เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 190
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-02 15:55:06บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 191
เมื่ออยู่ต่อหน้าคำถามฆ่าตัวตายของจักรพรรดิเหวินแล้ว หยุนเจิงเองก็ตกอยู่ในห้วงความคิดตาแก่คนนี้ เหตุใดถึงเอาแต่รังแกบุตรชายของตนเองเนี่ย!คำถามนี้จะตอบอย่างไร?เขาพูดประเด็นของปัญหาให้กับตนออกมาแล้ว!หากตนตอบไปว่าเชื่อเจ้าสามอย่างไม่มีเงื่อนไข แค่ฟังก็รู้แล้วว่าเป็นเรื่องไร้สาระ!แต่หากเขาตอบว่าไม่เชื่อเจ้าสาม เช่นนั้นก็เท่ากับว่ากำลังทูลฟ้องจักรพรรดิเหวินว่าเขาเพียงแค่แสร้งทำเหมือนไกล่เกลี่ยกับเจ้าสาม ทว่าในใจยังเกลียดชังเจ้าสามอยู่น่ะสิ?จะตอบอย่างไรก็ดูจะไม่ใช่หนทางที่ดีสักเท่าไรหยุนเจิงปวดกบาล เขาคิดแล้วคิดอีก จู่ๆ ก็เหยียดริมฝีปากเผยรอยยิ้มออกมา “เสด็จพ่อ ไม่แน่ลูกอาจไม่มีชีวิตรอดถึงตอนนั้นก็ได้ แล้วลูกจะคิดมากเรื่องนี้ทำไมกัน?”“เจ้า…”จักรพรรดิเหวินหมดคำจะพูด แขนขยับเล็กน้อยราวกับกำลังครุ่นคิดว่าจะฟาดหยุนเจิงสักสองฝ่ามือดีหรือไม่“สักวันข้าต้องตายเพราะคนโง่อย่างพวกเจ้าแน่ๆ!”จักรพรรดิเหวินจ้องเขาตาเขม็งอย่างไม่พอพระทัย สุดท้ายก็หยุดความปรารถนาที่จะฟาดเขาเอาไว้ได้“เสด็จพ่ออย่าทรงกริ้วพ่ะย่ะค่ะ”หยุนเจิงรีบลุกพรวดขึ้นมาทำท่าตื่นตกใจเห็นท่าทีเช่นนี้ของหยุนเจิงแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 192
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ”หยุนเจิงพยักหน้าอีกครั้ง ในใจหมดคำจะพูดตาเฒ่าคนนี้!พูดประโยคนี้มากี่ครั้งกี่หนแล้ว!ตนไม่คิดจะแย่งตำแหน่งองค์รัชทายาทอยู่แล้ว!ไม่จำเป็นต้องย้ำเตือนซ้ำๆ หรอกกระมัง?“เจ้าไม่เข้าใจ!”จักรพรรดิเหวินส่ายศีรษะเบาๆ “ที่ข้าพาเจ้ามากินข้าวที่ตำหนักตงกงในวันนี้ถือว่าเป็นการพาเจ้ามาสัมผัสการเป็นองค์รัชทายาทสักครั้งหนึ่ง เจ้าเข้าใจหรือไม่?”“หา?”หยุนเจิงมองจักรพรรดิเหวินอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขอประทานโทษนะ นี่คือความหมายของการพาตนมากินข้าวที่ตำหนักตงกงน่ะหรือ?บ้าบอสิ้นดี!แค่มากินข้าวที่ตำหนักตงกง ก็ถือว่าได้สัมผัสการเป็นองค์รัชทายาทแล้ว?แม้จะเป็นการพูดจาให้โอกาสล้มๆ แล้งๆ ก็ไม่เป็นเช่นนี้นี่!คิดว่าตนโง่เขลามากหรือไงกัน!“ช่างเถอะ ไม่พูดพวกนี้กับเจ้าแล้ว!”จักรพรรดิเหวินส่ายศีรษะ กล่าวต่ออีกว่า “ต่อจากนี้ไป ข้าจะทดสอบพี่น้องพวกนั้นของเจ้าอีกสักหน่อย! หากเจ้ากล้านำเรื่องที่ข้าพูดกับเจ้าในวันนี้ไปบอกพวกเขาแม้ครึ่งคำล่ะก็ เจ้าระวังศีรษะของเจ้าได้เลย!”“พ่ะย่ะค่ะ!”หยุนเจิงตอบรับทันใด ทว่าในใจกลับบ่นพึมพำอยู่ลับๆทดสอบพี่น้องพวกนั้นของตน?เกรงว่าคงทด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 193
