายฉบับนั้น?”เมี่ยวอินถามหยุนเจิงด้วยความประหลาดใจ“บอกแล้วสิ!”หยุนเจิงยักไหล่ “แต่นางนึกว่าจดหมายฉบับนั้นเป็นข้าแอบคัดลอกบทกวีของพี่สะใภ้นาง ไม่ได้คิดสิ่งใดมาก”“ห๊า?”เมี่ยวอินตกใจ จากนั้นก็มองเสิ่นลั่วเยี่ยนอย่างหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกนางไม่รู้ว่าควรจะบอกว่าเสิ่นลั่วเยี่ยนไร้เดียงสาเกินไปหรือว่าโง่เขลาเกินไปกันแน่นางนึกว่าสามีของนางผู้นี้เป็นตะเกียงประหยัดน้ำมันหรือ?ด้วยการอธิบายจากเมี่ยวอิน เสิ่นลั่วเยี่ยนในที่สุดก็เข้าใจอำนาจของจดหมายฉบับนั้นแล้วเวลานี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่รู้จะควรชมหยุนเจิงว่าฉลาด หรือว่าจะบอกว่าเขาร้ายกาจดีแล้วแค่จดหมายฉบับเดียว เขากลับสร้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่357
หยุนจริงไม่คิดปกปิด เขาบอกสถานะตัวตนของเมี่ยวอินและหมิงเย่ว์กับเสิ่นลั่วเยี่ยนเมื่อรู้ว่าทั้งสองมีแผนลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิเหวิน เสิ่นลั่วเยี่ยนตกตะลึง“เจ้าไม่กลัวว่าพวกนางจะลอบสังหารเสด็จพ่อไม่สำเร็จแล้วจะเปลี่ยนมาลอบสังหารเจ้าแทน?”ทันใดนั้นเสิ่นลั่วเยี่ยนก็กังวลขึ้นมา“ข้าก็ยังอยู่สบายดีไม่ใช่หรือ?”หยุนเจิงส่ายหน้าแล้วยิ้ม “วางใจเถอะ! พวกนางไม่เพียงจะไม่ลอบสังหารข้า ยังจะช่วยคุ้มครอบความปลอดภัยข้าด้วย! พวกนางยังชี้นำให้ข้าก่อกบฏ!”“ห๊า?”เสิ่นลั่วเยี่ยนเบิ่งตาโตด้วยความอึ้ง ในสมองเต็มไปด้วยความสับสนนางไม่สามารถเข้าใจความคิดของหยุนเจิงได้จริงๆและไม่รู้ว่าหยุนเจิงไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใดเก็บคนที่มีความแค้นคิดทำลายราชวงศ์ไว้ข้างกาย เขาล้วนไม่กังวลใจสักนิดหรือ?“เอาล่ะ เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวลแล้ว”หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้ม “พูดเรื่องของเจ้าดีกว่า!”“ข้า?”เสิ่นลั่วเยี่ยนชะงักเล็กน้อย ขมวดคิ้วเอ่ย “เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ข้ารู้ว่าข้าประมาทเกินไป ต่อไปข้าจะระวังให้มาก”เรื่องนี้ ไม่ว่านางจะแก้ตัวอย่างไรก็ไร้ประโยชน์นางถูกจับเป็นเชลยแล้ว!นี่เป็นความจริง!นางเป็นพระชายาข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 358
