Share

บทที่ 354

หยุนเจิงชี้ไปยังคนที่นอนราบอยู่บนพื้นยังไม่ได้สติอย่างหมดคำพูด

“อืม”

เมี่ยวอินพยักหน้ายิ้มๆ

“เจ้ายังมีหน้ามาหัวเราะอีก?”

หยุนเจิงมองบนใส่นาง “รีบทำให้พวกเขาฟื้นซะ!”

“ไม่ต้อง”

เมี่ยวอินยิ้มมุมปาก “อีกครึ่งชั่วยาม พวกเขาก็จะฟื้นขึ้นมาเอง”

“ข้า…”

หยุนเจิงชะงักงันเล็กน้อยคร้านที่จะเถียงกับเมี่ยวอินอีก จึงสั่งการเกาเหอ “รีบส่งคนกลับไปรายงานที ประเดี๋ยวฮูหยินจื่อเขาจะเป็นห่วงเอา!”

“ขอรับๆ!”

เกาเหอได้สติแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

หยุนเจิงปลดเชือกให้กับเสิ่นลั่วเยี่ยน

เสิ่นลั่วเยี่ยนกลับไม่ได้พุ่งเข้าไปหาเมี่ยวอินกับหมิงเย่ว์แต่อย่างใด เพียงแค่จ้องพวกนางทั้งสองราวกับเป็นไก่ชนอย่างไรอย่างนั้น

“คนพวกนี้…”

หยุนเจิงเงยหน้ามองโจรที่ตัวสั่นเทาอยู่

“ท่านอ๋องไว้ชีวิตด้วย!”

“ท่านอ๋อง พวกข้าถูกบังคับ!”

“ขอร้องล่ะ ไว้ชีวิตพวกข้าเถอะ…”

ตามด้วยสายตาที่มองมาของหยุนเจิง โจรนับสิบคนต่างพากันคุกเข่าอ้อนวอนขึ้นมา

“เอาเถอะๆ!”

หยุนเจิงโบกมือ แล้วสั่งการคนที่เพิ่งเข้ามาไม่กี่คนว่า “คุมตัวพวกเขาไว้ก่อน!”

“ขอรับ!”

คนเหล่านั้นเข้าไปคุมตัวโจรกลุ่มนั้นออกไปจากถ้ำ

“ข้าว่านะ พวกเจ้าสองคนไม่มีอะไรจะอธิบา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status