“รังแกอะไรกัน ไม่มี”หยุนเจิงปฏิเสธโดยไม่คิด แล้วจ้องไปที่เยี่ยจื่ออย่างหมดคำพูดพี่สาวมาของจริงหรือนี่!“พวกเจ้าคุยกันเถอะ ข้าไปทำงานต่อล่ะ”เยี่ยจื่อยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหายตัวไปในพริบตาใบหน้าของหยุนเจิงกระตุกเล็กน้อย ในใจเต็มไปด้วยความคิดชั่วร้ายรอให้ออกจากเมืองจักรพรรดิก่อนเถอะ ดูซิว่าข้าจะจัดการเจ้าอย่างไร!“ท่านยังกล้าบอกว่าไม่อีกรึ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนแค่นเสียงหึ “พี่สะใภ้จะปดข้าหรือ?”“พี่สะใภ้ต้องเข้าใจผิดแน่ๆ” หยุนเจิงแก้ตัว “ใช่ว่าเจ้าจะไม่รู้เสียหน่อยว่าช่วงนี้ข้าถูกทรมานจนใกล้ตายแล้ว! ข้าจะมีกะจิตกะใจรังแกพี่สะใภ้ได้อย่างไรกัน!”“ยังจะแก้ตัวอีก?”เสิ่นลั่วเยี่ยนทำตาดุพร้อมกวาดมองไปที่หยุนเจิงอย่างเหี้ยมโหดหยุนเจิงหมดคำพูด เอ่ยหัวเราะฮ่าๆ อย่างขมขื่นว่า “พี่สะใภ้พูดอะไรกับเจ้ากัน? เจ้าบอกว่าข้ารังแกนาง อย่างน้อยก็ต้องมีเหตุผลหน่อยกระมัง?”มารดามันเถอะ!สู้แม่นางนี่ไม่ไหวจริงๆ!องค์รักษ์ทั้งจวนของตนก็ยังสู้นางไม่ได้!หวังว่าตนเองก็สามารถพบเจอกับยอดฝีมือ ช่วยบูรณาการทุกอย่างให้ตนกลายเป็นยอดฝีมือไร้เทียมทานภายในค่ำคืนเดียวได้จริงๆหากสู้นางได้ล่ะก็ จะตีบั้นท้ายของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 194
หยุนเจิงเอ่ยยิ้มแย้ม “ต่อไปเราก็จะร่วมเรียงเคียงหมอนกันแล้ว หากเรื่องนี้เจ้ายัง…”“ใครจะร่วมเรียงเคียงหมอนกับท่านกัน?”เสิ่นลั่วเยี่ยนขวยเขินกำลังจะสะบัดมือหยุนเจิงออกโดยสัญชาตญาณ ทว่าหยุนเจิงกลับจับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยอย่างหน้าไม่อาย“อย่าขัด เจ้ายิ่งขัดข้ายิ่งชอบ”หยุนเจิงเห่าหอนอยู่ในใจ ทว่ากลับไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา “เจ้าต้องปรับนิสัยจริงๆ แล้วนะ เจ้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าข้าน่ะไม่เป็นไร แต่หากเจ้าไปพูดต่อหน้าเสด็จพ่อคิดว่าเสด็จพ่อจะคิดอย่างไร?”“อย่าเอาฝ่าบาทมากดขี่ข้านักเลย!”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่พอใจ ทว่าแรงขัดขืนก็น้อยลงด้วยหยุนเจิงส่ายศีรษะอย่างจริงจัง “ไม่ได้เอาเสด็จพ่อมากดขี่เจ้า เพียงแต่ไม่หวังให้เจ้าทำตัวไม่รู้จักแบ่งแยก ทำให้เสด็จพ่อไม่พอพระทัย”เสิ่นลั่วเยี่ยนเบะปากแค่นเสียงเย็นชา “ฝ่าบาทอยู่ ข้าจะพูดเรื่องพวกนี้หรือไง?”โอ๊ะ แม่นางนี่ไม่โง่นี่!หยุนเจิงแอบยิ้มในใจแล้วกล่าวว่า “หากเสด็จพ่อกำชับเจ้าให้สืบสานสายตระกูลให้กับข้า เจ้าคงไม่ตอบว่า ‘ใครจะสืบสานสายตระกูลให้เขากัน?’ หรอกกระมัง”เสิ่นลั่วเยี่ยนอ้าปากเล็กน้อยพูดไม่ออกในบัดดลอย่าว่านะจักรพรรดิเหวินอาจจะกำชับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 195