เสิ่นลั่วเยี่ยนสะอึกเล็กน้อย ฉับพลันนั้นก็ไม่พูดจาแล้วเหตุผลนี่ก็เป็นเหตุผลเช่นกันแต่คำถามคือ สถานการณ์ในสนามรบเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ล้วนเป็นไปดั่งใจเจ้านึกเสียที่ไหน?“ไม่เพียงแค่เจ้า ข้าเองก็จะพยายามสุดความสามารถเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้!”หยุนเจิงเอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “เจ้าคือพระชายาอ๋อง หากเจ้าล้วนถูกจับเป็นเฉลยแล้ว นั่นก็แปลว่าพวกเราแพ้อย่างราบคราบแล้ว! ถึงเวลานั้นจริง เกรงว่าข้าคงตายอยู่ตรงหน้าเจ้าแล้ว!”เสิ่นลั่วเยี่ยนตกใจ จากนั้นก็ยิ้มเยาะตัวเองใช่แล้ว!หากถึงเวลานั้นจริง สิทธิ์ในการตัดสินใจเกรงว่าคงไม่อยู่ในมือพวกเขาแล้วเมื่อคิดได้เช่นนี้ ในใจเสิ่นลั่วเยี่ยนก็รู้สึกผ่อนคลายหน่อยแล้ว“ไม่ว่าเช่นไร วันนี้ก็ต้องขอบคุณเจ้า”เสิ่นลั่วเยี่ยนเงยหน้าขึ้น “เมี่ยวอินพูดได้ถูกต้อง หากเลือกแต่งกับองค์ชายองค์อื่น เกรงว่าพวกเขาคงไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไป และก็ไม่มีผู้ใดยอมเข้าไป!”หยุนเจิงยิ้มมุมปาก เอ่ยหยอกเย้า “เจ้าขอบคุณข้าเช่นนี้หรือ?”“หรือต้องให้ข้าคุกเข่าก้มหัวขอบคุณหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องเขาด้วยความโมโห“ไม่ต้องหรอก”หยุนเจิงหัวเราะ โอบเอวของเสิ่นลั่วเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่359
สองวันถัดไป พวกเขาตั้งที่พักชั่วคราวที่หุบเขาไป๋ฮวาคิดเสียว่าเป็นการทดลองการพักแรมในป่าล่วงหน้าเดิมทีถ้ำภูเขาแห่งนั้นก็กลายเป็น “จวนอ๋อง” ของหยุนเจิงแล้วมีเรื่องที่หยุนเจิงสละชีพเพื่อช่วยชีวิต ความสัมพันธ์ระหว่างเสิ่นลั่วเยี่ยนและหยุนเจิงพัฒนาไม่น้อยลูบไล้จับมือ โอบเอว ล้วนไม่ใช่ปัญหาแล้วแต่ว่า ทุกครั้งที่หยุนเจิงคิดจะก้าวเข้าไปอีกขั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ผลักมือที่อยู่ไม่สุขของเขาออกไป ทำให้หยุนเจิงรู้สึกหดหู่เล็กน้อยฉวยโอกาสตอนที่กำลังรอพวกเสิ่นฮูหยินที่หุบเขาไป๋ฮวา ทุกคนเองก็หยุดพักผ่อนเช่นกันระหว่างนั้น เยี่ยจื่อพาคนไปยังหลินผิงเฉิง เติมเสบียงไม่น้อยตั๋วเงินในมือของพวกเขา ได้ทำการแลกเปลี่ยนจำนวนมากที่เมืองหลินผิงตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว รอให้พวกเสิ่นฮูหยินมาถึงก็สามารถออกเดินทางได้อีกครั้งวันถัดมา พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอการมาถึงของพวกเสิ่นฮูหยินตั้งแต่เช้าตรู่ถึงเช่นไร พวกเขารอตั้งแต่เช้าจนกระทั่งบ่าย กลับไม่เห็นวี่แววของพวกเสิ่นฮูหยิน“ไม่ถูกต้อง!”เสิ่นลั่วเยี่ยนขมวดคิ้ว “ตามหลักแล้ว ถึงเช่นไรวันนี้พวกท่านแม่ก็ควรมาถึงได้แล้วกระมั้ง?”นับรวมวันนี้ ความจริงพวกเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 360