ยามเช้า หยุนเจิงไปที่จวนเสิ่นตั้งแต่เช้าจวนเสิ่นในบัดนี้ก็ตกแต่งไปด้วยกลิ่นอายมงคลเช่นเดียวกันแล้วภายใต้การนำทางของคนรับใช้ในตระกูลเสิ่น ทำให้หยุนเจิงมาถึงสนามฝึกซ้อมวรยุทธ์ของตระกูลเสิ่นขณะนี้เสิ่นลั่วเยี่ยนกำลังถือหอกลายเมฆฝึกซ้อมคนจวนเสิ่นสิบกว่าคนที่ถูกคัดเลือกมาอยู่พวกเขาไม่ได้ใส่เกราะ เพียงแค่มัดกระสอบไว้ที่แขนกับเท้าเท่านั้นเมื่อเห็นหยุนเจิงเดินเข้ามา ฝูงชนพลันหยุดฝึกซ้อมแล้วคำนับให้กับหยุนเจิงหยุนเจิงยังไม่ทันเอ่ยปากพูด จู่ๆ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็ตะโกนเสียงดุอย่างอ่อนโยนว่า “ฝึกต่อไป! พวกเจ้าฟังข้าให้ดี! ไม่มีคำสั่งจากแม่ทัพ พลทหารห้ามถอดเกราะ! หากมีครั้งต่อไปอีก ข้าจะลงโทษด้วยกฎของกองทหาร!”โอ้โห่!แม่นางคนนี้มีความเป็นหัวหน้าแม่ทัพอยู่นะเนี่ย!ใบหน้าของหยุนเจิงมีรอยยิ้มวาบผ่าน จากนั้นหันไปพูดต่อฝูงชนว่า “ฟังคุณหนูของพวกเจ้า”เมื่อมีคำสั่งจากหยุนเจิง ฝูงชนจึงรีบฝึกซ้อมต่อหยุนเจิงเองก็ไม่รบกวนพวกเขา เพียงแค่นั่งมองพวกเขาฝึกซ้อมอยู่ข้างๆ ตามลำพังการฝึกซ้อมของเสิ่นลั่วเยี่ยนนั้นง่ายมาก เพียงแค่ให้คนสิบกว่าคนนี้ตั้งค่ายคุ้มกันเสาไม้ต้นหนึ่ง โดยมีนางโจมตีเสาไม้ต้นนั้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 196
บุรุษผู้นี้หากได้ครอบครองอำนาจกองทหารของซั่วเป่ยจะต้องยิ่งใหญ่ทะยานสู่ฟ้าแน่นอน!ฮ่าๆ!จักรพรรดิเหวินเอ๋ยจักรพรรดิเหวิน!พระองค์ทรงรังแกให้ตระกูลเสิ่นโดดเดี่ยวทั้งตระกูล ทว่ากลับไม่คิดว่าจะมอบคนยอดเยี่ยมคนหนึ่งมาให้ตระกูลเสิ่น!คนทำนายไม่สู้สวรรค์ทำนายจริงๆ!ดูท่าแล้วตนสามารถเตรียมตัวทำเรื่องออกจากเมืองจักรพรรดิได้อย่างวางใจแล้ว!ฮูหยินเสิ่นมีความสุขอยู่ในใจ จากนั้นจู่ๆ ก็ขัดคำพูดของหยุนเจิง “องค์ชายหก ท่านคิดว่าจื่อเออร์เป็นอย่างไร?”หืม?เปลือกตาของหยุนเจิงกระตุกเล็กน้อยเกิดอะไรขึ้น?เหตุใดจู่ๆ นางถึงได้ถามเช่นนี้?หรือว่านางดูออกว่าตนมีความสนใจต่อเยี่ยจื่อ?นางกำลังลองเชิงตนอยู่?ไม่หรอกน่า!นางไม่อยู่ในจวนของตนเสียหน่อยจะอ่านความรู้สึกของตนออกได้อย่างไร?หยุนเจิงเงียบขรึมพลางเอ่ยยิ้มแย้มว่า “พี่สะใภ้เป็นคนดี ฉลาดปราดเปรื่อง ทำงานเรียบร้อย! เรื่องต่างๆ ภายในจวนของข้าล้วนแต่มีพี่สะใภ้คอยดูแล ข้าวางใจมาก!”“ดูท่าแล้วองค์ชายจะประทับใจจื่อเออร์มากนะ!”ฮูหยินเสิ่นยิ้มๆ แล้วจ้องหยุนเจิงด้วยแววตาทรงพลัง “องค์ชายจะยอมรับจื่อเออร์ให้เป็นพระชายารองหรือไม่?”โครม!เสียงฟ้าผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 197
จวนเสิ่นกว้างใหญ่มาก ไม่เล็กไปกว่าจวนองค์ชายหกของหยุนเจิงเลยขณะที่เสิ่นลั่วเยี่ยนพาหยุนเจิงไปคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมในจวนอยู่นั้น นางพลันเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “ท่านแม่ข้าพูดอะไรกับท่านรึ? แถมยังให้ท่านไปคิดดูดีๆ อีก?”พูดอะไรน่ะหรือ?พูดว่าให้ข้ารับพี่สะใภ้รองของเจ้าน่ะสิ!หยุนเจิงแอบยิ้มในใจทว่าคำพูดนี้ เขาไม่มีทางพูดออกมาอยู่แล้วมิเช่นนั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนต้องทุบตนเป็นแน่!“นางให้ข้าไปทูลขอเสด็จพ่อไม่ให้ข้าไปซั่วเป่ย…”หยุนเจิงแต่งเรื่องเองเสิ่นลั่วเยี่ยนเองก็ไม่แปลกใจพลางเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “ท่านผลักฝ่าบาทและตัวท่านไปถึงจุดที่อันตรายที่สุดแล้ว ท่านไปทูลขอฝ่าบาทตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร?”“ดังนั้นข้าจึงไม่มีหนทางไงเล่า!”หยุนเจิงถอนหายใจอย่างหมดหนทาง“ตอนนี้รู้แล้วหรือว่าไม่มีหนทาง? ไปทำอะไรมาอยู่ตั้งนานล่ะ?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นลั่วเยี่ยนก็โมโหขึ้นมาเคยเห็นคนวอนหาที่ตาย แต่ไม่เคยเห็นคนวอนหาที่ตายขนาดนี้มาก่อน!“ก็ตอนนั้นข้าเมาสุรานี่?”หยุนเจิงยิ้มๆ “ไปกันเถอะ เราไปเดินเล่นในเมืองกัน ดูซิว่าเจ้ามีอะไรต้องซื้อหรือไม่”“ไม่ไป!”เสิ่นลั่วเยี่ยนยังคงแน่วแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 198
ม้าตัวนั้นคือม้าของเขา!ตอนที่ม้านั่นถูกหยุนเจิงสลับไป เขาเจ็บปวดอยู่นานวันนี้ในเมื่อพบเจอกันแล้ว อย่างไรก็ต้องสลับคืนมาให้ได้!เมื่อได้ยินคำพูดของหยวนกุยแล้ว หยุนเจิงไม่ชอบใจในทันใดไอ้คนนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลยจริงๆ!ตนยังไม่ทันมีความคิดจะเอาเปรียบเขา เขากลับคิดจะสลับม้าคืนไปนั้นรึ?เนื้อที่ตนกลืนลงท้องแล้วยังจะคืนเขาอีกหรือ?คิดอะไรอยู่!“ในเมื่อสลับไปแล้วย่อมต้องสลับคืนมาอยู่แล้ว”หยุนเจิงพยักหน้าอย่างจริงจัง“ขอบพระทัยองค์ชาย!”หยวนกุยดีใจสุดขีดสำหรับเขาการที่สามารถสลับม้าตัวนี้กลับมาได้นั้นถือเป็นการปลอบโยนอย่างหนึ่ง“นี่เป็นสิ่งที่ควร”หยุนเจิงท่าทางอ่อนโยน แล้วกล่าวต่อเสิ่นลั่วเยี่ยนว่า “เจ้าไปดูว่ามีของที่ชอบหรือไม่ ข้าไปสลับม้ากับหยวนกุยครู่หนึ่ง”เสิ่นลั่วเยี่ยนไม่อยากยุ่งเรื่องเละเทะระหว่างพวกเขาอยู่แล้วจึงแยกตัวไปเลือกเครื่องหยกหลังจากแยกตัวเสิ่นลั่วเยี่ยนออกไปได้ หยุนเจิงพลันพาหยวนกุยออกจากร้านขายหยกขณะที่หยุนเจิงกำลังจะเริ่มเอาเปรียบหยวนกุย จู่ๆ ก็นึกบางอย่างขึ้นได้จึงเอ่ยถามในบัดดล “ที่จวนเสิ่นเมื่อคราวก่อน ข้าได้ยินว่าเจ้ามีความสัมพันธ์เป็นญาติกับพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-02
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1378
"เอาล่ะ เอาล่ะ! อย่าตื่นตกใจกันไป เสิ่นควานเข้าใจผิดเอง!" หยุนเจิงปลอบฝูงชนที่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แล้วหันไปถามอู๋เซิงไท่ว่า "ของสิ่งนี้เรียกว่าอะไร?" อู๋เซิงไท่ตอบอย่างหวาดกลัว "กราบทูลท่านอ๋อง สมุนไพรนี้ไม่มีชื่อเรียกแน่ชัด ผู้คนส่วนใหญ่มักเรียกมันว่า 'หญ้าร้อน'..." พูดไป อู๋เซิงไท่ก็เล่าถึงที่มาของ 'หญ้าร้อน' ให้หยุนเจิงฟัง ในตอนแรก ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งนี้กินได้หรือไม่ เมื่อหลายวันก่อน