”คือ...”โจวมี่เองก็ไม่รู้จะอธิบายกับหยุนเจิงว่าโรคไข้หนาวคือโรคใด ทำได้เพียงพรรณนาอาการของโรคไข้หนาวให้หยุนเจิงฟังที่เรียกว่าไข้หนาว ก็คือมีอาการเป็นไข้เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาวเป็นระยะ เหงื่อออกจำนวนมาก ทำให้ร่างกายสั่นอย่างควบคุมไม่ได้นี่เป็นโรคร้ายแรงประมาทเพียงเล็กน้อย ชีวิตก็ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้แล้วโดยเฉพาะ เสิ่นเนี่ยนฉือเพิ่งอายุไม่ถึงเจ็ดขวบ ยิ่งอันตรายเมื่อได้ฟังคำอธิบายของโจวมี่ หยุนเจิงพลันชะงักในใจมิน่าเล่าเสิ่นลั่วเยี่ยนเมื่อครู่จึงมาเขาด้วยสายตาเช่นนั้น!ไข้หนาวนี่นึกไม่ถึงว่าจะร้ายแรงเช่นนี้?เสิ่นลั่วเยี่ยนร้อนใจมาก สั่งโจวมี่ด้วยใจที่สับสนยุ่งเหยิง “ไปแจ้งให้หมอที่ติดตามมากับพวกเรา บอกให้พวกเขาไปกับข้า!”หมอที่ติดตามพวกเขาล้วนเป็นหมอที่วังเชิญมาฝีมือแพทย์บางทีอาจจะดีหน่อยพาพวกเขาไปตรวจ ไม่แน่อาจช่วยได้เสิ่นเนี่ยนฉือเป็นองค์หญิงน้อยของจวนเสิ่น เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวของพี่ใหญ่!นางไม่มีทางยอมให้เกิดสิ่งใดขึ้นกับเสิ่นเนี่ยนฉือ“ขอรับ!”โจวมี่ไม่กล้าชักช้า รีบไปทำตามคำสั่งหยุนเจิงคิดจะปลอบใจเสิ่นลั่วเยี่ยน ทว่าไม่รู้จะปลอบเช่นไรมารดาเขาสิ!คนด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 361
ในที่สุด หยุนเจิงก็เจอต้นโกฐจุฬาลัมพาเมื่อรู้ว่าเสิ่นเนี่ยนฉือป่วยหนักกะทันหัน เมี่ยวอินก็เสนอตัวขอตามไปดูด้วย“เจ้าจะอยากไปดูเรื่องครื้นเครงอะไรล่ะ”ตอนนี้เสิ่นลั่วเยี่ยนรู้สึกกังวลมาก จนใครหน้าไหนมาพูดด้วยก็ชักสีหน้าใส่เมี่ยวอินเข้าใจอารมณ์ของนาง แต่ไม่สนใจท่าทีของนาง ตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ ว่า “ข้ารู้ทักษะทางการแพทย์ แถมยังมีทักษะทางการแพทย์ดีกว่าพวกหมอส่วนใหญ่นั่นอีก”“เจ้ารู้ทักษะทางการแพทย์ด้วยงั้นหรือ”หยุนเจิงรู้สึกประหลาดใจนี่คือสิ่งที่เขาไม่คาดคิด!“เจ้ายังเข้าใจทักษะทางการแพทย์ได้ ทำไมข้าจะเข้าใจบ้างไม่ได้”เมี่ยวอินเลิกคิ้วยิ้มๆ “อาจารย์ของข้ามีความสนใจที่หลากหลาย และทักษะทางการแพทย์ก็เป็นหนึ่งในนั้น”เอาเถอะ!การมีอาจารย์ที่ดีเป็นเรื่องดีจริงๆ!หยุนเจิงแอบถอนหายใจในใจ เขาไม่ร่ำรี้ร่ำไรอีก ออกเดินทางไปกับทุกคนทันทีลั่วอันยังอยู่ในเขตสุยโจว ห่างจากหุบเขาไป๋ฮวามากกว่าหนึ่งร้อยลี้พวกเขาห่วงพะวงสถานการณ์ของเสิ่นเนี่ยนฉือ เร่งรุดเดินทางมาอย่างรวดเร็วตลอดเมื่อท้องฟ้าเพิ่งมืดลง พวกเขาก็มาถึงลั่วอันแล้วภายใต้การนำของหม่าซาน พวกเขามาถึงอารามร้างที่ตระกูลเสิ่นทุกคน
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 986
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 985
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 984
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 983
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