มีผู้ประสบภัยบางคนออกไปหาอาหารตามธรรมชาติในพื้นที่ใกล้เคียง และเก็บสิ่งนี้กลับไปกินโดยบังเอิญ หลังจากที่พวกเขากินเข้าไป ทุกคนล้วนรู้สึกแสบร้อนในปากและลิ้น ร่างกายร้อนและเหงื่อแตกจนหลายคนคิดว่าตัวเองถูกพิษ เพราะมีผู้คนที่ถูกพิษ จำนวนมาก จนเรื่องนี้ไปถึงหูของทางการ แต่สุดท้ายกลับพบว่าคนเหล่านั้นไม่ได้เป็นอะไรเลย หลังจากนั้น เมื่ออากาศเริ่มหนาวเย็น ยังมีคนไปหาเจ้าสิ่งนี้มาเพื่อขับไล่ความหนาวอีกด้วย เมื่อมั่นใจว่าสิ่งนี้ไม่มีพิษ อู๋เซิงไท่จึงสั่งให้คนเก็บมันในนามของทางการ เพื่อต้มเป็นน้ำให้ประชาชนที่ทำงานได้ดื่มช่วยขับไล่ความหนาว เพราะเมื่อกินสิ่งนี้แล้วร่างกายจะร้อนและเหงื่อแ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1377
ทันทีที่เสิ่นควานออกคำสั่ง กองทหารองครักษ์ของหยุนเจิงก็ลงมืออย่างรวดเร็ว ไม่นาน อู๋เซิงไท่พร้อมทั้งพรรคพวกและผู้ที่ต้มยาสมุนไพรก็ถูกควบคุมตัวทั้งหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่หยุนเจิงเองก็ยังอึ้งไปชั่วครู่ “เกิดอะไรขึ้น?” หยุนเจิงขมวดคิ้วมองเสิ่นควานที่เต็มไปด้วยความดุดัน “กราบทูลฝ่าบาท น้ำนี้น่าจะมีพิษพ่ะย่ะค่ะ!” เสิ่นควานอ้าปากหายใจลึกสองครั้งก่อนจะพูดต่อ “เมื่อดื่มน้ำนี้เข้าไป ปากและลิ้นก็รู้สึกแสบร้อนอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ!” แสบร้อนอย่างมากหรือ? หยุนเจิงหันไปมองอู๋เซิงไท่ ไม่น่าใช่หรอกนะ? หรือว่าอู๋เซิงไท่จะเป็นสายลับที่ถูกส่งมา? “ท่านอ๋อง เข้าใจผิดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” อู๋เซิงไท่ตั้งสติได้ในที่สุด ก่อนจะร้องเสียงหลง “กระหม่อมไม่กล้าคิดร้ายต่อท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ น้ำนี้...น้ำนี้เมื่อดื่มแล้ว มันก็เป็นแบบนี้พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมกราบทูลท่านอ๋องไปก่อนหน้านี้แล้ว ขอท่านอ๋องโปรดพิจารณา!” พูดไปแล้วหรือ? อู๋เซิงไท่ก็พูดไปแล้วจริงๆ “ท่านอ๋อง ข้าน้อยถูกใส่ร้ายพ่ะย่ะค่ะ น้ำนี้เป็นแบบนี้เอง...” “ท่านอ๋อง คนงานที่เหมืองหินทุกคนดื่ม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1376
หยุนเจิงโบกมือเบาๆ ค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าพร้อมจ้องมองอู๋เซิงไท่ “ข้าดูเจ้าช่างคุ้นหน้าเหลือเกิน!” อู๋เซิงไท่โค้งตัวตอบ “กราบทูลท่านอ๋อง กระหม่อมเคยอยู่ที่จวนอ๋องมาก่อนพ่ะย่ะค่ะ” “มิน่าล่ะ!” หยุนเจิงพยักหน้าเข้าใจ “ในเมื่อมากันแล้ว ก็มาเดินชมเมืองด้วยกันเถอะ!” “พ่ะย่ะค่ะ!” อู๋เซิงไท่รับคำสั่ง ภายใต้การนำทางของอู๋เซิงไท่ คณะของพวกเขายังคงเดินสำรวจในเมืองต่อไป ระหว่างทาง อู๋เซิงไท่ได้เล่าเกี่ยวกับสถานการณ์ในเล่ออานให้พวกเขาฟัง ปัจจุบัน เล่ออานมีประชากรประมาณหนึ่งแสนสามหมื่นคน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ประสบภัยที่ย้ายมาจากดินแดนชั้นใน และมีเพียงส่วนน้อยที่เป็นพ่อค้าแม่ค้าที่เข้ามาทำธุรกิจในเล่ออาน ในเล่ออานตอนนี้มีเพียงโรงเตี๊ยมที่ดูดีอยู่แห่งเดียว และมีโรงแรมอยู่เพียงไม่กี่แห่ง ที่ว่าการอำเภอและสถานที่ของทางการกลับสร้างได้อย่างเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ชาวบ้านที่ช่วยงานทางการจะได้รับค่าจ้างตามแรงงานที่ทำ โดยค่าจ้างรายวันเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณสามถึงสิบเหวิน ส่วนช่างฝีมือที่มีความชำนาญบางคนจะได้รับค่าจ้างสิบถึงยี่สิบเหวิน ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเล่ออานในตอนนี้คือการขาดแคลนเค
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1375
สองวันต่อมา ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเล่ออาน ระหว่างทางที่เดินทางไปเล่ออาน พวกเขาได้ผ่านหิมะโปรยปรายหนึ่งระลอก หลังจากผ่านหม่าอี้ไป แม้จะไม่มีหิมะตกแล้ว แต่สภาพอากาศกลับหนาวเย็นยิ่งขึ้น หยุนเจิงเพิ่งพาเยี่ยจือลงมาจากรถม้า ก็มีลมหนาวพัดผ่านมาอย่างรุนแรง เยี่ยจือที่เพิ่งลงมาจากรถม้าอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเพราะความหนาวเย็น ซินเซิงเห็นดังนั้น รีบหยิบเสื้อคลุมขนมิงค์สีขาวออกมาแล้วพูดว่า “ฮูหยินจื้อ หม่อมฉันจะช่วยท่านคลุมเสื้อคลุมเองเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะหนาวจนไม่สบาย” “อืม” เยี่ยจือพยักหน้าเบาๆ “ข้าจะทำเอง!” หยุนเจิงรับเสื้อคลุมจากมือของซินเซิง แล้วค่อยๆ คลุมให้เยี่ยจือ ก่อนจะพาผู้หญิงในกลุ่มเดินต่อไปข้างหน้า เยี่ยจือปล่อยให้หยุนเจิงจับมือ พร้อมกับเงยหน้ามองฟ้าหมอกเบื้องบนแล้วพูดว่า “อีกสองสามวันนี้น่าจะมีหิมะตกหนักพวกเราควรตรวจดูว่า ชาวบ้านในเล่ออานมีของใช้สำหรับฤดูหนาวเพียงพอหรือไม่ หากพวกเขาไม่มี คงต้องเบิกของจากคลังทหารมาให้” “แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!” หยุนเจิงปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ของในคลังทหารก็คือของในคลังทหาร! ทหารอยู่ข้างนอกต้องเสียเลือดเสียเนื้อรบ แม้ตอนนี้จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1374
การพัฒนาการค้า ย่อมเป็นเส้นทางลัดที่ช่วยให้เมืองเติบโตได้อย่างรวดเร็ว ในอนาคต ผลิตภัณฑ์พิเศษจากเขตปกครองทหารตะวันตกเฉียงเหนือก็สามารถเข้ามาในซั่วเป่ยได้ แต่ไม่ควรนำทุกสิ่งทุกอย่างมาวางขายในหม่าอี้เท่านั้น ต้องให้โอกาสเมืองอื่นๆ ด้วย ยิ่งพ่อค้าเหล่านี้พักอยู่ในซั่วเป่ยนานเท่าไร ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของซั่วเป่ยมากขึ้นเท่านั้น ทันใดนั้น ในหัวของหยุนเจิงก็ผุดคำพูดประโยคหนึ่งขึ้นมา ปรับปรุงการจัดสรรอุตสาหกรรมให้เหมาะสม! ถือโอกาสในฤดูหนาวนี้ วางแผนเกี่ยวกับอุตสาหกรรมของแต่ละเมืองให้ดี ดีที่สุดคือทำให้ทุกเมืองมีอุตสาหกรรมหลัก เพื่อดึงดูดให้พ่อค้าเหล่านี้เข้าไปในเมืองต่างๆ ของซั่วเป่ยมากขึ้น จะช่วยกระตุ้นการพัฒนาเมืองอื่นๆ ได้ ขณะที่หยุนเจิงกำลังครุ่นคิดเงียบๆ รถม้าก็หยุดลงกะทันหัน เยี่ยจือเปิดม่านขึ้นเตรียมถามว่าเกิดอะไรขึ้น เสิ่นควานก็เข้ามารายงานว่า “ฮูหยินจื้อ มีคนขวางทางอยู่ด้านหน้า ข้าได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว” “อืม ดีแล้ว” เยี่ยจือพยักหน้าเบาๆ ก่อนเตือนเสิ่นควานว่า “เจ้าตอนนี้เป็นหัวหน้าทหารองครักษ์ของฝ่าบาทแล้ว ควรแทนตัวเองว่า 'กระหม่อม'
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1373
สองวันต่อมา หยุนเจิงพาเยี่ยจือและเมี่ยวอินเดินทางไปยังเล่ออาน หลังจากเหตุการณ์ลอบสังหารครั้งก่อน คราวนี้กองทหารองครักษ์ของหยุนเจิงระมัดระวังเป็นพิเศษ ด้วยการคุ้มกันอย่างแน่นหนาของทหารองครักษ์ ตลอดทางจึงปลอดภัยไร้เหตุร้าย “ใกล้ถึงหม่าอี้หรือยัง?” หยุนเจิงเปิดม่านรถม้าออกมองด้านนอก ก่อนสั่งเสิ่นควาน “ส่งคำสั่งไป พักที่หม่าอี้หนึ่งวันแล้วค่อยออกเดินทางต่อ” เสิ่นควานเป็นหนึ่งในผู้ที่เสิ่นลั่วเยี่ยนฝึกมาเป็นชุดแรกให้ทำหน้าที่องครักษ์ของเขา ตั้งแต่หยุนเจิงมาถึงซั่วเป่ย เสิ่นควานก็ประจำการอยู่ในกองทหารองครักษ์ของเขา ปัจจุบัน ถงกัง โจวมี่ และเกาหือ ต่างก็ถูกส่งออกไปทำงานภายนอก เสิ่นควานจึงรับหน้าที่รักษาการหัวหน้าทหารองครักษ์แทนชั่วคราว “พ่ะย่ะค่ะ!” เสิ่นควานรับคำสั่ง “ไม่ต้องเสียเวลา” เยี่ยจือรู้ว่าหยุนเจิงเป็นห่วงว่าตนจะเหนื่อยจากการเดินทางไกล นางยิ้มบางๆ “ข้าไม่เป็นไรหรอก เพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นานเอง มิได้เหมือนลั่วเยี่ยนที่ท้องโตขนาดนั้น” “พักสักวันเถอะ!” หยุนเจิงจับมือเยี่ยจือ “เจ้ากำลังตั้งครรภ์ เดินทางกระทบกระเทือนมาตลอดทาง ควรพักให้เต็มที่เสียหน่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1372
“อืม ได้!” หยุนเจิงประคองเสิ่นลั่วเยี่ยนลุกขึ้น พร้อมยิ้มกล่าวว่า “อีกไม่กี่วันคงจะมีหิมะตกพอดี ให้ช่างตัดเสื้อทำเสื้อขนนกสองชุดให้พวกเราดีไหม?” “เสื้อขนนก?” เสิ่นลั่วเยี่ยนมองหยุนเจิงด้วยความสงสัย “ก็คือเสื้อขนละเอียดไง” หยุนเจิงเปลี่ยนคำพูดให้เข้าใจง่ายขึ้น ในราชวงศ์ต้าเฉียนก็มีเสื้อขนนก เพียงแต่เรียกชื่อแตกต่างกัน ยิ่งไปกว่านั้น เสื้อขนละเอียดชั้นสูงเหล่านั้นให้ความอบอุ่นไม่แพ้เสื้อขนนกในยุคปัจจุบันเลย เพียงแต่ว่าเสื้อขนนกชั้นสูงนั้นผลิตได้น้อยและหาได้ยาก มีเพียงเชื้อพระวงศ์และขุนนางเท่านั้นที่สวมใส่ได้ “ท่านแม่ก็คิดจะทำเสื้อขนละเอียดอยู่เหมือนกัน” เสิ่นลั่วเยี่ยนเม้มปากยิ้ม “แต่จะให้แต่ละคนมีสองชุดคงลำบาก ชาวซั่วเป่ยเลี้ยงเป็ดและห่านกันน้อยมาก ในจวนของเราซื้อขนละเอียดมาเรื่อยๆ แต่ก็ยังได้มาไม่มากพอ” เช่นนั้นหรือ? หยุนเจิงโอบเอวเสิ่นลั่วเยี่ยนไว้ พร้อมกล่าวด้วยความรู้สึกว่า “เพราะอย่างนี้ไงล่ะ พวกเรายังต้องทำงานหนักอีกเยอะ ต้องทำให้ชาวซั่วเป่ยมีอาหารเพียงพอจนเลี้ยงเป็ดและไก่ได้เป็นจำนวนมาก” เป็ดและห่านในซั่วเป่ย เนื่องจากเลี้ยงในสภาพอากาศหนาวเย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1371
ติ้งเป่ย หยุนเจิงได้รับจดหมายตอบกลับจากเจียเหยาแล้ว ความคืบหน้าทางฝั่งของเจียเหยาเป็นไปอย่างราบรื่น ด้วยกองทัพใหญ่ของพวกเขาเคลื่อนทัพเข้าใกล้ อำนาจของกุ่ยฟางจึงถอยร่นไปอย่างต่อเนื่อง จนถึงตอนนี้ มีชนเผ่าหลายกลุ่มยอมสวามิภักดิ์ต่อทัวฮวนแล้ว รวมถึงทหารกุ่ยฟางที่พ่ายศึกบางส่วนก็ยอมสวามิภักดิ์ต่อทัวฮวนเช่นกัน เมื่อรวมกับทหารที่หยุนเจิงส่งให้ ทัวฮวนจึงมีกองทัพมากกว่าหนึ่งหมื่นนายในมือแล้ว ชื่อเหยียนได้ส่งคนไปเจรจากับเจียเหยา แสดงความประสงค์อย่างชัดเจนที่จะขอสงบศึก ทว่า เจียเหยาต้องการกดดันชื่อเหยียนต่อไป จึงยังไม่ตอบรับการเจรจา และเดินทัพต่อไป แม้เจียเหยาจะไม่ได้กล่าวถึงสถานการณ์การศึกอย่างละเอียด แต่ก็คาดว่าน่าจะเป็นเหมือนลมฤดูใบไม้ร่วงที่พัดใบไม้ร่วงหล่น เพราะกองทัพหลักของกุ่ยฟางพ่ายแพ้จนเกือบหมดสิ้น ต่อให้กุ่ยฟางยังเหลือกำลังทหารบ้าง ก็หมดกำลังใจที่จะสู้ต่อ ส่วนเรื่องอภิเษกสมรสของพวกเขา เจียเหยาตอบกลับมาเพียงสั้นๆ ว่าแล้วแต่หยุนเจิงจะเห็นสมควร ไม่ว่าหยุนเจิงหรือเจียเหยา ต่างก็ไม่ได้ใส่ใจกับงานอภิเษกสมรสของพวกเขามากนัก เมื่อวางจดหมายของเจียเหยาลง หยุ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1370
นอกจากใช้การยกทัพข่มขู่แล้ว ยังมีวิธีอะไรที่จะทำให้น้องหกรับพระราชโองการได้อีก? หรือว่าต้องให้ราชสำนักยื่นผลประโยชน์ให้เขา? คิดไปคิดมา หยุนลี่ก็เกิดความคิดขึ้นมา “เสด็จพ่อ การกระทำครั้งนี้ของน้องหก อาจเป็นการเรียกร้องผลประโยชน์จากราชสำนักในรูปแบบหนึ่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? เขาอาจต้องการข้อเสนอจากราชสำนักก่อนถึงจะยอมรับโองการ” จักรพรรดิเหวินพยักหน้าเล็กน้อย “ข้าคาดว่าลูกอกตัญญูคนนี้อาจจะมีความคิดเช่นนั้น” หยุนลี่รีบเสนอ “หากน้องหกยังคงปฏิเสธไม่รับพระราชโองการ ราชสำนักอาจสั่งปิดฟู่โจวแนวหน้าขึ้นมาใหม่ ห้ามการค้าขายระหว่างเขตภายในกับซั่วเป่ยพ่ะย่ะค่ะ!” จักรพรรดิเหวินเงยหน้ามอง “หากเจ้าหกเกิดจนตรอก ยกทัพลงใต้ ราชสำนักจะรับมืออย่างไร?” “นี่…” หยุนลี่อ้าปากค้างเล็กน้อย “ซั่วเป่ยในปีนี้เต็มไปด้วยศึกสงคราม น้องหกไม่น่าจะ...” “เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย!” จักรพรรดิเหวินขัดคำพูดของหยุนลี่ “ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าหกกับราชสำนักในตอนนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อน ไม่แน่ว่าเจ้าหกอาจกำลังมองหาข้ออ้างที่เหมาะสมในการยกทัพลงใต้! การกระตุ้นเขาในเวลานี้ไม่เป็นผลดีต่อราชสำนัก” หยุน
